Προσερχόμαστε την Κυριακή 25 Ιουνίου 2023 στις πλέον κρίσιμες κάλπες της ελληνικής ιστορίας στον 21ο αιώνα. Γι᾽ αυτό και νιώθω την ανάγκη να καταθέσω ορισμένες σκέψεις με αποκλειστικό γνώμονα το εθνικό συμφέρον και το συμφέρον των Ελλήνων, πέραν από κομματικές ή όποιες άλλες ιδιοτέλειες, ως ένας απλός Έλληνας πολίτης που ζει και εργάζεται τα τελευταία 10 χρόνια στη Νορβηγία, αλλά που παρακολουθεί ενεργά με αμείωτη ένταση και ενδιαφέρον τα τεκταινόμενα στην πατρίδα του.
- Γράφει ο Παναγιώτης Παύλος, Πανεπιστήμιο του Όσλο
Όσα γράφονται εδώ είναι προϊόν στοχασμού και αξιολόγησης κατά το δυνατόν των δεδομένων συνθηκών αλλά και ατελείωτων ωρών συζήτησης με ανθρώπους όλου του φάσματος της κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής ζωής στην Ελλάδα, καθώς και ανθρώπων που έχουν υπηρετήσει τη χώρα από νευραλγικά πόστα, στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Η τύχη το έφερε να έχω στη ζωή μου εργαστεί και συνεργαστεί, στη Θράκη και αλλού, σε ζητήματα μεγάλης εθνικής σημασίας και να έχω γνωρίσει αρκετά από μέσα περιβάλλοντα εξουσίας πολλών κυβερνήσεων και Πρωθυπουργούς: Κώστα Σημίτη, Κώστα Καραμανλή, Γιώργο Παπανδρέου και Αντώνη Σαμαρά.
Ας μου επιτραπούν, λοιπόν, ορισμένες διαπιστώσεις, καθώς επιχειρώ να απαντήσω στο ερώτημα του τίτλου αυτού του κειμένου, τις οποίες λίγοι έχουν το προνόμιο και την ευκαιρία να διαθέτουν από άμεση εμπειρία.
- Τα πολιτικά κόμματα εξουσίας στην Ελλάδα είναι βιτρίνες χρωματιστές και συγκοινωνούντα δοχεία ενός ενιαίου, συχνά αόρατου, υποβάθρου, το οποίο η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών της καθημερινής βιοπάλης δεν είναι πάντοτε σε θέση να αντιλαμβάνεται. Αυτό οφείλεται και στο γεγονός ότι το κατεστημένο των συστημικών Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης σκοπό έχει όχι την αντικειμενική ενημέρωση του πολίτη, όπως η δεοντολογία του Τύπου ορίζει, αλλά την έντεχνη συντήρηση της επικερδούς κομματικής πόλωσης και της ύψωσης τειχών τα οποία ορίζουν διαφορετικές, δήθεν, πολιτικές.
Αναφέρω εδώ ένα απλό παράδειγμα που αντλώ από το εκ νέου επίκαιρο κεφάλαιο «Θράκη»: Όσο και αν η σημερινή Νέα Δημοκρατία επιχειρεί να αποτινάξει από πάνω της την ευθύνη μακράς σειράς λαθών, επωφελούμενη από την αδιαμφισβήτητα ανθελληνική στάση και το πολιτεύεσθαι του ΣΥΡΙΖΑ, δεν ακυρώνει το γεγονός ότι όλοι – μα όλοι αδιακρίτως – οι προβεβλημένοι πολιτευόμενοι όλων των κομμάτων στη Θράκη περνούν από το Τουρκικό Προξενείο Κομοτηνής προκειμένου να λάβουν το μερίδιο ψήφων που η Άγκυρα έχει προσδιορίσει με την ευφυή στρατηγική κατανομής που εφαρμόζει.
Ο γράφων είναι σε θέση να γνωρίζει, παραδείγματος χάριν, πώς ακόμη και μεγαλόσχημος βουλευτής, ο οποίος διετέλεσε Υπουργός σε διάφορα πόστα σε κυβέρνηση της ΝΔ, και με σχέση εξ αγχιστείας συγγένειας με Πρωθυπουργό, είναι και αυτός εξαρτώμενος από τουρκικά ελεγχόμενες ψήφους, μολονότι ακολουθεί έξυπνη στρατηγική απόκρυψης αυτής της εξαρτήσεώς του.
