Ακόμα μία οργισμένη επιστολή έλαβε η εφημερίδα «δημοκρατία» για το συνέδριο της ντροπής με θέμα τον Αλή Πασά που αρχίζει σήμερα (στις 18:00 στον Πολιτιστικό Πολυχώρο «Δημήτρης Χατζής») στα Ιωάννινα. Τη νέα επιστολή υπογράφει ο Δημήτριος Μπότσαρης, προεδρεύων του Συλλόγου των Απανταχού Σουλιωτών.
Μια ακόμα επιστολή, αυτή τη φορά προς τους διοργανωτές του συνεδρίου έστειλε ο Νικόλαος Λάμπρου Κουτσονίκας, πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου «Το Σούλι», τρισέγγονος του Σουλιώτη αγωνιστή του 1821 και ιστοριογράφου Λάμπρου Κουτσονίκα.
Στην επιστολή του ο Δημήτριος Μπότσαρης αναφέρει:
«Ουαί υμίν, γραμματείς και φαρισαίοι υποκριτές… Με αυτή τη χαρακτηριστική φράση κατέκρινε δριμύτατα και κατήγγειλε δημόσια τους Εβραίους γραμματείς και Φαρισαίους, στην Ιερουσαλήμ, ο Ιησούς Χριστός, χαρακτηρίζοντάς τους υποκριτές, λόγω ασυνέπειας λόγων και έργων.
Το ίδιο ακριβώς μπορεί να πει κάποιος σήμερα και να καταγγείλει δημόσια και πρώτο τον δήμαρχο Ιωαννιτών Μωυσή Ελισάφ, διότι, ενώ προανήγγειλε ως αιτία αυτού του απαράδεκτου και απρεπούς τριήμερου συνεδρίου τη συμμετοχή του Δήμου Ιωαννιτών στις επετειακές γιορτές των 200 χρόνων από την έναρξη της Επανάστασης του 1821, κατέληξε ουσιαστικά να ατιμάσει αυτές τις γιορτές, τιμώντας, σχεδόν, τον Αλή Πασά, για τον οποίο ο κ. Ελισάφ και όλοι οι συμμετέχοντες στο συνέδριό του θα ομιλούν επί τριήμερο ευνοϊκά, προσπαθώντας να αναδείξουν τη προσωπικότητά του και να βρουν κάποια σημαντικά, κατ’ αυτούς, έργα του, όπως δείχνει και το αναρτημένο πρόγραμμα αυτού του συνεδρίου.
Ταυτόχρονα, είναι βέβαιο ότι ουδείς εξ αυτών θα αναφερθεί στον πρότερο βίο του και στο ξεκίνημα της αισχρής καριέρας του Αλή ως αρχηγού μιας ληστοσυμμορίας, όπως και ο πατέρας του, και κατόπιν ως ο μεγαλύτερος σφαγέας των Ελλήνων, όλων των περιοχών της δικαιοδοσίας του, όπως αυτές της Πρέβεζας το 1798, όπου εκτός των κατοίκων της σφαγίασε και Γάλλους αιχμαλώτους πολέμου, εκθέτοντας την Ηπειρο διεθνώς, του Ζαλόγγου και του Σέλτσου το 1803 και το 1804, του Γαρδικίου το 1812, του Χορμόβου το 1813, της Χειμάρρας το 1815, και σωρεία άλλων μεμονωμένων σφαγιασμών και μαρτυρικών θανατώσεων, που διέταξε για πάμπολλα ένδοξα άτομα των αγώνων, που “έπεσαν” για την Επανάσταση, τη θρησκεία και την Ελευθερία της Πατρίδας μας.
