Μια επικοινωνιακή μεθόδευση πρωτόγνωρης οργάνωσης κι εκτέλεσης αποκαλύφθηκε από την πληροφορία που έχει σε αποκλειστικότητα η «κυριακάτικη δημοκρατία», πως το Δικαστικό Συμβούλιο του Ειδικού Δικαστηρίου, που απαρτίζεται από ανώτατους δικαστές του Αρείου Πάγου και του Συμβουλίου της Επικρατείας, ήταν το όργανο που αποφάσισε να μην αρθεί το καθεστώς προστασίας των μαρτύρων δημοσίου συμφέροντος που έχουν καταθέσει για το σκάνδαλο Novartis και όχι η Οικονομική Εισαγγελία, όπως είχε μεταδοθεί αδιακρίτως από όλα τα μέσα ενημέρωσης.
- Από τη Μαρία Παναγιώτου
Και η αποκάλυψη αυτή θα πρέπει να απασχολήσει σύσσωμο τoν δημοσιογραφικό κόσμο. Για να γίνει, όμως, αντιληπτό το εύρος της γκεμπελικής παραπληροφόρησης που επιχείρησαν και κατόρθωσαν συγκεκριμένα κέντρα εξουσίας, αξίζει να θυμηθούμε την ιστορία από την αρχή…
Τον περασμένο Ιούνιο, η εισαγγελέας Βασιλική Θεοδώρου την τελευταία μέρα της υπηρεσίας της στο δικαστικό σώμα εισήγαγε στο Δικαστικό Συμβούλιο, που εξετάζει το σενάριο της πολιτικής σκευωρίας στο σκάνδαλο Novartis και τις τυχόν ευθύνες του πρώην αναπληρωτή υπουργού Δημήτρη Παπαγγελόπουλου την πρόταση να καταθέσουν οι προστατευόμενοι μάρτυρες με την πραγματική τους ταυτότητα στην ανακρίτρια του Δικαστικού Συμβουλίου Κωνσταντίνα Αλεβιζοπούλου, κάτι με το οποίο είχε διαφωνήσει η ίδια η ανακρίτρια.
Εν συνεχεία το Δικαστικό Συμβούλιο συνεδρίασε στις 21 Ιουλίου, προκειμένου να επιλύσει τη διαφωνία που είχε ανακύψει μεταξύ εισαγγελέως και ανακρίτριας ήδη από τα τέλη Μαΐου. Αμέσως μετά τη λήξη της συνεδρίασης του Δικαστικού Συμβουλίου μεταδόθηκε από όλα τα μέσα πως το Δικαστικό Συμβούλιο είχε δηλώσει αναρμόδιο να πάρει τη συγκεκριμένη απόφαση και πως τελικά είχε αποφασίσει ότι η νεοσύστατη Οικονομική Εισαγγελία, που αντικατέστησε την Εισαγγελία Διαφθοράς, θα έπρεπε να κρίνει αν θα αρθεί η προστασία των μαρτύρων όταν κληθούν να καταθέσουν στην ανακρίτρια. Χαρακτηριστικό, μάλιστα, του τρόπου με τον οποίο μεταδόθηκε η είδηση είναι πως στα περισσότερα μέσα ο τίτλος που αποδόθηκε ήταν: «Αναρμόδιο δηλώνει το Δικαστικό Συμβούλιο να αποφασίσει για τους προστατευόμενους μάρτυρες».
