Σε μια εποχή κατά την οποία διεθνώς αλλά και στη χώρα μας ο ρόλος του ιδιωτικού τομέα έχει καταστεί αδιαμφισβήτητος σε όλες τις κοινωνικές και οικονομικές δράσεις, σε μια εποχή κατά την οποία ακόμα και στον χώρο της υγείας έχει γίνει αποδεκτή, έως και αναγκαία, η είσοδος της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, η εμμονή στην αποκλειστική διατήρηση του κρατικού χαρακτήρα της ανώτατης παιδείας είναι κάτι περισσότερο από παραδοξότητα.
- εφημερίδα «δημοκρατία»
Είναι, όπως και να το κάνουμε, μια συζήτηση με εντελώς ρετρό χαρακτηριστικά…
Δυστυχώς, όσοι έχουν μπει σε αυτή τη διελκυστίνδα έχουν εγκλωβιστεί άλλη μία φορά στην άγονη αντιπαράθεση μεταξύ μαύρου και άσπρου, που εν τέλει καθίσταται εντελώς αντιπαραγωγική.
Μάλιστα, εξαιτίας αυτής της στείρας και ξεπερασμένης αντίθεσης, ακόμα και τα επιχειρήματα που διατυπώνονται, ότι πλέον δεν υπάρχει σχεδόν καμία χώρα σε ολόκληρο τον κόσμο -συμπεριλαμβανομένης της Βόρειας Κορέας- η οποία να μην έχει ιδιωτικό πανεπιστήμιο, μπορεί να εκτρέψουν σε λάθος κατεύθυνση την όλη συζήτηση.
Καθώς όλα δείχνουν ότι βρισκόμαστε στην είσοδο μιας νέας φάσης αναφορικά με την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση στη χώρα μας, έχει τεράστια σημασία αυτό να γίνει σε στέρεα και σωστή βάση.
Αντί, λοιπόν, ο διάλογος να επικεντρώνεται στο εάν είναι χρήσιμο ή όχι να σπάσει η αγκύλωση των κρατικών ΑΕΙ και στην Ελλάδα, είναι πολύ πιο απαραίτητο και κρίσιμο να συζητηθεί με ποιους όρους και προϋποθέσεις αυτό θα προχωρήσει.
Όσο είναι λάθος και ατελέσφορο να επιμένει δογματικά κανείς στη διαιώνιση του υπάρχοντος καθεστώτος, άλλο τόσο αποτελεί μια τεράστια αναγκαιότητα να τεθούν επί τάπητος, από την πρώτη κιόλας στιγμή, οι αναγκαίες δικλείδες για την ποιότητα και το περιεχόμενο της εκπαίδευσης που θα προσφέρουν τα μη κρατικά ιδρύματα.
Οι λόγοι που επιβάλλουν μια τέτοια προτεραιότητα είναι πολλοί και προφανείς. Θα συνεισέφεραν, μάλιστα, πολύ μεγάλη υπηρεσία στην προστασία του αγαθού της παιδείας όσοι φροντίσουν να δώσουν το βάρος τους, αντί σε μια «χαμένη υπόθεση», στην επιβολή και διασφάλιση των απαραίτητων όρων για τη σωστή λειτουργία του νέου συστήματος.
Αυτό, παράλληλα, αποτελεί -στις εποχές που ζούμε και με τους συσχετισμούς που υπάρχουν- και το ουσιαστικό αντίβαρο απέναντι στις αντιλήψεις για την ασύδοτη και ανεξέλεγκτη δράση των ιδιωτικών συμφερόντων, καθώς εν προκειμένω διακυβεύονται η μόρφωση και τα ιδανικά των παιδιών μας…