Επίσης, από τους ομιλητές, ο περιφερειάρχης Ηπείρου Αλέξανδρος Καχριμάνης, ο εκ Μετσόβου ορμώμενος και έχοντας συνεισφέρει πολλά για το Σούλι, τα οποία και τον τιμούν, τι ευνοϊκό θα πει κατά την ομιλία του για τον Αλή, που ταλαιπώρησε και τους δικούς του προγόνους, αυξάνοντας δραματικά τη φορολογία για τους Μετσοβίτες, οδηγώντας τους στην πείνα και την εξαθλίωση, αφού κάθε κατηγορία του θα αμαυρώσει τον στόχο του συνεδρίου, που θέλει να παρουσιάσει και να προβάλει τον μέγιστο, ίσως, εχθρό των Ελλήνων επαναστατών ως έναν “εκσυγχρονιστή ηγέτη” της εποχής του, που έκανε “έργα” και είχε οργανώσει μια “πολυπολιτισμική κοινωνία”, που λειτουργούσε εύρυθμα, καθιστώντας τα Ιωάννινα μια νέα Αθήνα, κατά την άστοχη παρομοίωση της κυρίας Γιακωβάκη, αλλά και των τεσσάρων Αλβανών ομιλητών που θα υμνήσουν τον Αλή;
Οσο για τον πρύτανη του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Τριαντάφυλλο Αλμπάνη, μόνο θλίψη και προβληματισμό μπορούμε να εκφράσουμε δημόσια για τη συνδιοργάνωση με τον Δήμο Ιωαννιτών αυτού του ανθελληνικού, θα πουν χιλιάδες, συνεδρίου, με τη σκέψη ότι οι νέοι επιστήμονες που θα αποφοιτήσουν από το πανεπιστήμιο αυτό θα διδάξουν στη μαθητιώσα ελληνική νεολαία ότι κάθε τύραννος και σφαγέας του Ελληνισμού μπορεί να είναι σημαντικότερος από τους Ελληνες ήρωες της Επανάστασης του 1821 που δόξασαν τον Αγώνα για την Ελευθερία, προφέροντας θυσία την ίδια τη ζωή τους, που την αφαίρεσε ο χειρότερος των τυράννων, ο Αλή Πασάς, το “τιμώμενο” πρόσωπο του απαράδεκτου και απρεπέστατου, για την Ελλάδα, αυτού συνεδρίου…
Τέλος, για την κυρία Γιάννα Αγγελοπούλου Δασκαλάκη, δεν περιμέναμε και κάτι καλύτερο από αυτήν, αφού τα δείγματα γραφής που έχουν δώσει κάποια επιστημονικά μέλη της επιτροπής όπου ηγείται έχουν εκφραστεί απαξιωτικά τόσο για τον Γέρο του Μοριά Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, της Ρούμελης Γεώργιο Καραϊσκάκη και τον πρώτο κυβερνήτη της Ελλάδας Ιωάννη Καποδίστρια, χαρακτηρίζοντας τον τελευταίο δικτάτορα… Αιδώς, Αργείοι… Με αυτά και με αυτά, η κυρία Αγγελοπούλου απέδειξε ότι ούτε να ενώσει τους Ελληνες μπορεί ούτε να τους κάνει να νιώσουν “περήφανοι”, για να αναφερθώ στους δύο στόχους που έθεσε ο πρωθυπουργός όταν ανακοίνωνε την επιλογή της.
Επομένως, αφού κάποιοι αποφάσισαν ότι θα πρέπει σε μεγάλες εθνικές επετείους αντί για τους ήρωές μας να τιμούμε τους τυράννους και τους σφαγείς μας, δεν θα ακουστεί παράξενα αν κάποιοι προτείνουν κατά τις γιορτές τον Χριστουγέννων να γιορτάσουμε ως τιμώμενο πρόσωπο τον Ηρώδη…»
Με δύο εκδηλώσεις απαντούν οι Σουλιώτες στην παραχάραξη της Ιστορίας
Με διπλή δράση απαντούν οι Σουλιώτες στο συνέδριο που διοργανώνεται στα Ιωάννινα για την εποχή του… Αλή Πασά με τη στήριξη της Γιάννας Αγγελοπούλου. Το Σάββατο διοργανώνεται στην Παραμυθιά ημερίδα για τον ιστορικό χώρο του Σουλίου, ενώ την Κυριακή εγκαινιάζεται από τον έβδομο απόγονο του Λάμπρου Τζαβέλα το Τζαβελέικο, το σπίτι του αθάνατου οπλαρχηγού!
