Την αποκαλούν «Πάολα της Θράκης» και τα τελευταία 10 χρόνια έχει καταφέρει να συνδυάζει αρμονικά δύο εκ διαμέτρου αντίθετες ιδιότητες. Η Μάνια Ασλάνογλου, όπως είναι το όνομά της, τα πρωινά διδάσκει παιδιά με προβλήματα ακοής σε δημοτικό σχολείο, στην Κομοτηνή, και κάποια βράδια της εβδομάδας εμφανίζεται στο νυχτερινό κέντρο της πόλης Ηχοδρόμιο ως πρώτο γυναικείο όνομα στο πρόγραμμα. «Θα έλεγα πως είναι μια οξύμωρη κατάσταση αυτός ο συνδυασμός. Μπορεί να τα έχω καταφέρει, αλλά δεν είναι εύκολο. Το… μυστικό είναι πως αγαπώ πολύ και τις δύο ιδιότητές μου» σημειώνει η ίδια στην «Espresso».
- Από τον Ηλία Μαραβέγια
«Η διδασκαλία των παιδιών έχει τρομερή δοτικότητα και ανιδιοτέλεια. Δεν περιμένεις να πάρεις κάτι πίσω και οι “καρποί” της δουλειάς σου φαίνονται έπειτα από χρόνια. Το τραγούδι, από την άλλη μεριά, έχει να κάνει με τη νύχτα, που είναι ένα πιο δύσκολο κομμάτι… Εκεί συναναστρέφεσαι κυρίως με ανθρώπους που φορούν “μάσκα”. Αυτό βέβαια υφίσταται και την ημέρα. Απλά τη νύχτα οι άνθρωποι είναι πιο ευάλωτοι, ενώ τη μέρα μπορούν και…κρύβονται καλύτερα» συνεχίζει.
Γεννημένη στον Αλιμο Αττικής, με καταγωγή από την Καρδίτσα, η Μάνια Ασλάνογλου είναι παιδί πολύτεκνης οικογένειας και σπούδασε στο παιδαγωγικό τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών. Στη συνέχεια επέλεξε να ειδικευτεί στη διδασκαλία της νοηματικής γλώσσας, κάνοντας έτσι ένα βήμα παραπέρα στο κομμάτι της διδασκαλίας. «Επιασα γρήγορα δουλειά ως δασκάλα. Με το που τελείωσα τις σπουδές μου, διορίστηκα αμέσως λόγω αυτής της εξειδίκευσης. Διδάσκω παιδιά με κοχλιακό εμφύτευμα, που είτε γεννήθηκαν με κώφωση είτε την απέκτησαν μετά τη γέννησή τους – έχασαν δηλαδή την ακοή τους λόγω κάποιου ατυχήματος ή αντιβίωσης, αλλά είχαν προηγουμένως ακουστική μνήμη. Εγώ λοιπόν έρχομαι στην τάξη για να βοηθήσω αυτά τα παιδιά με τη νοηματική και λογοθεραπευτικά» μας εξηγεί η δασκάλα με την ωραία λαϊκή φωνή, που πριν από λίγο καιρό ολοκλήρωσε την πρώτη της χρονιά διδασκαλίας σε σχολείο στην Κομοτηνή. Σημειώνεται πως δεν πρόκειται για εκπαιδευτήριο ειδικής αγωγής, αλλά για κανονικό σχολείο. «Η τάξη μου λειτουργεί ως μονοθέσια σε ένα σχολείο γενικής εκπαίδευσης, έχω 17 παιδιά απ’ όλο τον νομό που είναι σε διάφορες ηλικίες, οι οποίες αφορούν βέβαια τάξεις του δημοτικού. Τα παιδιά που διδάσκω δεν έχουν συγγενή προβλήματα, δηλαδή νοητικά. Το πρόβλημά τους είναι καθαρά ακουολογικό» διευκρινίζει η ίδια, που θα βρίσκεται στο ίδιο σχολείο και τη νέα εκπαιδευτική περίοδο.
