«Κραυγή» αγωνίας από τους κατοίκους περιμετρικά του Γ’ Κοιμητηρίου Αθηνών: Υγειονομική και κοινωνική «πληγή»

Μια εκκωφαντική «κραυγή» αγωνίας υψώνεται από τις γειτονιές γύρω από το Γ’ Νεκροταφείο Αθηνών, όπου εκατοντάδες πολίτες ζουν σε συνθήκες που παραβιάζουν κάθε κανόνα υγιεινής και ασφάλειας. Η καθημερινότητα των ανθρώπων που μένουν περιμετρικά του κοιμητηρίου έχει μετατραπεί με την πάροδο του χρόνου σε έναν ατέρμονο εφιάλτη, με την ποιότητα ζωής τους να κατακρημνίζεται.

• Από την Ιωάννα Τσέφλιου – εφημερίδα Espresso, Φωτό: Βαγγέλης Μάσσιας

Το Γ’ Νεκροταφείο, κορεσμένο εδώ και χρόνια και στερούμενο βασικών υποδομών (γεγονός που έχουμε αναδείξει και σε προηγούμενο φωτορεπορτάζ), έχει πάψει προ πολλού να αποτελεί τόπο ανάπαυσης. Αντίθετα, έχει μετατραπεί σε εστία μόλυνσης και υποβάθμισης, με την αποπνικτική δυσοσμία από τα αδιάλυτα λείψανα να πνίγει τις γειτονιές, τη στιγμή που η ανεξέλεγκτη παρουσία τρωκτικών και εντόμων αλλά και η εγκληματικότητα που καταγράφεται συνθέτουν ένα σκηνικό που μόνο ως «κόλαση πριν από τον θάνατο» μπορεί να περιγραφεί.

«Η κατάσταση εδώ και αρκετά χρόνια είναι απελπιστική. Το Νεκροταφείο λειτουργεί χωρίς να τηρούνται οι στοιχειώδεις κανονισμοί, με οτιδήποτε συνεπάγεται αυτό για την ψυχική και τη σωματική μας υγεία. Τα μνήματα είναι μία “ανάσα’’ από τις εισόδους των σπιτιών μας, παρά τον σχετικό κανονισμό, ενώ η αποπνικτική δυσοσμία και τα τρωκτικά καθιστούν την καθημερινότητα ανυπόφορη. Το Γ’ Νεκροταφείο είναι κορεσμένο, δεν υπάρχουν χώροι πλέον και τα εδάφη δεν μπορούν μετά την τόση χρήση να λειτουργήσουν για τον συγκεκριμένο σκοπό» καταγγέλλουν αποκλειστικά στην «Espresso» οι κάτοικοι της περιοχής, που προσπαθούν με καταγγελίες κι εκθέσεις προς τις αρμόδιες Αρχές να βρουν το δίκιο τους και να διεκδικήσουν ένα καλύτερο επίπεδο ζωής, όμως συναντούν συνεχώς «τοίχο».

Η εγγύτητα των μνημάτων στα σπίτια, σε κατάφωρη παραβίαση των σχετικών κανονισμών, έχει δημιουργήσει μια αποπνικτική ατμόσφαιρα, όπως τονίζουν, την ώρα που ο Δήμος Αθηναίων -αρμόδιος για το κοιμητήριο- κωφεύει στις εκκλήσεις και τις επιστολές τους. Πλέον, οι ταφές γίνονται κυριολεκτικά λίγα βήματα από τις εισόδους των σπιτιών τους, καθιστώντας αδύνατη την καθημερινή διαβίωση.

«Εχει καταστρατηγηθεί η νομοθεσία που αφορά την απόσταση των τάφων από τα σπίτια (τουλάχιστον 100 μέτρα). Πραγματικά, πλέον τα μνήματα εντείνονται ακόμη και κατά μήκος της περίφραξης, δηλαδή στα 10 μέτρα από τις πόρτες μας» υποστηρίζουν φανερά απηυδισμένοι οι πολίτες -τα στοιχεία των οποίων είναι στη διάθεση της εφημερίδας- και τονίζουν:

«Τρέμουμε να βγούμε ακόμη και στα μπαλκόνια μας, μη γίνουμε άθελά μας θεατές οποιασδήποτε δυσάρεστης διαδικασίας. Ακόμη και οι εκταφές πραγματοποιούνται με αισχρό τρόπο, έχουμε δει σορούς που δεν έχουν υποστεί την παραμικρή αποσύνθεση να τοποθετούνται σε καροτσάκια για να θαφτούν μετά κάπου αλλού» λένε.