Την πρώτη δράση συνδιοργανώνουν η Εφορεία Αρχαιοτήτων Θεσπρωτίας και ο Δήμος Σουλίου. Είναι μία εκδήλωση που εντάσσεται στο πλαίσιο των επετειακών δράσεων για τον εορτασμό των 200 χρόνων από την Επανάσταση του 1821.
«Μέσα από δέκα ανακοινώσεις διακεκριμένων επιστημόνων, που άπτονται της αρχαιολογικής και ιστορικής έρευνας, της αρχιτεκτονικής και της λαογραφίας, η ημερίδα αποσκοπεί στην ανασύνθεση των παλαιότερων ερευνών και την παρουσίαση των νεότερων δεδομένων της επιστημονικής έρευνας για το Σούλι τόσο στην επιστημονική κοινότητα όσο και το ευρύ κοινό» αναφέρει στο δελτίο Τύπου ο δήμαρχος Σουλίου Ιωάννης Καραγιάννης.
Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στην αίθουσα «Καρκαμίσι» της Παραμυθιάς. Θα αρχίσει στις 9.30 το πρωί και ο κόσμος μπορεί να την παρακολουθήσει ζωντανά μέσω της επίσημης ιστοσελίδας του δήμου.
Όσο για το Τζαβελέικο, ο δήμαρχος του Σουλίου όχι μόνο εξέφρασε την περηφάνια του, αλλά ευχήθηκε να βρεθούν και άλλοι ιδιώτες για να αναστηλώσουν τα σπίτια των ηρωικών μορφών που έγιναν παράδειγμα προς μίμηση για τους Ελληνες. «Μόνο εθνική υπερηφάνεια μπορούμε να αισθανόμαστε. Είναι μία εξαιρετική πρωτοβουλία από τον Λάμπρο Τζαβέλα και μακάρι να βρει μιμητές» μας είπε ο Ιωάννης Καραγιάννης.
Τιμούν τον μεγαλύτερο σφαγέα των Χριστιανών!
Με μια σκληρή επιστολή προς τους διοργανωτές του συνεδρίου της ντροπής για τον Αλή Πασά απαντά ο Νικόλαος Λάμπρου Κουτσονίκας, πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου «Το Σούλι», τρισέγγονος του Σουλιώτη αγωνιστή του 1821 και ιστοριογράφου Λάμπρου Κουτσονίκα.
Ο κ. Κουτσονίκας τοποθετεί ορθά όλα τα ιστορικά γεγονότα για τον Πασά δυνάστη της Ηπείρου και διαμαρτύρεται έντονα για την προσπάθεια αλλοίωσης των πραγματικών γεγονότων.
Αναλυτικά αναφέρει:
«Μαθαίνοντας προ ολίγων ημερών ότι στις 22-24/10/2021 θα πραγματοποιηθεί στα Ιωάννινα το διεθνές συνέδριο με θέμα “Ο Αλή Πασάς και η εποχή του”, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση του 1821, συνεκλονίσθην και έμεινα ενεός. Κατ’ αρχήν, ως Ελληνας πολίτης και ύστερα ως πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου “Το Σούλι” κι ως τρισέγγονος του Σουλιώτη ιστοριογράφου Λάμπρου Κουτσονίκα, επιτελούς του Καραϊσκάκη και των Μποτσαραίων κατά τον Αγώνα, νιώθω το χρέος προς τους προγόνους μας που έπεσαν για τη Λευτεριά ιδιαίτερα ισχυρό. Ως εκ τούτου, επεξηγώ πιο αναλυτικά παρακάτω τους λόγους για τους οποίους εμείς οι Σουλιώτες είμαστε αντίθετοι με την πρωτοβουλία του δημάρχου Ιωαννίνων.
Οι κτίσεις εκκλησιών
Κατ’ αρχήν, τα Ιωάννινα αποτελούσαν πάντα ένα σταυροδρόμι πολιτισμών και στρατηγικό κόμβο στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων, με αποτέλεσμα να μη χάνουν ποτέ τη σημασία τους. Επομένως, ο Αλή Πασάς βρήκε τα προϋπάρχοντα θεμέλια και δεν δημιούργησε κάτι εξαρχής. Στη συνέχεια, οι κτίσεις εκκλησιών και συναγωγών επί Αλή Πασά δεν απετέλεσαν κάτι το ιδιαίτερο, καθότι ενετάσσοντο στην ευρύτερη πολιτική της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας προς εξευμενισμό των υποδούλων λαών της, ούτως ώστε να μην επαναστατήσουν.