Αναφέρω, επιπλέον, χαρακτηριστικά, ότι Υπουργός Παιδείας κυβέρνησης της ΝΔ είχε έρθει σε άτυπη, και άγνωστη στους πολλούς, συμφωνία με το ΠΑΣΟΚ, ώστε, όταν ανέλαβε το χαρτοφυλάκιό του, παραχώρησε την υλοποίηση του Προγράμματος Εκπαίδευσης Μουσουλμανοπαίδων στη Θράκη – ύψους τότε 10 εκατομμυρίων ευρώ που είχαν αναλάβει εργολαβικά πανεπιστημιακοί εξ Αθηνών του περιβάλλοντος Γιώργου Παπανδρέου (οι οποίοι προκάλεσαν τεράστια εθνική ζημία στην περιοχή καθώς μεταξύ άλλων προωθούσαν την τουρκική γλώσσα ως υποχρεωτικά διδασκόμενη σε όλα αδιακρίτως τα παιδιά της μειονότητας και επεδίωκαν και την ίδρυση τουρκόφωνων (!) νηπιαγωγείων) – με αντάλλαγμα – άκουσον, άκουσον! – να μην του υποβάλλει η επικεφαλής του Προγράμματος, διατελέσασα βουλευτής ΠΑΣΟΚ και Ειδική Γραμματέας Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης στην κυβέρνηση Παπανδρέου «ενοχλητικές» ερωτήσεις στη Βουλή. Τα παραδείγματα αυτής της διαχρονικής σύμπραξης ΝΔ και ΠΑΣΟΚ στο έγκλημα κατά της Θράκης είναι αναρίθμητα, αλλά αυτό αρκεί.
- Έρχομαι τώρα στο ζήτημα που αφορά το ποιόν και το ήθος των ανθρώπων που επιδιώκουν τη μεγάλη ισχυρή αυτοδυναμία. Τυγχάνει να έχω υπάρξει αυτόπτης μάρτυρας σε σκηνή όπου Διευθυντής Υπουργού της ΝΔ – δεν θα αναφέρω το όνομά του καθώς έχει αποβιώσει – φέρθηκε με απάνθρωπα προσβλητικό τρόπο σε πανεπιστημιακό εγνωσμένου κύρους, ο οποίος εργαζόταν ανιδιοτελώς παράγοντας μεγάλο εθνικό έργο σε ευαίσθητη περιοχή της πατρίδας μας, μόνον και μόνον επειδή δεν ήταν «γαλάζιο παιδί». Ο λόγος που αναφέρω αυτήν την περίπτωση, είναι διότι ο Έλληνας πολίτης έχει δικαίωμα να μην διατηρεί ψευδαισθήσεις για το μέγεθος της αλαζονείας και της έπαρσης που κατέχει αυτούς που ευελπιστούν και αναμένουν από Δευτέρα να κυβερνήσουν την Ελλάδα με αυτοδυναμία που θα θυμίζει ημέρες Καραμανλή του 1974, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για όσους θυμούνται.
- Η Ελλάδα βρίσκεται ενώπιον προκλήσεων που σχετίζονται άμεσα με την ύπαρξή της ως κράτος, εθνική κυριαρχία, ιστορία και ελληνική κοινωνία. Τα τελευταία 4 χρόνια διακυβέρνησης της ΝΔ έδειξαν – πέραν ορισμένων αναγκαίων περιπτώσεων όπως ο Μάρτιος του 2020 στον Έβρο και το καλοκαίρι του ιδίου έτους στο Αιγαίο – ότι το πολιτικό σύστημα των ελίτ που κρύβεται πίσω από τη «μεγάλη δημοκρατική παράταξη» δεν έχει καμία διάθεση να θεσπίσει και να υλοποιήσει πολιτικές ανάσχεσης των εθνομειοδοτικών πεπραγμένων των προηγούμενων ετών. Χαρακτηριστικά παραδείγματα, η αδιαφορία περί καταγγελίας της Συμφωνίας των Πρεσπών – παρά τις εκατοντάδες παραβιάσεις της από τους Σκοπιανούς – και η με γνώμονα το χρήμα διαχείριση του λαθρομεταναστευτικού, η οποία οδήγησε – συχνά μάλιστα δίχως η Ευρωπαϊκή Επιτροπή να το απαιτεί – στο κτίσιμο μεγάλων ισλαμουπόλεων σε άκρως ευαίσθητες ακριτικές περιοχές, από το Φυλάκιο Έβρου μέχρι τη Λέρο, με παράλληλο τον ανερυθρίαστο εμπαιγμό του ελληνικού λαού στο ζήτημα αυτό.
