Η κατάσταση αναφορικώς προς τη ραγδαία εξάπλωση του φονικού ιού, δρων ως ένας ισχυρός αόρατος εχθρός, ο οποίος συνεπιφέρει τα αναγκαστικά επιβληθέντα βιούμενα δεινά προς τη φαλκίδευση ασκήσεως των θεμελιωδών συνταγματικώς κατοχυρωμένων δικαιωμάτων μας, συνεπεία της αφεύκτου εγκαθιδρύσεως μίας ιδιότυπης δικτατορίας, υπό της Πολιτείας διά αναγκαστικού νόμου, ως το πλέον εφεξής πρόσφορο και τελεσφόρο μέτρο σιδηράς προστασίας της δημόσιας υγείας, αποτελεί ένα αντικειμενικό γεγονός.
- Από τον Χαράλαμπο Β. Κατσιβαρδά*
Εφέτος, δυστυχώς, το οξύ πρόβλημα του επίμαχου ιού συμπίπτει με την επέτειο της Εθνικής μας Παλιγγενεσίας, όπου ευλόγως και ελλόγως ακυρώθηκαν προληπτικώς άπασες οι εκδηλώσεις μνήμης αλλά και παρελάσεις, προς αποσόβηση τυχόν διαδόσεως του ιού.
Η άσβεστος όμως μνήμη, παρά τις ρητές απαγορεύσεις, παραμένει ζωντανή εις την ψυχή μας και εις τον νουν μας, αποτίοντες έστω και σιωπηρώς, εις το «ατομικό μας ταπεινό ξωκλήσι», φόρο τιμής προς τους θυσιασθέντες αγωνιστές του 1821, οι οποίοι αγωνίσθηκαν με αυταπάρνηση Υπέρ Πίστεως και Πατρίδας, όπως εξάλλου η αξεδιάλυτη τούτη συνύφανση Εκκλησίας και Έθνους, αποτυπώνεται εις το δεύτερο τμήμα πρώτης Εθνοσυνελεύσεως εν έτει 1822: «Οσοι αυτόχθονες κάτοικοι της επικράτειας της Ελλάδας πιστεύουσιν εις Χριστόν, εισίν Ελληνες και απολαμβάνουσιν, άνευ τινός διαφοράς, όλων των πολιτικών δικαιωμάτων».
Εκ του ως άνω συνάγεται με σαφήνεια επομένως ο πλέον χριστοκεντρικός αυτοπροσδιορισμός της εθνικής μας ταυτότητας εν συνδυασμώ, προς το προοίμιο (το οποίο ενδημεί απαράλλακτο εισέτι και σήμερον εις το Σύνταγμα) το οποίο αναφέρει επί λέξει: «Εν ονόματι της Αγίας Ομοουσίου και αδιαιρέτου Τριάδας», το οποίο εκφράζει την ευγνωμοσύνη και ευλάβεια του έθνους προς την εξ ουρανού αρωγή και συμπαράσταση προς τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του 1821, ενσαρκώνοντας εις την πράξη τη ρήση «εκ Θεού τε άρχεσθαι και εκ Θεού αναπαύεσθαι».
Επομένως, η ιστορική μνήμη και ο ως άνω συνεκτικός δεσμός μεταξύ Ελληνισμού και χριστιανισμού διατηρείται άρρηκτος και εις επίρρωσιν τούτου παραθέτω ένα χωρίο από τη διακηρυγμένη σκοποθεσία της Φιλικής Εταιρείας : «Η Εταιρεία συνίσταται από καθ’ αυτό Ελληνας Φιλοπάτριδας και ονομάζεται Εταιρεία των Φιλικών. Ο σκοπός των μελών αυτής είναι η καλυτέρευσις του ιδίου του έθνους και, αν ο Θεός συγχωρήση, και την ελευθερίαν του».
Εν κατακλείδι, λοιπόν, καθίσταται απολύτως σαφές, παρ’ ημίν και εις πείσμα ορισμένων εθνομηδενιστών, ότι τα ίδια τα αδιαμφισβήτητα και απτά γεγονότα καταμαρτυρούν την εν πολλοίς αποσιωπημένη Ορθόδοξη Θεολογία της Εθνεγερσίας και προς τρανή απόδειξη τούτου παραθέτω επιπροσθέτως το εξής: «…όλοι οι Ελληνες να ανεξαρτηθώμεν εντελώς έθνος χωριστόν, αυτόνομον και ανεξάρτητον αναγωριζόμενοι, διά την δόξαν της αγίας ημών πίστεως και την ευτυχίαν των ανθρώπων (Β’ Εθνοσυνέλευσις, 18 Απριλίου 1823). Νυν, εν παντί και πάντοτε και υπέρ πάντων ο αγών!
*Δικηγόρος
