Τσεκάρετε το εορτολόγιο για να μην ξεχάσετε κανέναν! Σήμερα λοιπόν (21/06/2021) εορτάζουν οι:
Άγιο Πνεύμα
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ από την Κιλικία
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ ο Αιγύπτιος ή Λίβυος και οι μαζί μ’ αυτόν μαρτυρήσαντες ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ, ΚΕΛΣΙΟΣ, ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ, ΑΝΤΩΝΙΟΣ ο Πρεσβύτερος, ΕΙΚΟΣΙ δεσμοφύλακες και ΕΠΤΑ αδέλφια.
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΦΡΟΔΙΣΙΟΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΤΕΡΕΝΤΙΟΣ επίσκοπος Ικονίου
Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΗΤΑΣ ο Νισύριος
Αναλυτικά:
Άγιο Πνεύμα
Εορτάζει 50 ημέρες μετά το Άγιο Πάσχα.
Πάσα πνοή, δόξαζε Πνεῦμα Κυρίου,
Δὲ οὗ πονηρῶν πνευμάτων φροῦδα θράση.
«….Καὶ εἰς τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον, τὸ κύριον καὶ ζωοποιόν, τὸ ἐκ τοῦ πατρὸς ἐκπορευόμενον, τὸ σὺν πατρὶ καὶ υἱῷ συμπροσκυνούμενον καὶ συνδοξαζόμενον, τὸ λαλῆσαν διὰ τῶν προφητῶν….»
Την Δευτέρα μετά την Πεντηκοστή, η Εκκλησία μας εορτάζει το Άγιο Πνεύμα. Το Άγιο Πνεύμα είναι το τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδας, το οποίο εκπορεύεται εκ του Πατρός. Είναι ομοούσιο με τα πρόσωπα του Πατρός και του Υιού και κατά το Σύμβολο της Πίστεως «συνπροσκυνείται και συνδοξάζεται» με τον Πατέρα και με τον Υιό, ίσο κατά τη λατρεία και την τιμή.
Τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος
Μεγάλα είναι και ξεπερνούν την ανθρώπινη λογική τα χαρίσματα που μάς δώρισε σήμερα ο φιλάνθρωπος Θεός. Γι’ αυτό ας χαρούμε όλοι μαζί και σκιρτώντας από αγαλλίαση ας ανυμνήσουμε τον Κύριό μας. Γιατί η σημερινή ημέρα είναι για μάς εορτή και πανηγύρι.Όπως δηλαδή διαδέχονται η μια την άλλη οι εποχές και οι κινήσεις του ήλιου, έτσι ακριβώς και στην Εκκλησία η μία εορτή διαδέχεται την άλλη και με τον τρόπο αυτό απ’ τη μια πηγαίνουμε στην άλλη. Πριν από λίγο καιρό εορτάσαμε τον σταυρό, το πάθος και την Ανάσταση, και ύστερα από αυτά την Ανάληψη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού στους ουρανούς. Σήμερα φθάσαμε στην κορυφή των αγαθών, σ’ αυτήν την κορωνίδα των εορτών, βρισκόμαστε πια στην πραγματοποίηση των επαγγελιών του Κυρίου. «Γιατί αν φύγω –λέει- θα σάς στείλω άλλον Παράκλητο, και δεν θα σάς αφήσω ορφανούς». (Ιωάν. 16,6). Βλέπετε το πατρικό Του ενδιαφέρον; Βλέπετε την ανέκφραστη φιλανθρωπία Του; Πριν λίγες ημέρες ανελήφθη στον ουρανό, κάθισε στον βασιλικό θρόνο, στα δεξιά του Πατρός, και σήμερα μάς στέλνει ως δώρο τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος και μ’ αυτόν τον τρόπο μάς χορηγεί άπειρα ουράνια αγαθά. Γιατί, πες μου, ποιο από τα αγαθά που συμβάλλουν στη σωτηρία μας δεν μάς δόθηκε από το Άγιο Πνεύμα;
Με τη χάρη Του απαλλασσόμαστε απ’ τη δουλεία του διαβόλου, καλούμαστε στην ελευθερία του Χριστού, οδηγούμαστε στην ουράνια υιοθεσία, αναγεννιόμαστε απ’ την αρχή και ξεφορτωνόμαστε το βαρύ και δυσβάστακτο φορτίο των αμαρτιών μας. Με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος βλέπουμε να υπάρχουν τόσοι ιερείς κι έχουμε τάγματα διδασκάλων της Εκκλησίας. Απ’ την πηγή αυτή πήγασαν πλούτη προφητειών και χαρίσματα ιάσεων και όλα τα άλλα που συνήθως στολίζουν την Εκκλησία του Θεού από το Άγιο Πνεύμα προέρχονται. Και φωνάζει ο Παύλος και λέει: «Για όλα αυτά τα χαρίσματα ενεργεί το ένα και μοναδικό Πνεύμα, που τα μοιράζει όπως θέλει στον καθένα χωριστά» (Α’ Κορ. 12,11).