- Είναι δε αδύνατον να λησμονήσει κανείς το κοινωνικό, ιατρικό και οικονομικό έγκλημα που επιτέλεσε η κυβέρνηση Μητσοτάκη εις βάρος των Ελλήνων επί σχεδόν δύο χρόνια, καταστρέφοντας ανθρώπους, οικογένειες, επαγγελματίες, παιδιά, καταλύοντας την αξία της ανθρώπινης ελευθερίας, προσβάλλοντας το δικαίωμα του αυτεξουσίου και της ελεύθερης βούλησης, και προκαλώντας βαθύτατο ρήγμα τόσο στην κοινωνική συνοχή όσο και στα βαθύτερα θεμέλια της ελληνικής κοινωνίας, τα οποία συνδέονται άρρηκτα με τη θρησκευτική πίστη και την Εκκλησία. Σαφώς, βέβαια, βαρύτατες είναι και οι ευθύνες της ελλαδικής Εκκλησίας, και εννοώ την πληθώρα εκείνη των Ιεραρχών οι οποίοι ως καλοθελητές, και συχνά έχοντας μαύρα μεσάνυχτα για τις περενέργειες των εμβολίων, ξέχασαν ότι κεφαλή τους είναι ο Χριστός και όχι ο Πρωθυπουργός και προθυμοποιήθηκαν να βάλουν πλάτη στο έγκλημα. Η λίστα είναι πολύ μακρά, αν θελήσει κανείς να προβεί σε απολογισμό και αξιολόγηση ανάλογη αυτής που ευαγγελίζεται το κόμμα της ΝΔ για τον τομέα της εκπαίδευσης. Θα σταθώ όμως σε ένα ακόμη κρίσιμο σημείο που αφορά στην εθνική υπόσταση των Ελλήνων και την ανεξαρτησία της Ελλάδος.
- Αυτό δεν είναι άλλο από την ατζέντα αλλοίωσης της ουσίας και του περιεχομένου των Εορτασμών των 200 ετών από την Ελληνική Επανάσταση και τον Αγώνα της Εθνικής Παλιγγενεσίας, τον οποίο η κυβέρνηση Μητσοτάκη μετέτρεψε στην πλέον εξώλης και προώλης παραχάραξη της ιστορικής αλήθειας, επιδιώκοντας να δηλητηριάσει το φρόνημα του ελληνικού λαού με νεοφιλελεύθερα ιδεολογικά φληναφήματα, εργαλειοποιώντας τους Αγώνες των Ελλήνων κατά του Οθωμανού Τούρκου προς όφελος της ένδοθεν και έξωθεν προωθούμενης ατζέντας στα Ελληνοτουρκικά και το λαθρομεταναστευτικό. Δεν χρειάζεται να γραφούν εδώ περισσότερα: όσοι αγωνιστήκαμε στην πρώτη γραμμή κατά της Επιτροπής Αγγελοπούλου Greece 2021 και των στρατευμένων συνεργατών και πρακτόρων της, τα θυμόμαστε αυτά καλά.
Δεν θα πρέπει, ωστόσο, να διαφεύγει στον Έλληνα ψηφοφόρο της Κυριακής το γεγονός ότι τα χειρότερα βρίσκονται μπροστά μας. Αυτό δεν το γράφω ούτε ως απειλή, ούτε ως κινδυνολογία, ούτε ως καταθλιπτικό προϊόν απαισιοδοξίας. Είμαι εκ φύσεως πολύ αισιόδοξος άνθρωπος, αλλά «η βοή των πλησιαζόντων γεγονότων» δεν αφήνει περιθώρια σε όσους την ακροώνται.
Σταχυολογώ ενδεικτικά, και σίγουρα αποσπασματικά, από το μέλλον:
α. Κύρωση από τη Βουλή των Ελλήνων των Πρωτοκόλλων της Συμφωνίας των Πρεσπών, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
β. Κύρωση από τη Βουλή των Ελλήνων του Ευρωπαϊκού Συμφώνου για τη Μετανάστευση, όπως συμφωνήθηκε στην παγκόσμια Συνδιάσκεψη του Μαρόκο το 2018. Το Σύμφωνο αυτό, αφού ψηφιστεί από τη Βουλή και καταστεί νόμος του ελληνικού κράτους θα δεσμεύσει δια νόμου (πιθανόν και Συνταγματικά, εάν συμπεριληφθεί σε Συνταγματική Αναθεώρηση) τη χώρα, επιβάλλοντάς της ασφυκτικά τη νεοταξική ατζέντα 2030 και την ΑΝΕΠΙΣΤΡΕΠΤΙ πλέον αλλοίωση του ελληνικού πληθυσμού της Ελλάδος. Δεν θα υπεισέλθω εδώ σε λεπτομέρειες, καθώς το κεφάλαιο του European Migration Pact είναι δυστυχώς και τεράστιο και τερατώδες. Σημειώνω μόνον ότι η εθνική κυριαρχία εντός της ελληνικής κοινωνίας θα καταλυθεί οριστικά και αμετάκλητα.
