Μαγκωμένοι στα γρανάζια της γραφειοκρατίας, αλλά και των εμμονών της Αυτοδιοίκησης βρίσκονται συχνά οι περιπτεριούχοι. Μια ενδεικτική περίπτωση είναι αυτή του Γιάννη Κουκουλά, ο οποίος βιώνει από πρώτο χέρι τον παραλογισμό του Δήμου Αθηναίων.
Στο πρόσωπό του βλέπουμε πόσο ταλαιπωρούνται συχνά οι άνθρωποι που, καθηλωμένοι επί ώρες σε ένα περίπτερο, καλύπτουν πολλές καθημερινές ανάγκες όλων μας ή είναι και οι συμπαθέστατοι συμπολίτες, τους οποίους ρωτάμε πρώτους, όταν αναζητούμε διευθύνσεις!
Ο συγκεκριμένος άνθρωπος είναι πληρεξούσιος και νόμιμος εκπρόσωπος της θείας του, Αναστασίας Τόγια, η οποία -ως ανάπηρη πολέμου- είναι δικαιούχος ενός περιπτέρου που της έχει παραχωρηθεί σε κεντρικό σημείο της Αθήνας, στη λεωφόρο Συγγρού 66.
Η εύθραυστη υγεία της γυναίκας δεν της έχει επιτρέψει να εργάζεται στο περίπτερο και να διαχειρίζεται τα θέματα που το αφορούν. Έτσι, αυτά τα καθήκοντα έχει αναλάβει ο κ. Κουκουλάς, από την πρώτη στιγμή που παραχωρήθηκε στη θεία του το περίπτερο. Όπως λέει στη «δημοκρατία», είναι πολλά τα ζητήματα για τα οποία παλεύει χρόνια τώρα. Άπειρες φορές έχει περάσει το κατώφλι των δικαστηρίων για να βρει το δίκιο του απέναντι στη δημοτική Αρχή της πόλης, η οποία, όπως υποστηρίζει, «τον έχει βάλει στόχο». «Ο νόμος μάς δίνει το δικαίωμα να έχουμε ένα περίπτερο. Αυτοί θέλουν να μας το πάρουν με χίλιους δυο λόγους. Γιατί; Για ποιον λόγο;», αναρωτιέται ο κ. Κουκουλάς.
Από το 1997 στα βάσανα
Η περιπέτεια της οικογένειας ξεκινά στα τέλη της δεκαετίας του 1990, όταν τα περίπτερα της πρωτεύουσας υπάγονταν στη Νομαρχία Αθηνών. «Το 1997 ξεκινήσαμε τις αιτήσεις για την απόκτηση περιπτέρου. Κάναμε πολλές αιτήσεις, κάθε τρίμηνο, επιλέγοντας τα περίπτερα που θέλαμε από μια λίστα. Παίρναμε την απάντηση ότι τα περίπτερα που είχαμε επιλέξει παραχωρούνταν σε άλλους δικαιούχους, που είχαν υψηλότερα ποσοστά. Όμως, τα περίπτερα αυτά τα βλέπαμε πάλι ύστερα από λίγο καιρό στην ίδια λίστα!». Τελικά, έπειτα από παράπονα που έκανε και επιστολές που έστειλε, παραχωρήθηκε στη θεία του ένα κυλικείο στην οδό Πειραιώς 166. Στην ουσία, όμως, δεν έγινε καμία απολύτως παραχώρηση!
«Το κυλικείο δεν… υπήρχε, γιατί το κτίριο που το στέγαζε είχε πέσει από τον σεισμό του 1999, και η νομαρχία το γνώριζε πολύ καλά αυτό!», αναφέρει ο κ. Κουκουλάς! Η υπόθεση έφτασε στα δικαστήρια και η νομαρχία αναγκάστηκε να δώσει στην κυρία Τόγια αποζημίωση πολλών χιλιάδων ευρώ. «Προσπαθούσαν να μας βγάλουν τρελούς. Υποστήριζαν ότι λέγαμε ψέματα για το κυλικείο που, σύμφωνα με αυτούς, υπήρχε!»
