Ηταν Μάιος του 2016 όταν ο 37χρονος Γιάννης Αλαμάνογλου καταπλακώθηκε από πόρτα εγκατάστασης στον χώρο όπου εργαζόταν στην Αθήνα και χτύπησε πολύ σοβαρά στο κεφάλι. Μετά από υπεράνθρωπες προσπάθειες τον γιατρών, ο 37χρονος που έδωσε τη δική του μάχη κατάφερε να επιστρέψει στο σπίτι του, στην σύζυγό του και την 5χρονη κόρη του.
Η ζωή του Γιάννη άλλαξε δραματικά από τότε, καθώς μπορεί να επικοινωνήσει μόνο μονολεκτικά και βρίσκεται καθηλωμένος σε αναπηρικό αμαξίδιο. Σύμφωνα με το taxydromos.gr, oι γιατροί λένε ότι η κατάσταση της υγείας του είναι μη αναστρέψιμη λόγω πάρεσης στη δεξιά πλευρά του σώματός του, η οποία είναι ισόβαθμη με παραπληγία. Είναι απαραίτητο λοιπόν να υποβάλλεται σε εργοθεραπείες, λογοθεραπείες και φυσιοθεραπείες προκειμένου να μην χειροτερέψει η κατάστασή του. Και κάπου εδώ, η γραφειοκρατία και η αναλγησία του κράτους αποδεικνύουν ακόμα μια φορά ότι αφήνουν στο έρμαιο της μοίρας τους θύματα εργατικών ατυχημάτων. Το γεγονός ότι ο Γιάννης νοσηλεύτηκε σε κέντρο αποκατάστασης για πάνω από δύο χρόνια, στέκεται εμπόδιο στο να καλυφθούν οι θεραπείες του.
Η σύζυγός του Αικατερίνη Κωστάκη, κάνει λόγο για τεράστια αδικία από το κράτος που τους έχει γυρίσει την πλάτη. Η οικογένειά τους ζει αυτή τη στιγμή με προσωρινή αναπηρική σύνταξη της τάξεως των 720 ευρώ και ένα αναπηρικό επίδομα, όμως οι θεραπείες του συζύγου της αναφέρει στον taxydromo.gr, κοστίζουν 1.200 ευρώ το μήνα. «Συμβαίνει πραγματικά αυτό που λένε. Ρίχνουν αυτούς τους ανθρώπους -ουσιαστικά τα Ατομα με Ειδικές Ανάγκες- στον Καιάδα. Είναι πολύ λυπηρό αυτό. Τα άτομα αυτά αποτελούν το 10% του πληθυσμού και ωστόσο το κράτος τα αποκλείει» ανέφερε η κ. Κωστάκη.