Έξι πολιτικοί είχαν ασκήσει πιέσεις
Αξίζει επίσης σε αυτό το σημείο να υπενθυμίσουμε πως στις 24 Ιουνίου, λίγες ημέρες δηλαδή πριν καταθέσει την πρότασή της η κυρία Θεοδώρου, έξι πολιτικοί είχαν ασκήσει πιέσεις προς το Δικαστικό Συμβούλιο προκειμένου να αρθεί το καθεστώς προστασίας των μαρτύρων. Συγκεκριμένα, ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, ο πρώην υπουργός Ευάγγελος Βενιζέλος, ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος Ιωάννης Στουρνάρας, ο πρώην επίτροπος στην Ε.Ε. Δημήτρης Αβραμόπουλος, ο υπουργός Ανάπτυξης Άδωνις Γεωργιάδης και ο βουλευτής του ΚΙΝ.ΑΛ. Ανδρέας Λοβέρδος είχαν στείλει υπόμνημα στο Δικαστικό Συμβούλιο, ζητώντας να μην ισχύσει το καθεστώς προστασίας στους «Αικατερίνη Κελέση» και «Μάξιμο Σαράφη», στην προδικασία ενώπιον του Ειδικού Δικαστηρίου.
Είχε προηγηθεί, βεβαίως, το άρθρο-παρέμβαση στη Δικαιοσύνη του πρώην εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Γιώργου Σανιδά, με το οποίο είχε επιχειρήσει να τρομοκρατήσει τα μέλη του Δικαστικού Συμβουλίου και να προκαταλάβει την κρίση τους, χαρακτηρίζοντας το σκάνδαλο Novartis πολιτική σκευωρία. Ωστόσο, οι ανώτατοι δικαστές, όπως αποκαλύπτει σήμερα η «κυριακάτικη δημοκρατία», δεν υπέκυψαν σε καμία πίεση και προχώρησαν κρίνοντας με απόλυτη αμεροληψία το θέμα.
Η απόφασή τους προφανώς δυσαρέστησε τα συγκεκριμένα κέντρα και γι’ αυτό η είδηση έπρεπε να αλλοιωθεί περνώντας μέσα από παραμορφωτικούς φακούς.
Η ώρα της αλήθειας
Στην πραγματικότητα, το Δικαστικό Συμβούλιο εκείνη την ημέρα του Ιουλίου, επιτελώντας στο ακέραιο τον ρόλο του, πήρε συγκεκριμένη απόφαση σε σχέση με το θέμα των προστατευόμενων μαρτύρων και δεν παρέπεμψε πουθενά το θέμα. Με την καθαρή και ξάστερη απόφασή του απέρριψε την πρόταση της κυρίας Θεοδώρου και τάχτηκε υπέρ της άποψης της κυρίας Αλεβιζοπούλου πως οι προστατευόμενοι μάρτυρες με τις κωδικές ονομασίες «Αικατερίνη Κελέση» και «Μάξιμος Σαράφης», που έχουν χαρακτηριστεί μάρτυρες δημοσίου συμφέροντος, κατά την εξέτασή τους και στη διαδικασία του Ειδικού Δικαστηρίου έπρεπε να εξεταστούν υπό το ίδιο καθεστώς.
Ενδιαφέρον έχει και το σκεπτικό της απόφασης. Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες που εξασφάλισε η «κυριακάτικη δημοκρατία», το πενταμελές συμβούλιο έκρινε, για παράδειγμα, πως η αποκάλυψη της ταυτότητας των μαρτύρων στη συγκεκριμένη προδικασία θα είχε ως αποτέλεσμα την αποκάλυψη της ταυτότητάς τους και στην έρευνα που διενεργείται για το σκάνδαλο Novartis από την Οικονομική Εισαγγελία, ενώ παράλληλα θα αποτελούσε αξιολογική κρίση για την τέλεση των αξιόποινων πράξεων που αποδίδονται τόσο στον κ. Παπαγγελόπουλο όσο και στην πρώην εισαγγελέα κατά της Διαφθοράς Ελένη Τουλουπάκη. Γι’ αυτό και δεν θα μπορούσαν οι ανώτατοι δικαστές να την επιτρέψουν.
