Η Ελλάδα στις ράγες της εξέγερσης…
Ήταν 28 Φεβρουαρίου 2023, όταν ο χρόνος για 57 ψυχές σταμάτησε στα Τέμπη. Δύο τρένα, ένα επιβατηγό και ένα εμπορικό, για ένα τέταρτο της ώρας βρίσκονταν στην ίδια σιδηροδρομική γραμμή, με αποτέλεσμα να συγκρουστούν.
- Του Νίκου Νικόλιζα – εφημερίδα espresso
Εκείνο το καταραμένο βράδυ έμελλε να γίνει εφαλτήριο εξελίξεων σε κάθε τομέα για την Ελλάδα και να «γεννηθεί» η «γενιά των Τεμπών». Ναι, εκείνη η εγκληματική νύχτα έγινε ορόσημο για νεολαίους που κάποιοι κύριοι της εξουσίας ήθελαν να είναι η γενιά των videogames και του TikTok!
Στα πρόσωπα των 57 αδικοχαμένων συμπατριωτών τους, που έχασαν με τον πιο βάρβαρο τρόπο τη ζωή τους, είδαν τον δικό τους εφιάλτη, καθώς είχαν πιστέψει (όπως όλοι μας) ότι είχαμε ασφαλή τρένα. Λίγες ημέρες νωρίτερα, μάλιστα, ο αρμόδιος υπουργός Κώστας Καραμανλής του Αχιλλέα κουνούσε το δάχτυλο μέσα στη Bουλή, μιλώντας για «ντροπή» σε όσους μιλούν για την ασφάλεια των τρένων. Και, όπως φαίνεται, το σύμπαν συνωμότησε ώστε να αποδειχτεί η φρικτή αλήθεια ενός σάπιου συστήματος, καθώς για δεκαετίες εκατομμύρια Ελληνες ταξίδευαν με αυτά τα τρένα.
Ωστόσο, αυτή η άτυχη γενιά Ελλήνων, που βλέπει τη ζωή της να κατακλύζεται από Μνημόνια, ακρίβεια, και ψέματα, όπως λέει, αντιδρά και για έναν άλλον λόγο: γιατί πολιτικοί όπως ο υπουργός Υγείας Αδωνις Γεωργιάδης την πόλωσε, την πείσμωσε και τελικά την έβγαλε στους δρόμους.
Ετσι, η «γενιά των Τεμπών» φαίνεται πως ταρακουνήθηκε, άφησε πίσω τους καφέδες, τα ντελίβερι, τα αποκριάτικα γλέντια και αποφάσισε να διεκδικήσει το σημαντικότερο για ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος: δικαιοσύνη! Η «Espresso» μίλησε με παιδιά της «γενιάς των Τεμπών», την ώρα που ετοιμάζονταν να βρεθούν στο γιγαντιαίο συλλαλητήριο του Συντάγματος! Με πολιτική άποψη, με κριτική σκέψη για όσα έχουν γίνει και με τη λέξη «δικαιοσύνη», η «γενιά των Τεμπών» βγαίνει μπροστά! Και ας ελπίσουμε ότι τούτη η γενιά θα ανθίσει, θα γίνει ο σπόρος της ελπίδας στα χώματα μιας κοινωνίας που παλεύει να βγει από τον βούρκο…
Αναστασία Ηλιοπούλου, ετών 25
«Αρχικά, οφείλω να τονίσω ότι ο πρωθυπουργός πράττει και φέρεται αυθαίρετα, καθώς και εγώ και η οικογένειά μου και ο ελληνικός λαός τού δώσαμε την απόλυτη πλειοψηφία. Εφόσον έγινε αυτό το τραγικό δυστύχημα, το λάθος είναι όλων ημών, που τον ξαναψηφίσαμε. Ομως, τότε δεν είχαμε μια πλήρη εικόνα της πραγματικότητας για το δυστύχημα των Τεμπών. Θεωρώ ότι είναι η απόλυτη συγκάλυψη, βάσει όλων των γεγονότων που ως νοήμων άνθρωπος βλέπω, διαβάζω και ακούω καθαρά πλέον για το τι συνέβη εκείνη τη μοιραία νύχτα. Θεωρώ πως ο πρωθυπουργός κάνει μεγάλο σφάλμα που βγάζει μπροστά τον Αδωνι και μιλάει για αυτό το δυστύχημα. Θα ήταν πιο δίκαιο για όλους εμάς που τον ψηφίσαμε να έλεγε ότι ήταν αμέλεια της κυβέρνησης που δεν έκαναν τα έργα που έπρεπε, ώστε να μη φτάσουμε στο τραγικό δυστύχημα. Είναι πραγματικά ύβρις να ξέρεις την αλήθεια και να κοροϊδεύεις τους χαροκαμένους γονείς. Θα έρθει σίγουρα και η νέμεσις, αργά ή γρήγορα».
