Μυστήριο καλύπτει την εξαφάνιση πέντε ανήλικων παιδιών (αδέλφια ηλικίας 8, 9, 10,13 και 16 ετών) από το Νοσοκομείο του Ρίο και συγκεκριμένα από την παιδιατρική κλινική, όπου είχαν μεταφερθεί συνοδεία της αστυνομίας χθες Παρασκευή, κατόπιν εισαγγελικής εντολής απομάκρυνσης από τους γονείς τους και απαγόρευσης οποιασδήποτε επαφής μαζί τους.
Τα πέντε αδέλφια διέμεναν σε άθλιες συνθήκες σε ισόγειο της Πάτρας, ενώ σύμφωνα με τις πληροφορίες, τόσο η εισαγγελική απαγόρευση, όσο και το είδος των εξετάσεων που πρόλαβαν να γίνουν στα παιδιά στο νοσοκομείο, παραπέμπουν σε σεξουαλική κακοποίηση.
Ο Πρόεδρος της ΠΟΕΔΗΝ Μιχάλης Γιαννάκος μιλώντας στο OPEN ήταν πραγματικός καταπέλτης κατά της παντελούς έλλειψης προνοικών δομών οι οποίες θα έπρεπε να αναλαμβάνουν περιπτώσεις κακοποιημένων παιδιών, ώστε να μη φτάνουμε στο σημείο να εξαφανίζονται από τα νοσοκομεία.
Αφού επανέλαβε ότι τα νοσοκομεία δεν είναι κατάλληλοι χώροι φιλοξενίας, περιέγραψε το τι συνέβη μέχρι την εξαφάνιση των ανηλίκων και εκτίμησε ότι πρόκειται για περίπτωση σεξουαλικής κακοποίησης:
«Το πρωί τα παιδιά αυτά πήγαν στο νοσοκομείο συνοδεία της αστυνομίας. Πέντε παιδιά, στην παιδιατρική κλινική. Φιλοξενήθηκαν εκεί. Έχουν γίνει δεκάδες χαρτιά από προϊσταμένους των τμημάτων από το νοσοκομείο ότι δεν είναι χώρος ο οποίος μπορεί να εγγυηθεί την ασφάλεια για νοσηλεία τέτοιων παιδιών στο συγκεκριμένο νοσοκομείο. Παρά ταύτα, πήγαν τα πέντε παιδιά και μετά από λίγο εξαφανίστηκαν. Φανταστείτε ότι η παιδιατρική κλινική είναι ένας ανοιχτός χώρος νοσηλείας, δεν είναι γι’ αυτά τα παιδιά.
Υπάρχει εισαγγελική εντολή για τα πέντε αυτά παιδιά από 29/4 και εκτελείται η εισαγγελική εντολή μόλις χθες, δηλαδή 10/5. Δέκα μέρες που ήταν τα παιδιά αυτά; Γιατί η εισαγγελική εντολή λέει ότι δεν πρέπει να τα επισκέπτονται οι γονείς και δεύτερον, θα πρέπει για τα δύο μεγαλύτερα αδέλφια, ηλικίας 13 και 16 ετών, να βρεθεί προνοιακή μονάδα και για τα τρία μικρότερα, να δοθούν για αναδοχή σε οικογένεια. Αυτά λοιπόν το νοσοκομείο δεν μπορεί να τα κάνει. Μόνο η προνοιακή μονάδα.
Οι εξετάσεις που γινόταν χθες (10/5) στο νοσοκομείο, με την εντολή να μην τα επισκέπτονται καθόλου οι γονείς, παραπέμπουν σε σεξουαλική κακοποίηση. Άρα λοιπόν τα παιδιά αυτά που έφυγαν τώρα, πού βρίσκονται; Κινδυνεύουν; Είναι χώροι τα νοσοκομεία να φιλοξενούν τέτοια παιδιά;»
Και συνέχισε χαρακτηρίζοντας «όνειδο» για το κράτος πρόνοιας τέτοιες καταστάσεις:
«Είναι όνειδος για το κράτος πρόνοιας να βρίσκονται στα δημόσια νοσοκομεία, στα παιδιατρικά νοσοκομεία και τις παιδιατρικές κλινικές, δεκάδες παρκαρισμένα, κακοποιημένα παιδιά, με εισαγγελική εντολή. Έρχονται στα νοσοκομεία για να κάνουν εξετάσεις , βρίσκουμε ότι είναι καλά, αλλά μετά ελλείψει προνοιακών μονάδων, παραμένουν εκεί επί μήνες. Τα νοσοκομεία δεν είναι για τα παιδιά αυτά. Είναι χαμένος χρόνος για τα παιδιά, αναστατώνουν τη λειτουργία των νοσοκομείων».