Τελικά, ύστερα από οκτώ χρόνια, το 2004, έγινε η παραχώρηση του δικαιώματος εκμετάλλευσης του περιπτέρου στη Συγγρού. Τότε, το περίπτερο είχε ενοικιαστή, γιατί η δικαιούχος είχε φύγει από τη ζωή. «Η νομαρχία ήθελε πάλι να με βάλει να τρέχω στα δικαστήρια με τον ενοικιαστή. Όμως, ο τότε νόμος του Υπουργείου Εσωτερικών ανέφερε ότι “αν, σε περίπτωση θανάτου του εκμισθωτή και της μη ύπαρξης διαδόχων δικαιούχων αυτού, ο νέος δικαιούχος επιθυμεί να προβεί σε ιδιόχρηση, αρκεί αυτή του η δήλωση για τη διακοπή της υφιστάμενης μίσθωσης και δεν απαιτείται δικαστήριο”».
Λίγα χρόνια αργότερα, τα περίπτερα «περνούν» στους δήμους και, από καιρό σε καιρό, γίνονται έλεγχοι από τη Δημοτική Αστυνομία για κατάληψη κοινόχρηστων χώρων. Όπως φαίνεται στα έγγραφα που δημοσιεύει η «δημοκρατία» από δύο εκθέσεις της Δημοτικής Αστυνομίας, σε έλεγχο που έγινε τον Ιανουάριο του 2008 το πλάτος του πεζοδρομίου που κατελάμβανε το περίπτερο ήταν, σύμφωνα με τις μετρήσεις, 5,60 μέτρα. Σε νέα μέτρηση δύο χρόνια αργότερα, τον Νοέμβριο του 2010, το πλάτος του πεζοδρομίου ξαφνικά… μικραίνει και γίνεται 5,20 μέτρα!
«Δεν ξέρουν τι γράφουν. Είναι δυνατόν το πεζοδρόμιο να αυξομειώνεται;», αναρωτιέται ο κ. Κουκουλάς, που διαθέτει νόμιμο έγγραφο από τη νομαρχία για την παραχώρηση δικαιώματος εκμετάλλευσης του περιπτέρου και στα δύο παραπάνω έγγραφα αναφέρεται ότι έχει απόφαση εκμίσθωσης.
Την ώρα που «βάλλεται» το περίπτερο στη λεωφόρο Συγγρού 66, άλλα περίπτερα έχουν καλύτερη τύχη, όπως εκείνο που τοποθετήθηκε πριν από λίγα χρόνια ακριβώς πάνω στη λεωφόρο και μπροστά από πολύ γνωστό ταχυφαγείο (Goody’s), αλλά και εκείνο που υπάρχει βγαίνοντας από την έξοδο του μετρό προς την οδό Δράκου. «Και τα δύο περίπτερα ήταν παράνομα. Το ένα, μπροστά στο ταχυφαγείο, το έστησαν τρεις φορές και έκανα καταγγελίες – τούς πήγα και στα δικαστήρια. Κάθε φορά έδιναν καινούργια παράνομη άδεια. Τελικά, αυτό δεν υπάρχει, αλλά το άλλο, στη Δράκου, είναι κανονικά στη θέση του».
Αγωγή κατά του Δήμου Αθηναίων
Το καλοκαίρι, ο κ. Κουκουλάς άσκησε αγωγή κατά του Δήμου Αθηναίων, γιατί του στερεί με το «έτσι θέλω» το θεμελιώδες δικαίωμα προστασίας της δικής του αλλά και της δημόσιας υγείας, ειδικά τώρα που ο κορωνοϊός βρίσκεται σε έξαρση. Όπως λέει, έκανε αίτηση για άδεια ώστε να κατασκευάσει χώρο τουαλέτας με τρεχούμενο νερό κοντά στο περίπτερο. Σύμφωνα με την Εφημερίδα της Κυβερνήσεως (τεύχος δεύτερο, 01/12/2020), δεν απαιτείται οικοδομική άδεια για τη δημιουργία εγκαταστάσεων σε «στέγαστρα, κιόσκια, τέντες και περίπτερα που δεν υπερβαίνουν το 20% της επιφάνειας του κοινόχρηστου χώρου».
