Χωριό που φαίνεται κολαούζο δεν θέλει, λέει η σοφή παροιμία. Κι αυτό ισχύει και για τα τραγικά γεγονότα που συμβαίνουν στην πατρίδα μας τις τελευταίες ημέρες. Οι τηλεοπτικοί δέκτες, το διαδίκτυο, οι ραδιοφωνικές εκπομπές, οι εφημερίδες και οτιδήποτε μπορεί να μεταφέρει γεγονότα έχουν κατακλυστεί από καταγγελίες πολιτών που σχετίζονται με τη στάση της κυβέρνησης όσον αφορά τις δασικές πυρκαγιές.
Οι τυμπανοκρουσίες, ακόμα και από τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, για την προετοιμασία για την αντιπυρική περίοδο αποδείχθηκαν… κούφιες, ασυντόνιστες με την πραγματικότητα και την οικτρή κατάσταση που επικρατεί στην κρατική μηχανή. Πυροσβεστικοί κρουνοί εκτός λειτουργίας, έλλειψη μέσων και ανθρώπινου δυναμικού, σχέδια που έμειναν επί χάρτου και η ασυνεννοησία μεταξύ εμπλεκόμενων φορέων συνθέτουν ένα σκηνικό γνώριμο και ιδιαίτερα απωθητικό.
Η πάγια συνταγή που εφαρμόζει η κυβέρνηση είναι υποσχέσεις και δηλώσεις από υπουργούς και βουλευτές με υποκριτικά θλιμμένο ύφος. Ολα αυτά καταλήγουν σε διαταγές εκκένωσης περιοχών, μια και κάθε πυρκαγιά πρέπει να βρει βράχο ή θάλασσα για να σταματήσει.
Οι πολίτες χάνουν το βιός τους, βλέπουν τα σπίτια τους να μετατρέπονται σε αποκαΐδια και τα δάση που βρίσκονταν δίπλα τους να γίνονται στάχτη. Ο πρωθυπουργός υποσχέθηκε σε όλους όσοι υπέστησαν ζημιές από τις φωτιές ότι αμέσως μετά την κατάσβεση ο κρατικός μηχανισμός «θα βρίσκεται σε απόλυτη ετοιμότητα να καταγράψει τις ζημιές, ώστε να μπορέσουν οι συμπολίτες μας να αποζημιωθούν με τη μέγιστη δυνατή ταχύτητα».
Υπάρχει τρόπος να αποζημιωθούν οι ανέστιοι πυρόπληκτοι για όσα έζησαν τις ημέρες της φωτιάς; Υπάρχει ποσό που αποκαθιστά την απώλεια των προσωπικών αντικειμένων, των συναισθημάτων που ένιωθαν οι άνθρωποι στο σπίτι τους, με κάθε του γωνιά να τους φέρνει μνήμες; Υπάρχει κονδύλι που μπορεί να ξαναγεννήσει ένα άλσος, ένα δάσος, έναν πνεύμονα πρασίνου που έδινε ζωή και χαρά σε μια κοινότητα ανθρώπων, σε μια συνοικία, σε μια γειτονιά;
Η ανικανότητα και ο κυνισμός της εξουσίας καταλαβαίνουν μόνο από χρήμα και δύναμη. Ολα τα υπόλοιπα τα αντιμετωπίζει σαν περιττές πολυτέλειες.
