Ονειροφαντασία μπορεί να χαρακτηριστεί, φρούδα ελπίδα και εκ προοιμίου ματαιωμένη ευχή, αλλά πάντοτε στριφογυρνά η ιδέα σε διαφόρους: πώς θα ήταν αν οι οικογένειες (στην Ελλάδα τουλάχιστον, ας μην έχουμε παγκόσμιες βλέψεις) εστίαζαν το ενδιαφέρον τους στην ουσιαστική διάσταση των ημερών; Να συζητήσουν γονείς, παιδιά και λοιποί συγγενείς για τα Πάθη του Κυρίου, για το νόημα των ευαγγελίων, των επιστολών, των ύμνων και γενικότερα των κειμένων που ακούμε να ψάλλονται ή να απαγγέλλονται στους ιερούς ναούς. Να μπει στο θολό παρασκήνιο η μέριμνα για το αρνί, για τη γαρδούμπα, για τα εντόσθια και τους τρόπους που θα μαγειρευτούν. Να νηστεύσουν οι χριστιανοί την αμαρτία και να απέχουν από το αγαπημένο «σπορ» μικρών και μεγάλων: την κακολογία.
Οι άνθρωποι που συρρέουν στις εκκλησιές και στα παρεκκλήσια να είναι σιωπηλοί, να μη μιλάνε στα κινητά τηλέφωνα, να δίνουν βάση σε όσα ακούνε, να σέβονται τον χώρο και τους πλησίον τους. Οι εφημέριοι των ναών να μη στήσουν μεγαφωνικές εγκαταστάσεις για να ακούγονται εκκωφαντικά η λειτουργία και το κήρυγμά τους, αλλά να στηριχτούν στη δική τους φωνή, χωρίς παραμορφωμένη ηλεκτρική υποβοήθηση.
Την ώρα της Ανάστασης να μην ταράξουν τον αιθέρα οι κρότοι από τα βαρελότα αφιονισμένων πανηγυρτζήδων, που πάνε στη λειτουργία για να τρομάξουν τους άλλους και να «γιορτάσουν» κάνοντας κούφια επίδειξη της «ανδρείας» τους, αλλά να δονήσει τον αέρα ο ήχος από τις καμπάνες και το «Χριστός Ανέστη» των πιστών.
Και, για φαντάσου, μόλις ειπωθεί αυτό το πολυπόθητο «Χριστός Ανέστη» να μην έφευγαν οι περισσότεροι για να πάνε να φάνε του σκασμού, αλλά να έμεναν σε ολόκληρη την αναστάσιμη ακολουθία για να ακούσουν αυτό που ψάλλεται στη συνέχεια: «Ἀναστήτω ὁ Θεός, καὶ διασκορπισθήτωσαν οἱ ἐχθροὶ αὐτοῦ, καὶ φυγέτωσαν ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ οἱ μισοῦντες αὐτόν».
Δεν είναι ανατριχιαστικά ειρωνικό να φεύγεις από τον ιερό ναό και ο ιερέας να ψέλνει ότι αναστήθηκε ο Θεός και σκόρπισαν οι εχθροί Του και έφυγαν από μπροστά Του όσοι Τον μισούν;
Ωραία θα ήταν μια αναστάσιμη περίοδος γεμάτη ουσία και πνευματικότητα…
ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΠΛΕΟΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΑΝΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΜΕΤΑΞΥ ΤΥΠΙΚΗΣ ΠΙΣΤΗΣ ΤΩΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ. ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΟΡΘΑ, ΜΙΑ ΚΑΙ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΜΑΣΤΕ ΟΤΙ ΣΤΗΝ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΑΚΙΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΙΩΝ ΔΕΝ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ ΤΙΠΟΤΑ . ΤΟ ΠΕΡΙΕΡΓΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΤΕΙΝΟΥΜΕ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΜΕ ΤΥΠΙΚΑ ΚΑΠΟΙΑ ΕΘΙΜΑ ΧΩΡΙΣ ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΝΑ ΤΑ ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ….ΙΣΩΣ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΑΔΙΟΡΑΤΟ ΦΟΒΟ ΟΤΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΘΑ ΜΑΣ ΤΙΜΩΡΗΣΕΙ ΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΠΡΑΞΟΥΜΕ. ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΚΑΤΑΛΗΓΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΕΚΦΥΛΙΖΟΝΤΑΙ. Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΝΙΚΗΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΘΑΝΑΤΟ ΚΑΙ ΑΛΟΙΜΟΝΟ ΚΙ ΑΝ ΤΟΝ ΝΙΚΟΥΣΕ , ΘΑ ΕΦΕΡΝΕ ΑΝΑΠΟΔΑ ΟΛΟ ΤΟ ΟΙΚΟΔΟΜΗΜΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ. ΚΑΙ ΚΑΜΜΙΑ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙ. ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΜΕΤΑΦΟΡΙΚΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΕΠΙΤΕΥΧΘΕΙ ΑΥΤΟ, ΜΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ (ΦΟΒΟΜΑΣΤΕ) ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΟΣΟ ΣΥΧΝΑ ΚΙ ΑΝ ΠΗΓΑΙΝΟΥΝ/ΜΕ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ Η ΟΧΙ. ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΛΕΙΨΕΙ ΕΙΝΑΙ Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΚΑΤΙ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΧΕΙ ΚΥΡΙΩΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΡΙΖΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΒΡΑΙΚΕΣ , ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΠΛΕΟΝ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΜΕ ΕΔΩ ΚΑΙ ΑΙΩΝΕΣ ΕΒΡΑΙΚΑ ΕΘΙΜΑ. ΚΑΙ ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΕΘΝΟΣ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΔΕΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ ΠΟΤΕ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ , ΕΧΕΙ ΟΜΩΣ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΣΥΜΒΟΛΗ ΣΤΗΝ ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ ΑΛΛΑ ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΙΣΛΑΜΙΣΜΟΥ.