Διαμαρτυρία για την σκηνή με τους χίτες στην ταινία για τον Καζαντζίδη

Ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Μαχητών και Φίλων τηςΕθνικής Αντιστασιακής Οργανώσεως Χ με ανακοίνωσή του διαμαρτύρεται για την σκηνή στην ταινία για τη ζωή του Καζαντζίδη, όπου ο πατέρας του τραγουδιστή ξυλοκοπήθηκε άγρια, με αποτέλεσμα να πεθάνει.

Στην επιστολή που υπογράφουν ο ο πρόεδρος του συνδέσμου Ιωάννης Γιαννάκενας και η γενική γραμματέας Θωμαΐς Παριανού, διαψεύδεται η εμπλοκή χιτών στο περιστατικό και αναφέρεται ότι στην περιοχή δεν υπήρχε οργάνωση Χ.

«Είναι κρίμα σε μια τέτοια καλή παραγωγή με εξαιρετικούς συντελεστές, να παραχαράσσεται η οικογενειακή του ιστορία, για πτυχή που ο ίδιος ο Στέλιος είχε μιλήσει και ξεκαθαρίσει… με αποτέλεσμα να δημιουργούνται διχαστικά μηνύματα και στρεβλές εντυπώσεις» αναφέρουν μεταξύ άλλων τα μέλη του συνδέσμου.

Αναλυτικά η ανακοίνωση- διαμαρτυρία:

«Αναμφισβήτητα, ο Στέλιος Καζαντζίδης είναι από τις μεγαλύτερες φωνές της μεταπολεμικής Ελλάδος. Είναι από τους θεμελιωτές του αστικού λαϊκού τραγουδιού, ο πρωτομάστορας. Ο Στέλιος Καζαντζίδης αγαπήθηκε φανατικά, μπήκε στις καρδιές και στα σπίτια των ανθρώπων, τραγουδήθηκε και χάρισε το αίσθημα της οικειότητας σε όσους ένιωσαν ότι τραγουδά για εκείνους. Η φωνή του υπήρξε το όχημα και το μέσον για την επούλωση των ψυχικών τραυμάτων μιας ολόκληρης κοινωνίας στην μεταπολεμική δεκαετία του 40. Η μοναδική φωνή του, μείγμα βυζαντινών δρόμων, δημοτικών ακουσμάτων και προσωπικών βιωμάτων αλλά και η στάση ζωής του, συνετέλεσαν από νωρίς να ανυψωθεί στον χώρο του Μύθου. Και ο Μύθος συνεχίζεται και μεγαλώνει με την ταινία «Υπάρχω» όπου εκατοντάδες χιλιάδες συρρέουν στις αίθουσες προβολής για να την παρακολουθήσουν. Δεν αποτελεί έκπληξη ότι μεγάλο μέρος των θεατών είναι νεαρής ηλικίας. Είναι η τρανή απόδειξη ότι η προσφορά του έχει χαραχτεί ανεξίτηλα στο συλλογικό εθνικό ασυνείδητο, που όταν βρει την αφορμή εκδηλώνεται με εκκωφαντικό τρόπο, διαψεύδοντας όσους απεργάζονται σχέδια «ομογε­νοποίησης και χυλοποίησης» της νέας γενιάς και όσους συστηματικά προσπαθούν να αποδημήσουν τα θεμέλια του λαϊκού μας πολιτισμού.

ΕΙΝΑΙ ΚΡΙΜΑ, σε μια τέτοια καλή παραγωγή με εξαιρετικούς συντελεστές, να παραχαράσσεται η οικογενειακή του ιστορία, για πτυχή που ο ίδιος ο Στέλιος είχε μιλήσει και ξεκαθαρίσει… με αποτέλεσμα να δημιουργούνται διχαστικά μηνύματα και στρεβλές εντυπώσεις.

Αποκατάσταση ιστορικής αλήθειας

Στην ταινία εμφανίζονται κάποιοι με λευκά περιβραχιόνια και το σήμα της οργάνωσης Χ να ξυλοκοπούν τον πατέρα του. Ουδέν αναληθέστερον τούτου!!!

Σύμφωνα με απομαγνητοφωνημένη συνέντευξη/συζήτηση του Στέλιου Καζαντζίδη στον Βασίλη Βασιλικό που καταγράφεται στο βιβλίο «Υπάρχω», κατά την διάρκεια της Κατοχής, το 1942, μετακόμισαν από την Νέα Ιωνία Αθηνών αρχικά στο χωριό Πλατανάκια Κιλκίς και μετά στο χωριό Μουριές του Κιλκίς, όπου είχαν συγγενείς. Σύμφωνα με τον Καζαντζίδη οι Μουριές αυτό ήταν το χωριό του Κώστα Παπαδόπουλου. Ο πατέρας του Χαράλαμπος ήταν υπεύθυνος της Ε.Τ.Α (του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ) στην περιοχή. Κάποια στιγμή 3 ανίψια του πατέρα του, μέλη της ομάδας του Παπαδόπουλου (Πόντιοι πατριώτες), που είχαν κατηγορηθεί για διάφορα, θέλησαν να παραδοθούν. Απευθύνθηκαν στον Χαράλαμπο Καζαντζίδη ο οποίος –δήθεν- τους απέτρεψε αλλά αυτοί τον ακολούθησαν στο χωριό όπου κυριολεκτικά λυντσαρίστηκαν από τους κατοίκους του….!!!

