Στην αποκλειστική συνέντευξη που παραχώρησε στο newsbreak.gr, ο Παντελής Γιαννουλάκης μιλάει για τις παρατάξεις, τον τρόπο μάχης αλλά και τους στόχους των εμπλεκομένων πλευρών σ’ αυτό που χαρακτηρίζει «μεγάλο αόρατο πόλεμο που διεξάγεται παντού αυτήν την στιγμή» και δίνει συμβουλές σ’ όλους τους καθημερινούς πολεμιστές, τους πολίτες, που νομίζουν ότι είναι ανήμποροι ενώ είναι ισχυροί!
- Από τον Παναγιώτη Λιάκο
Ο Παντελής Γιαννουλάκης είναι συγγραφέας και εκδότης και ένα από τα σημαντικότερα πρόσωπα στην ελληνική εναλλακτική ενημέρωση και σ’ αυτό που οι αδαείς συνηθίζουν να αποκαλούν υποτιμητικά «συνωμοσιολογία». Ο ίδιος θεωρεί ότι αυτού του είδους η έρευνα θα έπρεπε να αποκαλείται Συνωμοσιολογία (με το «Σ» κεφαλαίο). Η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε με την ευκαιρία της κυκλοφορίας του νέου βιβλίου του με τίτλο «Ο Μυστικός Πόλεμος». Στην εκτενή συζήτηση που είχαμε εξηγεί τα προπαγανδιστικά τρικ που χρησιμοποιεί η Σκοτεινή Πλευρά (με το βασικότερο να είναι ότι μας πείθει πως δεν μπορούμε να επηρεάσουμε τα πράγματα), μιλά για τον κορωνοϊό και χαρακτηρίζει τον Κυριάκο Μητσοτάκη «ανενημέρωτο και μανιακό κακεντρεχή» για την επίθεση που πραγματοποίησε σε μεγάλη μερίδα του λαού, τους ανεμβολίαστους και αφηγείται, επίσης, πως ο ίδιος και το περιοδικό Strange το οποίο διευθύνει δημιούργησαν, δίχως να το επιδιώκουν, τον όρο «ψεκασμένοι». Η συνέντευξη είναι ποταμός και αξίζει να διαβαστεί μέχρι την τελευταία λέξη. Μπορεί να σας αλλάξει οριστικά την οπτική γωνία θέασης των πραγμάτων…
Πείτε μας μερικά λόγια για τον εαυτό σας, τα πρώτα σας βήματα στον Τύπο, τα αναγνώσματα και τις επιρροές σας, και όλα όσα θεωρείτε ότι σας επηρέασαν καθοριστικά μέχρι σήμερα…
Το ότι μπορεί να μιλήσει ο εαυτός μου για τον εαυτό μου, όπως μού ζητάτε, είναι ατράνταχτη απόδειξη της ύπαρξης του Πνεύματος –συμφωνώ δηλαδή με τον Descartes, είμαι ένας αφοσιωμένος Ιδεαλιστής.
Ήταν ο Roger Penrose που, εδώ και αρκετό καιρό, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι δεν έχουμε αληθινά την δυνατότητα να κατασκευάσουμε μία αληθινή τεχνητή νοημοσύνη, και, μετά από πολλές πιέσεις ώστε να σχολιάσει τα αληθινά όρια, είπε ότι θα αποδεχθεί ότι μπορεί να επιτευχθεί κάτι τέτοιο αν θα μπορούσε μία τεχνητή νοημοσύνη να φτάσει στο σημείο να μιλήσει η ίδια αληθινά για τον εαυτό της.
Είμαι συγγραφέας, γεννημένος και μεγαλωμένος στην Θεσσαλονίκη, συγγράφω από πολύ μικρό παιδί 6-7 ετών, θα έλεγε κανείς ότι γεννήθηκα με αυτήν την αγωνιώδη έμμονη ιδέα της συγγραφικής, καταδικασμένος ισόβια στο story-telling. Φαντάζομαι ότι είναι κάτι σπάνιο ή αξιοπερίεργο, ένας δια βίου story teller.
Και, αναπόφευκτα, είμαι και μανιώδης αναγνώστης, εξαιρετικά πολύ βιβλιόφιλος, είναι κι αυτό ένα είδος ανωμαλίας, έχω ξοδέψει σχεδόν όλα τα χρήματα της ζωής μου σε βιβλία (επίσης σε δίσκους και ταινίες, και σε ταξίδια), συνθέτοντας μία τερατώδη βιβλιοθήκη, που πάντα προσπαθώ να την επεκτείνω αναζητώντας βιβλία, τόσα πολλά βιβλία, είναι σαφώς το βάρος της ζωής μου. Δεν πρόκειται ποτέ να αποκτήσουμε την ύστατη βιβλιοθήκη που ευσεβώς φανταζόταν ο Borges. Το εγχείρημα είναι καταδικασμένο σε βιβλιόφιλους που δεν είναι ποτέ ικανοποιημένοι ότι έχουν το ύστατο αναγνωστήριο…
Καθώς δεν μπορούσα να μετακινώ όλο αυτό το βάρος παντού μαζί μου, φαίνεται ότι σταδιακά μετέτρεψα το πνεύμα μου σε βιβλιοθήκη, (ξέρετε, το πνεύμα κοστίζει πολύ, αλλά δεν ζυγίζει τίποτε), κι έτσι πάντα ήμουν ένα αξιοπερίεργο δείγμα ανθρώπου, επειδή μπορούσα να θυμάμαι ό,τι διάβαζα, τα πάντα. Φαντάζομαι ότι αυτό θα ήταν πολύ εκτιμητέο στον κόσμο του Fahrenheit-451 τού Ray Bradbury, που είναι ένας κόσμος στον οποίο απαγορεύονται τα βιβλία, και αντιστασιακά υπάρχουν άνθρωποι που είναι οι ίδιοι βιβλία, επειδή ο καθένας τους έχει αποστηθίσει ένα κλασσικό βιβλίο, ώστε τα βιβλία να διασωθούν μυστικά. Όμως, δεν ζούμε σε εκείνον τον κόσμο, αλλά εδώ γύρω, σε αυτό που βλέπετε γύρω σας, και, τα βιβλία ίσως εκλείψουν –σύντομα οι άνθρωποι θα κάνουν ό,τι τους λένε οι μηχανές και οι μηχανικοί τους. Γι’ αυτούς, ο κόσμος, τα πάντα, είναι μια Μηχανή. Τα βιβλία είναι παράθυρα σε άλλους κόσμους, οι μηχανικοί δεν θέλουν να υπάρχουν άλλοι κόσμοι, ο κόσμος πρέπει να είναι πάγιος και μοναδικός και μικρός για να είναι απόλυτα ελέγξιμος από αυτούς…
Μεγαλώνοντας, παρατήρησα ότι στους άλλους ανθρώπους δεν άρεσε καθόλου που πάντα θυμόμουν καλά οτιδήποτε έχω διαβάσει (πόσο μάλλον ότι το έχω επεξεργαστεί κιόλας), ζούμε σε μία κοινωνία που μετατρέπει σε μειονεκτήματα τα μεγάλα πλεονεκτήματα, δεν εγκρίνει καθόλου τις ιδιαιτερότητες. Το έχει γράψει και ο Edgar Allan Poe αυτό το πράγμα, τον οποίο εκτιμώ και θαυμάζω από μικρό παιδί, το είχε εντοπίσει και αυτός διότι το είχε υποστεί, αλλού και τόσο πιο πριν. Και έχει αναφερθεί σε αυτό το παράξενο γεγονός και ο παππούλης μας ο Charles Fort, ο πατέρας της Έρευνας του Παράξενου:
«Έχω την εντύπωση πως επιδόθηκα σε ένα καινούργιο βίτσιο που μοιάζει με το να είσαι ερασιτέχνης σε ακατονόμαστα αμαρτήματα.
»Στην αρχή, κάποια αποτελέσματα ήταν τόσο τρομερά ή τόσο γελοία, που τα μισούσαν ή τα περιφρονούσαν με τον χειρότερο τρόπο μόλις τα διάβαζαν. Τώρα τα πράγματα έχουν διορθωθεί κάπως… Υπάρχει, νομίζω, θέση για λίγο οίκτο…»
Από νεαρό αγόρι εισήλθα στην Φανταστική Λογοτεχνία, από την οποία διδάχθηκα τα πάντα, αφού αμέσως με οδήγησε στις τέχνες, στην φιλοσοφία, στην σημειολογία, στην Ιστορία, στην μεταφυσική, στα μεγάλα μυστήρια, στον μυστικισμό, στο Θαυμαστό και στο Παράξενο, στο Εξωτικό, στις εναλλακτικές κοσμοθεωρίες, στο Counter Culture, στoν εκλεκτισμό και στον αποδρατισμό. Έτσι μεγάλωσα, κι έγινα ένας εκκεντρικός τύπος, που εκτιμά και ασχολείται με πράγματα που οι περισσότεροι άνθρωποι δεν γνωρίζουν. Αυτό το γεγονός, πάντα με οδηγούσε στο επίκεντρο ενός αόρατου κύκλου φίλων, ή ενός κύκλου αόρατων φίλων, αφού οι άνθρωποι αυτού του τύπου ήταν και είναι λίγοι, και αργά ή γρήγορα γίνονται φίλοι. Συχνά, μάλιστα, όπως ανακάλυψα μέσα από την συγγραφική μου δραστηριότητα που γνώρισε πολλούς αναγνώστες, δεν χρειάζεται καν να γνωρίζονται από κοντά. Αυτοί ήταν πάντα οι Συνταξιδιώτες μου.
Νέος ακόμη, διαπίστωσα με θλίψη ότι στην Ελλάδα ως συγγραφέας δεν εκδιδόταν το έργο σου αν δεν ανήκες σε κάποια κοινωνικοπολιτική κλίκα (πόσο μάλλον αν ήσουν λίγο παράξενος), κι αυτό με οδήγησε να εμπλακώ ο ίδιος με τις εκδόσεις ώστε να προσπαθήσω να το διορθώσω αυτό, τουλάχιστον στην περίπτωσή μου και των φίλων μου, και κατέληξα να παριστάνω και τον εκδότη. Από τότε και μέχρι σήμερα, μέσα στα πολλά χρόνια, έχω εκδώσει πάνω από τετρακόσια βιβλία, και ανάμεσα τους για πάνω από διακόσια βιβλία δεν έχω αλλάξει γνώμη που το έκανα. Μέχρι σήμερα διαδοχικά έχω δημιουργήσει τέσσερις ιδιαίτερους εκδοτικούς οίκους (Terra Nova, Αρχέτυπο, Άγνωστο, Αόρατο Κολλέγιο).
…Κάποιος φίλος μου κάποτε μού είπε: «Πώς είναι δυνατόν να γράψουμε για πράγματα που, επειδή δεν τα γνωρίζει σχεδόν κανείς εκεί έξω, δεν ενδιαφέρεται κανείς για να τα διαβάσει; Κάθε προσπάθεια, έτσι, είναι καταδικασμένη. Είναι αδύνατον!…» Θυμάμαι, λοιπόν, τού είχα απαντήσει: «Κανένα πρόβλημα! Θα τους τα διδάξουμε εμείς, γράφοντας…» Κι έτσι, μπορώ σήμερα να δηλώσω ότι το αδύνατον είναι εφικτό!
