Απελευθέρωση των υμετέρων δυνάμεων

Η τοποθέτηση του Κωστή Χατζηδάκη στη θέση του αντιπροέδρου της κυβέρνησης αποδεικνύεται εκ του αποτελέσματος τεράστιο στρατηγικό λάθος του πρωθυπουργού. Oχι σε ό,τι αφορά το πρόσωπο του κυρίου υπουργού, το οποίο από τη θητεία του στην ΟΝΝΕΔ και τη ΔΑΠ έχει αποδείξει ότι είναι εξαιρετικά ικανό στις επιτελικές θέσεις. Περισσότερο και από τις θέσεις κρούσης, όπως είναι η θέση ενός υπουργού με εκτελεστικές αρμοδιότητες.

Ο Κωστής, ξέρουμε εμείς οι παλαιοί, ήταν πάντοτε περισσότερο αποτελεσματικός στις πίσω θέσεις. Ο διορισμός αντιπροέδρου είναι στρατηγικό λάθος του κυρίου πρωθυπουργού, γιατί όλη η «αγορά» (υπουργικό συμβούλιο, Κοινοβουλευτική Ομάδα, κόμμα, μιντιάρχες, επιχειρείν, αντιπολίτευση, ξένος παράγων) διάβασε την επιλογή του αυτή ως επίσημη έναρξη της διαδικασίας διαδοχής του και μακροπρόθεσμης αποχώρησής του από την εξουσία. Και προσάρμοσαν αναλόγως τη συμπεριφορά τους. Προς την αντίθετη κατεύθυνση από τη μέχρι τούδε. Χθες το πρωί μεγάλος τηλεοπτικός σταθμός είχε επί πέντε ολόκληρα λεπτά ως «σούπερ» (τίτλο) κάτω από το πλάνο της βουλευτού του ΠΑΣΟΚ Μιλένας Αποστολάκη την εκτίμησή της ότι «άρχισε η μετά Μητσοτάκη εποχή». Πέντε λεπτά στην τηλεόραση είναι 3.000 δευτερόλεπτα. Αιώνας.

Χιλιάδες μάτια μπόρεσαν να δουν κάθε δέκατο του δευτερολέπτου τη συγκεκριμένη φράση. Αλλος κραταιός καναλάρχης που επισκέφθηκε τον κύριο Μητσοτάκη στο Μέγαρο Μαξίμου προσφάτως αποχώρησε πριν περάσουν πέντε λεπτά από το γραφείο του. Εάν ένας τηλεοπτικός σταθμός με κατά τεκμήριο καλές σχέσεις με τον πρωθυπουργό κάνει αυτό και ένας ισχυρός καναλάρχης αποχωρεί αλαφιασμένος από το Μαξίμου, σκεφτείτε σε λίγο καιρό τι μπορεί να κάνουν όλοι οι άλλοι. Αυτό είναι το πρώτο δείγμα. Τα μίντια καταρχήν αλλάζουν. Τα μίντια ακούγοντας τον πρωθυπουργό να δίνει ως αφέτης το σήμα για την έναρξη της κούρσας διαδοχής του και μελετώντας μετρήσεις που δείχνουν στο αστάθμητο δείγμα τη Ν.Δ. μεταξύ 16,5% και 18% παίρνουν τις αποστάσεις τους μέχρι νεωτέρας.

Στο ίδιο μήκος κύματος, το δεύτερο δείγμα, άρχισαν να κινούνται η κυβέρνηση και η Κοινοβουλευτική Ομάδα της Ν.Δ. Αρκετά μέλη της άρχισαν να αντιμετωπίζουν τον πρωθυπουργό μετά το χρίσμα στον Κωστή ως «απερχόμενο» εντός της προσεχούς διετίας το αργότερο. Και του φέρονται σαν να μην τον υπολογίζουν.

Στα όσα χρόνια είναι πρωθυπουργός ο κύριος Μητσοτάκης πρώτη φορά υπουργοί γίνονται συνδικαλιστές και θέτουν με ένταση δημοσίως μισθολογικά ζητήματα για λογαριασμό των κοινωνικών ομάδων των υπουργείων που εποπτεύουν. Για πρώτη φορά κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι του κόμματος λαμβάνουν θέση ακριβώς αντίθετη από αυτήν που εντέλλονται να εκφωνούν με βάση το non paper που αποστέλλεται στις διευθύνσεις ηλεκτρονικής αλληλογραφίας τους κάθε πρωί. Για πρώτη φορά οι προσωπικές ατζέντες παρουσιάζονται κατά  τρόπο τόσο ευκρινή . Για πρώτη φορά τέλος μετά την ανακοίνωση του κατώτατου μισθού και των ειδικών μισθολογίων η κυβέρνηση και το υπουργείο Οικονομικών καλούνται να διαχειριστούν τεράστιες κοινωνικές προσδοκίες για παροχές, παίζοντας απελπισμένη άμυνα.

Το τρίτο δείγμα είναι η συμπεριφορά του βαθέος κράτους. Μόλις η γραφειοκρατία «οσμιστεί» την αδυναμία μιας κυβέρνησης να επιβληθεί στο ίδιο της το σύστημα σπεύδει να διαρρεύσει και να κάνει φέιγ βολάν τα μυστικά της στον Τύπο. Σταματά να φοβάται. Είναι θέμα χρόνου ν’ αρχίσουμε να βλέπουμε στα ΜΜΕ τις συνέπειες της νέας πραγματικότητας στο κράτος. Υπό άλλες συνθήκες η απίστευτη κρίση που έχει ξεσπάσει στην αντιπολίτευση -μείζονα και ελάσσονα-, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, θα λειτουργούσε αποτρεπτικά για την εκδήλωση συμπτωμάτων απειθαρχίας μέσα στο σύστημα. Αλλά εδώ οδηγεί στο ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα.

Στην απελευθέρωση δυνάμεων, οι οποίες δεν έχουν καμία σχέση με τους γνωστούς εσωκομματικούς υπόπτους. Πρόκειται για τους καλύτερους και πιστότερους συμμάχους του κυρίου πρωθυπουργού την τελευταία πενταετία. Αυτοί είναι που του φιλοτεχνούν αιχμηρές γελοιογραφίες για τα… αυτογκόλ που βάζει προ κενής εστίας. Ούτε ο Καραμανλής είναι ούτε ο Σαμαράς είναι ούτε οι «11», κανείς. Οι δικοί του. Η μόνη ανάσα στην οποία μπορεί να ελπίζει προσωπικά ο πρωθυπουργός είναι η όξυνση στις σχέσεις Ισραήλ – Τουρκίας και Αμερικής – Ιράν και τυχόν αντικατοπτρισμός αυτής της έντασης στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο. Στην Κάσο και στα οικόπεδα της Chevron στη Νότια Κρήτη. Τυχόν επεισόδιο στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο ωφελεί προσκαίρως τον πρωθυπουργό, αλλά δεν είναι βέβαιον ότι ωφελεί απαραιτήτως, αν δεν λειτουργήσουν οι αμοιβαίες αμυντικές συνδρομές που ενεργοποιούνται μόνο με προσβολή της κυριαρχίας μας όχι των κυριαρχικών δικαιωμάτων μας, και τα εθνικά συμφέροντα της χώρας. Γι’ αυτό καλύτερα να μην το εύχεται.