Περισσότεροι από χίλιοι ποδοσφαιριστές έχουν φορέσει τη φανέλα της εθνικής Βραζιλίας κι ανάμεσά τους βρίσκεται ένας βέρος Έλληνας δεκαετίες πριν τοι ελληνικό ποδόσφαιρο «βαφτίσει» ομογενείς δεκάδες Βραζιλιάνος και Αργεντίνους στις αρχές της δεκαετίας του ’70. Το όνομά του Κωνσταντίνος Μολίτσας και ήταν από τις μορφές της θρυλικής Σάντος, της ομάδας του Πελέ.
Ο Μολίτσας μάλιστα συνέδεσε το όνομά του με μια ακόμα ηχηρή αποτυχία της Βραζιλίας, όπως καλή ώρα έγινε και σε αυτό το Μουντιάλ.
Η Βραζιλία είχε κερδίσει το Κόπα Αμέρικα του 1919 στο Ρίο με γκολ του Άρθουρ Φρίντεραϊχ ενός μιγά ποδοσφαιριστή καρπό του πρόσκαιρου έρωτα του Γερμανού πατέρα του με την υπηρέτριά του που ήταν μαύρη.
Λογικά η ενδεκάδα στην επόμενη διοργάνωση θα άρχισε από αυτόν. Όμως ο δικτάτορας της Βραζιλίας ο Επιτάσιο Πεσόα ζήτησε στην εθνική να παίζουν μόνο λευκοί ποδοσφαιριστές. Έτσι από την ομάδα των θριάμβων του 1919 διασώθηκε μόνο ο λευκός Αλφοζίνιο Φόρτες Σίλβιο.
Κι εκεί… χώθηκε κι κι ο δικός μας Κωνσταντίνος Μολίτσας , επιθετικός της Σάντος. Γεννήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου 1899 και πέθανε στα 67 του χρόνια στις 24 Σεπτεμβρίου 1966. Ξεκίνησε από την Πελότας για να πάει το 1920 στη Σάντος όπου και σταμάτησε το ποδόσφαιρο πέντε χρόνια αργότερα. Τον ήξεραν ως «Κονσταντίνο» περισσότερο παρά ως Μολίτσα.
Στο Κόπα Αμέρικα του 1920 που έγινε στη Χιλή έπαιξε στα δύο από τα τρία ματς. Στο πρώτο που η Βραζιλία κέρδισε με 1-0 τη Χιλή και στο τρίτο όπου έχασε 2-0 από την Αργεντινή. Απέφυγε δηλαδή το ματς της… καταστροφής στο Βίλα ντελ Μαρ με την Ουρουγουάη στις 18 Σεπτεμβρίου 1920 στο οποίο οι Βραζιλιάνοι δέχτηκαν έξι γκολ και δεν σκόραραν!
Η ήττα σε εκείνο το ματς τους έκανε να καταλάβουν ότι το ποδόσφαιρο δεν ήταν μια υπόθεση που χωρούσε ρατσιστικές διακρίσεις. Η εθνική τους ομάδα στελεχώθηκε κι από μιγάδες. Για μαύρους ούτε λόγος να γίνεται. Άλλωστε πολλά χρόνια αργότερα δειλά δειλά κάποιες ομάδες άνοιγαν τις πόρτες τους σε κάποιους μαύρους που ήταν εξαιρετικά ταλέντα.
Όπως συμβαίνει συχνά στη Βραζιλία των αποτυχιών οι ποδοσφαιριστές που συμμετείχαν σε μια αποτυχημένη διοργάνωση δεν ξαναγωνίστηκαν. Και στον Μολίτσα έμειναν οι τρεις όλες συμμετοχές στη «σελεσάο». Αντίθετα στη Σάντος έκανε μεγάλη καριέρα και τα 50 γκολ σε 84 αγώνες τον φέρνουν στους καλύτερους σκόρερ της προπολεμικής εποχής.
Ήταν ο πρώτος σκόρερ της ομάδας τις σεζόν 1921, 1922 και 1923, σημειώνοντας 13, 12 και 9 γκολ αντίστοιχα. Εξαιρετικός παίκτης, δεν φοβόταν να ρισκάρει,όπως αναφέρουν και τα βιβλία με την ιστορία της Σάντος. Έπαιξε τέσσερα γεμάτα χρόνια, σταμάτησε για ένα διάστημα το ποδόσφαιρο κι επέστρεψε το 1930 χωρίς την ίδια επιτυχία.
Σύμφωνα με το Ιστορικό Αρχείο της Σάντος οι επίσημες συμμετοχές το είναι:
920 – 14 αγώνες, 12 γκολ.
1921 – 17 αγώνες, 13 γκολ.
1922 – 20 αγώνες, 12 γκολ.
1923 – 17 αγώνες, 9 γκολ.
1924 – 15 αγώνες, 6 γκολ.
Σύνολο – 84 αγώνες, 52 γκολ
Ο Μολίτσας ανέπτυξε κι έντονη πολιτική δράση. Συμμετείχε στη λεγόμενη «Συνταγματική Επανάσταση του 1932» που ζητούμενο είχε να έχουν λόγο κι άλλες πολιτείες στη λήψη αποφάσεων της κεντρικής κυβέρνησης. Η Σάντος εδρεύει στην πολιτεία του Σάο Πάολο.
Τα χνάρια του στην πολιτική συνεχίζει σήμερα ο εγγονός του Ρικάρντο Μολίτσας που δραστηριοποιείται στην πολιτεία σε διάφορες αιρετές θέσεις.
