Αυτοψία στο ολυμπιακό «φάντασμα» του Φαλήρου

Εγκατάλειψη, βρομιά και βανδαλισμένοι χώροι είναι μερικά από τα «κληροδοτήματα» που μας άφησαν πίσω οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004, για να μην αναφερθούμε στα τουλάχιστον 8,5 δισ. ευρώ που κόστισε η διοργάνωση αλλά και στα άδεια «κουφάρια» των ακινήτων, που παραμένουν ανεκμετάλλευτα εδώ και δύο δεκαετίες, πληρωμένα όλα με τον ιδρώτα του Ελληνα φορολογουμένου.

• Από τον Ιάσονα Δημήτριο Τσέτσο

Είκοσι χρόνια μετά η «Espresso» έψαξε και βρήκε το πιο παραμελημένο ολυμπιακό ακίνητο, ένα από τα «φαντάσματα» που κόστισαν αρκετά εκατομμύρια ευρώ το καθένα, για να αφεθούν αμέσως μετά στην τύχη τους, αντί να αξιοποιηθούν, επιστρεφόμενα πίσω στην κοινωνία ή, έστω, αναβαθμιζόμενα από κάποιο επενδυτικό fund.

Εντασσόμενο στο ολυμπιακό συγκρότημα Φαλήρου, στα 10 χλμ. από την Αθήνα και σε προνομιακή τοποθεσία, με μαρίνα και ακτή, ακριβώς μέσα στην «αγκαλιά» της Αθηναϊκής Ριβιέρας βρίσκεται το ολυμπιακό κέντρο μπιτς βόλεϊ, το οποίο μαζί με το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας (ΣΕΦ) και τα γήπεδα χειροσφαίρισης και Τάε Κβον Ντο Φαλήρου αποτελεί ένα αθλητικό συγκρότημα χιλιάδων τετραγωνικών μέτρων στην παράκτια ζώνη του φαληρικού όρμου, ένα «φιλέτο» στα ανατολικά του Πειραιά, μία «ανάσα» από το «Σταύρος Νιάρχος».

Δεν πρόλαβαν να περάσουν λίγα χρόνια από το 2004 και μέρος της περιουσίας της εταιρίας Ολυμπιακά Ακίνητα μεταφέρθηκε με νομοθετική ρύθμιση στην αρμοδιότητα της Εταιρίας Ακινήτων Ελληνικού Δημοσίου (ΕΤΑΔ Α.Ε.), η οποία διαχειρίστηκε συνολικά 13 ολυμπιακά ακίνητα, μεταξύ των οποίων και το ολυμπιακό πόλο Φαλήρου. Κάποια βέβαια από αυτά πρόλαβαν και «σώθηκαν», καθώς παραχωρήθηκαν με μακροχρόνιες συμβάσεις για εμπορική εκμετάλλευση, ωστόσο άλλα, μεταξύ των οποίων και το γήπεδο μπιτς βόλεϊ, δόθηκαν για αξιοποίηση στο ΤΑΙΠΕΔ και έκτοτε παραμένουν στα… αζήτητα!

Χλιδή vs εγκατάλειψη

Φτάνοντας στην περιοχή του φαληρικού δέλτα, στο τέλος της λεωφόρου Συγγρού, δεν μπορείς παρά να νιώσεις ανάμεικτα συναισθήματα. Λίγο η μαρίνα με τα υπερπολυτελή γιοτ, λίγο τα εμβληματικά κτίρια, όπως η νεόδμητη Εθνική Λυρική Σκηνή, και αυτά των ολυμπιακών ακινήτων, που βρίσκονται -ευτυχώς- σε λειτουργία, αν και παραμελημένα, σε «ταξιδεύουν» ακριβώς είκοσι χρόνια πριν, στην εποχή της ευμάρειας, όταν η περιοχή έμοιαζε χρυσωρυχείο από τις επενδυτικές προοπτικές που της ανοίγονταν.

To ETAΔ

Εδώ βρίσκεται και η «καρδιά» του Ολυμπιακού Πόλου Φαλήρου, με τις εντυπώσεις να κλέβουν η πλατεία Νερού, που χρησιμοποιείται για συναυλίες, και η γέφυρα Εσπλανάδα, που συνδέει τον αστικό ιστό με το παραλιακό μέτωπο, μέσω του Κέντρου Πολιτισμού «Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος». Τα δύο αυτά σημεία, όπως θα δούμε στη συνέχεια, μαζί με το Κλειστό Γυμναστήριο Τάε Κβον Ντο και το Γυάλινο Κτίριο έχουν βγει σε διαγωνισμό από την ΕΤΑΔ, με στόχο την εύρεση επενδυτή για 40+10 έτη και με υποχρέωση πραγματοποίησης επενδύσεων ύψους τουλάχιστον 22.000.000 ευρώ για την αναβάθμισή τους. Ο διαγωνισμός, όμως, απέβη άκαρπος…

Κατευθυνόμενοι προς το γήπεδο του μπιτς βόλεϊ μπαίνουμε στη Μαρίνα Δέλτα Καλλιθέας, όπου για μερικές δεκάδες μέτρα περπατάμε ανάμεσα στα πολυτελή πλοία στα αριστερά μας και γραφεία στα δεξιά, μεταξύ των οποίων του Δήμου Καλλιθέας και της Περιφέρειας Αττικής. Δεδομένης της ύπαρξης της μαρίνας, εδώ -υπό άλλες συνθήκες- θα λειτουργούσαν προσεγμένα εστιατόρια πολυτελείας για «γερά πορτοφόλια» «σκαφάτων» και ατόμων του διεθνούς τζετ σετ, και όχι ημι-άδεια γραφεία, μουντζουρωμένα και με κακόγουστα graffiti!

