Το ξεκίνημα στον Πειραϊκό, η μεταγραφή στον Ολυμπιακό, το πρότζεκτ στην Κύπρο και η πολίστρια κόρη του…
Πάντα είχε τον τρόπο του να βρίσκεται στο (μπασκετικό) προσκήνιο. Πότε με τις εμπνεύσεις του στο παρκέ, πότε με τις κοφτερές ατάκες του, τα πικαρίσματά του, τις κόντρες του, ειδικά με τον Παναθηναϊκό, αλλά πάντα σε μπασκετικό πλαίσιο, και με τις ομάδες φυσικά με τις οποίες έως σήμερα συνεργάστηκε, με πιο πρόσφατη την Α.Ε. Λεμεσού. Ο Σταύρος Ελληνιάδης έχει χαράξει τη δική του διαδρομή στα γήπεδα, από διάφορα πόστα, κυρίως ως τιμ μάνατζερ.
- Από τον Θοδωρή Λινάρδο
Με τη συνέντευξή του στην «Espresso» ο έμπειρος παράγοντας μας αναλύει με σύντομες φράσεις -όπως πάντα αφοπλιστικά- όλα όσα θα μπορούσαν να περνούν από τη σκέψη του ανατρέχοντας στο παρελθόν και φτάνοντας στο παρόν. Μιλά για τον αγαπημένο του Ολυμπιακό, το ξεκίνημα από τον Πειραϊκό, τις αντιδικίες με τον Παναθηναϊκό, την Εθνική και φυσικά την κόρη του, τη διεθνή πολίστρια Ελενα.
Σταύρο, πες μας τι θυμάσαι από το ξεκίνημά σου. Πώς βρέθηκες στον Ολυμπιακό και γιατί αποχώρησες;
Παίζαμε πιτσιρικάδες ποδόσφαιρο στις αλάνες εκεί στο Δελφινάριο, στον Δουράμπεη. Ο Πειραϊκός στεγαζόταν δίπλα και τώρα πια λίγο πιο πέρα. Μας είδε ο παράγοντας Λυμπεράτος, δεξί χέρι του Καπαγέρωφ, ιστορικοί παράγοντες, και μας είπε τότε, θυμάμαι, να παίξουμε μπάσκετ, να φτιάξουμε μια ομάδα. Αυτό ήταν. Θυμάμαι τον κόουτς Κουμανάκο. Ο Πειραϊκός ξεκινούσε τότε τη δυνατή του εποχή. Είχαμε και σπόνσορα την… Κολγκέιτ. Σε ένα ματς στις υποδομές πρέπει να σκόραρα 104 πόντους. Η τρέλα για το άθλημα δεν σταματάει ποτέ.
Με φαστ φόργουορντ, τι κρατάς από τις συνεργασίες σου με ομάδες ως παίκτης;
Πήγα στον Ολυμπιακό στα 22, το 1988, επί Κοσκωτά. Δόθηκαν στον Πειραϊκό 40.000.000 δραχμές και δύο παίκτες. Ηθελα να πάω στον Ολυμπιακό. Στον Πειραϊκό ήμουν με προπονητές όπως ο Ποτόσογλου και ο Σορώτος. Η ομάδα ανέβηκε στην Α1 και έκανε την πορεία της. Στον Ολυμπιακό βρήκα παίκτες όπως ο Σκάρι. Περάσαμε δύσκολη περίοδο στη μετάβαση από το Παπαστράτειο στο ΣΕΦ. Ηρθε ο Κόκκαλης, ο Πάσπαλι, ο Ιωαννίδης. Ολα μπήκαν σε νέα τροχιά πια.
Οι κόντρες;
Τέλη του ’80 με αρχές ’90 Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός δεν ήμασταν στους τίτλους. Αρης και ΠΑΟΚ ήταν πιο μπροστά. Ειδικά τον Αρη της εποχής όλοι τον έβλεπαν. Θυμάμαι προπονήσεις στον Πειραϊκό, να λέμε να τελειώσουμε για να δούμε το ευρωπαϊκό ματς του Αρη του Γκάλη και του Γιαννάκη. Δεν άκουγες τίποτα έξω. Εβλεπαν όλοι Αρη. Οπότε τα «αιώνια ντέρμπι» τα δικά μας είχαν βασικά μόνο το γόητρο. Ο κόσμος μάς ζητούσε νίκες σε αυτά τα ματς μόνο για το πρεστίζ. Ημουν και ως χαρακτήρας πειραχτήρι, οπότε δεν ήθελε και πολύ να υπάρχει ένα κλίμα. Θυμάμαι ματς στη Λεωφόρο, πριν πάει Γλυφάδα ο Παναθηναϊκός, περιπέτειες πολλές, και αργότερα βέβαια στο ΟΑΚΑ, με συνθήματα κ.λπ. Αυτά συμβαίνουν.
Τελείωμα καριέρας και πάμε στο κεφάλαιο «παράγοντας». Από την αρχή ως το παρόν, δυο λόγια για κάθε σταθμό σου…
Στο ιστορικό Παγκράτι όπου έπαιξα θυμάμαι ματς με τη δυνατή της εποχής ΑΕΚ (έπαιζε στο «Γ. Μόσχος»), που χάσαμε στο νήμα την έξοδο στο Κόρατς. Ακόμη ψάχνουμε να βρούμε και να μαρκάρουμε τον Τόνι Γουάιτ! Τελείωσα την αθλητική πορεία στον Πειραϊκό. Πέρασα βοηθός του Ποτόσογλου και μετά για δύο σεζόν πρώτος προπονητής. Πριν από το 2000 ανέλαβε διοικητικά ο Πηλαδάκης ο γνωστός. Εγώ πια πέρασα ως μάνατζερ, κάτι που μέχρι σήμερα ακολουθώ στις ομάδες μου, και προπονητές είχαμε τότε Σορώτο και Μάντη.