Την ίδια ώρα, η αποψίλωση του πρασίνου -που, σύμφωνα με τη νομοθεσία, θα έπρεπε να λειτουργεί ως φυσικό φίλτρο προστασίας- έχει επιδεινώσει δραματικά την κατάσταση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ένα τμήμα που βρίσκεται μόλις λίγα μέτρα από την κεντρική είσοδο, όπου για δεκαετίες υψώνονταν επιβλητικά δέντρα, τα οποία σταδιακά εξαφανίστηκαν. Η πυκνή βλάστηση που άλλοτε απλωνόταν σε αυτό το κομμάτι γης παραδόθηκε, κομμάτι κομμάτι, στο μάρμαρο και το τσιμέντο. Η ανάγκη για περισσότερους τάφους, αποτέλεσμα της έλλειψης σχεδιασμού και πρόβλεψης, καταβρόχθισε το πράσινο, το οποίο άφησε πίσω του ένα τοπίο αποστειρωμένο, βαρύ και σιωπηλό.

Οι εικόνες μιλούν από μόνες τους: Εκεί όπου άλλοτε υπήρχαν δέντρα και σκιερές γωνιές τώρα δεσπόζει τμήμα αδιάλυτων σορών, το οποίο δημιουργήθηκε εν μέσω πανδημίας. Η φύση δεν υποχώρησε από μόνη της, αλλά παραγκωνίστηκε βίαια, θυσιάστηκε σε μια διαρκή και πρόχειρη επέκταση, χωρίς καμία μέριμνα για το περιβάλλον.

Ως εκ τούτου, οι άνθρωποι που μένουν ακριβώς απέναντι έρχονται καθημερινά αντιμέτωποι με σκηνές ανακομιδής οστών ή εκ νέου ταφής σορών που δεν έχουν αποσυντεθεί.

Αδιαμφισβήτητα, η εικόνα που παρουσιάζει το κοιμητήριο μόνο σεβασμό προς τους νεκρούς δεν αποπνέει. Ενας από τους κατοίκους δεν διστάζει να αναφερθεί και σε ένα ιδιαίτερα μακάβριο περιστατικό, το οποίο εκτυλίχτηκε κατά την διάρκεια της ταφής συγγενικού του προσώπου. «Βρισκόμασταν στην κηδεία του πεθερού μου, όταν ξαφνικά είδαμε έναν σκύλο να τρέχει με ένα ανθρώπινο μέλος στο στόμα. Προφανώς, κάπου ήταν πεταμένο ή πρόχειρα θαμμένο και κατάφερε να το βγάλει και να το αρπάξει» περιγράφει χαρακτηριστικά.

Ο εφιάλτης όμως για τους κατοίκους του Δήμου Νίκαιας δεν τελειώνει εδώ. Η απουσία στοιχειώδους φύλαξης έχει αφήσει τον χώρο έρμαιο της παραβατικότητας. Η ανεπαρκής περίφραξη επιτρέπει την είσοδο κακοποιών στοιχείων, με τη διακίνηση ναρκωτικών να μετατρέπεται πλέον σε καθημερινό φαινόμενο, την ώρα που οι κάτοικοι τρέμουν να βγουν από τα σπίτια τους, ειδικά μετά τη δύση του ηλίου.

