Του Πέτρου Αγρέβη – Χασάπη
Πολλοί Έλληνες, για να μην πω η πλειοψηφία του ελληνικού λαού, δεν γνωρίζουν ότι η Ελλάδα έχει οριοθετήσει με νόμο την υφαλοκρηπίδα της, ελλείψει συμφωνίας με κράτη των οποίων οι ακτές είναι παρακείμενες ή αντικείμενες με τις ελληνικές ακτές και αυτή η οριοθέτηση είναι η μέση γραμμή από τις γραμμές βάσης.
Προσέξτε, δεν οριοθετήσαμε την ΑΟΖ, αλλά μόνο την υφαλοκρηπίδα. Για την ΑΟΖ ο νόμος λέει μεν το ίδιο πράγμα, σε περίπτωση έλλειψης συμφωνίας (όπως π.χ. οι περιπτώσεις Τουρκίας και Αλβανίας), αλλά απαιτεί να γίνει προηγουμένως ένα επιπλέον βήμα, δηλαδή πρώτα να κηρυχθεί η ΑΟΖ. Μιλάμε για τον γνωστό νόμο Μανιάτη. Με λίγα λόγια και με βάση το νόμο αυτό, έχουμε στην ουσία υλοποιήσει το γνωστό «Χάρτη της Σεβίλλης» για την υφαλοκρηπίδα τουλάχιστον.
Συγκεκριμένα, στον νόμο 2289/1995 (ΦΕΚ Α΄ 27/8-2-1995), με τίτλο: «Αναζήτηση, έρευνα και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων και άλλες διατάξεις» και ειδικά στο πρώτο κεφάλαιο για την «Άσκηση των Δικαιωμάτων του Δημοσίου» άρθρο 2 παρ. 1 εδ. γ΄, όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 156 παρ.1 του Ν.4001/2011 (ΦΕΚ Α 179/22.8.2011) αναφέρεται ότι: «Ελλείψει συμφωνίας οριοθέτησης με γειτονικά κράτη των οποίων οι ακτές είναι παρακείμενες ή αντικείμενες με τις ελληνικές ακτές, το εξωτερικό όριο της υφαλοκρηπίδας και της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης (αφ` ης κηρυχθεί) είναι η μέση γραμμή, κάθε σημείο της οποίας απέχει ίση απόσταση από τα εγγύτερα σημεία των γραμμών βάσης (τόσο ηπειρωτικών όσο και νησιωτικών) από τις οποίες μετράται το εύρος της αιγιαλίτιδας ζώνης.».
Σε ότι αφορά στις συμφωνίες με Ιταλία και Αίγυπτο, καλώς ή κακώς (κακώς λέω εγώ, λόγω μειωμένης επήρειας), οι εκ των υστέρων αυτές συμφωνίες, δεν αναιρούν το νόμο αυτόν, αλλά τον υλοποιούν, καθόσον εδώ πλέον υπάρχει συμφωνία και όχι έλλειψη συμφωνίας. Στις περιπτώσεις όμως Τουρκίας και Αλβανίας, ο ανωτέρω νόμος ισχύει κανονικά, ελλείψει συμφωνίας, για την υφαλοκρηπίδα πάντα. Η οποία υφαλοκρηπίδα δεν είναι σαν την ΑΟΖ που πρέπει να κηρυχθεί, αλλά ισχύει ipso facto and ab initio.
Αφού ξεκαθαρίσαμε αυτά τα πράγματα, ας έλθουμε τώρα στο τι θα συμβεί με την Τουρκία και πως θα ενεργοποιηθεί η συμφωνία μας με τη Γαλλία. Όπως έχω ήδη γράψει, η Τουρκία σύντομα θα τεστάρει την ελληνογαλλική συμφωνία. Και ήδη άρχισε να το πράττει βγάζοντας διερευνητικά το Oruc Reis στην Αν. Μεσόγειο, βόρεια της Κύπρου. Φυσικά δεν θα μείνει εκεί, θα συνεχίσει τις προκλήσεις.