Ευάγγελος Βαρελάς, ετών 27
«Το έγκλημα των Τεμπών είναι ό,τι πιο απάνθρωπο έχει γνωρίσει η δική μου γενιά. Σαφώς και ο πολιτικός κόσμος έχει σχεδόν την απόλυτη ευθύνη, καθώς εκείνος διορίζει, εκείνος ανεβαίνει στην εξουσία για να ελέγξει την κοινωνία και τη λειτουργία της. Ναι, είμαι η γενιά των Τεμπών, και ελπίζω σήμερα να πάνε όλοι στα συλλαλητήρια. Ελπίζω επίσης να πάμε πολύ σύντομα σε εκλογές, γιατί δεν είναι μόνο το θέμα των Τεμπών που μας απασχολεί εμάς ως νεολαία, αλλά η καθημερινότητα. Και φυσικά να φύγει ο Αδωνις Γεωργιάδης, που με τον λόγο του μας πεισμώνει ακόμα περισσότερο να μην ξαναψηφίσουμε αυτό το κόμμα. Η τροχιά της Ελλάδας είναι σε λάθος ράγες και στη λάθος πλευρά της Ιστορίας. Ελπίζω με τα συλλαλητήρια να εισακουστεί ο λαός!»
Ιερόθεος Πασσαλής, ετών 21
«Για μένα και τη γενιά μου είναι η δική μας 28η, όπως την έχουν ονομάσει. Υστερα από αυτό το τραγικό δυστύχημα, πιστεύω πως κάτι μπορεί να αλλάξει για μια καλύτερη Ελλάδα. Το τραγικό είναι ότι χάθηκαν άδικα 57 συμπατριώτες μας, και δεν μπορούμε εμείς οι απλοί πολίτες να το χωνέψουμε. Νομίζω πως ακόμα η κυβέρνηση δεν το έχει πάρει ζεστά και δεν έχει καταλάβει τι πραγματικά συνέβη εκείνο το μοιραίο βράδυ. Και ερωτώ: αν ήταν τα παιδιά τους εκείνο το μοιραίο βράδυ στο τρένο, τι θα έκαναν; Φυσικά, πλέον φοβάμαι να πάρω το τρένο. Εκείνο το βράδυ ήταν και δικός μου κολλητός στο τρένο, αλλά ευτυχώς επέζησε. Εννοείται ότι από τότε αποφεύγω να πάρω οποιοδήποτε μέσο μαζικής μεταφοράς. Το μήνυμα που θέλω να στείλω σε όλους για τα συλλαλητήρια είναι ότι πρώτη φορά βλέπω τον κόσμο τόσο ενωμένο. Και αυτό είναι ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο».
Χρήστος Τζούρας, ετών 16
«Προσωπικά, κρίνω ότι σήμερα πρέπει να κατέβουν όλοι στους δρόμους. Να νεκρώσουν τα πάντα. Οχι για θέμα κυβέρνησης, όχι για θέμα πολιτικό. Οφείλουμε να τιμήσουμε τους 57 συνανθρώπους μας, που το αίμα τους χύθηκε στα φαράγγια των Τεμπών. Πρέπει να ερευνηθεί σε βάθος το θέμα και να αποδοθεί δικαιοσύνη, όποιος και αν είναι αυτός που ευθύνεται. Και δεν πρέπει να βγούμε στους δρόμους μόνο αυτή την Παρασκευή, αλλά κάθε Παρασκευή. Μπορεί να ήμουν εγώ στο τρένο, να ήταν ένας δικός μου άνθρωπος. Πλέον δεν πηγαίνω ούτε εγώ ούτε η οικογένειά μου με τα μέσα μαζικής μεταφοράς, γιατί φοβόμαστε. Ως οικογένεια έχουμε δικό μας μεταφορικό μέσο και πηγαίνουμε όπου θέλουμε».
Εντουάρντο Ούκα, ετών 19, Γιάννης Βονασούντας, ετών 17
«Πιστεύω πως δεν είναι θέμα κυβέρνησης και πολιτικό, αλλά ποιοι ήταν σε συγκεκριμένα πόστα που δεν έκαναν σωστά τη δουλειά τους. Δυστυχώς, τοποθετούν ακατάλληλους ανθρώπους στις πιο καίριες θέσεις με σκοπό το ρουσφέτι. Δεν είναι δυνατόν να βάζουν τυχαίους ανθρώπους, χωρίς γνώσεις, σε θέσεις που παίζουν με τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων. Μετά το δυστύχημα δεν έχουμε ξαναμπεί σε μέσα μεταφοράς γιατί φοβόμαστε, και κυρίως στα τρένα. Γιατί από την πρώτη στιγμή βάλαμε τον εαυτό μας στη θέση αυτών των παιδιών. Μέσα στο τρένο βρίσκονταν και φίλοι από τα Μέγαρα, αλλά ευτυχώς γλίτωσαν. Οπως μας έλεγαν και οι γονείς μας, πάντα τα τρένα τα θεωρούσαν ασφαλή για μεταφορά. Ομως, πλέον, όταν μιλάς για το τρένο σκέφτεσαι το δυστύχημα των Τεμπών. Το μόνο που ελπίζουμε είναι ότι μετά τα συλλαλητήρια το κράτος έβαλε μυαλό και σαφώς θα είμαστε παρόντες στο συλλαλητήριο».