Φυσικά, όλα τα παραπάνω ήταν ακριβώς τα επιδιωκόμενα από τα προαναφερόμενα κέντρα εξουσίας, που σαφέστατα είχαν προσπαθήσει όλο το προηγούμενο διάστημα να βομβαρδίσουν την έρευνα που διενεργείται για το σκάνδαλο Novartis, αλλά και να οδηγήσουν το Δικαστικό Συμβούλιο σε αξιολογικές κρίσεις για τη δήθεν σκευωρία. Τώρα όμως που οι εκβιασμοί των συγκεκριμένων κέντρων προς το Δικαστικό Συμβούλιο έχουν ναυαγήσει, έπρεπε να βρουν ένα τρόπο ώστε να «σώσουν» την παρτίδα, τουλάχιστον στο επικοινωνιακό πεδίο.
Το μυστήριο με την «εμπλοκή» του οικονομικού εισαγγελέα
Οι εγκέφαλοι αυτής της καμπάνιας κατάφεραν πραγματικά να αναστρέψουν την πραγματικότητα με αριστοτεχνικό τρόπο, χρησιμοποιώντας μια φράση από την απόφαση του Δικαστικού Συμβουλίου με περισσή μαεστρία. Έτσι, ενώ το σκεπτικό ανέφερε πως μόνο εάν για κάποιο λόγο αρθεί το καθεστώς προστασίας των προστατευόμενων μαρτύρων στην υπόθεση Novartis, όσο πραγματοποιείται η προδικασία του Ειδικού Δικαστηρίου, θα αρθεί και στη συγκεκριμένη διαδικασία, αποφάσισαν πως αυτό ήταν αρκετό για να καλύψουν την αποτυχία χειραγώγησης της Δικαιοσύνης.
Η σύλληψη της ιδέας πραγματοποιήθηκε, το σχέδιο οργανώθηκε και το μήνυμα έτρεξε με ταχύτητα: Το Δικαστικό Συμβούλιο δεν είχε πάρει καμία απόφαση και παρέπεμπε την υπόθεση στον επικεφαλής της Οικονομικής Εισαγγελίας, Χρήστο Μπαρδάκη, που έχει αναλάβει το σκάνδαλο Novartis, για να αποφασίσει. Και ακριβώς αυτή η εκδοχή μεταδόθηκε, χωρίς καμία παραλλαγή, από όλα τα μέσα. Προφανώς υπήρχαν οι δημοσιογράφοι που έτσι ήθελαν να μεταδώσουν την είδηση. Όμως, ακόμη και οι δημοσιογράφοι που πάντα ερευνούν περισσότερο φαίνεται πως εξαπατήθηκαν με επιτυχία, αφού το εύρημα πατούσε πάνω σε ένα λογικό επιχείρημα που περιλαμβανόταν στην απόφαση, αλλά ασφαλώς με άλλον τρόπο.
Βεβαίως, στις αρχές Σεπτεμβρίου η Οικονομική Εισαγγελία εξέδωσε τελικά διάταξη με την οποία παρέτεινε το καθεστώς προστασίας των μαρτύρων, αποφασίζοντας ότι δεν συντρέχουν οι λόγοι που με βάση τον νόμο θα οδηγούσαν σε διαφορετική απόφαση. Από ποιον και γιατί δόθηκε εντολή στην Οικονομική Εισαγγελία να ερευνήσει αυτή την πιθανότητα, από τη στιγμή που το Δικαστικό Συμβούλιο δεν είχε παραπέμψει πουθενά το θέμα, είναι κάτι που μένει να ερευνηθεί.
Τα ίδια επικοινωνιακά κέντρα μπορούσαν, όμως, πλέον με άνεση να μεταδίδουν ύστερα και από αυτή την είδηση πως η απόφαση πάρθηκε από τον οικονομικό εισαγγελέα και όχι από τους ανώτατους δικαστές, υποβαθμίζοντας την αξία της. Το τελικό ερώτημα, βεβαίως, είναι το εξής: Πόσα από αυτά που ξέρουμε γι’ αυτή την υπόθεση είναι αληθινά; Ή, για να το πούμε διαφορετικά: Καλώς ήρθατε στον κόσμο του Matrix…