Μάλιστα, ο Μιχάλης Γιαννάκος έφερε ως παράδειγμα μια πρόσφατη υπόθεση στη Ζάκυνθο, όπου το ανύπαρκτο σύστημα, η ανύπαρκτη Πολιτεία, έβαλε στο εδώλιο μια… νοσηλεύτρια:
«Πριν από τρεις μήνες είχαμε καταγγείλει στη Ζάκυνθο. Υπήρχε ένα κορίτσι 12 ετών, το οποίο με εισαγγελική εντολή ο πατέρας δεν έπρεπε να το επισκεφθεί. Πήγε ο πατέρας, το άρπαξε το παιδί. Η νοσηλεύτρια οδηγήθηκε στο κρατητήριο και πήγε αυτόφωρο, αθωώθηκε οριακά για έκθεση ανηλίκου σε κίνδυνο. Φταίμε εμείς που βρίσκουμε τον μπελά μας με αυτή την ιστορία;»
«Έχει μεγάλη ευθύνη το κράτος για την έλλειψη προνοιακών δομών»
Για την υπόθεση μίλησε στο Action24 ο Πρόεδρος της Ένωσης Ιατρών Νοσοκομείων Αχαΐας (ΕΙΝΑ), Χρήστος Δάβουλος, ο οποίος επίσης καταδίκασε την ανύπαρκτη κρατική πρόνοια:
«Είναι ένα από τα πολλά γεγονότα που συμβαίνουν και έχουν ξανασυμβεί πολλές φορές στην παιδιατρική κλινική, καθότι πολλές φορές λόγω έλλειψης δομών παραμονής μετά τις εισαγγελικές παρεμβάσεις, μέχρι να καταλήξουν αυτά τα παιδιά σε κάποια δημόσια δομή οι οποίες δυστυχώς δεν υπάρχουν, έχουμε δει πολλά να παραμένουν έναν και δύο μήνες μέχρι να βρεθούν αυτές οι δομές στην παιδιατρική κλινική φιλοξενούμενα. Οι χώροι αυτοί επιτηρούνται από τις δύο νοσηλεύτριες που μπορεί να είναι στη βάρδια για τη νοσηλεία των ασθενών. Δεν μπορούν να κάνουν τους εργαζόμενους ασφάλειας όταν έχουν να πραγματοποιήσουν νοσηλεία σε 30 ασθενείς, σε 30 παιδιατρικούς ασθενείς.
Είναι τεράστιο έλλειμμα αυτό της Πολιτείας και έχει μεγάλη ευθύνη το κράτος για την έλλειψη τέτοιων προνοιακών δομών. Ούτε είναι φυσιολογικό να φιλοξενούνται παιδιά σε νοσοκομείο επειδή υπάρχει εισαγγελική παραγγελία για κάποιο παράπτωμα στο οποίο έχουν υποπέσει οι γονείς, μέχρι να φιλοξενηθούν σε κάποια δομή που δεν υπάρχει. Άρα λοιπόν είναι διπλό το ζήτημα, πρώτον, η μακροπρόθεσμη παραμονή και έλλειψη προνοιακών δομών και η βραχυμεσοπρόθεσμη παραμονή και ύπαρξη τέτοιων δομών φιλοξενίας. Έχει συμβεί πολλάκις, λόγω έλλειψης προσωπικού, να έχουμε τέτοια φαινόμενα (σ.σ. εξαφανίσεων)».
