Οι μόνοι που δεν έπεσαν απ’ τα σύννεφα όταν «έσκασε» το «θέμα Λασκαρίδη» ήταν οι στενοί φίλοι της οικογένειας. Από την ώρα που τα δύο αδέλφια, ο Πάνος (ο μεγαλύτερος) και ο Θανάσης (ο μικρότερος), αποφάσισαν να χωρίσουν τα τσανάκια τους, υπό συνθήκες και όρους που δεν έχουν ακόμη γίνει γνωστά, από τη στιγμή που ο Πάνος Λασκαρίδης είχε πάρει «το πάνω χέρι» σε ό,τι αφορά τη δημοφιλία αλλά και την καθιέρωση στον χώρο της ναυτιλίας (δεν φτάνεις εύκολα να γίνεις πρόεδρος της ECSA), του πολιτισμού και της προσφοράς προς την πατρίδα, και με γνωστές και δεδομένες τις ίντριγκες και την αντιζηλία μεταξύ των μεγάλων του χώρου, η «βόμβα» αναμενόταν να εκραγεί…
Ηταν 2017, όταν έγραφε ο ναυτιλιακός Τύπος: «Πραγματοποιήθηκε κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης του Διοικητικού Συμβουλίου της Ένωσης των Ευρωπαίων Πλοιοκτητών (ECSA) η τελετή παράδοσης – παραλαβής της προεδρίας της από τον Niels Smedegaard, CEO της Ένωσης των Δανών Εφοπλιστών και της ναυτιλιακής DFDS, στον νέο πρόεδρο της ECSA, Παναγιώτη Λασκαρίδη, μέλος του Δ.Σ. της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών και CEO των Laskaridis Shipping Co. Ltd. και Lavinia Corp.
Πρόκειται για μία σημαντική διάκριση στο πρόσωπο του Πάνου Λασκαρίδη αλλά και της ελληνικής ναυτιλίας, και έρχεται να ενισχύσει την ήδη ισχυρή παρουσία Ελλήνων στους προεδρικούς θώκους σημαντικών θεσμικών οργάνων της παγκόσμιας ναυτιλίας, όπως είναι η INTERCARGO, η INTERTANKO και η BIMCO. Η θητεία του νέου προέδρου της ECSA θα διαρκέσει έως και τον Ιανουάριο του 2020, ενώ κρίνεται ιδιαίτερα κρίσιμη εν όψει των δραστικών αλλαγών που έρχονται τα επόμενα χρόνια, κυρίως σε ό,τι αφορά το κανονιστικό πλαίσιο της ναυτιλίας.
Με αφορμή την ανάληψη των καθηκόντων του ως ο νέος πρόεδρος της ECSA ο κ. Πάνος Λασκαρίδης εξέφρασε την ευαρέσκειά του για την εμπιστοσύνη που έδειξε προς το πρόσωπό του η Ένωση των Ευρωπαίων Πλοιοκτητών, ενώ τόνισε ότι επιθυμία του είναι να συνεργαστεί με όλα τα εμπλεκόμενα μέρη με στόχο μια αποτελεσματική, ανταγωνιστική και προσανατολισμένη προς το μέλλον ευρωπαϊκή πλοιοκτητική κοινότητα».
Σύγκρουση με την Φον ντερ Λάιεν
Ε, δεν χρειάζεται και πολύ για να μπεις στο στόχαστρο σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, όπου η επιτυχία θεωρείται κακούργημα και ο επιτυχημένος συνήθως λιθοβολείται από τις «παρέες», τις «ομάδες», τις «φατρίες», αλλά και από «δικά του» πρόσωπα, όπως έχει συμβεί στο παρελθόν και στις καλύτερες (και πλουσιότερες) οικογένειες.
