Eπανεγκατάσταση πληθυσμών και ανάγκη για εθνική απάντηση

Το ζήτημα της αγοράς γης και ακινήτων από τουρκικά και άλλα κεφάλαια, μεταμφιεσμένα σε άλλες εθνικότητες στη Θράκη και στα νησιά του Αιγαίου, που έθεσαν 11 βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, είναι πολύ σοβαρό για να το προσεγγίζει κανείς με όρους ρηχής αθηναϊκής παραπολιτικότητας. Για να το υποβαθμίζει με το επιχείρημα ότι είναι τάχα πρωτοβουλία «δυσαρεστημένων» και αποκλεισμένων από τον ανασχηματισμό και τα λοιπά. Κάποιοι στην Αθήνα δεν καταλαβαίνουν ότι το καθήκον είναι μεγαλύτερο από την καρέκλα. Και εδώ το θέμα είναι πάρα πολύ σοβαρό.

Δεν πρόκειται για ζήτημα εθνικής ασφάλειας μόνον. Δεν πρόκειται για ζήτημα εθνικής κυριαρχίας μόνον. Πρόκειται για την Ιστορία. Για την επιστροφή στο 1900. Σήμερα που μιλάμε, γίνεται από τη Θεσπρωτία έως τη Λέσβο και από τη Ρόδο μέχρι την Ξάνθη, την Κομοτηνή, στη Αλεξανδρούπολη, τη Θεσσαλονίκη, την Καβάλα, τη Θάσο και τη Χαλκιδική σιωπηρή και αθόρυβη επανεγκατάσταση πληθυσμών. Ελεύθερα. Ανεμπόδιστα. Χωρίς το κράτος να παρεμβαίνει και να προστατεύει την εθνική κυριαρχία στις περιοχές αυτές, για την ανάκτηση των οποίων δόθηκαν μάχες από τον Ελληνικό Στρατό, από τον Μελά, τον Δραγούμη, τον Γερμανό Καραβαγγέλη και από την πολιτική ηγεσία σε διεθνείς διασκέψεις το 1920, ώστε να μπορούμε να τις απολαμβάνουμε εμείς σήμερα.

Μου προκάλεσε μάλιστα κατάπληξη η πληροφορία ότι ο βουλευτής Θεσπρωτίας Βασίλης Γιόγιακας, στην περιφέρεια του οποίου Αλβανοί μεταμφιεσμένοι σε Βορειοηπειρώτες αγοράζουν γη για λογαριασμό των Τσάμηδων, αρνήθηκε να υπογράψει την ερώτηση και το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν να φωτογραφίσει το κείμενό της με το κινητό του για θλιβερούς λόγους που μπορεί να υποθέσει κανείς… Αν δεν προστατεύει τους ψηφοφόρους που τον έστειλαν εκεί, αν δεν μάχεται στο όνομά τους, τότε γιατί είναι στη Βουλή;

Πρέπει να καταλάβουμε ότι έχουμε μπει σε άλλη σφαίρα. Και ότι καιρός είναι να ξυπνήσουμε. Οι αγορές γης από παλαιούς εχθρούς του έθνους δεν είναι το μόνο θέμα στην περιοχή της Μακεδονίας, της Θράκης και των νησιών του Αιγαίου (όπου προσφάτως το υπουργείο Οικονομικών ετοιμαζόταν να κάνει κατασχέσεις ακινήτων Ελλήνων σε μικρονήσια με βάση το… οθωμανικό δίκαιο, και το εμποδίσαμε με τις αποκαλύψεις μας). Το μέγα θέμα είναι η παντελής έλλειψη ισχυρής κρατικής παρουσίας, ισχυρής κυβερνητικής (υπουργικής) παρουσίας στη Μακεδονία, στη Θράκη και στα Δωδεκάνησα.

Η Αθήνα πετά ένα πολιτικό «ξεροκόμματο» στην περιοχή υπό τη μορφή υφυπουργείων και αρνείται να δει κατάματα την πραγματικότητα, η οποία εκφράζεται με ποικιλώνυμους τρόπους. Ακόμα και με επισκέψεις αβροφροσύνης, σαν αυτήν που έκανε ο Τούρκος γενικός πρόξενος στη Θεσσαλονίκη Σερκάν Γεντίκ στον δήμαρχο Γρεβενών Κυριάκο Ταταρίδη, προκειμένου να συζητήσουν πολιτιστικά και τουριστικά ζητήματα για τους πληθυσμούς που αντηλλάγησαν το 2023 και για τους Τούρκους μουσουλμάνους που θέλουν να επισκέπτονται τους γενέθλιους τόπους τους στον νομό ύστερα από δεκαετίες. Το περασμένο Σάββατο έγραψα στην εφημερίδα «Θεσσαλονίκη» ένα σημείωμα για τον τρόπο με τον οποίο το ελληνικό κράτος θα πρέπει να ενισχύσει πολιτικά την παρουσία του στην περιοχή αυτή. Το μοιράζομαι σήμερα και μαζί σας:

«Στη ζωή, στην πολιτική και τη δημοσιογραφία, “έχεις καμιά φορά άδικο επειδή έχεις δίκιο πολύ νωρίς”. Αυτή ήταν μια αγαπημένη φράση του αείμνηστου Ανδρέα Λεντάκη, την οποία θυμόμαστε κάθε φορά που λαμβάνεται μία απόφαση με μεγάλη καθυστέρηση. Εμείς εδώ, στην “Θ”, θέτουμε δύο μήνες τώρα με ένταση το ζήτημα της πολιτικής εκπροσώπησης της πόλεως στη σύνθεση της κυβέρνησης. Οχι όμως με τους γνωστούς, μίζερους πολιτικούς όρους. Αλλά με βάση τη νέα γεωπολιτική πραγματικότητα.