«Όπως θέλει», λέει, όχι όπως έχει διαταχθεί. «Μοιράζει», και δεν μοιράζεται. Έχει εξουσία, και δεν εξουσιάζεται. Γιατί ο Παύλος λέει πως έχει και το Άγιο Πνεύμα την ίδια εξουσία, που έχει και ο Πατήρ. Κι όπως είπε για τον Πατέρα «ο Θεός είναι εκείνος που ενεργεί παντού και πάντα» (Α’ Κορ. 12,6), έτσι λέει και για το Άγιο Πνεύμα «για όλα αυτά τα χαρίσματα ενεργεί το ένα και μοναδικό Πνεύμα, που τα μοιράζει όπως θέλει στον καθένα χωριστά». Είδες τέλεια εξουσία που έχει; Γιατί όσα πρόσωπα έχουν την ίδια φύση και ουσία είναι φανερό ότι έχουν και την ίδια εξουσία, και όσα έχουν την ίδια αξία, σ’ αυτά μία είναι η δύναμη και η εξουσία.
Χάρη στη δύναμη του Αγίου Πνεύματος απαλλαχτήκαμε από τις αμαρτίες, μ’ αυτήν ξεπλύναμε την ψυχή μας από κάθε ρύπο. Με τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος, ενώ ήμασταν άνθρωποι, γίναμε άγγελοι, όσοι βέβαια θελήσαμε να μάς βοηθήσει η χάρη Του, χωρίς να αλλάξει η φύση μας, αλλά, κι αυτό είναι το πιο αξιοθαύμαστο, διατηρήσαμε την ανθρώπινη φύση μας και μ’ αυτή επιδείξαμε αγγελική συμπεριφορά. Τόσο μεγάλη είναι λοιπόν η δύναμη του Αγίου Πνεύματος! Και όπως η πραγματική φωτιά όταν δεχτεί τον μαλακό πηλό τον καθιστά σκληρό κεραμίδι, έτσι ακριβώς και η φωτιά του Αγίου Πνεύματος, όταν δεχτεί μια ψυχή συνετή, ακόμη κι αν τη βρει πιο μαλακή κι απ’ τον πηλό, την κάνει πιο γερή κι απ’ το σίδερο. Και κάνει ξαφνικά πιο καθαρό απ’ τον ήλιο εκείνον που έως τώρα ήταν μολυσμένος απ’ την ακαθαρσία των αμαρτιών.[…]
«Με τη δύναμη του ονόματος του Κυρίου Ιησού Χριστού», λέει, «και με τη χάρη του Πνεύματος του Θεού μας». Είδες, αγαπητέ, τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος; Είδες ότι το Άγιο Πνεύμα, εξαφάνισε όλες αυτές τις κακίες, και ότι εκείνους που ήταν προηγουμένως υποδουλωμένοι στις αμαρτίες τους, τους ανέβασε ξαφνικά σε τόσο υψηλές τιμές;
Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ από την Κιλικία
Ήταν από τη Διοκαισάρεια της Κιλικίας. O πατέρας του ήταν ειδωλολάτρης βουλευτής, αλλά Η μητέρα του είχε προσχωρήσει στη χριστιανική θρησκεία. Γι’ αυτό και ανέθρεψε το γιο της Ιουλιανό σύμφωνα με τις επιταγές του Ευαγγελίου. O Ιουλιανός αγάπησε τόσο πολύ τον εσταυρωμένο Κύριο, ώστε σε ηλικία 18 χρονών ομολόγησε με πολύ θάρρος την πίστη του στον έπαρχο Μαρκιανό, ενώ γνώριζε ότι τον περίμεναν άγρια βασανιστήρια. Πράγματι, μόλις το άκουσε αυτό ο έπαρχος, διέταξε και τον έδειραν ανελέητα και