γ. Απόπειρα επίλυσης των Ελληνοτουρκικών όχι με τρόπο που εξυπηρετεί τα ελληνικά εθνικά δίκαια, αλλά κατ᾽ εντολήν και πίεση των Μεγάλων Δυνάμεων, και με εκπτώσεις ανάλογες, αν όχι μεγαλύτερες, των απωλειών που προκάλεσε η άρον άρον μερική οριοθέτηση ΑΟΖ με την Αίγυπτο, η οποία υπεγράφη βεβιασμένα και σχεδόν καταναγκαστικά προκειμένου να θεραπευθεί η εγκληματική αβελτηρία της κυβέρνησης Μητσοτάκη να αποτρέψει εγκαίρως το Τουρκολιβυκό Μνημόνιο. Αβελτηρία και αδράνεια ανάλογη με την περίπτωση Turkaegean. Σε όσους δε, επαναλαμβάνουν ως επωδό ότι «καμία ελληνική κυβέρνηση που θα προβεί σε Πρέσπες Αιγαίου δεν θα επιβιώσει», η απάντηση είναι διττή:
– και για τον ΣΥΡΙΖΑ οι Πρέσπες ήταν γκιλοτίνα θανάτου, αλλά τί σημασία έχει πλέον;
– υπάρχουν και «Πρέσπες Αιγαίου» που θα προβληθούν ως εθνική επιτυχία όταν έρθει η ώρα.
Εξάλλου, το γεγονός ότι το πολιτικό σύστημα αναγκάστηκε κατά την περασμένη τετραετία να κρεμαστεί στις πλάτες των Ενόπλων Δυνάμεων προκειμένου να επιβιώσει στον Έβρο και το Αιγαίο επ᾽ ουδενί ακυρώνει τις μειοδοτικές θέσεις δίχως ταμπού πρωτοκλασάτων στελεχών και της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ (ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτονοήτως ήδη ανάξιος λόγου). Άλλωστε, το ότι οι ΕΕΔ κάνουν σωστά τη δουλειά τους δεν θα έπρεπε καν να χρειάζεται να λειτουργήσει ως επιχείρημα σε καμία συζήτηση…
δ. Περαιτέρω καταρράκωση της ελληνικής κοινωνίας μέσω της δημογραφικής κατάρρευσης για την οποία η ΝΔ όχι μόνον έπραξε ελάχιστα ως κυβέρνηση για να την ανασχέσει, αλλά, αντιθέτως, συνέβαλε, και θα συμβάλει – είναι βέβαιο – στην επιδείνωση των πραγμάτων με την ανόητα πορωμένη προώθηση – και μάλιστα ΑΝΙΣΟΒΑΡΩΣ –της εκφυλιστικής ατζέντας της.
Στο δια ταύτα λοιπόν.
Πώς και ποιόν ψηφίζουμε αυτήν την Κυριακή;
- Ποιός εκφράζει όντως και έμπρακτα τις αρχές του πατριωτισμού, της εθνικής υπόστασης και συνοχής, τα θέσφατα της εθνικής κυριαρχίας, το σεβασμό στην υπερτρισχιλιετή ιστορία του Ελληνισμού και στα ποτάμια αίματος αυτού του λαού που θυσιάστηκε σε αυτή τη γη;
- Ποιός διατηρεί την πνευματική διαύγεια που απαιτείται σε τούτες τις κρίσιμες ημέρες, να αντιλαμβάνεται το μεγαλείο του ελεύθερου ανθρώπου και να μην τον θέλει σκλάβο των πολυεθνικών, υπηρέτη των επενδυτών, και είλωτα, με υφαρπαγμένα τα περιουσιακά στοιχεία του από τους τραπεζίτες, στη γη των πατέρων του;
- Ποιός είναι σε θέση να αποτρέψει ένα νέο 1922, νέο 1974, ή ακόμη χειρότερα, ένα τραγικό συνδυασμό τους;
- Ποιές επιλογές απομένουν όταν οι ελληνικές πολιτικές ελίτ στρέφονται ανελέητα εναντίον των Ελλήνων και της πατρίδας τους; Όταν το ελληνικό πολιτικό σύστημα έχει παίξει τα ρέστα του και έχει οδηγήσει τη Μεταπολίτευση στον όλεθρο; Όταν ακόμη και το υγιές, πατριωτικό, ελληνοκεντρικό, αν θέλετε, τμήμα και του ΠΑΣΟΚ και της Δεξιάς έχει δηλητηριαστεί από την αλλοφροσύνη είτε σοσιαλιστικού είτε ακραίου νεοφιλελεύθερου νεομαρξιστικού εθνομηδενισμού, συρφετού που διαπράττει όχι απλώς οικονομικά εγκλήματα – μικρό θα ήταν τότε το κακό – αλλά κοινωνικοπολιτικά και μετατρέπει τη χώρα σε χώρο;
Δεδομένων των παρόντων κομμάτων, των συστημικών πολιτικών ελίτ και των νεότευκτων κομματικών σχηματισμών – άβγαλτων μεν αθώων δε, γι᾽ αυτό και φερέλπιδων– η απάντηση σε όλα τα ανωτέρω είναι εν προκειμένω κι επί του παρόντος μόνο μια και απλούστατη: Η ενισχυμένη δημοκρατική πολυφωνία.
Αυτή είναι η αφετηρία και η προϋπόθεση οιασδήποτε αισιόδοξης βλέψης προς το μέλλον. Ισχυρή αυτοδυναμία ενός κόμματος που η εμπειρία και η πράξη έχουν δείξει ότι δεν έχει ούτε τη σοφία ούτε τη σύνεση αλλά ούτε και την ικανότητα να τη διαχειριστεί, θα αποβεί ολέθρια για την Ελλάδα, τη δημοκρατία, την κοινωνία της και τους Έλληνες εν συνόλω.
Η παντελής απουσία αντιπολίτευσης την οποία ο εκλιπών ΣΥΡΙΖΑ προσέφερε στον ελληνικό λαό ως ακροτελεύτιο ρόγχο, και η περαιτέρω εξαΰλωσή του – με μεγαλοστελέχη του να φυλορροούν την επαύριον, μιας και το επιθανάτιο σαρκίο αυτής της συνισταμένης ψευδοαριστεράς δεν τους παρέχει πλέον τη δυνατότητα υπουργοποίησής τους – σίγουρα δεν είναι ευοίωνη συνθήκη.
Τί απομένει, λοιπόν;
Τίποτε άλλο παρά μια πολυκομματική, πολυφωνική Βουλή των Ελλήνων απαρτιζόμενη από τουλάχιστον οκτώ, γιατί όχι και εννέα, κόμματα, με συμμετοχή όλων των νέων πολιτικών σχηματισμών που δεν έχουν ασελγήσει στο σώμα της Ελλάδος – έστω κι αν ο πατριωτικός χώρος δεν κατόρθωσε δυστυχώς να συνέλθει σε ενότητα – η οποία θα υπενθυμίζει στους φιλόδοξους μονάρχες ότι ο Ηγεμών του Μακιαβέλι ανήκει στον εκβαυαρισμένο, εκγερμανισμένο Δυτικό Ρωμαϊκό πολιτισμό και όχι στην καθ᾽ ημάς Ανατολή, όπου το Ελληνικό είναι η Κοινότητα, η Αρχή της Εκκλησίας του Δήμου.
Ισχυρή αυτοδυναμία σε αυτή τη Νέα Δημοκρατία, του Κυριάκου Μητσοτάκη, η οποία δεν διαθέτει ούτε τα πνευματικά φόντα, ούτε την πολιτική ευαισθησία να τη διαχειριστεί, σημαίνει ότι απαιτούμε από τον Θεό να σώσει την Ελλάδα, ενώ εμείς τρώμε ναρκωμένοι στον λήθαργο της βόλεψής μας «τα βόδια του Ουρανοδρόμου Ήλιου», όπως τραγουδά ο Όμηρος στο προοίμιο της Οδύσσειας.
Ισχνή αυτοδυναμία, σε πολυκομματική, πολυφωνική Βουλή, σημαίνει ότι αναλαμβάνουμε εμείς, όλοι, ως Έλληνες πολίτες, την ευθύνη που μας αναλογεί να διασώσουμε τον αρχέτυπο χαρακτήρα της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας στη γη που τις εγέννησε.
Συν Αθηνά και χείρα κίνει!