Παράγοντας στον Ολυμπιακό και στην Εθνική…
Περίοδος 2002-’08, περάσαμε δύσκολα, μπαίνοντας σταδιακά σε νέα εποχή. Πέρασαν προπονητές όπως οι Σούμποτιτς, Σάκοτα, Γκέρσον, Καζλάουσκας, για λίγο ο Τόμιτς, πριν έρθει ο Γιαννάκης. Με Καζλάουσκας ήμουν στην Εθνική το 2009 στο Euro της Πολωνίας, με το χάλκινο. Σημαντικές συνεργασίες, κρατάω όλα τα θετικά.
Κεφάλαιο «Σπανούλης και Εθνική». Γύρω του υπάρχουν πολλά και σημαντικά επίσης παιδιά, όπως ο Ζήσης, αλλά και στην ΕΟΚ συνολικά ο Διαμαντίδης και άλλοι…
Τα παιδιά αυτά γεννήθηκαν στο μπάσκετ, ζουν και αναπνέουν για μπάσκετ και το μεταδίδουν στους νεότερους. Ο Βασίλης θα τα πάει εξαιρετικά και ως κόουτς, έχει δείξει ότι μπορεί. Είναι δυνατό το τιμ γύρω του. Αγαπά την Εθνική. Την πονάει. Πρέπει να στηριχθεί η προσπάθεια. Πάντα πληρώνουμε ατυχίες. Η Εθνική θέλει νέους πρωταγωνιστές πλάι στους παλιότερους. Δεν μπορούν όλα να γίνονται από τον Αντετοκούνμπο. Φορτώνονται και ο ίδιος και η ομάδα με έξτρα πίεση. Μπορούμε όμως υπερβάσεις, όπως κάποτε. Είναι σημαντικό να παίζουν τα νέα παιδιά στις ομάδες τους. Εστω και ως δανεικοί, έστω και στην Α2. Να πάρουν εμπειρίες, να τους εμπιστευτούν οι μεγάλοι ως έτοιμους πλέον. Να επενδύσουμε στο ταλέντο. Είναι και θέμα νοοτροπίας. Υπάρχουν πολλοί ξένοι. Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός έχουν την Ευρωλίγκα, αναγκαστικά έχουν πολλούς ξένους για να είναι ακόμη πιο ισχυροί. Πρέπει να βγάλουμε Ελληνες παίκτες.
Πέρασες και από Πανιώνιο και Αρη, αλλά και από το Μαρούσι του Γιώργου Μπαρτζώκα…
Το 2001 στον Πανιώνιο με πήρε μαζί του ο Γιαννάκης. Ομάδα με ιστορία και δυνατή έδρα το Αρτάκης, που μακάρι να ξαναγίνει σύντομα. Ξαναπήγα το 2016 με Οικονόμου. Τιμή μου που ήμουν εκεί, όπως επίσης και στον Αρη με τον Καμπερίδη. Ομάδες με βαριά φανέλα, ειδικό βάρος. Επίσης ήμουν στο Μαρούσι του Μπαρτζώκα, αλλά και με Μαρκόπουλο και Αλεξανδρή και Λινάρδο (σ.σ.: Νίκος). Με πολλές καλές στιγμές και στην Ευρωλίγκα. Πέρασα και από τον Ικαρο του Δημήτρη Αγγελόπουλου, που παραλίγο να συνεργαζόμασταν μάλιστα και στον Μίλωνα.
Πες μας δυο λόγια για την επιστροφή Βεζένκοφ. Αλλάζει ξανά τις ισορροπίες;
Μιλάμε για έναν δεινό σουτέρ και σκόρερ. Θα είναι ακόμη πιο ισχυρός ο Ολυμπιακός, αλλά και ο Παναθηναϊκός παραμένει σε πολύ υψηλό επίπεδο. Είναι δύο κορυφαίες ομάδες, επενδύουν, με σοβαρές διοικήσεις, και είναι δύο φαβορί για την Ευρωλίγκα και πάλι. Είναι νωρίς για συγκρίσεις, αλλά ο ανταγωνισμός εκτοξεύεται.
Η κόρη πώς επέλεξε πόλο;
Ναι, ήταν αυτό που ήθελε, της ταίριαζε και πιστεύω ότι το ακολουθεί με πολλή αγάπη και αφοσίωση. Είμαι περήφανος για ό,τι καταφέρνει και για κάθε της βήμα στις ομάδες της και στην Εθνική.
Κεφάλαιο Κύπρος…
Υπάρχει όρεξη, υπάρχει πλάνο, σχεδιασμός, πρόγραμμα από μένα και την ομάδα και από κοινού. Θέλουν το κάτι παραπάνω. Να ξαναβρεί η Α.Ε. Λεμεσού τη χαμένη της αίγλη, να κάνει βήματα μπροστά, να εξελιχθεί. Είχαμε και παλιότερα επαφή. Με τιμά που είμαι κοντά τους. Σέβομαι τον πρόεδρο Λοϊζίδη και το όραμα, την επένδυσή του. Στη Μεγαλόνησο έχει τη μερίδα του λέοντος το ποδόσφαιρο, αλλά υπάρχει διάθεση. Θα γίνει και όμιλος του Ευρωμπάσκετ, θα είναι η Εθνική Ελλάδος επίσης. Είναι σημαντικό όλο αυτό και ευκαιρία να αναπτυχθεί όλο το πρότζεκτ.