Επίσης, ο Αλή Πασάς δεν αποτελεί έναν φωτισμένο ηγέτη, αλλά έναν τύραννο, ο οποίος καταδυνάστευσε άμεσα τις περιοχές από τη Χειμάρρα και τη Δυτική Μακεδονία, ως τη Θεσσαλία, την Αιτωλοακαρνανία και τη Φθιωτοφωκίδα, είτε δολοφονώντας όσους ανθίσταντο μαζί με τις οικογένειές τους είτε δημεύοντας τη γη προς προσωπικό του πλουτισμό.
Υπάρχουν πολλά παραδείγματα αυτής της τακτικής. Πέρα από εμάς τους Σουλιώτες, τους οποίους κατέστρεψε στο Κούγκι, στο Ζάλογγο και το Σέλτσο την περίοδο 1803-1804, μπορούμε να αναφέρουμε την καταστροφή του Βουθρωτού στη Βόρειο Ηπειρο το 1798 (η οποία είχε ως αποτέλεσμα να μην ξανακατοικηθεί, ενώ ήταν συνεχώς κατοικούμενος από την αρχαιότητα), τη σφαγή της Πρέβεζας την ίδια περίοδο, κατά την οποία σφαγιάστηκαν και Γάλλοι αιχμάλωτοι πολέμου, εκθέτοντας έτσι και την Ηπειρο διεθνώς, την καταστροφή του Χορμόβου (χωριό της Βορείου Ηπείρου, το οποίο ανέδειξε ήρωες, όπως ο Κώστας Λαγουμιτζής) το 1813, τη δήμευση της περιουσίας του κλεφταρματολού και προκρίτου Ασπροποτάμου Τρικάλων Γεωργίου Χατζηπέτρου, ο οποίος ήταν προστάτης των αγωνιστών για την ελευθερία, την ύπουλη σφαγή της οικογενείας των αγωνιστών της Πιερίας (και εξαδέλφων του συνεργάτη του Υψηλάντη Γεωργάκη Ολυμπίου) Λαζαίων τον Απρίλιο του 1813, μέσω του συνεργάτη του Αλή Πασά Βλαχοθόδωρου, τη φυγή των Παργίων στα Επτάνησα το 1819, καθώς και σωρεία άλλων περιστατικών, τα οποία ο χώρος δεν ευνοεί να αναφερθούν εδώ.
Έφυγαν να σωθούν
Απλά μόνο να πούμε ότι οι σπουδαίοι εθνικοί ευεργέτες εξ Ιωαννίνων, όπως ο Ζώης Καπλάνης, οι Αδελφοί Ζωσιμά, ο Γεώργιος Χατζηκώστας και ο Γεώργιος Ριζάρης, έφυγαν στη Ρωσία επί Αλή Πασά, ούτως ώστε να νιώσουν ελεύθεροι, ενώ ακόμη και συνεργάτες του Αλή Πασά, όπως ο διδάσκαλος του Γένους Αθανάσιος Ψαλίδας, οι θησαυροφύλακες Αθανάσιος Λιδωρίκης και Αθανάσιος Βάγιας (γαμπρός του Σουλιώτη ηγήτορα Νικολάου Κουτσονίκα ή γερο-Κουτσονίκα, προ-προ-προ-προπάππου τού γράφοντος και ηρωικού πεσόντος στο Σέλτσο τον Απρίλιο του 1804) κ.ά., με την έκρηξη της Ελληνικής Επαναστάσεως, είτε κατόρθωσαν να διαφύγουν στα Επτάνησα είτε να δραπετεύσουν προς τη Ρούμελη (όπως ο Οδυσσέας Ανδρούτσος) και να διαδραματίσουν πολιτικοστρατιωτικό ρόλο στο πλευρό των ομοφύλων τους Ελλήνων, ακριβώς εξαιτίας της αυταρχικότητας και της βίας του αληπασαλικού περιβάλλοντος.