Όταν άλλαξε η κατάσταση, το 1945, οι γονείς των παιδιών αυτών ζήτησαν εξηγήσεις από τον πατέρα του Στέλιου και μη βρίσκοντας τις ικανοποιητικές τον ξυλοφόρτωσαν. Αυτό ανάγκασε την οικογένειά του να επιστρέψει στην Αθήνα. Ο Χαράλαμπος Καζαντζίδης πέθανε στα τέλη του 1946 ή στις αρχές του 1947. Δύο περίπου χρόνια μετά! Επιπλέον, αναφέρεται ότι ο Χαράλαμπος είχε χρόνιο έλκος που τον ταλαιπωρούσε πολύ πριν τον πόλεμο και την Κατοχή (σελίδα 16).

Συμπέρασμα:
1) Δεν υπήρχε οργάνωση Χ στην περιοχή. Υπήρχε μόνο η ομάδα του Κώστα Παπαδόπουλου («Υπάρχω» σελίδα 13-14) («Στέλιος Καζαντζίδης» Κυριάκου Διακογιάννη εκδόσεις Κάκτος 2001, σελίδα 192).

2) Στην περιοχή του Κιλκίς υπήρξε κυριολεκτικά ανθρωποσφαγή χιλιάδων Ελλήνων. Η μάχη του Κιλκίς θεωρείται ως η πλέον πολύνεκρη σύγκρουση ενόπλων, μαζί με τη σφαγή που επακολούθησε, κατά τη διάρκεια της κατοχικής περιόδου αλλά και ως το τέλος της κομμουνιστικής ανταρσίας το 1949, εξαιρουμένων των μαχών σε Γράμμο και Βίτσι. Η Μάχη του Κιλκίς, κυρίως όμως η Σφαγή αιχμαλώτων που ακολούθησε, ήταν η δεύτερη πιο πολύνεκρη μάχη που διεξήχθη επί Ελληνικού εδάφους μετά τη μάχη Κιλκίς-Λαχανά (19 έως 21 Ιουνίου 1913) στον Β’ Βαλκανικό Πόλεμο. Στην πράξη αυτό που έγινε στο Κιλκίς δεν ήτανε μάχη αντιπάλων, ήταν εγκληματική, δολοφονική ενέργεια μιας ένοπλης συμμορίας τα μέλη της οποίας τυφλωμένα από μίσος και κομματική εμπάθεια θέλησαν να επιβάλλουν την αποτρόπαιη ιδεολογία τους καταφεύ­γοντας σε μια ολοκάθαρη πρόθεση εξοντώσεως των ιδεολογικών αντιπάλων τους.

3) Ο πατέρας του Καζαντζίδη πιθανώς να ξυλοκοπήθηκε ως αντίδραση αντιποίνων από χαροκαμένους γονείς πρώτα ή δεύτερα ξαδέλφια του Χαράλαμπου Καζαντζίδη.

4) Ο ξυλοδαρμός δεν απετέλεσε την αιτία θανάτου του αφού απεβίωσε, πιθανώς από χρόνιο έλκος στομάχου, περίπου 2 χρόνια μετά!

Πηγές: Υπάρχω Βασίλη Βασιλικού Νέα Σύνορα Εκδοτικός οργανισμός Λιβάνη Αθήνα 2000
Στέλιος Καζαντζίδης Κυριάκου Διακογιάννη εκδόσεις Κάκτος 2001

ΣΤΟ ΔΙΑΤΑΥΤΑ

ΓΝΩΣΤΟΠΟΙΟΥΜΕ ΤΗΝ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΜΑΣ ΑΥΤΗ, για την συγκεκριμένη και διχαστική παραπληροφόρηση που γίνεται και η οποία καλύπτει μια τραγική περίοδο της νεοτέρας Ελληνικής Ιστορίας, όπου το θηρίο κατέλαβε πολλούς ανθρώπους και η βία κατασπάραξε τον Ελληνικό Λαό αφήνοντας έντονα τα σημάδια του έως και σήμερα.
ΕΚΤΙΜΟΥΜΕ / ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ ότι δεν υπήρξε ΠΡΟΜΕΛΕΤΗΜΕΝΗ ΠΑΡΑΧΑΡΑΞΗ και θα υπάρξει η αποκατάσταση της αλήθειας, ώστε να μην αδικηθεί η μνήμη του αγαπημένου Στέλιου, αλλά και αγωνιστών που μόνο κίνητρο είχαν τον αγώνα για την Λευτεριά της Πατρίδος απέναντι σε όλους τους επιβουλείς-εισβολείς»