Άνθρωπος που χαμογελάει είναι καλός άνθρωπος. Αυτό υποστήριζαν οι πρόγονοί μας, κυρίως αυτοί που ζούσαν στην περιφέρεια, με την αγνή καρδιά, και φαίνεται ότι αυτό ταιριάζει γάντι στον Λέβι Γκαρσία.
- Από τον Γιώργο Σηφάκη
Στο νέο απόκτημα της ΑΕΚ, που έμαθε να χαμογελά σε όλες τις αναποδιές της ζωής! Ίσως γιατί ο 23χρονος από το Τρινιντάντ και Τομπάγκο έχει πιάσει το νόημα της ζωής και ξέρει ότι για να είσαι ευτυχισμένος αρκεί να αναπνέεις, να περπατάς και να έχεις ένα πιάτο φαΐ. «Η Σάντα Φλόρα είναι ένα μικρό χωριό. Δεν έχει πολλά να κάνεις. Αλλά όλοι εκεί είναι χαρούμενοι. Οι δύο γονείς μου δούλευαν όλη μέρα. Έκαναν τα πάντα για εμάς, αλλά δεν ήταν εύκολο. Στο ένα δωμάτιο οι γονείς και σε ένα άλλο δωμάτιο πέντε παιδιά. Τρία αγόρια και δύο κορίτσια. Πολλές φορές πεινούσαμε, επειδή δεν υπήρχε φαγητό. Ήταν πολύ δύσκολα, αλλά δεν το βάζαμε ποτέ κάτω. Πηγαίναμε στο δάσος για κυνήγι ή στη θάλασσα για ψάρεμα. Έμαθα τι σημαίνει επιβίωση σε τέτοιες καταστάσεις. Επιβίωση, όπως το λέω. Εγώ, τα αδέρφια μου και άλλα παιδιά έπρεπε να μάθουμε να επιβιώνουμε. Πολλές φορές γυρνούσαμε από το κυνήγι με άδεια χέρια, αλλά ποτέ δεν το βάλαμε κάτω. Γι’ αυτό χαμογελάω συνέχεια. Γιατί δεν ξεχνάω από πού ήρθα» θα πει σε συνέντευξή του, για να θυμηθεί πως το πιο σημαντικό όταν μπαίνεις στο γήπεδο είναι να… έχεις παπούτσια:
«Θυμάμαι πως οι γονείς μου δεν είχαν χρήματα να μου πάρουν νέα παπούτσια, επομένως για πολλά χρόνια φορούσα τα ίδια. Τα πόδια μου όμως μεγάλωναν. Χρειαζόταν να κόψω το πίσω μέρος και να βρίσκω έναν τρόπο να τα δένω σφιχτά για να μη μου φύγουν. Με ενοχλούσε, πονούσα, αλλά δεν είχα κάτι άλλο. Έπρεπε να παλέψω. Να παίξω με αυτά τα παπούτσια. Γιατί είχα ένα όνειρο, να πετύχω στο ποδόσφαιρο και να φτάσω σε μια κατάσταση να βοηθήσω την οικογένειά μου. Σήμερα προσπαθώ να βοηθήσω με τη σειρά μου όλους όσοι με βοήθησαν στη διαδρομή μου μέχρι σήμερα και δεν θα σταματήσω να το κάνω. Έτσι έμαθα να ζω. Να μην ξεχνάω από πού ήρθα και ποιος με βοήθησε να φτάσω ως εδώ».
Πηγή: Espresso
