Η υπόθεση του αποτρόπαιου βιασμού και της δολοφονίας της άτυχης Ελένης Τοπαλούδη από δύο δίποδα κτήνη στη Ρόδο προκάλεσε τις ανθρώπινες και ευαίσθητες δηλώσεις της εισαγγελέως της δίκης, που τιμούν την ίδια και το λειτούργημά της.
- Από τον Αλκιβιάδη Κ. Κεφαλά
Στον αντίποδα, οι αντίστοιχες δηλώσεις ενός συμβούλου (ή παρασυμβούλου) του πρωθυπουργού δεν αναδεικνύουν μόνο το ειδεχθές πρόσωπο της εξουσίας (ή της παραεξουσίας), αλλά κυρίως αποκαλύπτουν την κορυφή του παγόβουνου της πολιτικής στάσης στα απεχθή εγκλήματα. Δυστυχώς, όμως, το φαινόμενο της ενθάρρυνσης του εγκλήματος δεν ευδοκιμεί μόνο στη Ελλάδα, όπου παιδόφιλοι και βιαστές με 400 χρόνια συνολικής ποινής αποφυλακίζονται σε 8 χρόνια, αλλά συνιστά μία πανευρωπαϊκή πανδημία, πολύ πιο επικίνδυνη από αυτή του κορονοϊού.
Στις ευρωπαϊκές χώρες οι συστηματικοί βιασμοί των λευκών παιδιών από τις διάφορες τριτοκοσμικές εθνοτικές συμμορίες μεταναστών όχι μόνο δεν καταλήγουν στο ακροατήριο, αντιθέτως συγκαλύπτεται πολιτικά η ενδημική φύση του φαινομένου.
Πράγματι, η εφημερίδα «The Independent» τον Δεκέμβριο του 2019 αποκάλυψε ότι το ίδιο έτος 19.000 παιδιά και έφηβοι βιάστηκαν από οργανωμένες συμμορίες μεταναστών στη Βρετανία. Η εφημερίδα αναφέρει ότι η κυβέρνηση συστηματικά αγνοεί το γεγονός ότι αυτά τα εγκλήματα έχουν ρατσιστικά και θρησκευτικά κίνητρα και για αυτόν τον λόγο οι αστυνομικές και εισαγγελικές έρευνες καθώς και η προστασία των θυμάτων είναι ατελείς.
Τον Ιούλιο του 2018 ο υπουργός Εσωτερικών Σαχίντ Τζαβίντ διέταξε έρευνα για την ενδημική φύση του φαινομένου. Μετά το τέλος της έρευνας δήλωσε ότι «η αντιμετώπιση της σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών αποτελεί τη μεγαλύτερη αποτυχία του πολιτικού συστήματος στη Βρετανία, επειδή η κυβέρνηση διστάζει να παραδώσει τα συμπεράσματα της έρευνας στη δημοσιότητα.
«Δεν θα με εμποδίσουν οι εθνοτικές και θρησκευτικές παράμετροι του ζητήματος να αποκαλύψω ότι οι πλέον οργανωμένες και αδυσώπητες συμμορίες αποτελούνται από Βρετανούς που προέρχονται από το Πακιστάν» δήλωσε ο τότε υπουργός Εσωτερικών της Βρετανίας, πακιστανικής καταγωγής και ο ίδιος, στον «Independent».
Η έρευνα επίσης αποκάλυψε ότι το 2015 ο τότε πρωθυπουργός της Βρετανίας Ντέιβιντ Κάμερον είχε δηλώσει στο BBC ότι «η σεξουαλική κακοποίηση μικρών κοριτσιών στη Βρετανία πραγματοποιείται πλέον σε βιομηχανική κλίμακα.