Ασχολήθηκα με τα περιοδικά, με τον ειδικό Τύπο, (το πρώτο μου άρθρο ήταν η πρώτη δημοσίευση για τον H. P. Lovecraft σε Ελληνικό έντυπο, και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Ανεξήγητο τον Ιανουάριο του 1987. Πολύ αργότερα, το 1998 συνέγραψα και το πρώτο Ελληνικό βιβλίο για τον H.P.L.). Διεύθυνα ή δημιούργησα δώδεκα περιοδικά, καταλήγοντας μέχρι σήμερα να έχω συγγράψει και πάνω από τρεις χιλιάδες δημοσιευμένα πρωτότυπα μεγάλα άρθρα. Δημιούργησα το περιοδικό STRANGE, το οποίο πριν λίγο καιρό γιόρτασε τα 23 χρόνια ύπαρξης του, ( www.strange-egnarts.com ), και το οποίο δημιούργησε όλον τον νέο χώρο των ειδικών ενδιαφερόντων μας στην Ελλάδα, και εισήγαγε και ανέπτυξε όλα αυτά τα εναλλακτικά θέματα και ζητήματα με τα οποία π.χ. ασχολούνται σήμερα οι νεότεροι στο Ελληνικό Ιnternet, ομολογουμένως χωρίς πια να τα δικαιώνουν, (συνήθως πια είναι όλα μία τεράστια επίφαση, ή μία τραγική παρεξήγηση, έτσι μου φαίνεται).
Ως συγγραφέας, μέχρι σήμερα έχω συγγράψει και παρουσιάσει 38 βιβλία, και νιώθω πολύ τυχερός και ευγνώμων διότι οι αναγνώστες μου, που ταξιδέψαμε μαζί με αυτά, με υποστήριξαν και με βοήθησαν να πραγματοποιήσω όλα τα συγγραφικά μου όνειρα, αν και εγώ, ως αδιόρθωτος ονειροπόλος, στο μεταξύ έχω οραματιστεί άλλα τόσα βιβλία, που ίσως καταφέρω να τα συγγράψω, αν θέλει ο Θεός. Τους στέλνω από εδώ αυτό το μήνυμα: Τα όνειρα είναι αληθινά. Αν εσύ είσαι αληθινός.
Ενδιαφέρομαι αληθινά πολύ με οτιδήποτε ασχολούμαι, μελετώ, ερευνώ, εμπνέομαι, συγγράφω, και ασχολούμαι στ’ αλήθεια και σοβαρά με όλα εκείνα που οι περισσότεροι άλλοι μόνο τα φαντάζονται προχείρως ή ισχυρίζονται αναληθή πράγματα για αυτά. Είναι όλη μου η ζωή. Κι έτσι, έχω βρεθεί να ζω από αυτό που τόσο πολύ αγαπώ, «επαγγελματικά», επί σχεδόν τριάντα πέντε χρόνια.
Είμαι ευτυχής που μου δίνεται η ευκαιρία να προσπαθώ να εμπνεύσω τους αναγνώστες μου, όπως ακριβώς το κάνω και στα παιδιά μου, να ακολουθήσουν τολμηρά τα όνειρά τους, να υπερβαίνουν τις συμβατικές γνώσεις και ιδέες, και να μην συμβιβάζονται στην επαίσχυντη καθημερινή πραγματικότητα στην οποία ζούμε. Ad Astra Per Aspera, υπό την αιγίδα του Βασιλείου της Καρδιάς!
Στην ζωή μας οφείλουμε να κάνουμε μεγάλες υπερβάσεις, με πίστη και ελπίδα, να εξερευνούμε τις δυνατότητες μας και το μυστήριο στο οποίο έχουμε βρεθεί εδώ, να υπερασπιζόμαστε πιστά τις αξίες μας, και να ακολουθούμε τα όνειρά μας, τα οποία είναι και όνειρα της Aνθρωπότητας που εκφράζονται μέσα από εμάς.
Δεν θέλω να καταχραστώ περισσότερο τον χώρο και την ανοχή σας, ώστε να αναφέρω εδώ όλες τις πολλές δραστηριότητές μου μέσα στα χρόνια. Αρκεί μόνο να αναφέρω την νεανική τύχη μου να σπουδάσω Ιστορία της Τέχνης, και Κινηματογράφο-σκηνοθεσία στο Λονδίνο υπό τον μεγάλο δάσκαλο Alan Parker, επιδιώξεις που δεν κατάφερα μετά να αναπτύξω σε μια Ελλάδα που δεν τις υποστηρίζει καθόλου και επίτηδες τις δυσκολεύει υπέρμετρα πολύ –ενώ τότε δεν θέλησα να ζήσω μονίμως στο εξωτερικό εξαιτίας της μεγάλης αγάπης μου για την πατρίδα μου, ή και της αναπόφευκτης συγγραφικής εξάρτησής μου από την μοναδική γλώσσα της…
Ασχολήθηκα από νωρίς όμως με το ραδιόφωνο, στο οποίο κατά καιρούς επιστρέφω, (βλέπε σήμερα την εκπομπή μου, Ο Μυστικός Διαστημικός Σταθμός, στο internet radio Albedo14.com, κάθε Τρίτη στις 10.10 μμ), οδηγήθηκα στην δημιουργία και στην συμμετοχή σε πολυάριθμες τηλεοπτικές εκπομπές και ντοκυμαντέρς, μπόρεσα να νουθετήσω και να προωθήσω εκατοντάδες επίδοξους συγγραφείς και ερευνητές, και η ακατάσχετη ενθουσιώδης φλυαρία μου μέσα στα χρόνια έκανε πολλές δεκάδες ομιλίες και διαλέξεις σε μεγάλο κοινό, σεμινάρια, ξεναγήσεις, περιηγήσεις, αλλληλογραφίες, και, φυσικά, ατέρμονες ενδιαφέρουσες συζητήσεις με κυριολεκτικά αμέτρητους ανθρώπους, στην Ελλάδα και σε ταξίδια στον κόσμο…
Τα «αναγνώσματα και οι επιρροές μου», όπως είπατε, και «όλα όσα με επηρέασαν καθοριστικά μέχρι σήμερα», είναι τόσα πολλά, που, παρ’ όλο που έχω δώσει πολλές συνεντεύξεις (που όμως είναι λίγες μπροστά στις συνεντεύξεις που έχω πάρει εγώ από άλλους), δεν έχω ποτέ καταφέρει να τα εκθέσω, λόγω πάντα περιορισμένου χώρου ή χρόνου. Εκτός από μία ασυνήθιστα μεγάλη συνέντευξη, στην οποία αναφέρομαι αρκετά λεπτομερώς σε αυτά, την οποία έχω διασώσει αναρτημένη στο προσωπικό μου Blog, και, όποιος αληθινά ενδιαφέρεται γι’ αυτά, μπορεί να τα διαβάσει εδώ :
giannoulakis.blogspot.com/2014/03/blog-post.html
Το νέο βιβλίο σας «Ο Μυστικός Πόλεμος», όπως εσείς γράφετε στο δελτίο τύπου, αναφέρεται στην «αόρατη σύγκρουση των δυνάμεων που κινούν την Ιστορία του κόσμου». Ποιες είναι αυτές οι δυνάμεις; Έχουμε αποδείξεις ότι υφίστανται τέτοιου είδους δυνάμεις ή αυτό είναι ένα δικό σας συμπέρασμα από υποθέσεις που κάνετε;
Προκλητική ερώτηση, ίσως και προβοκατόρικη. Ωραία. Ας ξεκαθαρίσουμε πρώτα μερικά πράγματα, ίσως για πρώτη φορά.
Στον κόσμο υπάρχουν δύο ειδών βιβλία. Τα βιβλία που παριστάνουν τα βιβλία (από «συγγραφείς» που παριστάνουν τους συγγραφείς), και είναι ψεύτικα βιβλία, και τα αληθινά βιβλία (από αληθινούς συγγραφείς).
(Εσείς που είστε αληθινός επαγγελματίας δημοσιογράφος, αναλογιστείτε π.χ. ότι στο Internet πλέον όλοι παριστάνουν τους δημοσιογράφους. Σχεδόν κανείς τους δεν γνωρίζει τι είναι στ’ αλήθεια η Δημοσιογραφία, η οποία έχει και μακρά αυθεντική παράδοση).
Το αληθινό βιβλίο προκύπτει από την Συγγραφική, μία πολύ ιδιόμορφη και ιδιαίτερη σπάνια απασχόληση λογίων. (Συγγραφέας, Συν-γραφέας, το «Συν» στο γραφέας, υποδηλώνει κάποιον που κάνει κάτι πολύ παραπάνω από απλώς να γράφει). Η Συγγραφική προκύπτει από λεπτομερείς πρωτότυπες παρατηρήσεις, από μεγάλη αληθινή έρευνα, από τεράστιο όγκο από ενδελεχείς σημειώσεις, πρωτότυπες ιδέες, μνήμες, από μεγάλο συνδυασμό αναγνωσμάτων, μεγάλη βιβλιογραφία, σημειολογία, ειδική γνωσιολογία, μελέτη των χαρακτήρων, αυξημένα επίπεδα συνείδησης, οραματισμούς, επικοινωνίες, ανακάλυψη quotes, συγκέντρωση υλικού πάσης φύσεως, μεθόδους λογικής, paradigm shifts, απόσταγμα από την πείρα της ζωής και της συγγραφής, επιτόπιες έρευνες, μεγάλες συζητήσεις, εξονυχιστικές διερευνήσεις, πολύ μελετημένες τεχνικές, δομημένη επιχειρηματολογία, επεξηγήσεις, αφηγήσεις ανθρώπων, μεγάλη επιμέλεια, κ.ά….
Και μεγάλη επιλεκτικότητα και αγωνία ώστε, αυτό που αποφασίζεις να συγγράψεις, να έχει αληθινό νόημα για σένα και για όλους τους άλλους. Αλλιώς, γιατί να συγγράφεις οτιδήποτε; Τί νόημα έχει; Γιατί να σε διαβάσουν οι άνθρωποι; Γιατί να σου αφιερώσουν την προσοχή και την ελπίδα και τον χρόνο τους; Πρέπει πρώτα να απαντήσεις σ’ αυτό το γιατί, που πυροδοτεί τα πάντα. Συγγράφεις μόνο εκείνα τα πράγματα που έχουν αληθινό νόημα να καταγραφούν ή να προταθούν και να επικοινωνηθούν. Το αντικείμενο της εκάστοτε συγγραφής, αποτελεί το πάθος σου, πάρα πολύ σοβαρά, αληθινά. Συχνά είναι ένα αληθινό μυστήριο, στο οποίο αφιερώνεσαι, το οποίο υφαίνεις και λύνεις.
Μέσα από την Οδύσσειά σου αυτήν, ναι, καταλήγεις σε συμπεράσματα, η λεπτομερής επιχειρηματολογία τους είναι το βιβλίο σου. Μάλιστα, ως αληθινός συγγραφέας, δεν καταλήγεις απλώς σε συμπεράσματα: είσαι ο «Μίστερ Συμπέρασμα»… Ο Master των συμπερασμάτων σου, αν προτιμάτε…
Αν ένας αληθινός συγγραφέας θέλει π.χ. να γράψει για τα τραίνα, φτάνει πρώτα στο σημείο να τα γνωρίζει καλύτερα –και πολύ πιο εμπνευσμένα– από τους σταθμάρχες τους. Αλλιώς, τί θα έχει να σου πει για τα τραίνα; (Π.χ. ο συγγραφέας έχει παρατηρήσει ότι παίζουν μουσική, με ρυθμό, καθώς οι τροχοί κυλούν στις ράγες τους, ο σταθμάρχης τους όχι).
Τα αληθινά βιβλία δεν αμείβονται, είναι πολύ μεγάλο το προσωπικό κόστος τους, είναι ανεκτίμητα. (Δηλαδή, για τον συγγραφέα, δεν είναι απλά ζήτημα κέρδους, το οποίο είναι πολύ μικρό, και συνήθως δεν κάνει την απόσβεση των απαιτούμενων εξόδων του). Τα αληθινά βιβλία, για να καταλήξουν να γραφτούν, προηγήθηκαν πάρα πολλά έξοδα και κόπος, εξαγορασμένος ελεύθερος χρόνος, σπουδαστική καλλιέργεια, ταξίδια, επιτόπιες έρευνες, αγορές βιβλίων και εντύπων, ίσως ανάγνωση βιβλιοθηκών, αναζήτηση και εύρεση σπάνιων ακριβών βιβλίων, εύρεση ντοκουμέντων, χρονοβόρες συζητήσεις, συγκρούσεις, συναντήσεις με ανθρώπους, παρακολούθηση ταινιών, συλλογές, συνδρομές, ατέλειωτες σημειώσεις, μεγάλος κόπος, ρίσκα, μεγάλες υπερβάσεις των αντίξοων συνθηκών, θυσίες, κλπ, κλπ. Είναι ένα μεγάλο Project, που βασίζεται μάλιστα σε πολλά projects σου που έχουν προηγηθεί, μία συγκέντρωση πολλών απαιτήσεων και μέσων.
Αυτά τα πράγματα δεν τα κάνεις για πλάκα, μια μέρα επειδή έτσι σού ‘ρθε, για να πεις ό,τι σου κατεβαίνει, και για να κάνεις φιγούρα ή να ξεγελάσεις τον κάθε πικραμένο. Έχουν μεγάλο νόημα, γι’ αυτό τα κάνεις. Ακόμη κι όταν απλά συνεισφέρεις σε μία γνωσιολογία, ή απλά εκπέμπεις έμπνευση.
Από την άλλη, αν κάποιος δεν αξιολογεί τα ίδια νοήματα με εσένα, με γειά του και χαρά του! Ο συγγραφέας δεν προσπαθεί να σε πείσει για κάτι, (σιγά το πράγμα!). Το μόνο για το οποίο προσπαθεί να σε πείσει, βρίσκεται έντεχνα στην πρώτη σελίδα του: και, είναι να γυρίσεις την επόμενη σελίδα. Έπειτα η μία γυρνάει την άλλη, αν είναι επιτυχημένο το εγχείρημα. Αν είναι άξιο λόγου, αξιόλογο. Και, αν διαβάσεις το βιβλίο του, μετά, καλησπέρα, πες εσύ ό,τι άλλο θέλεις! (Άραγε, μπορείς να γράψεις κι εσύ ένα βιβλίο με αυτά που θέλεις να πεις; Εμπρός, αν μπορείς, γράψε το…)
Ως συγγραφέας, όπως πρέπει να κάνουν όλοι οι συγγραφείς κατά την πεποίθησή μου, γράφω μόνο για αυτά που γνωρίζω καλά. Πρόκειται για τις αληθινές γνώσεις μου.
Ενίοτε, γράφω και τις ιδέες μου, που τις υπηρετώ όσο καλύτερα μπορώ, γράφω και τις εμπνεύσεις μου, που γνωρίζω ότι είναι καλές εμπνεύσεις για τον αναγνώστη μου, επειδή πρώτα εμένα τον ίδιο με ενέπνευσαν καλά.
Συνήθως, είναι ένα τολμηρό εγχείρημα, που προκαλεί μεγάλο ενδιαφέρον. Δημιουργεί τελικά και ανεξιχνίαστα πολύ μεγάλη…αντήχηση. Συντονισμό. (Αλλά και…παρενέργειες).
Οι «Αποδείξεις» που λέτε, ανήκουν στα δικαστήρια, και στις ταμειακές μηχανές, και σε μανιακούς μεγαλομανείς επιστημονιστές, που βλέπουν παντού τα φαντάσματα των εμμονών τους ή των κόμπλεξ τους ή –στην καλύτερη περίπτωση– τον εκβιασμό των ιδεολογικών αφηγημάτων τους. Εκεί να αποτανθούν όσοι ποθούν απλά αυτές. Εδώ μιλάμε για τις καταδείξεις. Για πολλές σημαντικές καταδείξεις. Και υποδείξεις, και αποκαλύψεις μυστικών. Για σπανιότατες γνωσιολογικές ευκαιρίες, συγκεντρωμένες συνθετικά, για έναν αληθινά ενδιαφερόμενο. Για ένα μεγάλο πακέτο γνώσεων και ιδεών και διερευνητικών αποκαλύψεων. Και για την αφύπνιση της συνείδησης του αναγνώστη τους.
«Υποθέσεις» κάνουν οι ημιμαθείς άνθρωποι με δυο-τρεις ατάκες, μεταξύ καφέ και τσιγάρου, ή με φευγαλέες ιδέες, όχι με πολυσέλιδα αληθινά βιβλία και με την τολμηρή προσωπική έκθεση που απαιτείται για αυτά, και τα αγωνιώδη ξενύχτια που χρειάζονται για να συγγραφούν. Κατά τα οποία αληθινά προσπαθείς στοχευμένα να απευθυνθείς με νόημα, όσο πιο κατανοητά και όσο πιο όμορφα μπορείς, στην συλλογική συνείδηση.
Και, συχνά μάλιστα, σε πολλά επίπεδα, ταυτόχρονα, για να μπορεί να πάρει ο κάθε ένας αυτό που του αναλογεί, ό,τι τού αρμόζει, στο τέλος να φύγουν όλοι κερδισμένοι.
Τα αληθινά βιβλία είναι Θέσεις. Δεν είναι…«υποθέσεις». Το νέο βιβλίο μου αυτό για τον Μυστικό Πόλεμο, είναι η Θέση μου (Thesis) για τον Μυστικό Πόλεμο.
…Δείτε το κι έτσι: Είναι η στόχευση μου επί πολλά χρόνια, ως ελεύθερος σκοπευτής, με την διόπτρα του όπλου μου, στο αντικείμενό μου. Στ’ αλήθεια. Στην μέση του πουθενά. Ακίνητος, νύχτα και μέρα, όποτε το εντόπιζα, καμουφλαρισμένος, χειμώνα-καλοκαίρι και υπό όλες τις αντίξοες συνθήκες, πολύ υπομονετικά και με μεγάλο ενθουσιασμό, καταγράφοντας διερευνητικά κάθε κίνησή του, μαθαίνοντας όλο και περισσότερα, και όλο και περισσότερα γι’ αυτό, κυνηγώντας το, μαθαίνοντας τα πάντα όσα μπορούσα να μάθω για αυτό, και καταλαβαίνοντας όσα περισσότερα μπορούσα να καταλάβω για αυτό. Έτσι, από κυνηγός του, γίνομαι ο εκπρόσωπος του αντικειμένου μου. Μιλώ για λογαριασμό του, αντ’ αυτού. Ειλικρινά, θα μπορούσα να γράψω δέκα βιβλία για αυτό, αλλά, όπως πάντα, έπρεπε να τα συνοψίσω σε ένα βιβλίο, μετέπειτα με μία μεγάλη διαδικασία απόσταξης, συμπύκνωσης, μα και προσεκτικής σκηνοθεσίας, ροής και σύνθεσης, σύνταξης, λογικής ομορφιάς και ύφους. Ώστε να κατασκευαστεί έτσι μία νοητική συσκευή. Ώστε να καταλήξεις να μπορείς να κοιτάξεις κι εσύ μέσα από την διόπτρα του όπλου μου, να δεις ό,τι είδα, να μάθεις ό,τι έμαθα, (όσα θέλω να σου δείξω, φυσικά), να έχεις την ευκαιρία να καταλάβεις ό,τι κατάλαβα. Να δεις εκεί που σου δείχνω.
Οι αόρατες δυνάμεις, στην σύγκρουση των οποίων αναφέρομαι, στο υψηλό τους επίπεδο είναι οι δυνάμεις του Κακού και του Καλού, του Σκότους και του Φωτός, του Χάους και της Τάξης, (όχι αόριστα –όπως το έχουν ίσως στον νού τους προχείρως οι περισσότεροι άνθρωποι– αλλά αναφέρομαι σε αυτές στο βιβλίο μου πάρα πολύ συγκεκριμένα, καθώς και το τι κάνουν, πώς το κάνουν, και γιατί), που η σύγκρουση τους διαπερνάει κάθε κατάσταση στον κόσμο μας, εσωτερική και εξωτερική. Και περιγράφεται ενδελεχώς η φύση τους και η δράση τους, οι Τάσεις που δημιουργούν, οι κομβικές εμπλοκές τους στα πεδία, και η κατάληψή τους των ανθρώπων ξενιστών τους.
Στο κατώτερό τους επίπεδο, είναι οι δυνάμεις της Σκοτεινής Αρνητικής Παράταξης και της Φωτεινής Θετικής Παράταξης, που η σύγκρουσή τους δημιουργεί τον Μεγάλο Μυστικό Πόλεμο διαχρονικά στον κόσμο μας, που περιγράφονται επακριβώς αναγνωριστικά, λεπτομερώς και διεξοδικά. Και που διαπλέκονται μέσα σε όλες τις εμφανείς επίπλαστες παρατάξεις, και σε σχηματισμούς επίσης από Ιδεολογίες, Τάσεις, Σχολές, Ομάδες, Ιδρύματα, Λέσχες, Μυστικές Εταιρίες, Πολιτικές και Επιστημονικές Εταιρίες, και πολλές άλλες συλλογικότητες, Λογίους και διανοουμένους, φιλοσόφους, πολιτικούς, μεγιστάνες, επιστήμονες, συγγραφείς, καλλιτέχνες, κ.ά.
Και ένας Μυστικός Πόλεμος των Ιδεών, από τον οποίον ξεκινούν τα πάντα. Επίσης, οι Αριστερές και Δεξιές τάσεις στον μυστικισμό, που συμμετέχει αόρατα στο υπόβαθρο των παρατάξεων και των ιδεολογιών. Και οι δυνάμεις του Ύπνου και της Αφύπνισης, όπως χρησιμοποιούνται στον Μυστικό Πόλεμο, με τεχνικούς τρόπους, στην καθημερινότητά μας και σε εμάς προσωπικά. Και η Μεγάλη Συνωμοσία όλων των σκοτεινών παραγόντων που επιθυμούν μία Κατοχή και Κυριαρχία στον κόσμο μας, καθώς και η Αντίσταση που επιχειρεί εναντίον τους. Επίσης, εξωγενείς παράγοντες έξω από τον κόσμο μας, και η Ιστορία τους, σύμφωνα με τις διαχρονικές πεποιθήσεις των παραγόντων του Μυστικού Πολέμου. Τέλος, οι επιδιώξεις της Νέας Παγκόσμιας Τάξης και της προελαύνουσας Μετάλλαξης του Κόσμου μας από την Αρνητική Παράταξη, και οι αυθεντικές δυνάμεις που πολεμούν εναντίον αυτών των επιδιώξεων.
Και ένα πλήθος μεγάλων μυστικών, μεγάλων ζητημάτων, παράξενων θεμάτων, και ιδεών, μεθόδων, επιχειρήσεων, συμβόλων, κωδίκων, που περιπλέκονται με όλα αυτά. Και μια μυστική ροή πληροφορίας, που προωθεί μία διαρκή underground αντιστασιακή ενημέρωση για τον Μυστικό Πόλεμο.
Απαιτείται και μια συνεχής συνειδητή Προσοχή στο ότι, αυτός ο μεγάλος Μυστικός Πόλεμος, δεν αποτελεί απλά Ιστορικό ζήτημα, ούτε απλά έναν περίτεχνο μυστικισμό, ούτε κάποια γνωσιολογικά παρασκήνια, ούτε απλά μια απόκρυφη εναλλακτική οπτική της πραγματικότητας, ή απλά μία ιδιόμορφη συνωμοσιολογία ή εκκεντρική φιλοσοφία. Αλλά, είναι κάτι που συμβαίνει αυτήν την στιγμή τώρα που μιλάμε, είναι ενεργό και πραγματικό : Ένας πολύ μεγάλος αόρατος πόλεμος που διεξάγεται παντού αυτήν την στιγμή, είτε το αντιλαμβάνεται κάποιος είτε όχι –κάτι που συνέβαινε από πάντοτε και, όπως φαίνεται, ίσως θα συνεχίσει να συμβαίνει για πολύ ακόμη…
Ποιος είναι ο στόχος σας, με το νέο σας βιβλίο αυτό, σε σχέση με τον αναγνώστη σας;
Η έμπνευση του, η αποκαλυπτική ενημέρωσή του, οι σημαντικές καταδείξεις, η ανέλπιστη καθοδήγησή του, τα απαραίτητα στοιχεία για την αφύπνισή του, η αναβάθμιση της συνείδησής του.
Στην ουσία, είναι μία πολεμική ανταπόκριση, από τον Μυστικό Πόλεμο. Ένα πολύ ιδιαίτερο και ιδιόμορφο εγχείρημα.
Το οποίο έχει τα πολλά ρίσκα του, τα οποία τα έχω πάρει όλα συνειδητά, και έχω εγώ την ευθύνη. Είναι ένα επικίνδυνο βιβλίο, ίσως όχι μόνο για μένα αλλά και για τον αναγνώστη του. Αυτός, άλλωστε, προφανώς, είναι και ο λόγος τού ότι δεν θα εντοπίσει κανείς ένα άλλο τέτοιο βιβλίο, προς το παρόν.
Μπορεί κάλλιστα να χαρακτηριστεί ως ένα απαγορευμένο βιβλίο.
Ζούμε σε πολύ παράξενες εποχές, και, με την συγγραφή αυτή, εκμεταλλεύομαι έντιμα το γεγονός ότι οι παραδοσιακοί κώδικες απαγόρευσης ή συγκάλυψης αυτών των μυστικών ζητημάτων, σαφώς πλέον έχουν αλλάξει, βρισκόμαστε εν μέσω πολύ μεγάλου πολέμου. Κάθε σοβαρή κίνηση πλέον, είναι μία πολεμική κίνηση. Και, όπως ίσως ξέρετε, στον πόλεμο πλέον όλα επιτρέπονται. Βλέπουμε τον μυστικό εχθρό να έχει αποθρασυνθεί τελείως, λειτουργεί πολύ ανοιχτά, επιτίθεται με όλους τους τρόπους σε όλα τα μέτωπα, πρέπει να κινηθούμε και εμείς ανοιχτά, τολμηρά, μα με νόημα, να κάνει ο καθένας ό,τι μπορεί και ό,τι του αναλογεί. Το βιβλίο αυτό, Ο Μυστικός Πόλεμος, είναι αυτό το –λίγο; πολύ;– που μπορώ εγώ, και κάνω έτσι αυτό που μου αναλογεί. Και το καταθέτω.
Το οφείλω αυτό, σε όλους τους ανήσυχους καλούς ανθρώπους που με έχουν ευεργετήσει, και που, εδώ και πολύ καιρό, σχεδόν καθημερινά, με ρωτούν για όλα αυτά τα πρωτόγνωρα που συμβαίνουν στον κόσμο, θεωρώντας ότι μπορώ να τους απαντήσω κάτι σοβαρό, κι εγώ δεν ξέρω τι να τους πρωτοπώ, τι στον έναν και τι σε κάποιον άλλον. Θέλει μελέτη το πώς να το χειριστείς, την έκανα. Ανταποκρίνομαι, λοιπόν…
Ας θεωρηθεί ότι πρόκειται για ένα βιβλίο το οποίο προέρχεται από την Αντίσταση.
Απευθύνεται, βασικά, σε αυτούς που έχουν καταλάβει, έστω λίγο, ότι κάτι πολύ παράξενο συμβαίνει στον κόσμο μας, αλλά δεν ξέρουν τι ακριβώς, (και ακούνε και υπερβολικά πολλές σαχλαμάρες γι’ αυτό, από ΄δω κι απο ‘κεί –και είναι και θύματα μεγάλης και έντεχνης προπαγάνδας). Και αναρωτιούνται αληθινά και ίσως βαθιά. Το βιβλίο αυτό τους υποδεικνύει και τους καταδεικνύει όλα όσα χρειάζονται, για να ξέρουν ακριβώς!
Οι καλοί αναγνώστες του, ελπίζω, κλείνουν κάποτε το βιβλίο στο τέλος του, κι έπειτα αρχίζουν να παρατηρούν γύρω τους, όσα συμβαίνουν, όσα λέγονται, όσα φαίνονται, την αυθεντική ποιότητά τους, κλπ, κι αρχίζουν να αντιλαμβάνονται και να αναγνωρίζουν όσα τούς έλεγε το βιβλίο. Αρχίζουν να φιλοσοφούν αληθινά την κατάσταση. Αρχίζουν επιτέλους να αναγνωρίζουν σωστά τις παρατάξεις του Μυστικού Πολέμου, να αναγνωρίζουν επιτέλους ποιος είναι ποιος, τί παίζεται, πώς, γιατί, ποιες είναι οι αληθινές ιδέες της αντιπαράθεσης, ποια είναι τα σχέδια, παρατηρούν ό,τι δεν παρατηρούσαν ως τώρα, βλέπουν το αόρατο… Αντιλαμβάνονται τις μάχες του Μυστικού Πολέμου, ιστορικά και στο παρόν, σε όλα τα επίπεδα, πάνω και κάτω, μέσα και έξω, δεξιά και αριστερά, εμπρός και πίσω, έχουν πια τον οδηγό και τον χάρτη του πράγματος, τους έχουν αναλυθεί οι μέθοδοι, οι ταυτότητες, αρκετά από τα μεγάλα μυστικά, ποια είναι τα μεταφυσικά ζήτηματα, ο μυστικισμός, τα παράδοξα, οι διασυνδέσεις και οι προεκτάσεις, και πάρα πολλά πολύ παράξενα πράγματα…
Αν ο πόλεμος, τον οποίο περιγράφετε στο νέο βιβλίο σας, είναι μυστικός, εσείς πώς τον μάθατε; Και, μάλιστα, σε βαθμό ώστε να τον αναλύσετε σε 404 σελίδες; Ποιες είναι οι πηγές σας; Έχετε πρόσβαση σε ανθρώπους που συμμετείχαν ή συμμετέχουν στις «επιχειρήσεις» αυτού του πολέμου; ή απλά το έργο σας είναι αποτέλεσμα μελέτης γραπτών πηγών;
Από σήμερα, αν θέλετε, σχετικώς, οι δικές σας πηγές είναι το βιβλίο αυτό.
Εσείς είστε, καλώς ή κακώς, που βρίσκεστε από την έξω πλευρά των σελίδων και θέλετε να κοιτάξετε προς τα μέσα. Εγώ είμαι, καλώς ή κακώς, που βρίσκομαι από την μέσα πλευρά των σελίδων, και δείχνω κάτι προς τα έξω. Εγώ είμαι οι πηγές…
Φυσικά, πάντα υπάρχουν βιβλία μέσα στα βιβλία, μέσα στα βιβλία, και, εκεί που κρίνω ότι απαιτείται να καταδειχθούν οποιεσδήποτε άλλες πηγές, που κατά κάποιον τρόπο συμμετέχουν μαζί μου, τις παρουσιάζω και μάλιστα εξονυχιστικά. Ένα μεγάλο πλήθος καλών και κακών ανθρώπων παρελαύνει μέσα στο βιβλίο αυτό, στο σκηνικό κατά το ταξίδι στο οποίο ξεναγώ τους Συνταξιδιώτες μου, έτσι κι αλλιώς.
Εγώ ο ίδιος έχω συμμετάσχει και συμμετέχω, συνειδητά, όπως μπόρεσα και όπως μπορώ, στον Μυστικό Πόλεμο. Και, μεταξύ μας, είχα και έχω πρόσβαση σε πολλούς ανθρώπους που γνωρίζουν και συμμετέχουν στον Μυστικό Πόλεμο, από όλον τον κόσμο.
Όλοι μας συμμετέχουμε στον Μυστικό Πόλεμο, όλοι ανεξαιρέτως! Κάποιοι συμμετέχουν συνειδητά, εν γνώσει τους, πάρα πολλοί άλλοι συμμετέχουν ασυνείδητα, εν αγνοία τους…
Υπάρχουν, μάλιστα, και αυτοί που συμμετέχουν στον Μυστικό Πόλεμο, ημισυνειδητά, εν αφελεία τους (λειτουργώντας πολύ μπερδεμένα), νομίζοντας ότι συμμετέχουν –ή θέλοντας να συμμετέχουν– σε κάτι εντελώς άλλο από αυτό στο οποίο αληθινά πρόκειται.
Υπάρχουν και τα μεγάλα αθώα θύματα του Μυστικού Πολέμου, που τελευταία πάλι συνεχώς αυξάνονται, που νομίζουν (οι ίδιοι ή οι δικοί τους) ότι είναι απλώς θύματα κάποιας άλλης επιφαινόμενης κατάστασης.
Έτσι, λοιπόν, ίσως να είναι επείγον για τον κάθε έναν σας προσωπικά να διαβάσετε το βιβλίο μου. Μετά, εσείς θα είστε που θα ξέρετε «πώς τον μάθατε» τον Μυστικό Πόλεμο, και «μάλιστα σε βαθμό ώστε να» ξαναδιαβάσετε τις 404 σελίδες του, για να εμβαθύνετε ακόμη περισσότερο σε αυτόν, αντλώντας ακόμη περισσότερα.
Ο παππούλης μας ο Charles Fort, είχε γράψει κάτι πολύ όμορφο :
«Αν ακούσεις τους ανθρώπους που ασχολούνται αληθινά με την ζωολογία, να μιλούν για τα πουλιά πάνω στα δέντρα, θα πρέπει να παραδεχθείς ότι άκουσες τα ίδια τα πουλιά να μιλούν…»
Αφού η ελίτ είναι τόσο ισχυρή και τόσο ακλόνητη, γιατί βλέπουμε αυτοκρατορίες να καταρρέουν και να εμφανίζονται άλλες, θρησκείες να γεννιούνται και να υποχωρούν μέχρι εξαφανίσεως, οικονομικές μονάδες να εξαϋλώνονται;
Κανένας σοβαρός άνθρωπος δεν έχει μιλήσει για κάποια «ελίτ» η οποία είναι αιώνια, ώστε να σχετίζονται διαχρονικά με αυτήν, αυτά που αναφέρετε. Ούτε για κάποια «ακλόνητη» ελίτ, έτσι κι αλλιώς. (Συνήθως ανάλογες τέτοιες τοποθετήσεις, είναι πρόχειρες επινοήσεις ανθρώπων που δεν σχετίζονται ούτε στο ελάχιστο με την γνωσιολογία αυτών των ζητημάτων. Επινοήσεις διαταραγμένων ανθρώπων, ή απατεώνων, ή υπερβολικών ημιμαθών ερασιτεχνών, ή και πρακτόρων κάποιας παράταξης).
Η ελίτ που νομίζετε ότι υπάρχει, δεν υπάρχει όπως την νομίζετε. Είναι αποτέλεσμα προπαγανδιστικής παραπληροφόρησης (Disinformation).
Επιτρέψτε μου να επικαλεστώ ένα ανάλογο νοηματικό παράδειγμα, ώστε να σας βάλω στο νόημα με δυο λόγια για το τι εννοώ. Αναλογιστείτε την παλαιά και απανταχού διαδεδομένη πεποίθηση π.χ. ότι η C.I.A. είναι πανίσχυρη και πανταχού παρούσα, υπεύθυνη για όλα τα συνωμοτικά πράγματα που συμβαίνουν στον κόσμο, κάτω από όποια πέτρα και αν σηκώσεις, κλπ, κλπ. Πώς τέθηκε αυτό το ζήτημα; Τέθηκε αποκλειστικά από πάρα πολλά συνωμοσιολογικά βιβλία που το υποστήριζαν αυτό το πράγμα, πειστικά και επαναλαμβανόμενα. Δημιούργησαν έτσι ένα αληθινό δέος για την C.Ι.Α., αυξάνοντας στο έπακρο την αίγλη της, αλλά και το επίφοβο για όσους επιθυμούν να της αντιταχθούν. Ποιοι έγραφαν όλα αυτά τα βιβλία; Η ίδια η C.I.A.! Όλα! (Το γνωρίζουμε πλέον λεπτομερώς αυτό). Καταλαβαίνετε;… Αυτό, φυσικά, έχει να κάνει με το –προκλητικά άγνωστο– γεγονός ότι η C.I.A. –και η κάθε παρόμοια– δεν είναι απλοϊκά μία «μυστική υπηρεσία», δηλαδή που αόριστα κάνει όλων των ειδών τα περιπετειώδη άγνωστα πράγματα, αλλά μία… Υπηρεσία Πληροφοριών. Αυτός ο τίτλος, επίσης, δεν σημαίνει απλά ότι συγκεντρώνει απλά πληροφορίες. Αλλά και ότι… διαδίδει και διασπείρει πληροφορίες…
Οι Ελίτ είναι πολλές, παραπάνω από μία (και εναλλάσονται στο πέρασμα του χρόνου). Όλες διαχωρίζονται από δύο διαρκείς διαφορετικότατες Τάσεις, που στοιχειοθετούν τον Μυστικό Πόλεμο. Εννοώ τις αληθινές μυστικές Ελίτ. Όμως, εσύ (ο καθένας) από πού έχεις μάθει για αυτές τις «Ελίτ»; Αυτά που έχεις μάθει για αυτές, είναι όντως οι γνώσεις για αυτές τις Ελίτ; Και, για αυτές που έχεις μάθει, πρόκειται για τις αληθινές Ελίτ;
Επιστρέφοντας στο ανάλογο παράδειγμα: Τις σημαντικές γνώσεις για την C.I.A., τις έχει…η C.I.A.. Προέρχονται μόνο από αυτήν. Και, ακόμη κι έτσι, ποιος ενδιαφέρεται να φτιάξει έναν μύθο για την C.I.A.; Μα, η C.I.A.!
Στο κάτω-κάτω, είναι απλά κάποιοι άνθρωποι που υπηρετούν την πατρίδα τους, με μεγάλη επιτυχία. Τώρα, αν έχουν διαβληθεί και από κάποιους άλλους με άλλη πρόθεση, ω, αυτό είναι μία άλλη συζήτηση, μυστική συζήτηση. Εκεί είναι το μεγάλο θέμα. Αλλά, το ίδιο συμβαίνει παντού! Το ίδιο συμβαίνει π.χ. και στην Δ.Ε.Η.! Μάλιστα, είναι πιο μυστικό τι συμβαίνει στην ΔΕΗ, παρά είναι μυστικό τι συμβαίνει με την CIA! Έτσι δεν είναι; Γνωρίζεις πολλά π.χ. για την CIA, άμα λάχει, αλλά δεν γνωρίζεις τίποτε για την ΔΕΗ! Ο Μυστικός Πόλεμος είναι παντού, Μέσα… Είναι π.χ. και μέσα στην ΔΕΗ! Τί λέω, είναι και μέσα σου! (Εσύ που με διαβάζεις εδώ). Απλώς, αν δεν το έχεις καταλάβει αυτό, δεν φταίω εγώ, απλά δεν ξέρεις «τι σου γίνεται». Αν θέλεις να μάθεις, όμως, και σ’ ενδιαφέρει στ’ αλήθεια, μπορώ να σου πω, κι εγώ και άλλοι. Απλά ίσως εγώ είμαι πιο προσβάσιμος, επειδή π.χ. τώρα συνέγραψα τον χρυσό οδηγό. Είμαι η πρόσβασή σου και για τους…άλλους, που μπορεί να σου πουν και πολύ περισσότερα.
Γιατί όχι; Ποιος ξέρει; …Έλα, ντε! Εσύ πάντως όχι, προς το παρόν.
Μήπως η αντίληψή μας για την δυνατότητα ενός μικρού αριθμού ανθρώπων να ελέγχουν τον κόσμο, είναι υπεραπλουστευτική, και αγνοούμε τον μεγάλο αριθμό των αλληλοεπιδρώντων παραγόντων και των αντιρρόπων δυνάμεων, που τελικά καθορίζουν την μοίρα του πλανήτη;
Ακριβώς! Συμφωνώ. Συμφωνώ τόσο πολύ, και επαυξάνω, και γι’ αυτό έχω συγγράψει ένα ολόκληρο νέο βιβλίο για αυτό. Απαντώντας σε αυτήν την ερώτηση (και σε πολλές άλλες), όσο την γνωρίζω και όσο την καταλαβαίνω. Και, σε αντίθεση με άλλους που τα ρωτάνε αυτά και μετά τα ξεχνάνε, έχω προσπαθήσει πάρα πολύ να την γνωρίσω και να την καταλάβω.
Πάντοτε πίστευα ότι δεν χρειάζεται να ξέρουμε όλες τις απαντήσεις, αλλά να κατανοούμε στ’ αλήθεια τις ερωτήσεις…
Ω, και υπάρχουν τόσες πολλές καταπληκτικές ερωτήσεις! Το ζήτημα είναι ότι δεν τις γνωρίζει, για να τις κάνει, ο πολύς κόσμος.
Γι’ αυτό, άλλωστε, και τόσα μα τόσα πολλά αληθινά εκπληκτικά πράγματα, δεν έχουν καμία απολύτως σημασία για τον πολύ κόσμο. Δυστυχώς.
Πολλές φορές, μάλιστα, όσον αφορά τους περισσότερους ανθρώπους που ρωτούν, στην ουσία δεν έχει γι’ αυτούς καμία σημασία το ποιος απαντάει. Παραδόξως. Κι έτσι, τελικά μεγάλη σημασία έχει ποιος ρωτάει.
Δεν ξέρω αν γίνομαι κατανοητός…
Αν οι ισχυροί είναι τόσο ισχυροί, όπως τους νομίζουμε, ποιες είναι οι δυνατότητες των –από υλικής και οικονομικής απόψεως– ανήμπορων να αντιδράσουν ανθρώπων της καθημερινότητας;
Νομίζω ήταν ο Roger Bacon (1219-1292) που το είπε: «Η εξουσία δεν έχει καμία δύναμη επάνω μας, αν δεν την υπολογίζουμε…» Αυτό είναι κάτι που εγώ θα το ονόμαζα: Πνευματική Αντίσταση.
Αυτήν οφείλουμε να έχουμε, και την ακεραιότητα μας, την ακεραιότητα της προσωπικότητάς μας, των προσωπικών αξιών μας, και των αξιών των πατέρων μας, και την ηθική αξιοπρέπειά μας, έτσι ώστε να μην μπορούν να μας βλάψουν οι «ισχυροί από υλικής και οικονομικής απόψεως». Ή, τέλος πάντων, να μπορούμε έτσι να αντισταθούμε σε αυτούς. Προσωπικά.
Οι κάθε είδους ισχυροί, κυρίως αυτοί της Σκοτεινής Αρνητικής Παράταξης στον Μυστικό Πόλεμο, το πρώτο τους μέλημα είναι να μας εντάξουν μέσα σε συλλογικότητες, ή το λιγότερο μέσα σε «κοινωνικές ομάδες», κι έτσι, ελέγχοντας αυτές τις συλλογικότητες να ελέγχουν και τον καθένα μας προσωπικά, κατά συσχετιστική αναλογία. Εμείς, δηλαδή, πρέπει να αποφύγουμε αυτές τις συλλογικότητες, και τις πάσης φύσεως εκβιαστικές ή άλλες κατατάξεις, (ακόμη και αντιληπτικά), και να εστιαστούμε στην Ατομικότητά μας (Individualism), να είμαστε Πρόσωπα, Άτομα (Individuals), και όχι υπομονάδες σε τεχνητά υποσύνολα συνόλων. Πρέπει να αντισταθούμε απέναντι στην στατιστική Μπαμπούσκα (θυμίζω τις Ρωσικές κούκλες που είναι η μία μέσα στην άλλη μέσα στην άλλη, κ.ο.κ.), που μάς τοποθετεί ερμηνευτικά χωρίς την έγκρισή μας μέσα στα Φρακταλικά αναλυτικά ποσοστά της.
Δεν υπάρχει «Κοινή Γνώμη», πρόκειται για την γνώμη τους! Που μάς την επιβάλλουν. Θα πρέπει να εξαιρεθούμε από αυτήν, και να αποκτήσουμε προσωπική γνώμη για όλα τα πράγματα.
Υπάρχει και το εξής μεγάλο μυστικό ζήτημα : Ξέρεις αυτά που σου λένε. Αυτά που ξέρεις, αυτά που μαθαίνεις, οι πληροφορίες με τις οποίες ενημερώνεσαι, είναι αυτά που σου λένε. Ακόμη κι αν εσύ διαφωνείς και θα αντιδράσεις σε αυτά, διαφωνείς και θα αντιδράσεις σε αυτά που σου λένε, όχι σε αυτά που δεν σου λένε! Με αυτόν τον τρόπο, καθορίζουν ακόμη και τις αντιδράσεις σου…
Αν θέλεις αληθινά να αντιδράσεις σε αυτό που συμβαίνει, θα πρέπει με κάποιον τρόπο (με όλους τους τρόπους!) να μάθεις όσο περισσότερα γίνεται από αυτά που δεν σου λένε, που βρίσκονται πίσω από αυτά που σου λένε, για να αποκτήσει ισχύ και νόημα η προσωπική αντίδρασή σου…
Ένα άλλο σχετικό μεγάλο ζήτημα είναι το εξής : οι ισχυροί για τους οποίους μιλάτε, δημοφιλώς, βρίσκονται πίσω από το «Σύστημα», όσο σε αφορά. Για να αντιδράσεις σε αυτούς, πρέπει να αντιδράσεις στο Σύστημα. Όμως, για προσέξτε αυτό: οι περισσότεροι άνθρωποι (μέσα στις συλλογικότητές τους πάσης φύσεως), που φέρονται ότι αντιδρούν στο Σύστημα: δεν είναι στ’ αλήθεια εναντίον του Συστήματος. Αντιδρούν και διαμαρτύρονται ότι το Σύστημα δεν λειτουργεί καλά! Δεν αντιδρούν και διαμαρτύρονται εναντίον του Συστήματος!…
Προσέξτε και αυτό: Αν γίνει ποτέ π.χ. μία πολυαναμενόμενη εξωγενής παρέμβαση εναντίον του κολασμένου Συστήματος μέσα εδώ στο οποίο είμαστε αιχμάλωτοι (χμ, είμαστε απλά αιχμάλωτοι, ή είμαστε υπηρέτες του;), αναπόφευκτα θα είμαστε και εμείς στόχος αυτής της επιθετικής παρέμβασης. Θα γίνει εναντίον των δυναστών μας, αλλά εμείς είμαστε τα…τσιράκια τους. Ένα παράδειγμα: Κατά την Γερμανική Κατοχή, και πριν από αυτήν, οι Γερμανοί δεν βομβάρδισαν την Θεσσαλονίκη ή π.χ. τον Πειραιά. Όμως, βομβάρδισαν την Θεσσαλονίκη και τον Πειραιά οι Σύμμαχοι. Θέλοντας να βομβαρδίσουν τους Γερμανούς, βομβάρδισαν και εμάς, αναπόφευκτα. Πηγαίναμε πακέτο μαζί τους…
Πάρτε το έστω αλληγορικά αυτό που σας λέω. Γι’ αυτό, δεν φτάνει απλώς να το σκεφτόμαστε, αλλά πρέπει να διαχωρίσουμε την θέση μας, σε όλους τους τομείς της ζωής μας όπου μπορούμε να το κάνουμε αυτό. Προσωπικά. Με σοβαρότητα.
Η συμβουλή μου είναι ότι θα πρέπει να αφήσουμε την βολική «μεγαλομανία» ότι ο κόσμος έχει πρόβλημα και ότι πρέπει να αλλάξει ο κόσμος, να αλλάξουμε τον κόσμο. Αυτό είναι μεγαλομανής θέση της Σκοτεινής Αρνητικής Παράταξης που μάς έχει παρασύρει. Με αυτό το σκεπτικό, λοιπόν, επειδή δεν μπορούμε εμείς οι ίδιοι να αλλάξουμε τον κόσμο (αλλά μπορούμε να το λέμε από ‘δω κι από ‘κεί για να εκτονωνόμαστε, ή να το φωνάζουμε στην πλατεία), λέμε δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε, είμαστε ανίσχυροι. Είναι σαν να λέμε (αυτό μας παρασύρουν να λέμε), ότι είμαστε π.χ. ανίσχυροι να μετακινήσουμε αλλού την Σελήνη. Δεν μπαίνει θέμα αν είμαστε ανίσχυροι να μετακινήσουμε την Σελήνη που δεν μετακινείται! Από αυτό, δηλαδή, βγάζουμε το συμπέρασμα ότι είμαστε ανίσχυροι και ανήμποροι; Από το ότι δεν μπορούμε π.χ. να σώσουμε εμείς οι ίδιοι τους ωκεανούς του πλανήτη, επειδή το θέλουμε; Και ποιος σού είπε ότι μπορείς όντως να κάνεις κάτι τέτοιο; :τους Ωκεανούς!
Το ότι εσύ προσωπικά δεν είσαι …παντοδύναμος, δεν σημαίνει ότι είσαι ανίσχυρος!
Μάς παίζουν όλους σαν μικρά παιδάκια, και κανείς δεν το αντιλαμβάνεται!
Λοιπόν, εσύ ο ίδιος, εκεί που βρίσκεσαι, τί μπορείς να κάνεις; Όχι σε πράγματα που δεν φτάνουν τα χέρια σου, στον κόσμο, αλλά σε πράγματα που φτάνουν τα χέρια σου. Και που σε αφορούν προσωπικά, και που θα μετρήσουν στους άλλους προσωπικά! Στον εαυτό σου, στο σπίτι σου, στους δικούς σου ανθρώπους, στους γείτονές σου, στις υποθέσεις σου, στην εργασία σου, στις προσωπικές στάσεις σου και αντιστάσεις σου. Εσύ ο ίδιος. Προσωπικά. Αυτό σού αναλογεί. Κάνε το! Δεν είσαι η Κοινωνία! Είσαι εσύ ο ίδιος. Δεν έχεις τον «κοινό νού» (κοινωνία), έχεις τον δικό σου νού! Τον έχεις; Εδώ σε θέλω…
Επίσης: όταν λέμε ότι «βρισκόμαστε σε κρίση», ή ότι «περνάμε μία περίοδο κρίσης», τί εννοούμε στ’ αλήθεια με αυτό; Ποια είναι το νόημα αυτής της έκφρασης; Λοιπόν, αυτό σημαίνει ότι κρινόμαστε. Βρίσκομαι σε κρίση, σημαίνει ότι κρίνομαι. Ότι τώρα θα κριθεί ποιος είμαι στ’ αλήθεια. Είμαι αυτός που λέω στους άλλους ότι είμαι; Είμαι αυτός που νομίζω ότι είμαι; Τώρα θα φανεί αυτό, στην κρίση, και θα κριθεί ποια είναι η αλήθεια. Όλα θα φανερωθούν! Στην κρίσιμη κατάσταση.
Όπως και όλοι εσείς, φαντάζομαι, έτσι κι εγώ, έχουμε δει πολλές φορές την τελείως επαίσχυντη στάση πολλών ανθρώπων απέναντι στις δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε μαζί τους. Να την θυμάστε, να μην την ξεχνάτε, και να αποδεικνύετε στον εαυτό σας και στους δικούς σας, ότι εσείς δεν είσαστε σαν κι αυτούς!
Ας έρθουν όλες οι δυσκολίες και όλοι οι κίνδυνοι, όλες οι κρίσεις και όλες οι μάχες. Θα έρθουν! Ας έρθουν! Να μπορείτε να πείτε : «Ήμουν κι εγώ εκεί. Ήταν μια αξιομνημόνευτη περίσταση. Και απέδειξα στον εαυτό μου και σε όποιον με παρατηρούσε, ότι είμαι στ’ αλήθεια εγώ. Το απέδειξα με τη στάση μου. Και πλέον γνωρίζω ποιος είμαι…»
Και, ακόμη και αν δεν σταθείτε στο ύψος των περιστάσεων, να πείτε το ίδιο. Να πείτε : «Τώρα ξέρω ποιος θα έπρεπε να είμαι, αλλά δεν είμαι. Κι ευτυχώς έχω κάποιον χρόνο που μου απομένει, για να μπορέσω να επανορθώσω, να μπορέσω να είμαι….»
Ζούσαμε, ζούμε, και θα ζούμε, σε δύσκολους καιρούς για το αληθινό ανθρώπινο φωτεινό πνεύμα. (Η Ιστορία μας το έχει διδάξει αυτό). Αυτό το Πνεύμα μας προέρχεται από τον Δημιουργό μας (που μάς κρίνει για το τι κάνουμε με αυτό). Κοιτάξτε γύρω σας. Δοκιμάζεται καθημερινά.
Σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς, κάθε μέρα είναι η Ημέρα της Κρίσεως. Η ημέρα στην οποία θα κριθείς, εσύ, προσωπικά, για αυτό που στ’ αλήθεια είσαι.
Μην κάθεσαι και αγναντεύεις το σκοτάδι, λέγοντας ότι τα κυρίευσε όλα, κι ότι απλά νυχτώνει… Και ότι δεν μπορείς εσύ να το αλλάξεις αυτό, είναι η νύχτα του κόσμου! Ποια είναι η δική σου στάση;; Άναψε εσύ ο ίδιος ένα φως. Εκεί που είσαι! Έχεις φως;; Είσαι με την πλευρά του Φωτός;; Τώρα είναι που πρέπει να το δείξεις. Άλλη σημασία το Φως δεν έχει, αυτή είναι.
Αν ανοίξεις τον διακόπτη σου και ανάψει Φως, τότε θα καταλάβεις αν έχεις ή όχι. Στο Σκότος. Αν το είχες ποτέ ή όχι. Και τότε θα έχει αληθινή σημασία για σένα και για τους γύρω σου. Μπορεί να νιώσεις, πριν το κάνεις, ότι ακόμη κι έτσι θα είναι ένα μικρό φως, αδύναμο, ανίσχυρο, ή ασήμαντο. Αλλά, αν το κάνεις, σύντομα θα διαπιστώσεις ότι μπορεί να φαινόταν ασήμαντο σε εσένα, αλλά δεν είναι ασήμαντο ούτε για το Σκοτάδι, ούτε για το Φως. Ούτε και για τους γύρω σου. (Θυμήσου ότι ακόμη και το πιο βαθύ και πυκνό και απέραντο σκοτάδι, φωτίζεται από ένα μικρό κεράκι ή από ένα σπίρτο!)
Και, όταν όλα γύρω σου ήταν στο Σκοτάδι, ΕΣΥ, ήσουν το Φως.
