Συγκινεί ο αδερφός του αδικοχαμένου Ντένις Ρούτσι: Έγραψε σε χωράφι 100 στρεμμάτων «Δεν έχω οξυγόνο»

Ρίγη συγκίνησης προκαλεί στο πανελλήνιο η κίνηση συγγενούς ενός εκ των θυμάτων των Τεμπών, ο οποίος πήρε την πρωτοβουλία να «γράψει» σε έκταση 100 στρεμμάτων το σύνθημα των ανθρώπων που συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις: «Δεν έχω οξυγόνο».

Ειδικότερα, ο Κρίστιαν Ρούτσι, αδελφός του Ντένις Ρούτσι που επέβαινε στη μοιραία αμαξοστοιχία κι έχασε την ζωή του με φρικτό τρόπο, με την βοήθεια ενός αγρότη φίλου του, κατάφεραν να «γράψουν» λίγο έξω από τη Θεσσαλονίκη τις λέξεις που έχουν αποτυπωθεί στην καρδιά όλου του κόσμου.

«Όλο αυτό ξεκίνησε μαζί με τον πολύ καλό μου φίλο τον Ανέστη. Καθίσαμε, συζητήσαμε σχετικά με αυτό το ηχητικό που ακούσαμε το “δεν έχω οξυγόνο”. Είδαμε ότι μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε γύρω στα 100 στρέμματα που έχει και να γράψουμε το “δεν έχω οξυγόνο”. Πάνω απ’ όλα σκέφτηκα τον αδερφό μου τον Ντένις, που έχασα 22 χρονών, δολοφονήθηκε βασικά 22 χρονών και λέω θα το κάνω εις μνήμην του και εις μνήμην των παιδιών και δεν θα το ξεχάσουμε και θα το κυνηγήσουμε μέχρι (το) τέρμα. Αυτό που σκεφτόμουν εκείνη τη στιγμή που άκουγα αυτό το ηχητικό, ήταν το τι είδαν τα παιδιά, το τι έζησαν και με πόσο άσχημο τρόπο έφυγαν», ανέφερε ο αδερφός του αδικοχαμένου παιδιού.

Ερωτηθείς για το πώς είναι αυτά τα δύο χρόνια χωρίς τον Ντένις είπε πως καθημερινά του λείπει και πως πλέον οτιδήποτε κάνει, το κάνει για να τον κάνει περήφανος. «Θέλω από εκεί πάνω να με βλέπει και να είναι χαρούμενος. Είναι σαν να έχω χάσει το άλλο μου μισό. Από τότε που έγινε όλο αυτό, νιώθω ότι και εγώ έφυγα μαζί του εκείνη την ημέρα. Μόλις έμαθα το τι έχει συμβεί, βρέθηκα μετά από λίγες ώρες στη Λάρισα και αυτό πού αντίκρισα εκεί πέρα ήταν ένα χάος. Ήμασταν όλοι σε κατάσταση σοκ. Ήταν σαν να βλέπω σκηνές πολέμου. Ήμουν τρεις – τέσσερις ημέρες εκεί μέχρι να ταυτοποιηθεί», περιέγραψε και κατέληξε:

«Θυμάμαι καθημερινά το άγχος και το στρες που είχαμε. Δεν μπορούσαμε να κοιμηθούμε το βράδυ. Ήταν πολύ σκληρό και πολύ άσχημο όλο αυτό. Βλέπαμε ασθενοφόρα, άνθρωποι να κλαίνε να περιμένουν το παιδί τους να το δούνε. Τα ασθενοφόρα στην αρχή έβγαζαν ανθρώπους που ήταν ελαφρά χτυπημένοι και όσο περνούσε η ώρα έβγαζαν σάκους και σακούλες. Άκουσα χαρακτηριστικά να λέει ένας άνθρωπος ότι “μία σακούλα είναι ελαφριά” και να κατεβάζει το κεφάλι του».

Δείτε επίσης:

• Κυβέρνηση βιντεοκασέτας
• Έλαβαν θέση οι «δελφίνοι» στη ΝΔ
• Τραγωδία Τεμπών: «Στο πεδίο έπρεπε να εισέλθουν μόνο όσοι ήταν αρμόδιοι για να κάνουν έλεγχο», τονίζει ο δικηγόρος οικογενειών