Έχει την πολυτέλεια μια χώρα που θρηνεί σε καθημερινή βάση πάνω από 100 απώλειες να δείχνει την έξοδο από τα δημόσια νοσοκομεία σε 5.000 υγειονομικούς και να βάζει λουκέτο στα ιατρεία τουλάχιστον 7.000 ιατρών του ιδιωτικού τομέα; Η απάντηση για κάθε λογικό άνθρωπο θα ήταν αρνητική.
Μπροστά στην είδηση πως η Ελλάδα ξεπέρασε σε θανάτους ανά εκατομμύριο πολιτών τη Βρετανία της «ανοσίας της αγέλης» και πλησιάζει το Μπέργκαμο του πρώτου κύματος, κάθε λογικός άνθρωπος θα έθετε την ενίσχυση του ΕΣΥ ως πρώτιστη προτεραιότητα. Ωστόσο, αυτό φαίνεται πως δεν ισχύει για την κυβέρνηση και τον υπουργό Υγείας Θάνο Πλεύρη. «Η εισήγησή μου είναι οι ανεμβολίαστοι υγειονομικοί μετά την 31η Μαρτίου να τεθούν οριστικά εκτός του Εθνικού Συστήματος Υγείας» είχε πει με νόημα ο υπουργός, συμπληρώνοντας όμως πως η κυβέρνηση θα πάρει σύντομα τις οριστικές αποφάσεις της.
Κοινώς, ο υπουργός Υγείας εμφανίζεται αποφασισμένος να… ολοκληρώσει ένα από τα πιο σκοτεινά και επαίσχυντα σχέδια που έχουν εφαρμοστεί στη μεταπολιτευτική Ιστορία της χώρας, δηλαδή την απόλυση γιατρών και νοσηλευτών εν μέσω πανδημίας. Το εντυπωσιακότερο όλων είναι πως αυτή η απόφαση λαμβάνει χώρα σε μια χρονική στιγμή που πολλοί επιστήμονες, μεταξύ αυτών η κυρία Λινού, εκφράζουν δυσπιστία για το κατά πόσο τα εμβόλια παρέχουν προστασία έναντι της Ομικρον, αλλά και μια σειρά υγειονομικών του πεδίου βγάζουν κραυγή αγωνίας, κάνοντας λόγο για θανάτους που θα μπορούσαν να έχουν αποφευχθεί αν υπήρχε ένα επαρκώς στελεχωμένο ΕΣΥ.
Η έλευση του 2022 επιβεβαίωσε πως η δημόσια υγεία στη χώρα έχει καταρρεύσει. Τα στοιχεία μιλούν από μόνα τους: Πάνω από 3.800 θάνατοι σε κάτι παραπάνω από
40 ήμερες και ενώ το ποσοστό εμβολιασμού ξεπερνά το 70%. Μπροστά σε αυτή τη συνθήκη, την ειδική… συνθήκη, το υπουργείο Υγείας λειτουργεί ως επιταχυντής της κρίσης και ως κομμάτι του προβλήματος παρά ως λύση. Η εμμονή της κυβέρνησης Μητσοτάκη στην απόλυση έμπειρων υγειονομικών, οι οποίοι λείπουν (σε χρόνο ενεστώτα) από τα νοσοκομεία, ισοδυναμεί με αυτοκτονική επιλογή… με ένα αδιανόητο και ακατανόητο καπρίτσιο.
Τι είναι άραγε αυτό που κάνει έναν υπουργό Υγείας που στη θητεία του έχει πάνω από 10.000 θανάτους και ακούει καθημερινά τους υγειονομικούς να μιλούν για την
τραγική κατάσταση του ΕΣΥ να μην κάνει βήμα πίσω από την επαναφορά των υγειονομικών στο σύστημα;
Το ερώτημα αυτό μοιάζει περισσότερο με ρητορικό και αυτό διότι ο Θάνος Πλεύρης ποτέ δεν έχει εξηγήσει την αναγκαιότητα απόλυσης των ανεμβολίαστων υγειονομικών από άποψη δημόσιας υγείας. Αντίθετα, με ύφος που περισσότερο προσιδιάζει σε δικτάτορα της
Υποσαχάριας Αφρικής, τονίζει πως δεν πρόκειται να κάνει βήμα πίσω από αυτή του την απόφαση. Μονάχα που η χώρα, και δη η δημόσια υγεία, σε καιρό πανδημίας δεν μπορεί και δεν πρέπει να θυσιαστεί για το «καπρίτσιο» του πρωθυπουργού ή για το μένος του υπουργού Υγείας απέναντι στους ανεμβολίαστους υγειονομικούς.