Ποια θεωρείτε ότι είναι η μεγαλύτερη και σημαντικότερη για την εξέλιξη του είδους μας συνωμοσία που έχει εξυφανθεί ποτέ;
Ω, η απάντηση είναι εύκολη, σε αυτήν την δύσκολη ερώτηση.
Μα, η συνωμοτική απόκρυψη (και εκμετάλλευση) της εύπλαστης πραγματικότητας. Το μεγαλύτερο αποκρυμμένο μυστικό του κόσμου: ότι η Πραγματικότητα είναι Εύπλαστη!
Αποτελείται από μία «πλαστελίνη», με την οποία μπορείς να φτιάξεις ό,τι θέλεις. Η «πραγματικότητα» δεν υπάρχει στ’ αλήθεια, πάγια και ισχυρά και επιβλητικά και νομοτελειακά, η «πλαστελίνη» είναι μόνο αυτή που υπάρχει στ’ αλήθεια.
Υπάρχει μία διαχρονική συνωμοσία που σε κρατά υπνωτισμένο στην εικόνα ότι αυτό που έχει πλαστεί ως πραγματικότητα, είναι από μάρμαρο. Πάνω στο οποίο π.χ. θα σπάσεις το κεφάλι σου. Και δεν αλλάζει, αυτό είναι, με τους νόμους του, κλπ. Ενώ είναι πλασμένο από την πλαστελίνη αυτήν. Η πραγματικότητα είναι… πλαστή!
Υπάρχει, λοιπόν, ένας Μυστικός Πόλεμος, για την μορφοποίηση, για τις μορφές αυτής της παγκόσμιας πλαστελίνης, που ταυτόχρονα είναι και ένας πόλεμος για την διάδοση των ιδεών περί της «πραγματικότητας», (και της «διαχείρισής» της, προσωπικά ή μαζικά)…
Και υπάρχουν πάρα πολλά μυστικά πράγματα που μπορούμε να μάθουμε για την φύση αυτής της «πλαστελίνης» και για τις ιδιότητές της, τις εφαρμογές της, την προέλευσή της, την σχέση της προς εμάς, κλπ, κλπ, τα οποία δεν αναζητά να μάθει σχεδόν ποτέ κανείς, διότι όλοι κοιτάνε το φαινομενικό και «επίπλαστο» «πράγμα», που έχει εύπλαστα διαμορφωθεί, πεπεισμένοι για την παγιότητα και μοναδικότητα και σταθερότητα της ύπαρξής του (αναλογιστείτε πως οτιδήποτε άλλο θεωρείται «ψεύτικο»). Δεν έχουν την αληθινή αίσθηση τού τι συμβαίνει, αλλά την παρ-αίσθηση.
Η μυστική αλήθεια είναι ότι: Μπορείς να πλάσεις την «πλαστελίνη» όπως θέλεις, να της δώσεις όποια μορφή θέλεις. Ακόμη και να «παίξεις» μαζί της. Μπορείς να πλάσεις ό,τι θέλεις. Αλλά: Αν θέλεις κάτι στ’ αλήθεια! (Αλλιώς, κάθεσαι και την κοιτάς…)
Υπάρχει μια σημαντική λεπτομέρεια σε όλα αυτά, (ένα μεγάλο μυστικό μέσα στο μεγάλο μυστικό). Μπορείς να πλάσεις την πλαστελίνη Μόνο όσο φτάνουν τα χέρια σου, μόνο εκεί που πιάνουν τα χέρια σου. Δηλαδή, δεν μπορείς να πλάσεις μεγάλα κομμάτια της πλαστελίνης, (όπως π.χ. η πόλη σου ή η χώρα σου ή ο κόσμος ή ο γαλαξίας). Δηλαδή, δυστυχώς, μόνο όσο στενά σε αφορά. Δηλαδή, εσύ μπορείς να πλάσεις την πλαστελίνη μόνο σε σχέση με τον εαυτό σου, δηλαδή, μπορείς να πλάσεις μόνο τον εαυτό σου. Και τα λίγα που μπορεί να πλάσει ο εαυτός σου κοντά του, στενά γύρω του. (Επίσης, π.χ. μπορείς να πλάσεις ένα τραπέζι…)
Αν θέλεις να πλάσεις μεγαλύτερα τμήματα της πλαστελίνης, δηλαδή πιο πολύ απ’ όσο φτάνουν και πιάνουν τα χέρια σου, (προσοχή εδώ), πρέπει να δεσμεύσεις περισσότερα χέρια για να πλάσουν αυτό που θέλεις! Όσο περισσότερα χέρια τόσο μεγαλύτερο τμήμα της πλαστελίνης μπορεί να πλαστεί. Όλα τα χέρια = όλος ο κόσμος. (Αν και μάλλον υπάρχει «κρίσιμη μάζα» χεριών γι’ αυτό). Το μόνο ζήτημα είναι να «πείσεις» ή να «εξαναγκάσεις» αυτά τα περισσότερα χέρια, να πλάσουν την μορφή που εσύ θέλεις (ή που εσείς θέλετε «συν-ωμοτικά»). Υπάρχουν πολλοί έντεχνοι τρόποι, μάλιστα, ώστε να μην γνωρίζουν συνειδητά όλα αυτά τα χέρια ότι κάνουν αυτό που κάνουν, ή τι είναι στ’ αλήθεια αυτό που κάνουν… Υπάρχει, λοιπόν, πολύ μεγάλος Μυστικός Πόλεμος γι’ αυτό το πράγμα, για την εφαρμογή αυτού του μεγάλου μυστικού μέσα στο μεγάλο μυστικό.
Αυτοί που επιχειρούν κατά καιρούς να το κάνουν όλο αυτό, και που το κάνουν με όση δύναμη συγκεντρώνουν, είναι αυτοί όχι μόνο που κυβερνούν τον κόσμο μας, αλλά που Φτιάχνουν τον κόσμο μας, που Πλάθουν τον κόσμο μας και τον έχουν πλάσει όπως είναι.
Και αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα του κόσμου μας αυτήν την εποχή, αλλά και σε κάθε εποχή.
…Ιδού, τα είπα.
Για το ζέον θέμα της επικαιρότητας, τον Κορωνοϊό, ποια είναι η άποψή σας; Πώς αποτιμάτε την στάση των κυβερνήσεων –και την δική μας, ασφαλώς– σε αυτό το ζήτημα;
Πρόκειται για τραγική εξέλιξη του Μυστικού Πολέμου. Ο οποίος, στις μεγάλες εντάσεις του εξωτερικεύεται. Όταν εντείνεται πάρα πολύ η σύγκρουση, από το παρασκήνιο εκδηλώνεται και στο προσκήνιο. Αλλά, όπως η κορυφή του παγόβουνου. (Μια μεγάλη κορυφή, ομολογουμένως. Φανταστείτε όλο το παγόβουνο!…)
Οι τρόποι με τους οποίους εμφανίζεται στο προσκήνιο, είναι απλά αυτό: τρόποι. Και, επίσης, εμπλέκεται και εκμεταλλεύεται και τις συγκυρίες τις οποίες συναντά στο προσκήνιο καθώς εξωτερικεύεται.
Επίσης, η Σκοτεινή Αρνητική Παράταξη, είναι τέτοια που πάντα ακολουθεί μία γραμμή, ένα μεγάλο σχέδιο, πολύχρονο και όχι καινούριο, το οποίο συνεχώς τροποποιεί και προσαρμόζει ανάλογα με τις εξελίξεις. Το σχέδιο αυτό, καθώς δραστηριοποιείται, ξανά και ξανά, φέρνει επί μέρους αλλαγές, αποσπασματικές, μονάχα από τις οποίες δεν είναι δυνατόν να γίνει κατανοητό το υποθάλπτον σχέδιο. Και, π.χ., γίνεται μία μάχη σε ένα τέτοιο εκδηλωμένο σημείο αλλαγής, για να ανατραπεί αυτό το συγκεκριμένο (ως πλήγμα προς την γενική υλοποίηση του σχεδίου), με όποιον τρόπο χρειαστεί, (ο τρόπος δεν είναι ο στρατηγός, αυτός είναι κρυμμένος, είναι απλά εκείνος ο τρόπος του στρατηγού ο οποίος είναι ο πιο εφικτός).
Αυτό που βλέπετε ότι συμβαίνει τώρα στον κόσμο, είναι ένα στάδιο επίτευξης του μεγάλου σχεδίου της Σκοτεινής Αρνητικής Παράταξης στον Μυστικό Πόλεμο. Επιθυμούν την Μετάλλαξη του Κόσμου.
Αυτό τώρα είναι ένας «τρόπος», εκεί που έχει εξωτερικευθεί το πράγμα, που εκμεταλλεύεται τις συγκυρίες και από μέσα τους δημιουργεί πιο βολικές συγκυρίες. Και, επίσης, προσπαθεί να προλάβει τον «τρόπο» με τον οποίο θα απαντηθεί αυτή η κίνηση από τις Θετικές Δυνάμεις, να τις αποτρέψει και να τις ανατρέψει, στις επί μέρους εξωτερικεύσεις. Γι’ αυτό βρίσκεται σε πανικό, αν τον διακρίνετε. Έκανε πολύ μεγάλη έφοδο, και προσπαθεί γρήγορα να εγκαθιδρύσει έλεγχο σε κάποια πεδία, τα οποία ενοποιεί, έτσι ώστε να μην τον χάσει πάλι. Θα τον χάσει. Αφού γίνει μεγάλος χαμός πρώτα…
Η δική μας στάση είναι η στάση των θεατών μίας interactive θεατρικής παράστασης, που οι συντελεστές της κατεβαίνουν από την σκηνή και κάτω στο κοινό και τού κάνουν διάφορα.
Εσείς έχετε εμβολιαστεί; Αν όχι, σκοπεύετε να το κάνετε;
Ναι, έχω εμβολιαστεί, με το εμβόλιο της φαντασίας και της έμπνευσης, της αφύπνισης και της υπέρβασης, και της πνευματικής δύναμης, το οποίο χατιρικά έχω λάβει εξ άνωθεν. Έτσι, προ πολλού έχω αναπτύξει ανοσία ενάντια στην επαίσχυντη κατάπτυστη τυραννική και απογοητευτική επίπλαστη καθημερινή πραγματικότητα στην οποία ζούμε, και στις ανυπολόγιστα πολλές παρενέργειές της.
Η αποκαλούμενη «συνωμοσιολογία» είναι ένας πνευματικός χώρος που μπορεί να ωφελήσει το κοινό, ή τελικά όποιος ασχολείται είναι –όπως λέει ο πρωθυπουργός– «ψεκασμένος»;
Αυτή η ιστορία στην Ελλάδα (μόνο) με τους «Ψεκασμένους», δυστυχώς προέκυψε σταδιακά από ένα περιβόητο εξώφυλλο του περιοδικού STRANGE, όταν τον Ιανουάριο του 2013 (τεύχος 145) προβάλαμε τον τίτλο «Μας Ψεκάζουν!». Ήταν μία εμβληματική ατάκα που επινοήσαμε για το παράξενο αληθινό φαινόμενο των Chemtrails (των χημικών ουρών κάποιων αγνώστου ταυτότητας αεροσκαφών), που, εξαιτίας της ατάκας που διαδόθηκε, ελληνοποιήθηκε το «Chemtrails» και έγινε στην αργκώ «Αεροψεκασμοί», και ότι κάποιοι «μας ψεκάζουν» κάτι. Ενώ ήταν απλά ένα εμβληματικό σύνθημα.
