Η Εκκλησία στον καιρό του Στέφανου

Την περίοδο που επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ο Αλέξης Τσίπρας, οι σχέσεις με την Εκκλησία χαρακτηρίζονταν, αν μη τι άλλο, από κανονικότητα. Προνοητικός και πολιτικά ευέλικτος ο Αλέξης, «το καλό το παιδί», όπως τον έλεγε ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, δεν έφερνε ποτέ αντίρρηση και δεν δυσαρεστούσε την Ιεραρχία.

• Από την εφημερίδα Ορθόδοξη ΑΛΗΘΕΙΑ

Με έναν μαγικό τρόπο ο σύντροφος Αλέξης κατάφερνε να ικανοποιεί την Ιεραρχία παρότι ήταν εκ διαμέτρου αντίθετοι οι κόσμοι τους. «Θα ορκιστώ πολιτικά, αλλά θα έρθω πρώτα να πάρω την… ευχή σου» είχε πει του Ιερωνύμου όταν πρωτοεξελέγη πρωθυπουργός το 2015.

Μέχρι και το χατίρι στον Αρχιεπίσκοπο έκανε και διόρισε ως πολιτικό διοικητή του Αγίου Όρους αυτό το… πουλέν της Ορθοδοξίας, τον Κωστή Δήμτσα, που είχε την ίδια επιτυχία με τον Μητσιάλη του Μητσοτάκη, που έφυγε κι αυτός άρον άρον.

Για να αντιληφθείτε το οξύμωρο, ο Αλέξης με τον κλήρο ήταν σαν τον φανατικό βίγκαν που έχει κάτσει στο τραπέζι με τους κάρνιβορς. Οι μεν απολαμβάνουν αρνιά και κοκορέτσια, οι δε μπρόκολο και κουνουπίδι, κανένας δεν κοιτάει το πιάτο του άλλου και όλοι κάνουν τη δουλειά τους.

Γλέντια

Στην εποχή Κασσελάκη το χάσμα είναι δυσθεώρητο. Πρώτη φορά η Εκκλησία έχει τέτοια χαοτική απόσταση με τον τέταρτο στην τάξη θεσμό της Ελληνικής Δημοκρατίας.

Λίστες γάμου, γλέντια και ατζέντα εντελώς αντίθετη με την ελληνική κοινωνία. Καταστάσεις που η αξιωματική αντιπολίτευση μεγεθύνει και στις οποίες προσδίδει μια επίφαση κανονικότητας, σαν όλα αυτά να συνέβαιναν πάντοτε στην ελληνική κοινωνία.

Τον ασκό του Αιόλου άνοιξε, μην ξεχνάμε, η κυβέρνηση Μητσοτάκη, και ο Κασσελάκης κάνει τώρα το… γαμήλιο πάρτι. Σε λίγο ο Στέφανος και ο Τάιλερ, εύλογα, θα προχωρήσουν σε τεκνοθεσία. Και εκεί είναι που θα κληθεί ο Ιερώνυμος (και γιατί όχι και ο Μητροπολίτης Γλυφάδας;) να βαπτίσει το παιδί τους. Μπορούν να το αρνηθούν; Ασφαλώς όχι.

Η Εκκλησία πού φταίει, θα πουν ορισμένοι. Αυτά τα κάνουν οι πολιτικοί. Η ευθύνη της Ιεραρχίας είναι που δεν εξέφερε ουσιαστικό και διαφορετικό λόγο όταν θεσμοθετούνταν όλα αυτά. Είπε ένα ξερό «όχι» και απλώς διαμαρτυρόταν. Δεν εξήγησε επαρκώς γιατί διαφωνεί.

Να εξηγήσει και στην κυρία Πρόεδρο της Δημοκρατίας, δημόσια, γιατί στην ελληνική κοινωνία είναι σπουδαίο γεγονός να παραμείνουν κάποια πράγματα ως έχουν. Αλλο τα δικαιώματα και άλλο η αλλοίωση της φυσιογνωμίας της ελληνικής κοινωνίας.

Το κυριότερο όμως λάθος των Ιεραρχών: έβαλαν απέναντι τούς γκέι. Δεν τους αγκάλιασαν, δεν συνομίλησαν μαζί τους. Ενας διάλογος ανοικτός όπου να υπάρξει, έστω, αλληλοκατανόηση για τις θέσεις του άλλου.

Η Εκκλησία θα μπορούσε να λειτουργήσει ως γεφυροποιός σε αυτόν τον διαχωρισμό που ζει αυτή την περίοδο η ελληνική κοινωνία. Από τη μια, τους δήθεν «συντηρητικούς» που δεν θέλουν τις αλλαγές και, από την άλλη, τους «προοδευτικούς» που εκφράζουν ο Στέφανος και οι ισχυροί φίλοι του Κυριάκου Μητσοτάκη.