Μια δύσκολη μέρα ξημέρωσε σήμερα για το Δίστομο καθώς έχουν περάσει 80 χρόνια από την ημέρα της πρωτοφανούς σφαγής από τους Γερμανούς κατακτητές που «σημάδεψε» όχι μόνο το χωριό αλλά και ολόκληρη την Ελλάδα και αποτελεί μία από τις πιο σκοτεινές σελίδες στην Ιστορία του τόπου και ένα έγκλημα που έχει μείνει ατιμώρητο.
Στις 10 Ιουνίου του 1944 228 άμαχοι κάτοικοι του μαρτυρικού χωριού έχασαν τη ζωή τους από τον 2ο λόχο του 8ου Συντάγματος της 4ης Αστυνομικής Τεθωρακισμένης Μεραρχίας Γρεναδιέρων των Ες Ες. Η τραγωδία που για χρόνια απλώθηκε σαν ένα μελανό «πέπλο» πάνω από το χωριό έγινε, όπως υποστηρίχθηκε, ως αντίποινα των Γερμανών στην ενέδρα ανταρτών του ΕΛΑΣ που είχε γίνει σε απομακρυσμένη τοποθεσία. Η σφαγή θεωρείται ως μία από τις χειρότερες ωμότητες των Γερμανών στη κατεχόμενη Ευρώπη.
Δείτε παλιότερο βίντεο:
Το χρονικό
Στις 10 Ιουνίου του 1944 ο 26χρονος λοχαγός του 2ου λόχου, Φριτς Λάουτενμπαχ, έλαβε διαταγή να μετακινήσει το λόχο του από τη Λειβαδιά προς τα χωριά Δίστομο, Στείρι και Κυριάκι με σκοπό τον εντοπισμό ανταρτών στη δυτική πλευρά του Ελικώνα.
Σαν δόλωμα οι Γερμανοί είχαν δύο επιταγμένα Ελληνικά φορτηγά γεμάτα με άνδρες των SS μεταμφιεσμένους σε χωρικούς, που προπορεύονταν της κύριας φάλαγγας.
Την ίδια στιγμή, ο 10ος και 11ος λόχος του 3ου τάγματος από την Άμφισσα κατευθύνονταν προς το Δίστομο για να συναντήσουν το 2ο λόχο. Οι τρεις λόχοι συναντήθηκαν χωρίς να έχουν εντοπίσει αντάρτες εκτός από 18 παιδιά που κρύβονταν σε γύρω στάνες. Έξι από τα παιδιά που προσπάθησαν να δραπετεύσουν εκτελέστηκαν.
Οι Γερμανοί μπήκαν στο Δίστομο και εκφοβίζοντας τους χωρικούς έμαθαν ότι υπήρχαν αντάρτες στο Στείρι. Ο 2ος λόχος κατευθύνθηκε προς τα εκεί και στη θέση Λιθαράκι, περιοχή του Στειρίου, έπεσε σε ενέδρα ανταρτών του 11ου λόχου του 3ου τάγματος του 34ου συντάγματος του ΕΛΑΣ. Η μάχη του Στειρίου ήταν σκληρή και κράτησε περίπου μέχρι τις δύο το μεσημέρι αναγκάζοντας τους Γερμανούς σε οπισθοχώρηση.
Αν και από το χωριό Δίστομο τα Γερμανικά στρατεύματα δε δέχθηκαν κάποια πρόκληση για λόγους αντεκδίκησης ο 2ος λόχος του 8ου Συντάγματος της 4ης Αστυνομικής Τεθωρακισμένης Μεραρχίας Γρεναδιέρων των Ες Ες άρχισε τη σφαγή όσων κατοίκων έβρισκαν στο χωριό.
Η μανία των κατακτητών ήταν απερίγραπτη. Σκότωναν αδιακρίτως, νέους, ηλικιωμένους, γυναίκες και παιδιά ενώ προχώρησαν και σε άλλες αποτρόπαιες πράξεις όπως βιασμούς και φεύγοντας έβαλαν φωτιά στα σπίτια του χωριού.
Σταμάτησαν μόνο όταν νύχτωσε και έπρεπε να επιστρέψουν στη Λιβαδειά που ήταν η βάση τους αλλά οι θηριωδίες συνεχίστηκαν και στον δρόμο της επιστροφής.
Την ζωή τους εκείνη τη μαύρη μέρα έχασαν 117 γυναίκες και οι 111 άντρες, ανάμεσά τους 53 παιδιά κάτω των 16 χρόνων.
Μαρτυρίες κάνουν λόγο για 600 νεκρούς στην ευρύτερη περιοχή και για πτώματα που κρέμονταν ακόμα και από τα δέντρα.
Ο Γερμανός λοχαγός σε έκθεσή του για τα γεγονότα υποστήριξε ότι αντάρτες οχυρωμένοι σε σπίτια χτυπούσαν τους άντρες του, κάτι που έρχεται σε αντίθεση με όσα κατέγραψε ο Γκέοργκ Κόχ, στέλεχος της μυστικής γερμανικής στρατονομίας αναφέροντας πως δεν υπήρχαν εκείνη τη στιγμή αντάρτες στο Δίστομο.
Οι γερμανικές αρχές, ανησυχώντας για τις επιπτώσεις της σφαγής στις σχέσεις μεταξύ τους και των γερμανόφιλων στελεχών της κατοχικής κυβέρνησης, προέβησαν σε έρευνα στην οποία όμως δεν κλήθηκαν Έλληνες μάρτυρες.Η ποινή που τελικά επιβλήθηκε, ήταν πειθαρχικά μέτρα έναντι του Λάουντενμπαχ
Το 1976 ιδρύθηκε ο Σύλλογος Μελέτης και Προβολής των Προβλημάτων και Γενικού Εκπολιτισμού της περιφέρειας Διστόμου.
Η “σωστή πλευρά της ιστορίας” σε όλη της τη μεγαλοπρέπεια!