Το θρυλικό αυτό τεύχος του STRANGE, απλά παρουσίαζε την μεγάλη έρευνα μας για τα Chemtrails, που ήταν η πρώτη και μόνη που έχει γίνει στην Ελλάδα, απλά και μόνο διότι κανείς δεν σκέφτηκε όταν βλέπει αυτά τα σταυρόλεξα στον ουρανό από χημικές ουρές από αεροσκάφη, να πάρει ένα τηλέφωνο στον πολιτικό πύργο ελέγχου και να ρωτήσει τί είναι αυτά τα αεροσκάφη που πετάνε. Ο πύργος ελέγχου να αρνηθεί ότι υπάρχει κάτι που πετάει –και λοιπά και λοιπά ––μετά ο διοικητής της τοπικής πολεμικής αεροπορίας να πει ότι δεν είναι δικά μας και ότι ίσως είναι του ΝΑΤΟ, κλπ κλπ, είναι μεγάλη ιστορία, την έχω αφηγηθεί λεπτομερώς, μαζί με τα συμπεράσματα της. Είχαμε επίσης αποκαλύψει ότι πρόκειται για την μετεξέλιξη του Project GARP (Global Atmospheric Research Program), κ.ά….
Αυτά, όπως γίνεται πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις, διαδόθηκαν πολύ –και τελικά σε άσχετους– και τελικά έγιναν ένα διαρκές «σπασμένο τηλέφωνο» στο Ελληνικό Internet στα χρόνια που ακολούθησαν (με αποτέλεσμα μάλιστα να υποβληθεί και ερώτηση στην Βουλή), το οποίο διαστρεβλώνει εντελώς το ζήτημα και χάνει τις λεπτομέρειες του και το υπεραπλουστεύει και με πολλές αυθαίρετες επινοήσεις, κλπ. Και κατέληξε αυτή η αλυσιδωτή αντίδραση να «διακοσμήσει» ένα μέρος της Ελληνικής Λαϊκής Συνωμοσιολογίας, (στην ουσία αυτή πρόκειται για μία διαρκής απλοϊκή παράξενη Φημολογία, και όχι για αληθινή «Συνωμοσιολογία»), που, επειδή το συζητούσαν πολλοί άνθρωποι που κάπως πρόχειρα ενδιαφέρονταν γενικά για τα εναλλακτικά θέματα, (έγινε ένα διάσημο ζήτημα, δηλαδή), οι κλασσικοί κακεντρεχείς μανιακοί δήθεν «σκεπτικιστές» βρήκαν την πρόφαση και άρχισαν να τους χλευάζουν ονομάζοντας τους συγκεντρωτικά «Ψεκασμένους», για οτιδήποτε εναλλακτικό και αν ενδιαφέρονταν.
Κι επειδή και ο αξιόλογος πρωθυπουργός μας μάλλον τελικά είναι κι αυτός ένας τέτοιος εντελώς ανενημέρωτος και μανιακός κακεντρεχής λαϊκός τύπος, το είπε και αυτός, αναξιοπρεπώς δημοσίως για τους πολίτες του, θέλοντας επιτηδευμένα και δόλια να καταδείξει δήθεν ως «γραφικούς» αυτούς τους απλούς ανθρώπους που αγανάκτησαν και αντιτάσσονται –όσο καταλαβαίνουν– στα σχέδια της Σκοτεινής Αρνητικής Παράταξης τα οποία αυτός προωθεί εν γνώσει του περί τίνος πρόκειται, και από τα οποία αυτοί οι άνθρωποι πλήττονται…
…Κατά τα άλλα, ο Ελληνικός όρος «Συνωμοσιολογία» είναι προσπάθεια απόδοσης του Αμερικανικού «Conspiracy Theories» (Θεωρίες Συνωμοσίας), και o «Conspiracy Theorist» (Θεωρητικός Συνωμοσιών) έγινε «Συνωμοσιολόγος». Οι Αμερικανικοί όροι αυτοί (όπως είναι ήδη πλέον αποδεδειγμένο λεπτομερώς και πασίγνωστο στην Αμερική) επινοήθηκαν από την C.I.A., στην δεκαετία του 1960-70, για να αντιμετωπίσουν τις συνωμοσιολογικές συζητήσεις και πεποιθήσεις που άρχισαν να παρουσιάζονται μετά την δολοφονία του Προέδρου Kennedy, που καταδείκνυαν ότι δολοφόνος δεν ήταν ο τρελλο-Oswald αλλά οι…[συνομωσιολογία ποιοί]…
Αυτό –που ήταν ένα αληθινό μεγάλο ζήτημα– έπληττε την αξιοπιστία του Αμερικανικού κράτους, και προκαλούσε ένα σωρό προβλήματα (ας μην τα αναλύσω εδώ τώρα), και οι υπηρεσίες πληροφοριών επινόησαν αυτόν τον όρο και τον διέδωσαν, για να μετατρέψουν στην συλλογική συνείδηση κυρίως τους καταγγελτικούς δημοσιογράφους (που δημοσίως κατέθεταν μεγάλες έρευνες πάνω στο ζήτημα) σε «Θεωρητικούς» συνωμοσίας, και όχι Καταγγελείς συνωμοσίας. Κατέληξε, επιτυχημένα, όταν πήγαινες να συζητήσεις την σαφώς συνωμοτική δολοφονία : σε απέτρεπαν οι ίδιοι οι συνομιλητές σου και σου έλεγαν «έλα μωρέ, θεωρίες συνωμοσιών είναι αυτά!» (και όχι συνωμοσία δολοφονίας του Προέδρου). Αμέσως μετά, χρησιμοποιήθηκε επίσης επιτηδευμένα και πολύ επιτυχημένα, για να προσβάλλει και να μειώσει την σημασία των καταγγελτικών ερευνών και σοβαρών συζητήσεων περί συγκαλύψεων στο ζήτημα των UFOs… (Συγκαλύψεις που πλέον έχουν ομολογηθεί δημοσίως).
Σήμερα, δηλαδή, στην Ελλάδα, τόσα χρόνια μετά, ΚΑΠΟΙΟΙ αναβίωσαν αυτήν την τακτική των Αμερικανικών υπηρεσιών πληροφοριών του παρελθόντος, με τις ίδιες προθέσεις. Διαστρεβλώνοντας και αμαυρώνοντας τον, μέχρι πρότινος, δόκιμο όρο «Συνωμοσιολογία» και «Συνωμοσιολόγος», έτσι όπως το εννοούσαμε στα Ελληνικά επί δεκαετίες.
Αυθεντικά, ο όρος «Συνωμοσιολογία», σημαίνει να διερευνάς και να επιχειρηματολογείς για τις συνωμοσίες που υπάρχουν, (π.χ. κατά το «Ανθρωπολογία» ή «Κοινωνιολογία») (ή μήπως δεν υπάρχουν συνωμοσίες;; υπάρχει ανόητος που το πιστεύει όντως αυτό;;), και φυσικά σημαίνει την σοβαρή –δημοσιογραφικού τύπου ή ντετεκτιβίστικου τύπου– έρευνα που διεξάγουν αληθινοί ερευνητές μίας συγκεκριμένης υπαρκτής συνωμοσίας που ξεσκεπάζουν (στην ουσία ένα μεγάλο σκάνδαλο, δηλαδή –όπως π.χ. και η υπόθεση Siemens, η Λίστα Λαγκάρτ, η Novartis, η υπόθεση Οτσαλάν, η υπόθεση Χρυσή Αυγή, κ.ά, που παραδόξως δεν χαρακτηρίζονται έτσι –γιατί;), για την οποία καταγγελτικά παρουσιάζουν στοιχεία, ντοκουμέντα, επιχειρηματολογία, αποκαλύψεις, κλπ, σε ολόκληρα βιβλία και λεπτομερή δημοσιεύματα. Και όχι απλά «συζητώντας» άκυρα με τρεις ατάκες μία φήμη, αντισυστημικού τύπου, ως παράξενο κουτσομπολιό: που στην ουσία αυτό είναι που προσπαθούν να ενδύσουν πλέον με αυτόν τον όρο, πρόστυχα και αλαζονικά και δολίως επιτηδευμένα.
Όπως και αν έχει το πράγμα, η ενασχόληση με το Counter Culture, με την Εναλλακτική Έρευνα και με τα Μυστήρια του Κόσμου, με την Έρευνα του Παράξενου, με την UFOλογία και την Παραψυχολογία, και με τις Εναλλακτικές Κοσμοθεωρίες, με την Άγνωστη Ιστορία, κλπ κλπ, δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την «Συνωμοσιολογία», που είναι ένα ειδικό πεδίο έρευνας. Και, επιπλέον, όπως κατέδειξα, αυτό που αυτοί οι ανόητοι εννοούν «συνωμοσιολογία» δεν έχει καμία σχέση με την Συνωμοσιολογία. Και το γεγονός ότι επιχειρείται τόσο αστεία και παιδιάστικα και πρόχειρα και εξόφθαλμα, να χρησιμοποιηθεί αυτός ο όρος ως «ομπρέλα» για οτιδήποτε γνωσιολογικά μη αποδεκτό από το τοπικό Κατεστημένο και τα τσιράκια του και τους ομοϊδεάτες του, είναι εξωφρενικά ξεκάθαρα Προπαγανδιστικό.
Να προσθέσω, όπως είναι πολύ γνωστό, ότι η Προπαγάνδα, οποιαδήποτε Προπαγάνδα, απευθύνεται μόνο σε εντελώς ηλίθιους, που αν όμως επηρεαστούν από αυτήν, αποτελούν μία κρίσιμη μάζα επιρροής στον πληθυσμό, γι’ αυτό και μόνο αυτοί στοχοποιούνται από αυτήν, και δεν την ενδιαφέρουν οι υπόλοιποι έστω και λίγο σκεπτόμενοι…
Αυτά.
Τί θα συμβουλεύατε έναν άνθρωπο που σκέφτεται ν’ αρχίσει να ασχολείται με την ανάγνωση του εναλλακτικού τύπου, την «συνωμοσιολογία» και τα πολιτικά, οικονομικά και πνευματικο-ιδεολογικά παρασκήνια;
Να καθήσει στα αυγά του, όπως οι κότες, αλλιώς θα μπει σε μεγάλες περιπέτειες, οι οποίες θα αλλάξουν εντελώς την οπτική του για τον κόσμο. Αυτό απαγορεύεται, και είναι πολύ επικίνδυνο (για αυτά τα παρασκήνια).
Πείτε μας ό,τι άλλο θέλετε να προσθέσετε.
1 + 1 = 1
Σας ευχαριστώ για τον πολύτιμο χρόνο σας που μου αφιερώσατε.
