Του Πέτρου Αγρέβη – Χασάπη
Υπάρχουν δύο παράμετροι στη γεωπολιτική εξίσωση που δεν μπορούμε και δεν πρέπει να αγνοούμε στις όποιες αναλύσεις. Η πρώτη είναι ότι κινδυνεύει πλέον η απόλυτη κυριαρχία των ΗΠΑ επί του πλανήτη, με ό,τι αυτό συνεπάγεται και η δεύτερη είναι η όποια ικανότητα της Ρωσίας να κερδίσει τον πόλεμο με την Ουκρανία, αλλά και το ποιες θα είναι οι εξελίξεις στο εσωτερικό της Ρωσίας.
Τον κίνδυνο της απώλειας του πλανητικού imperium των ΗΠΑ, την έχουν αντιληφθεί φυσικά οι Αμερικανοί, τόσο οι Ρεπουμπλικάνοι όσο και οι Δημοκρατικοί. Εξάλλου ό,τι ανέρχεται σ΄ αυτόν τον κόσμο, με μαθηματική βεβαιότητα κατέρχεται και αυτό είναι φυσικός νόμος. Στη σύγχρονη μάλιστα ψηφιακή εποχή, αυτές οι άνοδοι και οι κάθοδοι είναι πολύ πιο γρήγορες σε σχέση με το παρελθόν. Ρεπουμπλικάνοι όμως και Δημοκρατικοί έχουν διαφορετική αντίληψη για το πώς θα αποφύγουν την παρακμιακή τους πορεία.
Οι Ρεπουμπλικάνοι πιστεύουν ότι οι Αμερικανοί θα πρέπει να δυναμώσουν το εσωτερικό των ΗΠΑ, για να μπορούν άνετα να συνεχίσουν την εξωτερική τους επιβολή. Πιστεύουν ότι οι ΗΠΑ ανοίχθηκαν πολύ με την παγκοσμιοποίηση, με αποτέλεσμα να έχουν οικονομικό και πολιτικό πρόβλημα στο εσωτερικό και να κινδυνεύουν από αυτό. Συνιστούν δηλαδή μια επιστροφή σε ένα ισχυρό εθνικό κράτος, όπου η πολιτική θα έχει τον πρώτο λόγο απέναντι στην οικονομία.
Αντίθετα οι Δημοκρατικοί, υποκινούμενοι και από ισχυρά διεθνή ιδιωτικά οικονομικά συμφέροντα, που εκμεταλλεύονται τους λαούς, θεωρούν ότι με τη δύναμη του δολαρίου, με τη δύναμη της παγκοσμιοποίησης και με όργανο τη Βορειοατλαντική Συμμαχία (ΝΑΤΟ), την οποία (μη έχοντας κάποιο άλλο λόγο ύπαρξης) τη μετέτρεψαν πλέον σε στρατιωτικό βραχίονα της παγκοσμιοποίησης, θα συνεχίσουν να κυριαρχούν στον πλανήτη. Στη στόχευσή τους αυτή έχουν απέναντί τους πολλά ισχυρά και συνεχώς ανερχόμενα Έθνη Κράτη και κυρίως τη Ρωσία και την Κίνα. Η πρόκληση στην ουσία, από την πλευρά κυρίως των Δημοκρατικών, της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία και ο αιματηρός πόλεμος που ξέσπασε, ο οποίος ενισχύεται συνεχώς από τις ΗΠΑ με κάθε τρόπο, είναι η πρώτη πράξη όσων θα επακολουθήσουν.
Εδώ ερχόμαστε στη δεύτερη παράμετρο της εξίσωσης. Πόσο θα αντέξει η Ρωσία σε αυτή τη συνεχή πολεμική αναμέτρηση (ουσιαστικά βέβαια με το ίδιο το ΝΑΤΟ μέσω αντιπροσώπου); Πόσο θα αντέξει τις οικονομικές κυρώσεις; Τι θα γίνει στο εσωτερικό της Ρωσίας; Πως είναι η υγεία του Πούτιν; Θα αντέξει ο Πούτιν στην εξουσία ή θα ανατραπεί;
Σημαντικό ρόλο στη διατήρηση του imperium των ΗΠΑ, όπως είπαμε, παίζει το δολάριο. Αλλά σε ότι αφορά στο δολάριο υπάρχει πρόβλημα. Ενώ το δολάριο εκδίδεται αφειδώς χωρίς αντίκρισμα, με μόνη εγγύηση την ίδια την ισχύ των ΗΠΑ, αντίθετα Ρωσία και Κίνα άρχισαν να ενισχύουν τα νομίσματά τους είτε με αντίκρισμα σε χρυσό είτε με αντίκρισμα σε προϊόντα. Δηλαδή δίνουν πραγματική ισχύ στα νομίσματά τους και όχι απλά τη δική τους εγγύηση. Μάλιστα ο Πούτιν απαίτησε την πληρωμή του φυσικού αερίου σε ρούβλια, αφενός για να μην κατάσχονται τα χρήματα αυτά από τις ΗΠΑ, αφετέρου για να εξασφαλίσει ισχυρή ισοτιμία στο ρούβλι. Οι ΗΠΑ, από την πλευρά τους, δέσμευσαν ως κύρωση εναντίον της Ρωσίας, περί τα 300 δισεκατομμύρια δολάρια της Κεντρικής Ρωσικής Τράπεζας και αυτό έχει προβληματίσει πολλούς κεντρικούς τραπεζίτες, ειδικά της Ασίας. Για όλους αυτούς τους λόγους, πολλές ασιατικές χώρες, ακόμα και αραβικές, άρχισαν πωλούν αμερικανικό χρέος για να μειώσουν την έκθεσή τους, προεξοφλώντας ότι η συνεχιζόμενη κρίση σύντομα θα κτυπήσει και τις ΗΠΑ.
Προκειμένου τώρα οι ΗΠΑ να εμποδίσουν την όποια ενίσχυση της Κίνας προς τη Ρωσία μέχρι να φθαρεί και να καταρρεύσει η Ρωσία όπως στοχεύουν, απείλησαν την Κίνα ότι θα προβούν σε κυρώσεις εναντίον της και διεμήνυσαν ότι τότε η Κίνα θα υποφέρει πιο πολύ από τη Ρωσία, καθόσον ο κρατικός καπιταλισμός της Κίνας παίζει διεθνώς με τους δικούς τους κανόνες της δυτικής παγκοσμιοποίησης. Προς το παρόν αυτό συγκρατεί την Κίνα, η οποία όμως γνωρίζει ότι στην πραγματικότητα είναι η ίδια το βασικό «μενού» των ΗΠΑ και πως αν δεν δράσει έγκαιρα, ίσως να πληρώσει ακριβά αυτόν τον δισταγμό της.
Μετά από όλα αυτά και με συνεχιζόμενη την ενίσχυση της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας, εφόσον όμως ταυτόχρονα αντέξει και η Ρωσία στο εξωτερικό και στο εσωτερικό της, προβλέπω ότι σύντομα θα έχουμε μια πραγματική διαίρεση του πλανήτη σε Δύση και Ανατολή, με απρόβλεπτες συνέπειες. Ούτε οι ΗΠΑ πρόκειται να κάνουν πίσω καθόσον θα περιπέσουν πλέον σε ένα παρακμιακό σπιράλ, ούτε όμως και η Ρωσία πρόκειται να επιστρέψει στα πρώην σύνορά της, χωρίς εδαφικά κέρδη. Στην καλύτερη περίπτωση προβλέπω τη δημιουργία ξεχωριστών συνασπισμών και οργανισμών εκατέρωθεν και τη δημιουργία μιας στρατιωτικής Ευρασιατικής Συμμαχίας για την προστασία της Ανατολής από το ΝΑΤΟ. Στη χειρότερη, ας μην το συζητάμε καλύτερα…
Η Τουρκία, η οποία τα παρακολουθεί όλα αυτά, κάνει τους δικούς της σχεδιασμούς και στοχεύει να είναι η ίδια ισχυρός παίχτης στην επόμενη μέρα. Δεν θέλει από τώρα να προσδεθεί οριστικά στο δυτικό άρμα και γι΄ αυτό βρίσκει διάφορες δικαιολογίες για να ξεφεύγει, αποσπώντας μάλιστα ταυτόχρονα και ανταλλάγματα. Οι ΗΠΑ, οι οποίες επιθυμούν διακαώς την Τουρκία στο δυτικό μπλοκ, κυρίως λόγω της γεωστρατηγικής της θέσης, ανέχονται τα καμώματά της. Όμως, όπως κάνουν πάντα οι Τούρκοι, δεν θέλουν περιπέτειες και θυσίες. Θέλουν να κερδίζουν εκ του ασφαλούς, γι’ αυτό και το παίζουν ανεξάρτητοι και όχι δεδομένοι.
Αντίθετα κάποιες πολιτικές ορντινάντσες των ΗΠΑ στην Ελλάδα και κάποια πολιτικά αφελή «αμερικανάκια» σπεύδουν να δώσουν δώρο τις ζωές των Ελλήνων στα οικονομικά συμφέροντα της δυτικής παγκοσμιοποίησης, καθησυχάζοντας παράλληλα τους Έλληνες ότι είμαστε οι δήθεν νικητές με τη «σωστή» πλευρά της ιστορίας. Όταν όμως τα τουρκικά μαχητικά πετούν μόλις 2,5 μίλια από την πόλη της Αλεξανδρούπολης, παραβιάζοντας όχι μόνο τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα, αλλά αυτή ταύτη την εθνική κυριαρχία και οι πολιτικά ψοφοδεείς των Αθηνών, όχι μόνο δεν τα καταρρίπτουν, αλλά δεν τολμούν κάν να ψελλίσουν τη λέξη «επιθετικότητα», τότε είμαστε ήδη οι ηττημένοι και ταπεινωμένοι της ιστορίας.
Τα πολιτικά «γιουσουφάκια» των ΗΠΑ κάνουν μόνο τους γενναίους τιμωρούς των Ρώσων εκ του ασφαλούς, στέλνοντας ελληνικά όπλα στην Ουκρανία. Όταν όμως οι Τούρκοι πετούν πάνω από την Αλεξανδρούπολη στρουθοκαμηλίζουν «χώνοντας το κεφάλι τους στην άμμο».
