Μπορεί στη Βουλή και στους κύκλους των πολιτικών ελίτ η «ακρίβεια», η αύξηση της τιμής της ενέργειας και όσα προκύπτουν εξ αυτών να αντιμετωπίζεται ως «ρουτίνα», ως ακόμη ένα θέμα προς συζήτηση ή έστω ως μια «νέα κρίση» που ουδόλως ακουμπά προσωπικά τους κυβερνώντες, για τον απλό όμως πολίτη, που παλεύει να επιβιώσει σε ήδη αντίξοες συνθήκες, είναι η… χαριστική βολή.
Αυτό προφανώς συμβαίνει και στην περίπτωση του 95χρονου Κωνσταντίνου Δημάκη, ο οποίος βρέθηκε ενώπιον ενός πραγματικού αδιεξόδου όταν ο λογαριασμός της ΔΕΗ που του ήλθε ξεπερνά το συνολικό ποσό της σύνταξής του.
Στην επιστολή του, που απευθύνεται στον πρωθυπουργό, ο κ. Δημάκης, ο οποίος ζει στην Ανδραβίδα της Ηλείας, δεν μιλά μόνον εξ ονόματός του. Εκπροσωπεί και όλους όσοι βρίσκονται σε αντίστοιχη κατάσταση.
«Αξιότιμε, κύριε Πρωθυπουργέ, κάτω από άλλες συνθήκες, θα χαρακτήριζα χαρά και τιμή την επικοινωνία μου μαζί σας, αλλά ομολογώ ότι κάτω από τις συνθήκες που αυτή συμβαίνει σήμερα χαρακτηρίζεται ως επιβαλλόμενη και απολύτως αναγκαστική και συνεπώς καθόλου ευχάριστη. Ονομάζομαι Δημάκης Κων/νος, είμαι μόνιμος κάτοικος Ανδραβίδας Ν. Ηλείας, ετών 95, και επικοινωνώ σήμερα μαζί σας, για να σας εκφράσω τη βαθύτατη θλίψη και αγανάκτησή μου σχετικά με τον λογαριασμό της ΔΕΗ που παρέλαβα χθες το απόγευμα. Ολες αυτές τις μέρες άκουγα στις ειδήσεις που παρακολουθώ τις φημολογούμενες αυξήσεις στους επικείμενους λογαριασμούς της ΔΕΗ, όμως σε καμία περίπτωση δεν μπορούσα να διανοηθώ για τι μέγεθος αυξήσεων κάνουν λόγο.
Ανοίγοντας λοιπόν τον φάκελο, δεν σας κρύβω, παρά την ψυχραιμία που με χαρακτηρίζει λόγω ηλικίας και βιωμάτων, κόντεψα να πάθω εγκεφαλικό, παρότι είμαι απολύτως υγιής. Δεν πίστευα στα μάτια μου. Εκκαθαριστικός λογαριασμός, 785 €! Μα αυτό, είμαι 95 ετών, δεν έχει ξανασυμβεί ποτέ. Εδώ θα πρέπει να σας επισημάνω ότι είναι λογαριασμός χωρίς ενσωματωμένες προηγούμενες οφειλές, γιατί απλούστατα δεν υπάρχουν, μιας και
μέχρι σήμερα μπορούσα με τη μικρή σύνταξη των 700 € που εισπράττω να τον εξοφλώ πάντα εξ ολοκλήρου. Αλλωστε οι άνθρωποι της γενιάς μου δεν θέλουν να χρωστούν.
Μου λέτε, σας παρακαλώ πολύ, πώς μπορώ πλέον να κάνω το ίδιο με το μέγεθος αυτής της χρέωσης; Αντιλαμβάνεστε ότι είναι ανέφικτο; Επίσης, θα πρέπει να αντιληφθείτε ότι άνθρωποι στην ηλικία μου, απόμαχοι της ζωής, έχουν φυσική και βιολογική ανάγκη τη θέρμανση του χώρου στον οποίο διαβιούν. Πώς όμως μπορεί να επιτευχθεί αυτό πλέον, με τέτοιες θανατηφόρες χρεώσεις, απαγορευτικές, όχι μόνο στο να θερμανθείς, αλλά και στο να μαγειρέψεις, να πλυθείς κ.λπ. Να σας επισημάνω, επίσης, ότι είμαστε σπιτικό με δύο μέλη όλα κι όλα και οι μέχρι σήμερα εκκαθαριστικοί λογαριασμοί ήταν υποπολλαπλάσιοι του σημερινού, δηλαδή δεν ξεπέρασαν ποτέ τα 284 € (συνημμένα ακολουθούν, προς επιβεβαίωση, των όσων σας λέω).