«Στις απαντήσεις που μου έδωσαν για την απόρριψη λένε, μεταξύ άλλων, ότι στη γωνία των οδών Συγγρού 49 και Καλλιρρόης, σε κοντινή απόσταση από το περίπτερο, υπάρχουν δημοτικές αυτοκαθαριζόμενες τουαλέτες. Αυτό δεν ισχύει σε καμία περίπτωση και μπορεί να το διαπιστώσει οποιοσδήποτε περάσει από το σημείο. Άλλωστε, οι δύο δρόμοι δεν κάνουν γωνία γιατί είναι… παράλληλοι!»
Το τελευταίο «επεισόδιο» στο πολυετές σίριαλ με τον δήμο παίχτηκε εν μέσω πανδημίας.
«Ήρθαν έξι άτομα και ένα φορτηγό για να μου πάρουν ένα μικρό ψυγείο, το οποίο έλεγαν ότι είναι παράνομο γιατί είναι έξω από το μαγαζί!», λέει ο κ. Κουκουλάς και προσθέτει σχολιάζοντας την περιπέτειά του: «Εγώ μπορώ να τα βάζω μαζί τους. Για κακή τους τύχη, έχω και κάποιες γνώσεις νομικής. Φανταστείτε να ήταν στη θέση μου ένας ανάπηρος ή ένα θύμα πολέμου, δηλαδή άνθρωποι ανήμποροι… Θα κορόιδευαν έναν άνθρωπο που έχει χύσει το αίμα του για την πατρίδα! Εγώ, όμως, δεν θα τα παρατήσω». O ίδιος, όπως λέει, γνωρίζει ποια άτομα κρύβονται πίσω από το μαρτύριό του.
«Τού κάνουν πόλεμο νεύρων»
«Γνωρίζουμε κάποια πράγματα για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το συγκεκριμένο περίπτερο. Εμείς, όμως, δεν έχουμε εμπλακεί με επίσημο τρόπο. Είμαστε ένα απλό σωματείο, τρέχουμε για άλλα πράγματα, έχουμε αφήσει τις οικογένειές μας και τους εαυτούς μας, δεν αμειβόμαστε από πουθενά και συνέχεια πληρώνουμε», απαντά στη «δημοκρατία» ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Μισθωτών Περιπτέρων, Θεόδωρος Μάλλιος, σε ερώτηση σχετικά με το περίπτερο στη λεωφόρο Συγγρού 66. Όταν τον ενημερώσαμε αναλυτικά για όσα έχει περάσει ο κ. Κουκουλάς όλα αυτά τα χρόνια, το συμπέρασμά του ήταν πως «τού κάνουν πόλεμο νεύρων για να φύγει μόνος του».
Πάντως, ο κ. Μάλλιος σχολιάζει την επιθυμία του κ. Κουκουλά να βάλει τουαλέτα κοντά στο περίπτερο για να προστατεύσει τη δική του υγεία, αλλά και των άλλων: «Αυτό δεν υπάρχει. Έχει κανένα περίπτερο τουαλέτα; Το θέμα με την τουαλέτα μάς απασχολεί εδώ και δεκαετίες. Δεν αφορά μόνο τον συγκεκριμένο, αλλά όλους μας. Δεν είναι τόσο απλό. Είναι μια κουβέντα που συνεχίζεται και φοβάμαι πως θα διαρκέσει ακόμα».
Όσο για τον ίδιο τον κ. Κουκουλά, ο πρόεδρος των περιπτερούχων θεωρεί πως θα έπρεπε να χειρίζεται πιο διακριτικά τις καταστάσεις, ώστε να μην μπαίνει σε συνεχείς περιπέτειες.
«Δεν μπορούμε να χτυπάμε και κόντρα το μαχαίρι από την άλλη μεριά. Πρέπει να κάνει και λίγο τον… παλαβό!», συνέστησε.
