Οι αρχαίοι όλα μας τα έχουν πει. Εμείς δεν τους έχουμε δώσει τη σημασία που θα έπρεπε. «Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού» έλεγαν οι αρχαίοι.
Εμείς επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάθη και δύο και τρεις και 13 φορές. Στην πανδημία διαπιστώσαμε πόσο επισφαλής κλάδος (και όχι βιομηχανία όπως κάποιοι αδαείς τον ονομάζουν) είναι ο τουρισμός.
Από τότε έπρεπε να καταλάβουμε ότι απαιτείται να αναπτύξουμε κι άλλους κλάδους της οικονομίας, αν θέλουμε η χώρα να έχει ισορροπημένη ανάπτυξη.
Και είχαμε την ευκαιρία να το κάνουμε αξιοποιώντας τις πιστώσεις των ευρωπαϊκών ταμείων. Αλλά όχι. Εμείς πάλι στον τουρισμό τα ρίξαμε όλα. Είπαμε πως αφού η πανδημία πέρασε, είμαστε ασφαλείς. Πως δεν θα ξαναγίνει κάτι τέτοιο.
Βολευόμαστε να είμαστε οι σερβιτόροι των Ευρωπαίων. Βολευόμαστε με τη στασιμότητα. Με τη λογική της ήσσονος προσπάθειας.
Και ναι μεν πανδημία δεν επανήλθε, προέκυψαν όμως οι σεισμοί της Σαντορίνης που μας δείχνουν και πάλι πόσο επισφαλής είναι ο τουρισμός και πόσο ανόητο είναι να έχεις «όλα τα αυγά στο ίδιο καλάθι».
Πηγή: «Το περίπτερο», εφημερίδα «Εστία»
Μας μαθαίνουν να βολευομαστε σαν σερβιτόροι να βάζουμε καθρέπτες στην εύφορη γης μας. Δεν ξέρουν και δεν θέλουν να μας μάθουν κάτι άλλο. Πώς θα γινόταν η Ευρώπη τής Γερμανίας αν δεν έκλειναν οι βιομηχανίες των χωρών και να αγοράζουμε τα προϊόντα που παράγουν με δάνεια και επιδοτήσεις;
Το δυστύχημα είναι ότι αυτοί που δεν βολεύονται φεύγουν για να δημιουργήσουν αλλού.
Είδε κανείς να ιδρώνει το αυτί κανενός;
Φίλε αντιλαμβάνομαι τι λες αλλά αυτή είναι απλώς μια επιδερμική ανάλυση γιατί φεύγει ο κόσμος.
Καταρχάς ζεις σε χώρα με φορολογία επιπέδου σκανδιναβικής χερσονήσου και υπηρεσίες επιπέδου Ζιμπάμπουε.
Δεν γίνεται να παίρνεις βασικό μισθό και να φορολογείσαι και από πάνω.
Να φτιάξεις τι στην Ελλάδα;; Μια άδεια για οτιδήποτε χρειάζεται 2-3 χρόνια. Στην Βουλγαρία θέλει 24 άντε 48 ώρες και η φορολογία είναι λογικότατη.
Η Ελλάδα είναι σε τραγικό επίπεδο γιατί δεν υπάρχει δικαιοσύνη, υπάρχει τραγική γραφειοκρατία σε όλα, υπάρχει υπερβολική φορολογία στους μικρομεσαίους, μισθωτούς και συνταξιούχους και δεν υπάρχουν παροχές/υπηρεσίες ανάλογες με αυτούς.
Σε ένα τέτοιο περιβάλλον δεν μπορεί να ευδοκιμήσει καμία επιχείρηση εκτός αν λυμαίνεται κρατικούς πόρους ή αν φοροδιαφεύγει-φοροαποφεύγει συστηματικά. Αν πας λοιπόν εσύ με τον σταυρό στο χέρι να ανοίξεις επιχείρηση, θα αλλάζεις τα λεφτά σου ή θα την κλείσεις. Τυγχάνει επίσης μεγάλο μέρος από τις επιχειρήσεις που φοροδιαφεύγουν να είναι επιχειρήσεις εστιάσεως ή τουριστικές. Οι εργαζόμενοι σε αυτές είναι σερβιτόροι ή καμαρότοι.
Οπότε οι άνθρωποι που δεν θέλουν να είναι καμαρότοι ή σερβιτόροι και θέλουν να δουλέψουν κάπου αλλά δεν μπορούν να βολευτούν στην κρατική μηχανή ή στις κρατικοδίαιτες επιχειρήσεις αναγκαστικά φεύγουν στο εξωτερικό.