Η Γεωργία, ο Σωτήρης και η Πηγή βρίσκονταν στην αίθουσα της Δημοτικής Κοινωφελούς Επιχείρησης Αχαρνών (ΔΗΚΕΑ) από νωρίς το πρωί.
● Από την Γιώτα Φλώρου
Λίγοι γνωρίζουν ότι οι παραδοσιακές φορεσιές δεν είναι εύκολη υπόθεση. Τα ρούχα πρέπει να μπουν με συγκεκριμένη σειρά και πρέπει να ξέρεις καλά ποια είναι αυτή. Τα τρία παιδιά γνώριζαν όσο κανείς άλλος την διαδικασία που απαιτούσε η κάθε φορεσιά και βοηθούσαν και συμπλήρωναν ο ένας τον άλλο στις κρίσιμες λεπτομέρειες.
Από μπροστά τους, για δύο και πλέον ώρες, πέρασαν αγόρια, κορίτσια, άντρες και γυναίκες που τους έντυσαν, τους στόλισαν, έδεσαν ποδιές, έφτιαξαν μαντήλια με απλό και πιο περίτεχνο τρόπο.
Από όλα τα μέρη μιας φορεσιάς τα μαντήλια στις γυναικείες φορεσιές είναι ίσως τα πιο πολύπλοκα. Κάποια θέλουν μόλις λίγα λεπτά να «στολίσουν» το κεφάλι, ενώ άλλα περισσότερα από 20. Όπως αυτό της νυφικής ενδυμασίας της Αττικής που είναι περισσότερο γνωστή ως η φορεσιά της «γρίζας». Η συγκεκριμένη αποτελούσε και αποτελεί ίσως μία από τις πιο εντυπωσιακές φορεσιές ολόκληρης της Ελλάδας ξεχωρίζοντας για την τέχνη με την οποία δημιουργείται και τον πλούτο των υλικών και των χρωμάτων.
Η Γεωργία, ο Σωτήρης και η Πηγή είχαν ξυπνήσει από τα χαράματα σχεδόν εκείνη την ημέρα. Όπως όλοι οι μικροί και οι μεγάλοι που συμμετέχουν στους παραδοσιακούς χορούς του δήμου και θα έπαιρναν μέρος στην παρέλαση για την επέτειο της 25ης Μαρτίου. Αν για τους περισσότερους ο προγραμματισμός της ημέρας περιελάμβανε βόλτα για καφεδάκι, παρακολούθηση της παρέλασης και μετά φαγητό, στο σπίτι ή έξω, ο δικός τους ήταν τελείως διαφορετικός.
Το δικό τους πρόγραμμα δεν έγραφε «αργία», δεν περιελάμβανε ανάπαυλα. Τουλάχιστον όχι όλη την ημέρα. Το μόνο κοινό που είχαν με τους υπόλοιπους ήταν η παρέλαση, αλλά από μια διαφορετική «γωνία». Η μέρα τους ήταν γεμάτη κούραση, αλλά είναι από το άλλο είδος. Όχι «βαριά», αλλά «γλυκιά». Αυτή που σε ανταμείβει, όταν «φοράς» ένα κομμάτι του παρελθόντος νιώθοντας τιμή και δέος.
Όλη η διαδικασία του ντυσίματος έγινε με φροντίδα, αγάπη, μεράκι, προσοχή στην λεπτομέρεια, γέλια, φωνές, πειράγματα και πολλές φωτογραφίες. Το αποτέλεσμα τους αντάμειψε όλους και αποτυπώθηκε στα δεκάδες ενσταντανέ που κυριαρχούσε το χαμόγελο.
Μόλις πέντε λεπτά πριν φύγουν από το κτίριο της ΔΗΚΕΑ για να βρεθούν στο σημείο της παρέλασης τα τρία παιδιά που είχαν βοηθήσει όλους του υπόλοιπους ντύθηκαν και ετοιμάστηκαν μέσα σε χρόνο-ρεκόρ!
Μέσα σε λίγη ώρα όλη η ομάδα βρέθηκε σε έναν από τους κεντρικότερους δρόμους του Μενιδίου, την οδό Φιλαδελφείας, όπου παρατάχθηκε στην σειρά για την παρέλαση.
Την μέρα της 25ης Μαρτίου ο καιρός ήταν σχεδόν καλοκαιρινός. Η αφόρητη ζέστη εκείνης της ημέρας, σε συνδυασμό με τις «βαριές» παραδοσιακές φορεσιές έκαναν την αναμονή μέχρι να ακουστεί ο εκφωνητής που καλωσόριζε τον κόσμο που είχε μαζευτεί, πιο μεγάλη από ότι ήταν, αλλά δεν υπήρξε κανένα παράπονο.
Όταν δόθηκε το σήμα εκκίνησης, ένα χαρούμενο «καλή επιτυχία» ακούστηκε στον αέρα. Κάποιοι είχαν παρελάσει ξανά, πριν από χρόνια, όταν ήταν στο σχολείο, άλλοι πάλι ποτέ.
Η καρδιά όλων χτυπούσε δυνατά.
Πρώτη βγήκε η σημαία του δήμου Αχαρνών, την οποία κρατούσε ο δάσκαλος των τμημάτων παραδοσιακών χορών, Αναστάσιος Καλατζής, έχοντας δίπλα του τις «γρίζες» και στη συνέχεια ακολουθούσαν οι υπόλοιποι.
Λίγα βήματα μπροστά στον κόσμο και η αϋπνία, η κούραση, το άγχος έδωσαν τη θέση τους στο χαμόγελο και την υπερηφάνεια όλων των μελών των τμημάτων παραδοσιακών χορών της ΔΗΚΕΑ, μικρών και μεγάλων, που τα κατάφεραν και μπόρεσαν να τιμήσουν από την δική τους θέση και με τον δικό τους τρόπο την σπουδαία αυτή ημέρα.
(οι φωτογραφίες είναι μια ευγενική παραχώρηση των μελών των τμημάτων παραδοσιακών χορών της ΔΗΚΕΑ)