κατόπιν τον έριξαν στην πιο άθλια φυλακή. Έπειτα ο Μαρκιανός κάλεσε τη μητέρα του Ιουλιανού να επισκεφθεί το γιο της και να τον πείσει να αρνηθεί τον Χριστό. H χριστιανή γυναίκα, όταν συνάντησε το νεαρό σπλάχνο της, έκανε ακριβώς το αντίθετο. Προέτρεψε τον Ιουλιανό να μείνει στο ύψος του χριστιανικού του φρονήματος και τον ενθάρρυνε να υπομείνει όλα τα μαρτύρια. Έτσι και έγινε. Όταν o έπαρχος ξανακάλεσε τον Ιουλιανό, αυτός με περισσότερο θάρρος ομολόγησε μπροστά του και πάλι τον Χριστό. Εξοργισμένος τότε ο έπαρχος Μαριανός έκλεισε τον Ιουλιανό μέσα σε ένα σάκο με δηλητηριώδη φίδια και τον έριξε στο πιο βαθύ σημείο της θάλασσας, όπου μαρτυρικά ο Ιουλιανός παρέδωσε τη ψυχή του στο Θεό. Και έτσι, δίκαια “λήψεται τον στέφανον της ζωής, όν επηγγείλατο ο Κύριος τοις άγαπώσιν αυτόν”1. “Αξια, δηλαδή, θα πάρει και ο Ιουλιανός το λαμπρό και ένδοξο στεφάνι της αιώνιας ζωής, που υποσχέθηκε ο Κύριος σ’ εκείνους που τον αγαπούν.
1 .Επιστολή Ιακώβου, α’ 12.
Απολυτίκιο. Ήχος πλ. α’. Τον συνάναρχον Λόγον.
Μητρικαίς ύποθήκαις μυστανωνούμενος, πανευκλεής στρατιώτης ώφθης Χριστού του Θεού, παντευχίαν μυστικήν περιζωσάμενος· όθεν καθείλες τον έχθρόν, ως γενναίος άριστεύς, και ήθλησας θεοφρόνως, Ιουλιανέ θεόφρον, υπέρ ημών αεί πρεσβεύων Θεώ.
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ ο Αιγύπτιος ή Λίβυος και οι μαζί μ’ αυτόν μαρτυρήσαντες ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ, ΚΕΛΣΙΟΣ, ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ, ΑΝΤΩΝΙΟΣ ο Πρεσβύτερος, ΕΙΚΟΣΙ δεσμοφύλακες και ΕΠΤΑ αδέλφια.
Βλέπε βιογραφία τους στις 8 Ιανουαρίου.
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΦΡΟΔΙΣΙΟΣ
Δόξασε με το μαρτύριό του τη γη της Κιλικίας. Γεμάτος θείο ζήλο, εργάστηκε για το φωτισμό των απίστων, αποκαλύπτοντας το ψεύδος της ειδωλολατρίας και διδάσκοντας την αλήθεια του Ευαγγελίου. O άρχοντας Διονύσιος, όταν πληροφορήθηκε την ενέργεια αυτή του Αφροδισίου, τον καταδίκασε σε θάνατο. Στην αρχή τον έριξαν τροφή σε κάποια λέαινα μέσα στο αμφιθέατρο. Αλλά συνέβη κάτι παράδοξο. Η ορμή της λέαινας σταμάτησε λίγα βήματα από τον Άγιο και το πεινασμένο θηρίο τον προσπέρασε χωρίς να τον αγγίξει. Κατόπιν τον έκαψαν με πυρακτωμένο σίδερο και τελικά βρήκε μαρτυρικό θάνατο μεταξύ δύο μεγάλων λιθαριών, όπου τον είχαν βάλει και τον συνέθλιψαν. Το σώμα του κυριολεκτικά θρυμματίστηκε, αλλά η δύναμη της ψυχής του και η πίστη του διατηρήθηκαν ακέραιες.