Μαρασμός των Ιωαννίνων
Τέλος, η πολιτική του Αλή Πασά οδήγησε μακροπρόθεσμα στον μαρασμό των Ιωαννίνων. Και τούτο διότι, όταν το 1788 ανέλαβε ο Αλή Πασάς, τα Ιωάννινα ήταν ακμάζουσα πόλη. Ομως, όταν κηρύχθηκε το 1820 φιρμανλής (προδότης) και εν συνδυασμώ με την πολιτική του και την εισβολή του Χουρσίτ Πασά στην Ηπειρο προς καθαίρεσιν και εκτέλεσή του, τα Ιωάννινα είχαν μαραζώσει πληθυσμιακά και στη συνέχεια βομβαρδίστηκαν άγρια από τα οθωμανικά στρατεύματα, με αποτέλεσμα ο κεντρικός πυρήνας της πόλης να έχει καταστραφεί σε σημαντικό βαθμό και το 1867, 46 έτη από τον Αγώνα, να υπάρχει στην πόλη μόνο το 1/3 του πληθυσμού τής προ Αλή Πασά περιόδου.
Χώρια πως ο τίτλος του συνεδρίου είναι απατηλός και χειραγωγεί το κοινό, ιδιαίτερα τους νέους, καθότι δείχνει ως μοναδικό πρωταγωνιστή τον Αλή Πασά με θετική δράση, κάτι που δεν ισχύει.
Είναι σαν να λέμε πως γίνεται συνέδριο στο Τελ Αβίβ με τίτλο «Ο Χίτλερ και ο καιρός του», με θετική παρουσίαση του Χίτλερ ως δημιουργού του Ισραηλινού κράτους, ο οποίος προκάλεσε το Ολοκαύτωμα, πέραν των λοιπών εγκλημάτων στην πατρίδα μας.
«Ακυρώστε το συνέδριο, διαβάστε Ιστορία»
Καλούμε τον δήμαρχο των Ιωαννίνων να μελετήσει ενδελεχώς τόσο τα απομνημονεύματα των αγωνιστών του 1821 που έζησαν τον Αλή Πασά, όπως ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης (σ.σ.: ο Κολοκοτρώνης αναφέρεται, διότι μέσω του Βελή Πασά, ο Αλή Πασάς ήλεγχε κι ένα σημαντικό τμήμα της Πελοποννήσου), ο Νικόλαος Κασομούλης, ο Λάμπρος Κουτσονίκας, ο Χριστόφορος Περραιβός κι ο Ιωάννης Μακρυγιάννης (ο πατέρας του δολοφονήθηκε από άνδρες του Αλή Πασά το 1798 στο χωριό του το Κροκύλειο Φωκίδας), όσο και ξένες πηγές, όπως τα βιβλία των Βρετανών περιηγητών William Martin Leake, John Cam Hobhouse, τις αναφορές του Βρετανού προξένου στην Πρέβεζα το 1821 William Meyer, το έργο του Γάλλου φιλέλληνα προξένου στα Ιωάννινα Francois Pouqueville, τις αναφορές του Πρώσου προξένου στα Ιωάννινα κατά το 1803-1804 Jacob Bartholdy, το βιβλίο του Γάλλου εξωμότη, επιτελούς του Αλή Πασά και αυτόπτη μάρτυρα στο Ζάλογγο Ιμπραήμ Μανζούρ Εφέντη, “Mémoires sur la Grece et l’ Albanie, pendant le gouvernement d’Ali-Pascha”, το οποίο εκδόθηκε στη Γαλλία το 1827 και περιγράφει καταλεπτώς πολλά από τα παρασκήνια στην αυλή του Αλή Πασά κ.λπ., ούτως ώστε μήπως αναθεωρήσει και ακυρώσει το συνέδριο αυτό, το οποίο δεν περιποιεί τιμές, ούτε στην Ελλάδα ούτε στην πόλη των Ιωαννίνων, για την οποία υποτίθεται ότι εργάζεται».