Κοιτάζοντας στο βάθος και πάνω από τη βλάστηση, το στέγαστρο τύπου Καλατράβα, που κοσμεί το γήπεδο του μπιτς βόλεϊ, μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε ότι φτάσαμε στον προορισμό μας. Ξερά δέντρα, θάμνοι και σκουπίδια «φυτρώνουν» τριγύρω, αποπνέοντας αίσθηση παραίτησης, εγκατάλειψης αλλά και παραβατικότητας. Το επιβεβαιώνει, άλλωστε, και ένα «γυμνό» ΚΑΦΑΟ του ΟΤΕ, με αφαιρεμένα τα καλώδια αλλά και τα σπασμένα καθίσματα που βρίσκουμε στο διάβα μας.

Όσο για το γήπεδο; Μια σειρά από λαμαρίνες αποτρέπουν την πρόσβαση στον αγωνιστικό χώρο. Σκουριασμένα κάγκελα, σπασμένα ξύλα, διαλυμένα καθίσματα, σκουπίδια, θραύσματα γυαλιών, κομμένα καλώδια, εικόνες λεηλασίας στα γραφεία και δέντρα επάνω στην… άμμο συμπληρώνουν το «κάδρο» της εγκατάλειψης. Ιδανικό μέρος για κάθε λογής παρανομία, μακριά από τα μάτια του νόμου! Ναι, έτσι κατάντησε το Ολυμπιακό Κέντρο Μπιτς Βόλεϊ των 9.600 θεατών, που κόστισε εκατομμύρια και άνοιξε επίσημα στις 2 Αυγούστου 2004, για να κλείσει οριστικά λίγες εβδομάδες αργότερα, με ευθύνη του υφυπουργείου Αθλητισμού και όλων των κυβερνήσεων που πέρασαν τα τελευταία είκοσι χρόνια!

Ο λαβύρινθος μιας… επένδυσης

H συγκεκριμένη εγκατάσταση, μαζί με τις υπόλοιπες του Ολυμπιακού Πόλου Φαλήρου, θα μπορούσε να είναι βιτρίνα για την Αθηναϊκή Ριβιέρα. Ωστόσο παραμένει στο έλεος του Θεού και όσων την κακομεταχειρίζονται, αναμένοντας μια μελλοντική αξιοποίηση, που όμως θα αργήσει -όπως φαίνεται- να έρθει! Τον περασμένο Οκτώβριο, έπειτα από έτη απραξίας, η ΕΤΑΔ προκήρυξε ανοιχτό διαγωνισμό για την εύρεση επενδυτή για τη μακροχρόνια μίσθωση του Γηπέδου Τάε Κβον Ντο και τριών ακόμη από τα ολυμπιακά ακίνητα του Φαλήρου (Γυάλινο Κτίριο, Πλατεία Νερού και Εσπλανάδα).

Η αξιοποίηση αφορά τη Ζώνη ΙΙΙ, της οποίας «η έκταση ανέρχεται σε 152,6 στρέμματα, με την επιφάνεια των κτισμάτων να αντιστοιχεί σε 14.300 τ.μ.», ενώ ως τιμή εκκίνησης του διαγωνισμού ορίστηκε το ποσό των 2.400.000 ευρώ και επιπλέον ο ανάδοχος θα έπρεπε να καταβάλει εφάπαξ αντάλλαγμα ποσού 2.000.000 ευρώ, όπως ανέφερε η ανακοίνωση της ΕΤΑΔ.

Σκοπός, δε, του διαγωνισμού «είναι η μακροχρόνια εκμίσθωση του μισθίου, προκειμένου να αναπτυχθεί, χρησιμοποιηθεί και λειτουργήσει σύμφωνα με τις επιτρεπόμενες χρήσεις, όπως αυτές προσδιορίζονται στο Π.Δ. ανάπλασης του Φαληρικού Όρμου (ΦΕΚ 443ΑΑΠ/2013)», με τον ανάδοχο να καλείται «να αναλάβει την υλοποίηση των εργασιών αναβάθμισης, εκσυγχρονισμού και ανάπτυξης των εγκαταστάσεων, υφισταμένων και μελλοντικών, και προμήθειας εξοπλισμού, σύμφωνα με την τεχνική προσφορά του και το χρονοδιάγραμμα αυτής ύψους κατ’ ελάχιστον ίσου με 22.000.000 ευρώ», ενώ όσον αφορά τις χρήσεις του υπό εκμίσθωση ακινήτου, προβλέπεται η δημιουργία συνεδριακών χώρων, θεματικών πάρκων, χώρων αναψυχής, εμπορικών καταστημάτων, γραφείων, αναψυκτηρίων, χώρων ελλιμενισμού σκαφών, θέσεων πάρκινγκ κ.λπ.

Παρά όμως την –ομολογουμένως, δελεαστική– προσφορά για την εκμετάλλευση των τεσσάρων ακινήτων-φιλέτων, η ΕΤΑΔ, μετά και τις τρεις παρατάσεις του διαγωνισμού (η τελευταία έληξε στις 19 Απριλίου), δεν κατόρθωσε να βρει δυνητικό υποψήφιο επενδυτή, οδεύοντας έτσι τώρα προς επανασχεδιασμό, ώστε να βγει εκ νέου, με πιο… ελκυστικούς όρους. Το σίγουρο, είναι πως, ακόμα κι αν βρεθεί επενδυτής για τα προαναφερθέντα ακίνητα και αρχίσουν οι εργασίες αναμόρφωσής τους, το γήπεδο του μπιτς βόλεϊ θα συνεχίσει για χρόνια να σαπίζει, σαν ρυτίδα στο φτιασιδωμένο πρόσωπο της Αθηναϊκής Ριβιέρας…