Σε ό,τι αφορά το καλλιτεχνικό κομμάτι, η Μάνια Ασλάνογλου είναι αυτοδίδακτη στην κιθάρα, ενώ έχει πάρει και πτυχίο Ωδικής στο πιάνο. Στο τραγούδι βγήκε 17 χρονών, λίγο πριν τελειώσει το σχολείο, πιάνοντας την πρώτη της δουλειά σε ένα κουτούκι στον Νέο Κόσμο. Μια δουλειά που είχε βρει τότε μέσω αγγελίας σε εφημερίδα, από την οποία έχει όμορφες αναμνήσεις. «Ετσι απλά ξεκίνησα κι έπειτα η μία συνεργασία έφερε την άλλη. Μπορεί να μην έχω κάνει δισκογραφική επιτυχία ως τραγουδίστρια, παρότι έχω κυκλοφορήσει κάποια singles, αλλά τραγουδώ συνεχόμενα από τα 17 μου χρόνια, χειμώνα καλοκαίρι, δεν έχω σταματήσει ποτέ. Αγαπάω πολύ τη στιγμή που ανεβαίνω στην πίστα και βγάζω ψυχούλα. Εχω δουλέψει πολύ στην επαρχία, ειδικά τα καλοκαίρια, αλλά και στην Αθήνα, ακόμη σε μεγάλα μαγαζιά -με τρομερές δυσκολίες βέβαια, αφού δεν υπήρξα ποτέ γκόμενα μαέστρου ή επιχειρηματία. Επομένως, ήταν δύσκολο να ισχυροποιηθώ σε νυχτερινά κέντρα, γιατί είχα να παλέψω με… θηρία! Μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, δεν υπάρχει αξιοκρατία στη δουλειά του τραγουδιστή… Δεν αρκούν η καλή φωνή και μια όμορφη παρουσία. Δυστυχώς υπάρχουν και άλλα πράγματα από πίσω. Προσωπικά, δεν διαπραγματεύομαι το μεροκάματό μου και δεν συμβιβάζομαι όταν ο άλλος θεωρεί πως μπορεί να υποτιμήσει τη νοημοσύνη μου και την αξιοπρέπειά μου» σχολιάζει με νόημα, για να μας φέρει κατόπιν και συγκεκριμένα παραδείγματα: «Μου έχει τύχει παρενόχληση και από άντρες και από γυναίκες, όχι απαραίτητα σεξουαλική. Μου έχουν συμβεί απίστευτα περιστατικά, όπως, π.χ., να μη με αφήνει συνάδελφος να βγω από το καμαρίνι μου επειδή φορούσα ίδιο παντελόνι με εκείνη».
Στο Ηχοδρόμιο της Κομοτηνής έπιασε δουλειά πριν από έναν χρόνο, όταν βρέθηκε στην πόλη με μετάθεση προκειμένου να διδάξει. «Ο επιχειρηματίας του κέντρου με είχε ακούσει να τραγουδώ στο παρελθόν και με είχε προσεγγίσει να συνεργαστούμε, αλλά δεν μπορούσα, αφού δούλευα σε άλλες πόλεις… Οταν λοιπόν προέκυψε το σχολείο στην Κομοτηνή, το συνδύασα… Δούλευα φέτος εκεί όλη τη σεζόν ως πρώτη γυναίκα στο πρόγραμμα, κάθε Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο τραγουδούσα. Το πρωινό της Παρασκευής μού ήταν λίγο δύσκολο, γιατί πήγαινα σερί στην πρωινή δουλειά μετά τη βραδινή. Τελείωνα στις έξι παρά από το μαγαζί, έχοντας μία ώρα στη διάθεσή μου για να πάω σπίτι και να ετοιμαστώ για το σχολείο. Στο Ηχοδρόμιο θα συνεχίσω και τη νέα σεζόν, παράλληλα με το σχολείο στην Κομοτηνή» μας λέει η Μάνια Ασλάνογλου, που έχει συνδυάσει τις ιδιότητες της δασκάλας και της τραγουδίστριας και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας στο παρελθόν, σε Καρδίτσα, Βόλο, Χαλκίδα, κάθε φορά σε σχολεία με παιδιά με προβλήματα ακοής…