Τα θύματα παραδίδονται από τη μία συμμορία στην άλλη με σκοπό να επαναλάβουν τα ίδια». Μια άλλη έρευνα σεξουαλικής κακοποίησης μικρών κοριτσιών έγινε από τις Αρχές του Ρόδεραμ με επικεφαλής τον καθηγητή Αλέξις Τζέι. Αυτή αποκάλυψε ότι το 2014 περίπου 1.400 κορίτσια, ηλικίας ακόμα και 11 ετών, κακοποιήθηκαν κυρίως από πακιστανικές συμμορίες στην περιοχή (https://www.rotherham.gov.uk/downloads/download/31/independent-inquiry-into-child-sexual-exploitation-in-rotherham-1997—2013).
Η κίνηση των Βρετανών γονέων κατά της σεξουαλικής κακοποίησης των παιδιών απεκάλυψε επίσης στο BBC ότι το 2017 στο Νιούκασλ 17 άτομα καταδικάστηκαν για σεξουαλική κακοποίηση παιδιών και ότι όλοι οι εγκληματίες ήταν από το Μπανγκλαντές, το Πακιστάν, την Ινδία, το Ιράν, το Ιράκ και την Τουρκία, παρότι πολλοί από αυτούς είχαν γεννηθεί στη Βρετανία. Αγνοώντας τα συγκλονιστικά στοιχεία της σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών από μη ευρωπαϊκές εθνοτικές ομάδες στη Βρετανία, η κυβέρνηση του Μπόρις Τζόνσον δήλωσε ότι «δεν θα δημοσιοποιήσει τα αποτελέσματα της έρευνας, αλλά θα τα χρησιμοποιήσει μόνο για εσωτερική αστυνομική χρήση».
Η πολιτική δικαιολογία βασίστηκε στο ψευδοεπιχείρημα ότι «η δημοσίευση της έκθεσης θα μπορούσε να ερμηνευθεί λανθασμένα από το κοινό… επειδή το αποτέλεσμα της έρευνας δεν ενδιαφέρει τους πολίτες», παραγνωρίζοντας ότι «η ιδιότυπη ασυλία που παρέχουν οι βρετανικές κυβερνήσεις στις μη ευρωπαϊκές εθνοτικές συμμορίες έχει αυξήσει τη σεξουαλική κακοποίηση των παιδιών κατά 1.086% την τελευταία πενταετία». Επειδή όμως η Βρετανία δεν είναι Ελλάδα και επειδή οι Βρετανοί πολίτες δεν είναι Ελληνες, η συλλογή 120.000 υπογραφών ανάγκασε τη βρετανική κυβέρνηση να δώσει στη δημοσιότητα την έρευνα.
Το συμπέρασμα ήταν ότι η κυβέρνηση αγνοεί, αφενός, ότι «οι συμμορίες ενεργούν ως τρομοκρατικές ομάδες και, αφετέρου, ότι παραγνωρίζεται η εθνοτική και θρησκευτική συνιστώσα του φαινομένου». Η έρευνα τονίζει επίσης τη σιωπή των φεμινιστικών οργανώσεων στο φαινόμενο, καθώς και της οργάνωσης «me too», που μάλλον δραστηριοποιείται στις περιπτώσεις «της πολιτικά ορθής σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών από τους γηγενείς Ευρωπαίους».
Μπορεί εύκολα λοιπόν να γίνει κατανοητό το μέγεθος της συγκάλυψης του εγκλήματος και στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όταν αυτά τα απίστευτα γεγονότα συμβαίνουν στη φιλελεύθερη Βρετανία. Αυτές λοιπόν που φαίνεται να κυριαρχούν πολιτικά στην Ευρώπη είναι η απόκρυψη, η ασυλία και η ενθάρρυνση των εθνοτικών εγκλημάτων, επειδή το έγκλημα αποτελεί αναπόφευκτο συνοδευτικό στοιχείο του εποικισμού της Ευρώπης και συνεπώς ενθαρρύνεται πολιτικά ως αναγκαίο κακό της ισλαμοποίησης της ηπείρου.
*Διδάκτωρ Φυσικής του Πανεπιστημίου του Manchester, UK, δ/ντής Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών
