«Το χρυσό μετάλλιο που κέρδισα στο Τόκιο το αφιερώνω στον Θεό!» Τα λόγια αυτά ανήκουν στον Δημήτρη Κυρσανίδη, τον εκπληκτικό αυτόν αθλητή από τη Θεσσαλονίκη, ο οποίος πριν από λίγες μέρες κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο πρώτο επίσημο παγκόσμιο πρωτάθλημα παρκούρ που διεξήχθη στο Τόκιο. «Πάντα με βοηθούσε ο Θεός. Αλλά στον συγκεκριμένο αγώνα ένιωσα τη στήριξη του Θεού δέκα φορές πιο παραπάνω» τονίζει στην «Ορθόδοξη Αλήθεια» ο 27χρονος Δημήτρης.
«Αυτό οφείλεται στο ότι επί ενάμιση χρόνο αντιμετώπιζα σοβαρό τραυματισμό στο πόδι, γεγονός που με κράτησε μακριά από τις προπονήσεις. Από την άλλη πλευρά, οι αντίπαλοί μου αθλητές ήταν όλοι μικρότερης ηλικίας και σε καλύτερη αγωνιστική κατάσταση. Το να πάω επομένως στο παγκόσμιο πρωτάθλημα υπό αυτές τις συνθήκες και να κερδίζω τους καλύτερους αθλητές δεν θεωρώ ότι είναι ανθρωπίνως λογικό! Αν και αργούσα να γίνω καλά, δεν έχασα την πίστη μου και έλεγα από μέσα μου: “Εσύ ξέρεις, Θεέ μου, το πότε και τι θα γίνει!”» αναφέρει ο 27χρονος Δημήτρης και προσθέτει: «Πήγα στην Ιαπωνία, κέρδισα, ανέβηκα στο βάθρο, άκουσα τον εθνικό ύμνο και συγκινήθηκα ακόμη περισσότερο. Οπότε το πρώτο πράγμα που έπρεπε να κάνω ήταν να αφιερώσω το μετάλλιο στον Θεό, επειδή ναι μεν κι εγώ δούλεψα σκληρά, αλλά ουσιαστικά Αυτός τα έκανε όλα! Εκτός από την προσευχή μου στον Θεό μεγάλη ήταν και η βοήθεια που είχα από τη σύζυγό μου, την Αλεξάνδρα. Αυτό που θα έχω να λέω δεν είναι τόσο η κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου όσο ότι αναδείχτηκα ο πρώτος παγκόσμιος πρωταθλητής στην ιστορία του αθλήματος».
Ο ίδιος αναφέρει: «Από τότε που ήμουν μικρό παιδί έκανα πάντα τον σταυρό μου και πριν από κάθε αγώνα κάνω τον σταυρό μου. Γύρω από τον λαιμό μου φοράω συνεχώς έναν σταυρό, ενώ στις αποσκευές μου, όταν ταξιδεύω, έχω μαζί μου μια εικονίτσα στην οποία είναι ο Χριστός δίπλα στην Παναγία. Η εικονίτσα αυτή είναι δώρο από τον πνευματικό μου». Ο παγκόσμιος πρωταθλητής παρκούρ προσθέτει επίσης: «Πολλοί άνθρωποι από το εξωτερικό μού έχουν πει πως όλα όσα κάνω είναι αποτέλεσμα της δικής μου δύναμης και δεν χρειάζεται να κάνω τον σταυρό μου. Διαφωνώ κάθετα με ό,τι λένε και τους το κόβω σε εκείνο το σημείο. Για να έχω φτάσει στο σημείο όπου έχω φτάσει σήμερα, αυτό είναι θαύμα! Δεν εξηγείται διαφορετικά το ότι εγώ -που δεν διαθέτω τίποτα από πλευράς υποδομών- μπορώ να κερδίζω συνεχόμενα τους αθλητές οι οποίοι έχουν αμέτρητες εγκαταστάσεις και υποστήριξη από τα κράτη τους!»
Ο Δημήτρης μιλά και για το Αγιον Ορος, ένα από τα μέρη που, όπως λέει, τον χαλαρώνουν. «Επισκέπτομαι την Ιερά Μονή του Αγίου Παύλου, αλλά και την Ιερά Μονή Φιλοθέου. Στη Φιλοθέου μού άρεσε να πηγαίνω και να ακούω τον γέροντα Λουκά, ο οποίος δυστυχώς έφυγε από τη ζωή πέρυσι. Μετά τον εσπερινό καθόμασταν σε υπαίθριο χώρο, ακούγαμε το κήρυγμά του και αμέσως μετά μπορούσαμε να του υποβάλουμε ερωτήσεις. Εχω κάνει επίσης ενδιαφέρουσες συζητήσεις με τον γέροντα Παρθένιο, που είναι ένας πολύ απλός άνθρωπος» λέει. Ιδιαίτερη αναφορά κάνει στο προσκυνηματικό του ταξίδι στους Αγίους Τόπους. «Πριν από περίπου ενάμιση μήνα πραγματοποίησα ένα όνειρο ζωής και επισκέφθηκα με τη σύζυγό μου την Ιερουσαλήμ, από όπου άντλησα δύναμη και έμπνευση. Εκεί γνωρίστηκα με τον Μητροπολίτη Καπιτωλιάδος κ. Ησύχιο, με τον οποίο συζήτησα και τον ενημέρωσα για ό,τι έχω κάνει στον αθλητισμό. Μετά την επιτυχία μου στο παγκόσμιο πρωτάθλημα ήρθε μια μέρα ξαφνικά -χωρίς βεβαίως να το γνωρίζω- και με βρήκε στο γυμναστήριό μου στη Θεσσαλονίκη. Η άφιξή του και όσα μου είπε στη συνάντησή μας με συγκίνησαν πολύ!» αναφέρει.
Ο Δημήτρης Κυρσανίδης γεννήθηκε και κατοικεί στη Θεσσαλονίκη. Με τον αθλητισμό συνδέθηκε από μικρή ηλικία, κάνοντας διάφορα αθλήματα, ενώ η ενασχόλησή μου με το παρκούρ άρχισε όταν ήταν 12 ετών με αφορμή μια… ζακέτα! «Ενας φίλος μου είχε χάσει τη ζακέτα του και την είχα βρει εγώ. Οταν πήγα και του την παρέδωσα, του είπα αστειευόμενος ότι μου χρωστά κάτι. “Τι θέλεις να σου δώσω;» με ρώτησε: “Να μου μάθεις αυτό το περίεργο άθλημα που κάνεις, το παρκούρ” του απάντησα. Το σκέφτηκα λίγο και αμέσως τον ακολούθησα. Ετσι λοιπόν έκανα τα πρώτα βήματα στο άθλημα αυτό. Ηταν κάτι διαφορετικό» λέει.
Και προσθέτει: «Θέλοντας να δώσουμε έναν ορισμό για το παρκούρ, μπορούμε να πούμε ότι είναι η τέχνη της κίνησης. Η χρησιμοποίηση μόνο του σώματος προκειμένου να μετακινηθείς από το ένα σημείο στο άλλο, προσπερνώντας ή υπερπηδώντας τα εμπόδια που βρίσκονται στον δρόμο σου. Οι πρώτες μου επιτυχίες σε παγκόσμιο επίπεδο σημειώθηκαν το 2014 και το 2015, όταν αναδείχτηκα νικητής σε αγώνες που έγιναν στη Σαντορίνη. Ημουν ο μοναδικός αθλητής από την Ελλάδα που διαγωνιζόταν στη Σαντορίνη, έχοντας απέναντί μου τους καλύτερους αθλητές του κόσμου. Το 2019 βγήκα πρώτος στο παγκόσμιο κύπελλο που έγινε στη Σουηδία. Ηταν κατόρθωμα και μόνο για το γεγονός ότι γυμναζόμουν χωρίς τις απαραίτητες υποδομές. Γυμναζόμουν σε πάρκα και παιδικές χαρές! Δεν υπήρχε τίποτα τότε, αλλά ούτε και σήμερα υπάρχει. Αρνήθηκα πρόταση για να εγκατασταθώ στις ΗΠΑ και να συμμετέχω σε ταινίες του Χόλιγουντ, επειδή αγαπάω πάρα πολύ την Ελλάδα και τη Θεσσαλονίκη. Ως προς το μέλλον, θα ήθελα πολύ να κάνω οικογένεια, ενώ επίσης ιδανικός και πολύ δύσκολος στόχος μου είναι να αποκτήσω αρετή!»