Ο ΑΓΙΟΣ ΤΕΡΕΝΤΙΟΣ επίσκοπος Ικονίου
Μαρτύρησε αφού τον θανάτωσαν μέσα σε αγκάθια.
Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΗΤΑΣ ο Νισύριος
Γεννήθηκε στη Νίσυρο το 1716 (κατ’ άλλους 1717) από γονείς, οι όποιοι ήταν προύχοντες στην κωμόπολη Μανδράκι της Νισύρου. Ο πατέρας του, δημογέροντας του νησιού αυτού, έπεσε στη δυσμένεια των Τούρκων και για να αποφύγει τις τιμωρίες τους, εξισλαμίστηκε με όλη του την οικογένεια και μετακόμισε στη Ρόδο. Ο μικρότερος γιος τους ονομάστηκε Μεχμέτ. Κάποτε όμως, ο Μεχμέτ, τυχαία έμαθε πως ήταν χριστιανός και από τη μητέρα του πληροφορήθηκε πως τον έλεγαν Νικήτα. Τότε σε ηλικία 14 ετών ο Νικήτας, πήγε στη Νέα Μονή της Χίου και εξομολογήθηκε τα συμβαίνοντα στον ηγούμενο. Ο ηγούμενος τον παρέπεμψε στον εκεί εφησυχάζοντα την εποχή εκείνη, αρχιερέα, πρώην Θηβών Μακάριο, ο οποίος τον μύρωσε και του έδωσε χρήσιμες συμβουλές. Τότε ο Νικήτας έμεινε στη Μονή αυτή κατηχούμενος και επέδειξε θαυμαστό ζήλο στην προσευχή και τη νηστεία. Εκεί τον κατέλαβε ο πόθος του μαρτυρίου και με τις συμβουλές του ασκητή Ανθίμου Αγιοπατερίτη και την ευχή των άλλων πατέρων της Μονής, αναχώρησε για τη Χίο. Όταν έφτασε, του ζητήθηκε από τους Τούρκους ο κεφαλικός φόρος, τον όποιο δεν είχε πληρώσει. Τον παρέλαβε ο υπάλληλος Τούρκος, Κριμλής ονομαζόμενος, για να τον οδηγήσει στη φυλακή στη θέση Βουνάκι. Τη στιγμή εκείνη, πέρασε από εκεί κάποιος ιερέας, Δανιήλ ονομαζόμενος, χαιρέτησε τον Νικήτα με το όνομα Μεχμέτ. Ο Κριμλής όταν το άκουσε, έμαθε περί τίνος πρόκειται και τον οδήγησε στον Αγά. Εκεί ο Νικήτας ομολόγησε με πολύ θάρρος την πίστη του στον Χριστό. Οι Τούρκοι με υποσχέσεις και κολακείες προσπάθησαν να συγκρατήσουν τον μάρτυρα στη θρησκεία τους. Επειδή όμως δε μπόρεσαν να το καταφέρουν, τον υπέβαλαν σε φρικτά βασανιστήρια, που διήρκησαν δέκα μερόνυχτα. Κατόπιν τον έσυραν σε κάποια άκρη της πόλης, “Κάτω Γιαλό” ονομαζόμενη, όπου οι δήμιοι τον έστησαν κάτω από το Ιβηρίτικο Μετόχι και άρχισαν πάλι με κολακείες και υποσχέσεις, μήπως μπορέσουν και τον μεταπείσουν. Αλλά ο Άγιος απάντησε: “Χριστιανός είμαι, Νικήτας ονομάζομαι και Νικήτας θα πεθάνω”. Τότε τον αποκεφάλισε ο ίδιος ο Κριμλής στις 21 Ιουνίου 1732, σε ηλικία 16 ή 17 χρονών στη Χίο. Οι Τούρκοι, για να μη πάρουν οι χριστιανοί κάτι από το Ιερό του λείψανο, αφού το άλειψαν με ακαθαρσίες το πέταξαν στη θάλασσα. Σήμερα στη γενέτειρα του Αγίου, το Μανδράκι της Νισύρου, υψώνεται βυζαντινός ναός, που τιμάται στη μνήμη του Αγίου Νικήτα.
