Σε μια ανοιχτή δημοκρατική κοινωνία, οι καλλιτέχνες μπορούν να δημιουργήσουν ελεύθερα, να αμφισβητήσουν διανοητικές προκατασκευές και αισθητικούς φορμαλισμούς, να πειραματιστούν, να ανιχνεύσουν νέους δρόμους, χωρίς πνευματικούς καταναγκασμούς.
Κριτές της τέχνης δεν είναι οι φορείς της εξουσίας, αλλά οι ίδιοι οι καλλιτέχνες, η κοινωνία και ο χρόνος.
Αντίθετα, ο ολοκληρωτισμός και ο λαϊκισμός εκτρέφουν συνθήκες ιδεολογικής μονοκαλλιέργειας, που στρεβλώνει την ποιότητα του πολιτισμού και την ελευθερία της δημιουργίας.
Η επιλογή της δημοκρατικής ευρωπαϊκής προοπτικής από τον Καραμανλή δεν ήταν μόνο πολιτική αλλά και βαθιά πολιτιστική.
Εδραιώνοντας το δημοκρατικό πολίτευμα, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής δημιούργησε τα δημοκρατικά προαπαιτούμενα για την άνθηση του πολιτισμού, των γραμμάτων και των τεχνών στη χώρα μας.
“Ίδρυμα Κωνσταντίνος Γ. Καραμανλής”