Ήδη αμφισβητεί την κυριότητα των ελληνικών νησιών του Αν. Αιγαίου, λόγω δήθεν παραβίασης της συνθήκης της Λωζάνης, περί μη στρατικοποίησης, επιδιώκοντας να βγάλει τα νησιά έξω από την έννοια της Επικράτειας που καλύπτει η ελληνογαλλική συμφωνία. Αν αυτό φαντάζει αστείο (ποτέ φυσικά δεν πρέπει να λέμε τη λέξη «αστείο» όταν αφορά δράσεις της Τουρκίας), εκείνο που δεν θα είναι καθόλου αστείο, θα είναι η επόμενη ενέργεια της Τουρκίας και αυτή δεν είναι άλλη από την επιχείρηση γεώτρησης επί της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, που καλύπτει ο ανωτέρω νόμος του ελληνικού κράτους. Ναι, πιστεύω ότι θα το επιχειρήσει, όσο δεν αντιλαμβάνεται ότι θα υπάρξει αντίδραση από την πλευρά Ελλάδας και Γαλλίας.
Στο σημείο αυτό είναι αναγκαίο να επισημανθεί ότι, σύμφωνα με το δημόσιο διεθνές δίκαιο, τμήματα της Επικράτειας λογίζονται τόσο τα εμπορικά όσο και τα πολεμικά πλοία του κράτους τη σημαία του οποίου φέρουν. Αν λοιπόν η Τουρκία επιχειρήσει γεώτρηση επί της ανωτέρω νομοθετημένης ελληνικής υφαλοκρηπίδας, τότε θα πρέπει η κυβέρνηση, εφαρμόζοντας τον ανωτέρω νόμο, να παρεμποδίσει με τα πολεμικά μας πλοία αυτή τη γεώτρηση. Στη συνέχεια, οποιαδήποτε επίθεση γίνει εναντίον ελληνικού πολεμικού πλοίου, λογίζεται επίθεση εναντίον της Επικράτειας, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο και φυσικά ενεργοποιείται η ελληνογαλλική συμφωνία.
Εδώ όμως ανακύπτουν δύο κρίσιμα ερωτήματα:
Πρώτον, γνωρίζει άραγε η γαλλική κυβέρνηση αυτόν τον ελληνικό νόμο που οριοθετεί την ελληνική υφαλοκρηπίδα, ώστε να είναι σύμφωνη και έτοιμη να δράσει; Η δήλωση του ΥΠΕΞ της Γαλλίας, μου δίνει την εντύπωση πως δεν γνωρίζει αυτόν τον ελληνικό νόμο. Και φυσικά και το σπουδαιότερο,
Δεύτερον, είναι διατεθειμένη η ελληνική κυβέρνηση να εφαρμόσει το νόμο Μανιάτη ή θα παρακολουθεί απλά να παραβιάζεται από τρίτους η ελληνική νομοθεσία και η ελληνική υφαλοκρηπίδα; Μέχρι σήμερα, ούτε ο κ. Μητσοτάκης, ούτε ο κ. Δένδιας, ούτε κάποιος άλλος από την κυβέρνηση, αλλά ούτε και από τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ (ο κ. Μανιάτης ήταν υπουργός του ΠΑΣΟΚ υπενθυμίζω), αναφέρουν οτιδήποτε στον ελληνικό λαό για το νόμο αυτό και την πρόθεσή τους να τον εφαρμόσουν. Αντίθετα μιλάνε όλοι για «αμοιβαίες υποχωρήσεις» και αποσιωπούν τον ισχύοντα νόμο.
Τούτων δοθέντων, καθίσταται πλέον πασιφανές, πως αν τολμήσει η ελληνική κυβέρνηση να μην αντιδράσει αποτρέποντας οποιαδήποτε γεώτρηση επί της ανωτέρω ελληνικής υφαλοκρηπίδας, θα έχει παραβιάσει η ίδια τον ισχύοντα νόμο με τις συνέπειες που αυτό συνεπάγεται κατά το άρθρο 86 του Συντάγματος.
Οι Τούρκοι, οι οποίοι γνωρίζουν πολύ καλά την ύπαρξη του νόμου αυτού, όπως γνωρίζουμε κι εμείς το δικό τους casus belli, συνειδητοποιούν ότι η επιχείρηση από μέρους τους οποιασδήποτε γεώτρησης, θα σήμαινε πόλεμο. Αν το επιχειρήσουν και δεν αντιδράσουμε, τότε δεν θα έχουμε χάσει μόνο κομμάτι της υφαλοκρηπίδας μας, αλλά θα έχουμε χάσει ολόκληρη την Ελλάδα. Για δε την ελληνογαλλική συμφωνία, ούτε λόγος.