Οπως τονίζει η Μάνια Ασλάνογλου στην «Espresso», είναι δύσκολο στη χώρα μας να μεγαλώνει κανείς παιδιά με ιδιαιτερότητες. «Στην Ελλάδα από τη στιγμή που δεν υφίσταται κράτος πρόνοιας, όλο το βάρος το σηκώνουν στις πλάτες τους οι γονείς. Εκείνοι πρέπει να τρέξουν τα παιδιά τους για λογοθεραπεία, να δουλέψουν με τα παιδιά τους στο σπίτι, να ανοίξουν πόρτες… Γιατί αυτό που προσφέρουμε εμείς στο σχολείο είναι περιορισμένο. Αν ο γονιός δεν δουλέψει στο σπίτι με το παιδί του, δεν υπάρχει αποτέλεσμα… Δεν υπάρχουν παροχές. Φαντάσου ότι οι γονείς φεύγουν από Κομοτηνή για να κάνουν λογοθεραπεία τα παιδιά στη Θεσσαλονίκη δύο φορές την εβδομάδα, γιατί δεν υπάρχει εξειδίκευση στον νομό πάνω στο αντικείμενο» αναφέρει. «Από την άλλη, θα σου πω ότι σχεδόν όλα τα παιδιά που διδάσκω έχουν φτάσει σε ικανοποιητικό επίπεδο ομιλίας και αντιλαμβάνονται τα πάντα. Πάντα υπάρχουν βέβαια και οι εξαιρέσεις, π.χ., μπορεί ένα παιδί να έβαλε αργά το κοχλιακό εμφύτευμα, κάτι που σίγουρα δεν βοηθά στην εξέλιξή του, αλλά κατά βάση τα περισσότερα παιδιά πάνε άριστα. Κι αυτός είναι ένας βασικός λόγος που αγαπώ πολύ τη διδασκαλία»
Οσο για τη σχέση της με τους μαθητές της; «Τα παιδιά με αγαπάνε και με αντιμετωπίζουν ως σταρ επειδή είμαι και τραγουδίστρια… Καμιά φορά, σε ώρες κενές, βάζουμε βιντεάκια και βλέπουμε. Ούτως ή άλλως δεν είμαι η δασκάλα που θα μαλώσει ή θα κουνήσει δάχτυλο για να επιβληθεί… Θεωρώ ότι για να επιβληθείς πρέπει να πέσεις στο ίδιο επίπεδο με το παιδί, να γονατίσεις και να του μιλήσεις πρόσωπο με πρόσωπο» εξομολογείται η «Πάολα της Θράκης», όπως την αποκαλούν στην Κομοτηνή και όχι μόνο. «Είναι αλήθεια πως με αποκαλούν έτσι. Δεν έχουμε βέβαια το ίδιο στιλ με την Πάολα στο ντύσιμο ή γενικότερα, αλλά είμαστε κοντά στη φωνή, στο λαϊκό τραγούδι… Προσωπικά δεν θα ήθελα να με συνδέουν με καμία, γιατί είμαι ο εαυτός μου, παρ’ όλα αυτά όμως συμβαίνει» παραδέχεται η Μάνια Ασλάνογλου, η οποία σε λίγες μέρες θα κυκλοφορήσει ένα νέο τραγούδι. «Είναι ένα ζεϊμπέκικο σε στίχους δικούς μου και σύνθεση του Γιώργου Ιωαννίδη, ενός ταλαντούχου παιδιού από την Ορεστιάδα, και λέγεται “Δεν σου ανήκω”. Εχω βγάλει κι άλλα κομμάτια, μια λαϊκή μπαλάντα, το “Σ’ έχασα”, καθώς κι ένα cover του Γονίδη, το “Μόνο μια στιγμή”» μας πληροφορεί σχετικά με τη δισκογραφική δράση της.
Σε ερώτησή μας, λίγο προτού κλείσουμε την κουβέντα μας, για το ποια από τις δύο ιδιότητές της θα κρατούσε αν χρειαζόταν να επιλέξει, η «Πάολα της Θράκης» είναι κατηγορηματική. «Θα επέλεγα την πρωινή μου δουλειά, γιατί η νύχτα, δυστυχώς, έρχεται και παρέρχεται… Η νύχτα είναι ένας κύκλος που κλείνει, θα έρθουν νέες τραγουδίστριες, καινούργια ταλέντα… Κάποια στιγμή, όταν χρειαστεί, θα επιλέξω τη διδασκαλία με ηρεμία και σύνεση, αλλά επειδή είμαι νέα ακόμα σκοπεύω να το τραβήξω για χρόνια και το τραγούδι!», καταλήγει.