Ο υπουργός Υγείας θα μπορούσε να κάνει ένα βήμα πίσω και οι ανεμβολίαστοι υγειονομικοί να στελεχώνουν θέσεις που δεν απαιτούν άμεση επαφή με ασθενείς ή θα μπορούσαν να στελεχώνουν τις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας, όπου νοσηλεύονται ασθενείς που έχουν ήδη έρθει σε επαφή με κορωνοϊό.
Κανένα κράτος της Ε.Ε. δεν «πέταξε» τους ανεμβολίαστους υγειονομικούς
Λύσεις θα μπορούσαν να βρεθούν, αφού λύσεις πάντοτε υπάρχουν. Το αποδεικνύει αυτό άλλωστε όλη η υπόλοιπη Ευρώπη, η οποία, με τους όποιους ενδοιασμούς και τα όποια μέτρα πίεσης, συνεχίζει να αξιοποιεί τους ανεμβολίαστους υγειονομικούς στη μάχη κατά της πανδημίας με διαφορετικούς τρόπους. Αυτά είναι ορισμένα παραδείγματα ευρωπαϊκών χωρών και του τρόπου που χειρίζονται το ανεμβολίαστο υγειονομικό προσωπικό:
* Βρετανία: Είχε ψηφιστεί ο νόμος περί υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού με καταληκτική ημερομηνία την 1η Απριλίου. Ωστόσο, μέσα στον μήνα αναμένεται να εφαρμοστεί νέος νόμος, ο οποίος ξεκαθαρίζει πως ο εμβολιασμός δεν είναι απαραίτητη συνθήκη για εργασία στο βρετανικό σύστημα υγείας.
* Ιρλανδία: Οι ανεμβολίαστοι υγειονομικοί βγήκαν από τη πρώτη γραμμή και προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε διαφορετικές θέσεις, στα μετόπισθεν. Το αίτημα για κυρώσεις κατά των ανεμβολίαστων υγειονομικών τέθηκε, αλλά απορρίφθηκε από τη κυβέρνηση.
* Ολλανδία: Δεν έχει καν τεθεί ζήτημα αναστολής σύμβασης εργασίας, πόσο μάλλον απόλυσης, για τους ανεμβολίαστους υγειονομικούς.
* Γερμανία: Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση ψήφισε προ μηνών την υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού για τους υγειονομικούς, η οποία αναμένεται να τεθεί σε εφαρμογή
στα μέσα Μαρτίου. Ωστόσο, ακόμα και σήμερα οι συνέπειες για όσους υγειονομικούς δεν έχουν εμβολιαστεί δεν έχουν ξεκαθαριστεί.
* Σουηδία: Δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη για αναστολή σύμβασης εργασίας ή απόλυσης ανεμβολίαστων υγειονομικών. «Η διατήρηση του εθελοντικού εμβολιασμού, η δημιουργία σχέσης εμπιστοσύνης με το κόσμο και η προσπάθεια να τους πείσουμε να πάρουν τις
σωστές αποφάσεις έχει αποδειχθεί το πιο σωστό μέτρο στην αύξηση του ποσοστού εμβολιασμού στη Σουηδία» ανέφερε σε μια πρόσφατη συνέντευξη ο κυβερνητικός εκπρόσωπος της χώρας.
* Δανία: Ο εμβολιασμός δεν είναι προϋπόθεση για την εργασία στο σύστημα δημόσιας υγείας της χώρας.
* Πολώνια: Η κυβέρνηση της Πολωνίας εξετάζει την επιβολή υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού στους υγειονομικούς, ωστόσο ακόμα και σήμερα δεν έχουν ληφθεί συγκεκριμένες αποφάσεις.
* Ελβετία: Το κράτος οφείλει να παρέχει ασφαλείς πληροφορίες για να οδηγήσει τους πολίτες στον εμβολιασμό, αλλά δεν έχει το δικαίωμα να τους υποχρεώσει.
* Βέλγιο: Ο νόμος για την υποχρεωτικότητα έχει ψηφιστεί.
Οι υγειονομικοί έχουν ευκαιρία να εμβολιαστούν έως την 1η Απριλίου, ειδάλλως το κράτος διατηρεί το δικαίωμα να λήξει τα συμβόλαιά τους. Ωστόσο, εδώ και πολλούς μήνες οι ανεμβολίαστοι υγειονομικοί προσφέρουν κανονικά τις υπηρεσίες τους.
