Στην τελευταία του κατοικία οδηγήθηκε νωρίτερα σήμερα στα Τίρανα της Αλβανίας ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος μέσα σε κλίμα μεγάλης θλίψης.
Η εξόδιος ακολουθία ξεκίνησε στις 12 ώρα Ελλάδος προεξάρχοντος του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου. Ο Μητροπολιτικός Ναός της Αναστάσεως ήταν κατάμεστος από κόσμο και συγκεκριμένα ορθόδοξυς πατριάρχες, αρχιεπισκόπους, αντιπροσώπους εκκλησιών και του Βατικανού, επικεφαλείς θρησκευτικών κοινοτήτων στην Αλβανία, την πολιτική και πολιτειακή ηγεσία της Αλβανίας.
Από την Ελλάδα το παρών έδωσαν ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, οι πρόεδροι του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ καθώς και άλλοι πολιτικοί.
Έξω από το ναό ήταν συγκεντρωμένο πλήθος κόσμου οι οποίοι παρακολουθούσαν την εξόδιο ακολουθία και αποχαιρετούσαν τον φωτισμένο ιεράρχη με δάκρυα στα μάτια.
Αμέσως μετά την ολοκλήρωση της εξοδίου ακολουθίας το σκήνωμα εξήλθε του ναού και λίγο αργότερα οδηγήθηκε στην ειδική κρύπτη προκειμένου να γίνει η ταφή. Εκείνη τη στιγμή εκτυλίχθηκαν συγκινητικές στιγμές καθώς ιερείς και πιστοί έψαλλαν το «Χριστός Ανέστη».
Παρακολουθήστε εδώ ολόκληρη την τελετή:
«Η Ορθοδοξία στην Αλβανία χάνει ένα βασικό υποστήλωμά της» ανέφερε συγκινημένος στον επικήδειο που εκφώνησε ο Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης Βαρθολομαίος.
«Καθήκον θλιβερόν. Ο μέγα στύλος της εν Αλβανίας εκκλησίας, έπεσε. Μεγάλη του αγάπη υπήρξε η ιεραποστολική αποστολή», είπε, μεταξύ άλλων.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανέφερε μεταξύ άλλων στον επικήδειο πως ο μακαριστός ήταν «φωτεινό παράδειγμα σοφία και δράσης».
“Τολμούμε να ελπίζουμε”, στις τρεις αυτές λέξεις του συνοψίζεται, νομίζω, η ζωή και η δράση του ιεράρχη που αποχαιρετούμε σήμερα. Γιατί ακριβώς η τόλμη και η ελπίδα ήταν οι δύο πυξίδες που πάντα οδηγούσαν τον Αναστάσιο σε αυτήν την θαυμαστή διαδρομή του. Μια διαδρομή σταθερά δίπλα στον άνθρωπο και στα δικαιώματά του. Πότε ως ταπεινός ιεραπόστολος στην Αφρική των πεινασμένων παιδιών. Πότε ως αθόρυβος συμπαραστάτης των φοιτητών στην Ελλάδα της δικτατορίας. Και βέβαια ως μέγας αναστυλωτής και επίμονος πρωτεργάτης της Ορθοδοξίας στην Αλβανία. Σε αυτό το μεγαλείο μιας ξεχωριστής προσωπικότητας υποκλινόμαστε γιατί ο αρχιεπίσκοπος Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας, ήταν ταυτόχρονα ένας διανοούμενος της πίστης, αλλά και ένας απλός υπηρέτης του πλησίον του».
«Με άλλα λόγια, ένα φωτεινό παράδειγμα σοφίας, αλλά και δράσης. Η εκδημία του δημιουργεί ένα δυσαναπλήρωτο κενό, όχι μόνο στον τόπο του και στην ομογένεια μας, όχι μόνο σε όλα τα μέρη όπου χτυπά η καρδιά του Ελληνισμού, για τον οποίο υπήρξε επί δεκαετίες ένας αληθινός φάρος, φάρος αγάπης και προσφοράς. Ευγένειες και απλότητας, πειθούς και αποτελεσματικότητας. Φάρος της Ορθοδοξίας. Και της ορθόδοξης χριστιανικής βιοτής, πίστης».
«Οι περισσότεροι εδώ γνωρίζουν, βέβαια, καλά τι πέτυχε ο Αναστάσιος από την πρώτη ώρα που έφτασε στην Αλβανία, το μακρινό 1991, σε μία ερημωμένη χώρα, ύστερα από το πέρασμα ενός αυταρχικού καθεστώτος. Κι όμως, αντλώντας δύναμη από τη βαθιά πίστη του, θεμελίωσε την Ορθόδοξη Αυτοκέφαλη Εκκλησία, ίδρυσε 400 και πλέον ενορίες, έχτισε και ανοικοδόμησε εκατοντάδες ναούς, χειροτονώντας 145 νέους κληρικούς, ενώ παράλληλα ίδρυσε δεκάδες εκπαιδευτικά, υγειονομικά και φιλανθρωπικά ιδρύματα, ένα μικρό, ίσως ένα μεγάλο θαύμα μέσα στα ερείπια».
«Ο αρχιεπίσκοπος υπήρξε πάντα μια γέφυρα φιλίας ανάμεσα στους δύο λαούς μας και ένας κρίκος επικοινωνίας ανάμεσα στα δύο κράτη μας. Θα μπορούσε δίκαια να αποκληθεί και ο διπλωμάτης της αγάπης σε μια αποστολή την οποία ο ίδιος υπηρέτησε με μέτρο και επίγνωση και ταυτόχρονα με έναν ανυποχώρητο δυναμισμό».
«Εκ μέρους της οικογένειάς μας, θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για την αγάπη που περιβάλατε τον θείο μας. Ξέρετε πόσο αγάπησε τον λαό που έζησε για περίπου 30 χρόνια. Τον λαό της Αλβανίας. Αγάπη, προσφορά, δικαιοσύνη, αλήθεια, ταπεινοφροσύνη, αγώνας, θάρρος, ελπίδα. Αυτά τον διέκριναν. Ας προσπαθήσουμε να ακολουθήσουμε το παράδειγμά του», είπε η ανιψιά του μακαριστού.
(πηγή κεντρικής φωτογραφίας print screen)
Δείτε επίσης:
Θρήνος και συγκίνηση στο ύστατο χαίρε στον μακαριστό Αναστάσιο