«Από την ώρα που ο Πάνος Λασκαρίδης ξεχώρισε, από την ώρα που το Ίδρυμα Λασκαρίδη, το κύριο σημείο αναφοράς πολιτισμού στον Πειραιά, έχει συνδεθεί με το δικό του πρόσωπο, από τη στιγμή που ανοίχτηκε σε μεγάλες δωρεές προς το Πολεμικό Ναυτικό, από την ώρα που ανακηρύχθηκε επί τιμή υποναύαρχος του Πολεμικού Ναυτικού, από τη στιγμή που έγινε πρόεδρος των Ευρωπαίων πλοιοκτητών, από την ώρα που συγκρούστηκε με τη Φράου Φον ντερ Λάιεν, η οποία -ως Γερμανίδα- έχει βάλει στο σημάδι την ελληνόκτητη και ελληνική ναυτιλία και η Κομισιόν «αποφάνθηκε» ότι τα καράβια είναι εκείνα που ρυπαίνουν την ατμόσφαιρα, είχαμε καταλάβει ότι κάπου… ψηνόταν το γλυκό» λέει παλαιός, έμπειρος, απόμαχος πλέον, καραβοκύρης…
Τι συνέβη, λοιπόν; Τι τον έπιασε ξαφνικά τον Πάνο Λασκαρίδη και «τα έχωσε» στον Κυριάκο Μητσοτάκη και τον Γιάννη Πλακιωτάκη; Πληροφορημένες πηγές, που γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα, αναφέρουν ότι «αποκλείεται να μιλούσε έτσι ο Λασκαρίδης για οποιονδήποτε πρωθυπουργό και υπουργό» και όλοι έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι «ή όσα μαγνητοσκοπήθηκαν ελέχθησαν πριν δοθεί η επίσημη συνέντευξη» σε μια «ομάδα ανεξάρτητων δημοσιογράφων» από την Πορτογαλία -οι οποίοι ανήκουν σε ένα δημοσιογραφικό-ερευνητικό fund, το οποίο έχει χορηγούς ανά τον κόσμο, μεταξύ των οποίων το Ίδρυμα Σόρος- ή ότι ο Πάνος Λασκαρίδης «ατύχησε» και εν τη ρύμη του λόγου είπε κάποια πράγματα που λέγονται, αλλά λέγονται με άλλα λόγια! Τι είπε, δηλαδή;
Οτι η ελληνόκτητη ποντοπόρος ναυτιλία (εκεί ανήκει ο στόλος του) δεν έχει καμία εξάρτηση από τον υπουργό Ναυτιλίας και τον πρωθυπουργό της Ελλάδας, πράγμα γνωστό και απόλυτα αληθές, αφού: Τα ελληνόκτητα πλοία μεταφέρουν εθνικά φορτία άλλων χωρών ή φορτία ξένων εταιριών και σπανίως -μερικά και ποτέ- έρχονται σε ελληνικά λιμάνια. Η ελληνόκτητη ποντοπόρος ναυτιλία ακολουθεί τις εντολές και τους κανονισμούς του Διεθνούς Ναυτιλιακού Οργανισμού (ΙΜΟ) και δεν «κηδεμονεύεται» από καμία κυβέρνηση. Προφανώς αυτό εννοούσε ο Πάνος Λασκαρίδης, αλλά το είπε… κάπως διαφορετικά! Έσπευσε, ωστόσο, όταν συνήλθε από το σοκ της δημοσιοποίησης της συνομιλίας, με ανακοίνωσή του να ζητήσει συγγνώμη και να διευκρινίσει ότι «σέβεται πρόσωπα και θεσμούς» κ.λπ.
Τον «αποκήρυξε»
Κι εκεί που όλοι περίμεναν ότι θα υπήρχε κάποια προσπάθεια «να λυθεί η παρεξήγηση» και να ξεπεραστεί ο σκόπελος, η Ένωση Ελλήνων Εφοπλιστών, με μια ανακοίνωση που εκδόθηκε «εν ολομελεία», όπως αναφέρει στο σχετικό κείμενο, εννοώντας ότι θα έγινε «τηλεδιάσκεψη», πράγμα και πάλι δύσκολο, κατακεραύνωσε τον Πάνο Λασκαρίδη και τον «άδειασε» μεγαλοπρεπώς!
Και δεν έφτανε αυτό, αλλά ήρθε και το κερασάκι στην τούρτα με την ανακοίνωση του αδελφού του, Θανάση, ο οποίος -επαληθεύοντας όλες τις φήμες περί «διαχωρισμού της περιουσίας» και περί «έντασης των σχέσεων μεταξύ των αδελφών»- όχι μόνο επικροτούσε την ανακοίνωση της ΕΕΕ που υπέγραφε φαρδιά πλατιά ο Χιώτης πρόεδρος (επί πολλά χρόνια) Θ. Βενιάμης, αλλά σχεδόν «αποκήρυσσε» τον αδελφό του! Φυσικά, οποιοδήποτε ατυχές επεισόδιο δεν μπορεί να μειώσει την προσφορά του Πάνου Λασκαρίδη τόσο στον Πειραιά, την πόλη του, με το πολύτιμο ίδρυμα, τη βιβλιοθήκη και τις εκδηλώσεις του, στην πατρίδα, με τις μεγάλες δωρεές στο Πολεμικό Ναυτικό και στο Λιμενικό Σώμα, αλλά και στο υπουργείο Πολιτισμού. Ωστόσο, εκείνοι που έσπευσαν να ρίξουν στην πυρά τον εφοπλιστή είναι βέβαιο ότι «είχαν τους δικούς τους λόγους».
Ο Πάνος Λασκαρίδης, προ ημερών, με επιστολή του παραιτήθηκε από το διοικητικό συμβούλιο και από μέλος της ΕΕΕ, καταγγέλλοντας «δολοφονία χαρακτήρα» και λέγοντας ότι «υπό την παρούσα διοίκηση δεν μπορεί να είναι μέλος». Εν ριπή οφθαλμού η ΕΕΕ απάντησε, προφανώς (για δικούς της λόγους), για να «έχει την τελευταία λέξη»…Ωστόσο, όσα συνέβησαν θα πρέπει να προβληματίσουν εκείνους που «την πάτησαν» και μίλησαν (on ή off the record, δεν έχει σημασία) εκεί που μίλησαν. Σε μια εποχή που ακόμη και το πέταγμα της πεταλούδας «γράφεται» με μια μικρο-μικρο κάμερα, προσέχουμε «τι», «πού» και «πώς» το λέμε. Ιδιαίτερα σε ένα στρατιωτικό υπουργείο, όπως αυτό της Ναυτιλίας, που -υποτίθεται ότι- έχει ένα καλά οργανωμένο γραφείο επικοινωνίας και πεπειραμένες υπηρεσίες και συμβούλους…