Κωνσταντίνος Διαμαντόπουλος, ετών 33
«Είμαι ειλικρινά βαθύτατα στενοχωρημένος για όλα αυτά που έχουν συμβεί στην πατρίδα μου. Είμαι η γενιά που έχει βιώσει ακόμα ένα τραγικό δυστύχημα, τότε με το λεωφορείο στα Τέμπη, και το θυμάμαι σαν όνειρο. Βλέπω και διαβάζω για άλλη μια φορά, όμως, ότι δεν υπάρχει δικαιοσύνη σε αυτό το κράτος. Οι χαροκαμένοι γονείς να ψάχνουν επί δύο χρόνια να βρουν το δίκιο τους και να πέφτουν πάνω σε βράχο. Πιστεύω ότι, επειδή τα πράγματα έφτασαν στο απροχώρητο και ο κόσμος βγήκε στους δρόμους, κάτι θα γίνει και θα υπάρχει δικαίωση για τους γονείς. Το μόνο για το οποίο χαίρομαι είναι που όλος ο ελληνικός λαός είναι μονοιασμένος. Ωστόσο, η αξιοπιστία στα τρένα και στα μέσα μαζικής μεταφοράς έχει πληγεί ανεπανόρθωτα. Μου έχει δημιουργηθεί μια τρομερή φοβία, που αδυνατώ να χρησιμοποιήσω οποιοδήποτε μέσο μεταφοράς».
Αργύρης Πλαταράς, ετών 19, Γιάννης Βασιλείου, 19 ετών
«Τα Τέμπη είναι ένα θέμα για το οποίο θα πρέπει όλοι οι Ελληνες να βγουν στους δρόμους και να δείξουν ότι νοιάζονται για τη ζωή τους και τη ζωή των συμπατριωτών τους. Είναι ένα πολύ σημαντικό θέμα για μένα, γιατί πρώτη φορά βλέπω τέτοια ομοψυχία από τους Ελληνες. Μπορεί να είμαι πολύ μικρός, όμως θέλω να ζω σε μια καλύτερη χώρα, που να μη φοβάμαι να πηγαίνω με τα τρένα και τα λεωφορεία στο σχολείο μου και στις δουλειές μου. Ακούω ότι όλα αυτά τα χρόνια η Ευρωπαϊκή Ενωση έχει δώσει εκατομμύρια των εκατομμυρίων. Τι έγινε, όμως, και είμαστε στα χρόνια του παππού μου ακόμα; Θεωρώ πως αυτό που έγινε στα Τέμπη είναι έγκλημα και κοροϊδία σε ένα μεγάλο μέρος, γιατί φαίνεται και από τον αγώνα των συγγενών, που ψάχνουν μόνοι να βρουν αποδεικτικά στοιχεία. Νομίζω πως έχει αρχίσει να το αντιλαμβάνεται αυτό ο κόσμος, και δεν θεωρώ πως θα ξεχαστεί εύκολα αυτό το τραγικό συμβάν. Σαφώς μπορούμε να το μεταφράσουμε και ως πολιτικό θέμα. Δυστυχώς, έχουμε βάλει και εμείς το λιθαράκι μας σε όλο αυτό, γιατί ψηφίζουμε συγκεκριμένους ανθρώπους που δεν θα έπρεπε να ψηφίζουμε».
Γρηγόρης Πλαταράς, ετών 16
«Ξεκάθαρα για εμένα και την οικογένειά μου ήταν ένα έγκλημα. Ηταν άδικο να συμβεί όλο αυτό σε αυτά τα παιδιά, και στους 57 συμπατριώτες μας. Χάθηκαν άδικα. Και, κυρίως, δεν υπάρχει δικαιοσύνη για να βρουν δικαίωση οι δικοί τους άνθρωποι. Δεν φοβάμαι να μπω στο τρένο, απλά σκέφτομαι ότι αν ήμουν στη θέση αυτών των παιδιών σήμερα δεν θα ήμουν εδώ να σας μιλάω. Αυτό που θέλω να ζητήσω από τους πολιτικούς είναι δικαιοσύνη. Μόνο έτσι μπορεί να πάμε ως χώρα μπροστά και εύχομαι να μη θρηνήσουμε άλλα θύματα. Είναι κρίμα, πολύ κρίμα!»