«Η χαμηλή περίφραξη σε συνδυασμό με την απουσία εταιρίας φύλαξης δημιουργούν ένα ιδιαίτερα επικίνδυνο κλίμα. Πριν από μερικές εβδομάδες ένας κρατούμενος των Φυλακών Κορυδαλλού, που νοσηλευόταν φρουρούμενος στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο, το έσκασε και ήρθε να κρυφτεί εδώ. Τον κυνηγούσαν τα περιπολικά και δεν τον έβρισκαν. Δεν υπάρχει φύλαξη, αλλά ούτε και επαρκής φωτισμός. Το βράδυ δεν τολμούμε να βγούμε από τα σπίτια μας» υποστηρίζουν οι περίοικοι.

Βέβαια, το πρόβλημα δεν περιορίζεται μόνο σε ζητήματα ασφάλειας. Η μεγαλύτερη ανησυχία αφορά την ποιότητα του νερού. Με τις ταφές να γίνονται σε απόσταση μικρότερη των προβλεπόμενων μέτρων από το σύστημα ύδρευσης, ο φόβος μόλυνσης είναι διάχυτος. «Δεν τηρείται καν η νομοθεσία των 50 μέτρων από το σύστημα ύδρευσης. Ανησυχούμε ότι πίνουμε μολυσμένο νερό» τονίζουν οι πολίτες, ενώ υποστηρίζουν πως ζουν σε ένα περιβάλλον που όχι μόνο υποβαθμίζει την ποιότητα ζωής τους, αλλά εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους για την υγεία τους.

Το Γ’ Νεκροταφείο δεν αποτελεί απλώς έναν χώρο ταφής, αλλά έχει μετατραπεί σε εστία παραμέλησης, εγκληματικότητας και υγειονομικής απειλής. Η αδιαφορία των αρμόδιων Αρχών έχει αφήσει μια ολόκληρη γειτονιά στο περιθώριο, καταδικασμένη να ζει μέσα στον φόβο, στη δυσοσμία και την ανασφάλεια. Το πρόβλημα δεν είναι μόνο η εγγύτητα του νεκροταφείου, αλλά η παντελής έλλειψη σεβασμού τόσο προς τους νεκρούς όσο και προς τους ζωντανούς.

«Είμαστε στην κόλαση προτού καν πεθάνουμε!» καταγγέλλουν, ενώ κλείνοντας εξηγούν πως οποιαδήποτε προσπάθεια έχουν κάνει ώστε να έρθουν σε επικοινωνία με τις αρμόδιες υπηρεσίες για να βρεθεί λύση έχει πέσει στο κενό:

«Εχουμε επιχειρήσει πολλές φορές να μιλήσουμε με τους υπευθύνους. Δεν έχει γίνει απολύτως τίποτα. Αντίθετα, η αντιμετώπισή τους είναι απαράδεκτη. Εχουμε μαζέψει σχεδόν 250 υπογραφές κι έχουμε αποστείλει σχετικό υπόμνημα στην Περιφέρεια, στον Δήμο Αθηναίων που είναι αρμόδιος για το Νεκροταφείο, στους δήμους με τους οποίους συνορεύει, αλλά τίποτα… Μόνο η περιφερειάρχης Πειραιά, Σταυρούλα Αντωνάκου, έχει ενδιαφερθεί για τα προβλήματά μας και προσπαθεί να μας βοηθήσει. Ολοι οι άλλοι μάς γυρνούν την πλάτη».

Η κατάσταση στο Γ’ Νεκροταφείο Αθηνών δεν αποτελεί απλώς ένα πρόβλημα παραμέλησης, αλλά μια βαθιά πληγή στην καθημερινότητα και την αξιοπρέπεια των κατοίκων που ζουν περιμετρικά του χώρου. Παρά τις επανειλημμένες καταγγελίες, τις εκκλήσεις και τα υπομνήματα, η δημοτική Αρχή, υπό την ευθύνη του δημάρχου Χάρη Δούκα, φαίνεται να επιλέγει την οδό της αδιαφορίας.

Αλήθεια, κ. δήμαρχε, πόσες ακόμα κραυγές απελπισίας θα αγνοήσετε προτού αναλάβετε την ευθύνη που σας αναλογεί; Ή μήπως η βελτίωση της ποιότητας ζωής των κατοίκων και ο σεβασμός προς τους νεκρούς δεν περιλαμβάνονται στις προτεραιότητές σας;