Για να μην είμεθα αιθεροβάμονες, τον άγιο Βαλεντίνο στην Ελλάδα τον ανακάλυψε και επέβαλε η -έτσι τη λέγανε- «Ελεύθερη Ραδιοφωνία».
Τότε που οι πρωτεργάτες της μη κρατικής ραδιοφωνίας είχαμε ανακαλύψει τον τροχό και αφού είχαμε αντιμετωπίσει επιτυχώς τις επελάσεις των ΜΑΤ του αλησμόνητου εκείνου Νίκωνος Αρκουδέα πλέαμε σε πελάγη ευτυχίας.
Και καθώς δεν είχαν ακόμη αρχίσει οι «δημοσκοπήσεις» και δεν είχαν μπει για τα καλά τα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα στο ραδιόφωνο, οι δημοτικοί σταθμοί της Αττικής (ο Αθήνα 9,84, το Κανάλι Ενα 90,6 και ο Δίαυλος 10) «παίζαμε μπάλα μόνοι μας». Και ό,τι «αμερικανιά» μπορείτε να φανταστείτε, την πλασάραμε με απόλυτη ευχαρίστηση. Τότε είναι που εισέβαλαν τα αμερικάνικα κάλαντα και τα χριστουγεννιάτικα του Φράνκι και του Κρόσμπι. Τότε εισέβαλε και ο άγιος Βαλεντίνος!
Όταν μου είπε την ιδέα για «ένα πάρτι ερωτευμένων στις 14 Φεβρουαρίου» ο μακαρίτης ο παραγωγός μας Γιώργος Βασιλόπουλος, είπα αμέσως «και βέβαια»! Και φυσικά έγινε χαμός!
Επί 24 ώρες τα τηλέφωνα είχαν ανάψει, οι ζαχαροπλάστες του Πειραιά μάς ευγνωμονούσαν και οι ανθοπώλες άναβαν κερί υπέρ της υγείας μας! «Επιτέλους, να γίνουμε Ευρωπαίοι!» έλεγαν όλοι. Όλοι, πλην του Ιωάννη Χατζηφώτη! «Τι είναι αυτά τα πράγματα;
Τι δουλειά έχει ο άγιος Βαλεντίνος στην πίστη μας;» μου είπε στο τηλέφωνο ο φίλος -μακαρίτης επίσης- υπεύθυνος Τύπου της Αρχιεπισκοπής. Και ήταν εκνευρισμένος. «Τι έγινε, αγαπητέ; Γιατί πήρες εμένα; Και ο 9,84 και ο 100 της Θεσσαλονίκης το ίδιο αφιέρωμα έκαναν» του απαντώ. Αλλά εκείνος είχε πάρει φόρα! «Αν θέλετε άγιο των ερωτευμένων, έχουμε τον δικό μας! Είναι ο άγιος Υάκινθος! Θαλαμηπόλος του Τραϊανού, που εμαρτύρησε και η μνήμη του εορτάζεται στις 3 Ιουλίου!» μου λέει.
Στις 3 Ιουλίου επιχείρησα να τιμήσω τον άγιο Υάκινθο με μια εκπομπή για τους ερωτευμένους «Αυτός είναι ο άγιος της Ορθοδοξίας» διεμήνυσα, αλλά άντε να δέχθηκα πέντ’ έξι τηλεφωνήματα από κάποιες κυρίες κάποιας ηλικίας και αντιλήψεως, που μου είπαν «μπράβο σας»!
Ύστερα έψαξα τα κιτάπια μου και ανακάλυψα ότι οι καθολικοί αποδέχονται τον άγιο Υάκινθο ενώ εμείς δεν αναγνωρίζουμε τον Βαλεντίνο! Και κατάλαβα ότι ο Έλληνας έχει αδυναμία στο «απαγορευμένο»…
Η συνέχεια είναι γνωστή…
Η Ακίς, κυριακάτικη δημοκρατία