Η συμπρωτεύουσα πρέπει να έχει ειδικό βάρος στο κυβερνητικό σχήμα, επειδή οι νέες συνθήκες το επιβάλλουν. Λιμάνια (Θεσσαλονίκης, Καβάλας, Αλεξανδρουπόλεως), πανεπιστήμια (δημόσια και υπό ίδρυση ιδιωτικά), οδικοί άξονες (κόμβος διαμετακομιστικού εμπορίου η Εγνατία Οδός) διασυνοριακές συνεργασίες στα Βαλκάνια, έγερση εθνικών αλυτρωτισμών και αναβίωση θρησκευτικών φιλοδοξιών επιβάλλουν την ίδρυση ενός νέου υπουργείου. Κανονικά, αυτό θα έπρεπε να ήταν το Μακεδονίας – Θράκης. Η κυβέρνηση απέρριψε αυτή την προοπτική, όπως προκύπτει από την απάντηση που μας έδωσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, και η υποψία μας είναι πως φοβάται ότι θα κατηγορηθεί πως η ανασύσταση του υπουργείου Μακεδονίας – Θράκης… παραβιάζει τη Συνθήκη των Πρεσπών.

Ακόμη και αν το προσπεράσουμε αυτό, δεν μπορούμε παρά να σταθούμε στο εξής: μόνο από το πλήθος των επισκεπτών από τις γύρω χώρες και από τις αγορές ακινήτων, η συμπρωτεύουσα είναι στην πράξη, όχι στη θεωρία, η ακτινοβολούσα μητρόπολη των Βαλκανίων. Χρειάζεται να συσταθεί εδώ εν τοις πράγμασι ένα υπουργείο Βαλκανικών Υποθέσεων. Τώρα, αν αυτό είναι ιδιαίτερη δομή μέσα στο υπουργείο Εξωτερικών για να μη διαταραχθούν οι ισορροπίες και πρέπει να προΐσταται αυτού αναπληρωτής υπουργός, τούτο είναι λεπτομέρεια. Η πόλη και ο Βορράς χρειάζονται δύο μεγάλα υπουργεία: ένα υπουργείο για την επικράτεια της Μακεδονίας και της Θράκης «εντός» και ένα υπουργείο Βαλκανικών Υποθέσεων «εκτός».

Η πόλη, ως ηγέτιδα δύναμη, πρέπει να στρέψει την πλάτη της προς την Αθήνα και οι διοικητικές δομές της να «κοιτάνε» προς τον βαλκανικό Βορρά. Εκεί είναι ο ζωτικός της χώρος. Κάτι παρεμφερές είχα προτείνει στον πρωθυπουργό για την ET3 το καλοκαίρι του 2019: να τη μετατρέψει και με αγγλόφωνο πρόγραμμα σε “CNN των Βαλκανίων”, με ανταποκριτές στο Βελιγράδι, στο Ζάγκρεμπ, στα Τίρανα, στη Σόφια, στο Βουκουρέστι, στο Μαυροβούνιο, στην Πρίστινα, στην Κωνσταντινούπολη, στη Μόσχα, στο Κίεβο, στην Τιφλίδα, στη Μαριούπολη και στο Τελ Αβίβ. Από το ένα αυτί τού μπήκε και από το άλλο βγήκε… Και έτσι φθάσαμε στο σήμερα.

Μολονότι ο πρωθυπουργός είχε ενημερωθεί πλειστάκις για την κατάσταση που επικρατεί, κινητοποιήθηκε μόνον όταν του είπαν ότι τα ποσοστά της Ν.Δ. έχουν κατρακυλήσει στο 15%! Ετσι, η πόλη που είχε υπουργούς τον Μάρτη, τον Ζαρντινίδη, τον Κούβελα, τον Παπαθεμελή, τον Βενιζέλο, τον Μανιτάκη, τον Καστανίδη, τον Σκουρή κ.ά., λόγω της αναγνώρισης του ειδικού εθνικού της βάρους, σήμερα έχει επτά υφυπουργούς για λόγους καθαρά εκλογικούς. Για να συγκρατηθεί η πτώση της Ν.Δ. Η Θράκη επίσης δεν έχει υπουργό. Και η λοιπή Μακεδονία, πλην Πέλλας και Ημαθίας, μηδέν. Δεν μηδενίζουμε την ευρεία εκπροσώπηση σε επίπεδο υφυπουργών, αλλά δεν αρκεί. Είναι πλέον too little, too late. Δυστυχώς».

Το μόνο που έχω να προσθέσω, υπό το φως των νεότερων εξελίξεων, είναι ότι επείγει επίσης η επανίδρυση του υπουργείου Αιγαίου, με έδρα στη Μυτιλήνη. Από την Αθήνα δουλειά δεν γίνεται.