Ποιος μας διδάσκει ότι δεν υπάρχει ισονομία στην Ελλάδα; Το ίδιο το κράτος, που νομοθετεί α λα καρτ
- Από τον Παναγιώτη Λιάκο
Η κυβέρνηση διά του υφυπουργείου Πολιτικής Προστασίας και Διαχείρισης Κρίσεων δημοσιοποίησε το ενημερωτικό έντυπο «18 χρήσιμες ερωτήσεις – απαντήσεις για την απαγόρευση της κυκλοφορίας πολιτών σε όλη την επικράτεια». Στη 18η ερωταπάντηση (εικόνα 1) διαβάζουμε: «Τι συμβαίνει με ειδικές ομάδες του πληθυσμού, όπως τοξικοεξαρτημένοι, Ρομά και άστεγοι;» Τμήμα της απάντησης έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον: «Με ειδική μέριμνα του οικείου δήμου ενημερώνονται με κάθε πρόσφορο μέσο οι πληθυσμοί Ρομά κάθε περιοχής, ώστε να παραμείνουν καθ’ όλο το διάστημα του προσωρινού περιορισμού της κυκλοφορίας εντός των καταυλισμών». Δηλαδή, θα ενημερωθούν. Δεν τίθεται θέμα προστίμων. Κι αυτό με κριτήριο… φυλετικό!
Όμως, οι «πληθυσμοί Ρομά» που αναφέρει το έντυπο δεν είναι αλλοδαποί. Πρόκειται για Έλληνες πολίτες που έχουν δικαίωμα ψήφου, ορισμένοι εξ αυτών πολιτεύονται, έχουν άδειες ασκήσεως επαγγέλματος, οδηγούν οχήματα που φέρουν κανονικές πινακίδες κυκλοφορίας και δεν είναι «αδέσποτοι» ή ανιθαγενείς. Από πού κι ως πού οι Αρχές θεωρούν ότι οι «πληθυσμοί Ρομά» βρίσκονται εκτός της εμβέλειας του κρατικού μηχανισμού και οι νόμοι που οφείλουν να τηρούν οι Ελληνες δεν αγγίζουν αυτούς τους… πληθυσμούς;
Αυτή η παράγραφος είναι η τρανότερη απόδειξη ότι οι πολίτες που ανήκουν στην πλειοψηφία θεωρούνται, τρόπον τινά, «κορόιδα» και εύκολοι στον χειρισμό και τον εξαναγκασμό σε συμμόρφωση στους νόμους, ενώ οι «πληθυσμοί Ρομά» απλώς πρέπει να ενημερωθούν για το πώς έχουν τα πράγματα στην επικράτεια.
Και πώς μπορεί κάποιος που περιφέρεται στους δρόμους να αποδείξει ότι είναι υπερήφανο μέλος του «πληθυσμού Ρομά»; Πρέπει να ντύνεται σαν τους στερεοτυπικούς χαρακτήρες που βλέπουμε στις βιντεοταινίες του Μιχάλη Μόσιου, που υποδύεται τον Ταμτάκο (εικόνα 2); Πρέπει να οδηγεί ημιφορτηγό με έκδηλα τα σημάδια της πλημμελούς συντηρήσεως;
Κι αν επικαλεστούμε το δικαίωμά μας στον αυτοπροσδιορισμό (μια μόδα της προπανδημικής εποχής) και δηλώσουμε ότι ανήκουμε σε πληθυσμό Ρομά, πώς θα εξακριβωθεί αν λέμε την αλήθεια ή όχι;
Αυτού του είδους τα σκεπτικά, τα οποία εκφράζονται και σε δημόσια έγγραφα, φανερώνουν και τον βαθμό της παθογένειας της κρατικής λειτουργίας και ιδεολογίας.
«Νας μπαλαμό, νας μπαλαμό / Και το λουμνό τ’ αφεντικό / Νάγια δομ λες ατζέ ι μπαλαμό…»