Αξιότιμε κύριε Πρωθυπουργέ, όταν τελευταία φορά επισκεφθήκατε την Ανδραβίδα, προεκλογικά πριν δύο χρόνια, είχα την ευκαιρία να συνομιλήσω μαζί σας και να σας σφίξω το χέρι, (εσείς προφανώς σήμερα δεν το θυμάστε), μάλιστα εντυπωσιαστήκατε τόσο από την ακμαιότητά μου, λόγω ηλικίας, όσο όμως και από κάποιες ιστορίες του παρελθόντος που σας ανέφερα, αλλά ομολογώ ότι εκείνη τη στιγμή θεωρούσα ότι η επιλογή στο πρόσωπό σας, και η ενδεχόμενη εκλογική σας νίκη, θα μας βελτίωνε τη ζωή και την καθημερινότητά μας. Στη συνάντηση εκείνη, μου ζητήσατε, θυμάμαι, να “βάλουμε πλάτη”. Αλήθεια, τι εννοούσατε;
Μήπως να δεχτούμε αδιαμαρτύρητα τις χρεώσεις αυτές; Μετά τις τελευταίες αυτές εξαιρετικά δυσάρεστες εξελίξεις, όμως, διακατέχομαι από συναισθήματα οργής και βαθιάς απογοήτευσης. Δεν γνωρίζω τους λόγους και τις πολιτικές που οδήγησαν στις εξοντωτικές αυτές αυξήσεις, για ένα είδος μάλιστα, όπως είναι το ηλεκτρικό ρεύμα, πάνω στο οποίο στηρίζονται όλες οι αναγκαίες καθημερινές λειτουργίες ενός νοικοκυριού, αλλά σε
καμία περίπτωση δεν θα έπρεπε να το είχατε επιτρέψει αυτό. Σας μιλώ εντελώς ανθρώπινα, γιατί, στην ηλικία που βρίσκομαι πλέον, δεν θα μπορούσα να κάνω και διαφορετικά.
Στη δύση της ζωής μου, έμαθα ότι το σημαντικότερο πράγμα είναι ο σεβασμός της Πολιτείας προς τον πολίτη. Μόνο έτσι, κύριε Πρωθυπουργέ, μπορεί να συμβεί και το αντίθετο. Ενα ακόμη απόσταγμα ζωής είναι ότι η Πολιτεία με τις πολιτικές επιλογές της σε βασικά καθημερινά πράγματα και κοινωνικά αγαθά (όπως το ηλεκτρικό ρεύμα) δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να στρέφεται κατά της αξιοπρέπειας των πολιτών της. Η αξιοπρέπεια είναι ο ακρογωνιαίος λίθος για την κοινωνική συνοχή, κύριε Πρωθυπουργέ. Αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, ότι αν με τις πολιτικές σας επιλογές στις χρεώσεις ρεύματος μας στερήσετε την ηλεκτροδότηση, θα μας στερήσετε ταυτόχρονα και την αξιοπρέπεια.
Λυπάμαι, αλλά μας έχετε απογοητεύσει οικτρά. Δεν γνωρίζω ποιοι σας συμβουλεύουν και βάσει ποιας λογικής παίρνονται τέτοιες ολέθριες και οδυνηρές αποφάσεις για την καθημερινότητά μας, αλλά το αποτέλεσμα είναι απάνθρωπο. Αξιότιμε, κύριε Πρωθυπουργέ, η σημερινή μου επιστολή είναι επιστολή οδύνης και κραυγή ψυχής. Το σημερινό βάρος της καθημερινότητας βρυχάται και πρέπει άμεσα να το αφουγκραστείτε. Η κοινωνία των οικονομικά αδύναμων το απαιτεί και έχετε την ηθική υποχρέωση να ανταποκριθείτε. Με βαθύτατη εκτίμηση στον θεσμό που εκπροσωπείτε.
ΔΗΜΑΚΗΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ (ένας απλός Ελληνας Πολίτης, που στα 15 του χρόνια πολεμούσε για το καλό της Πατρίδας, έτσι όπως το αντιλαμβανόταν τουλάχιστον τότε)».
