Ο Κρίστιαν Χατζημηνάς, Αντιπρόεδρος της Ελληνικής Ένωσης Επιχειρηματιών (Ε.ΕΝ.Ε.) και Προέδρου EFA GROUP, μίλησε στο πλαίσιο της 7ης Ετήσιας Διάσκεψης της Ελληνικής Ένωσης Επιχειρηματιών (Ε.ΕΝ.Ε.) με τίτλο «Επιχειρηματικότητα 2.0 για την Ελλάδα 2.0», η οποία πραγματοποιήθηκε χθες υβριδικά στο Ξενοδοχείο King George, στο Σύνταγμα.
Στην έναρξη της Οικονομικής Διάσκεψης, ο Πρόεδρος της Ε.ΕΝ.Ε., Βασίλης Αποστολόπουλος ανέλυσε τις πτυχές και διαστάσεις της σύγχρονης επιχειρηματικότητας στην Ελλάδα.
Αναλυτικά η δήλωση του κ. Χατζημηνά:
Κυρίες και Κύριοι,
Ο Πρόεδρός μας, έθεσε σωστά το πλαίσιο μέσα στο οποίο πιστεύουμε ως ΕΕΝΕ, ότι πρέπει να κινηθεί η επιχειρηματικότητα. Όλες οι δράσεις μας στην ΕΕΝΕ αυτό το πλαίσιο υπηρετούν πάντα και συνοδεύονται με την κατάθεση συγκεκριμένων προτάσεων. Η φετινή μας συνδιάσκεψη έχει ως στόχο να διαπραγματευτεί αυτήν την επιχειρηματικότητα και πως μπορούμε να αντιμετωπίσουμε καίρια όλα τα εναπομείναντα εμπόδια που φρενάρουν περαιτέρω την αναπτυξιακή πορεία της πατρίδας μας.
Πάνω από όλα να τιμήσει και να αναδείξει τον σημαντικότερο παράγοντα ανάπτυξης, τον πλούτο κάθε χώρας που δεν είναι τίποτα άλλο από το Ανθρώπινο Δυναμικό μας.
Φέτος, τιμούμε κυρίως τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες στον ιδιωτικό τομέα των οποίων η παραγωγικότητα, εν σχέσει πάντα με τους υφιστάμενους μισθούς που αναγκαστικά η κρίση έπληξε καίρια, έχει χτυπήσει ταβάνι. Μπορεί να σας φαίνεται περίεργο αυτό που λέω , αλλά αν πάτε σε οποιαδήποτε χώρα της Ευρώπης, με μικρές εξαιρέσεις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ, δεν θα συναντήσετε τέτοια παραγωγικότητα στους εργαζόμενους, και βέβαια φιλότιμο και προσπάθεια. Αυτή η παραγωγικότητα έχει φτάσει πια στα όρια της, πάντα σε σχέση με τους υφιστάμενους μισθούς, λόγω κάποιων συγκεκριμένων παραγόντων τους οποίους θα αναλύσουμε περαιτέρω.
Εμείς ως επιχειρηματίες και βέβαια το κράτος, οφείλουμε να βοηθήσουμε κυρίως τα νέα παιδιά (και όχι μόνο) να ανεβάσουν το χαμηλό εισόδημα τους των 650 και 750 ευρώ, των 1000 ευρώ και πιο πάνω, μέσω περαιτέρω αύξησης της παραγωγικότητας. Ο πρώτος ανασταλτικός παράγοντας είναι, όπως έχουμε αναφέρει ξανά, το μη μισθολογικό κόστος. Αυτό πρέπει να χτυπηθεί καίρια, μέσα στο πλαίσιο βέβαια μιας δημοσιονομικής πειθαρχίας, με μια στρατηγική όμως όχι μόνο top down (από πάνω προς τα κάτω), αλλά και με μια bottoms up (από κάτω προς τα πάνω) με αιχμή του δόρατος, εκτός των άλλων, την πολυσυζητημένη ψηφιοποίηση, που πρέπει ταυτόχρονα να υποστηρίζει την επανεκπαίδευση σε ψηφιακές δεξιότητες. Τι εννοούμε και γιατί συσχετίζουμε το μη μισθολογικό κόστος με προγράμματα ψηφιοποίησης από κάτω προς τα πάνω;
H E.E. και η Κυβέρνηση σχεδιάζουν σωστά προγράμματα επέκτασης ψηφιοποίησης και σχετικής επανεκπαίδευσης. Για να μην δημιουργήσουμε όμως κάποια φαινόμενα όπως παλιά, όπου τα πράγματα γινόντουσαν απλά για να γίνονται, τα προγράμματα αυτά πρέπει να είναι συνυφασμένα με τις πραγματικές ανάγκες των επιχειρήσεων και κάποια άμεσα εισοδηματικά οφέλη και στους εργαζόμενους που θα επενδύσουν αναγκαστικά και προσωπικό χρόνο, αλλά και στις επιχειρήσεις που θα επενδύσουν στον τομέα αυτόν. Εξάλλου η αύξηση της παραγωγικότητας θα φέρει αποτελέσματα σταδιακά.
Μόνο έτσι αυτή η ριζική, αλλά απαραίτητη αλλαγή θα δώσει κίνητρο στο να υπάρξει άμεσα όφελος για τους εργαζόμενους, τις επιχειρήσεις και την οικονομία. Με άλλα λόγια, ο κρίσιμος πολλαπλασιαστής είναι ο εργαζόμενος και κυρίως τα νέα παιδιά. Κακά τα ψέματα, εμείς ως ιδιοκτήτες ή διευθυντικά στελέχη ως συνήθως πρεσβύτερα, αυτά τα ψηφιακά άλματα μας διαφεύγουν εν σχέσει με τις νεότερες γενιές. Κατανοούμε όμως απόλυτα και τη σημασία και την αξία τους.
Η πρότασή μας είναι απλή μέσα στο πλαίσιο και την πραγματικότητα που σας περιέγραψα.
Να υπάρξει γενναία έκπτωση στο μη μισθολογικό κόστος που το επιβαρύνονται και οι εργαζόμενοι αλλά και οι εργοδότες, με την προϋπόθεση η επιχείρηση να επενδύσει στην επανεκπαίδευση σε ψηφιακές δεξιότητες, σε αναγνωρισμένες σχολές με αυστηρά κριτήρια επιτυχούς περαίωσής της από τον εργαζόμενο.
Παράδειγμα: Εργαζόμενος που αμείβεται στα 700 και 1000 ευρώ καθαρά και σήμερα το μη μισθολογικό κόστος είναι αντίστοιχα 116-180 ευρώ και 185-667 ευρώ για εργαζόμενο και επιχείρηση (συνολικό μη μισθολογικό κόστος: 300-850 ευρώ αντίστοιχα), να μειωθεί κατά 30% τουλάχιστον δηλαδή, στα παραδείγματα αυτά σύνολο έκπτωσης 90-250 ευρώ ανά μήνα. Αυτό πρέπει να ισχύει βέβαια και για τις μεγαλύτερες Κλίμακες για να επανεκπαιδευθούν όσο το δυνατόν περισσότεροι με αντίστοιχο ποσοστιαίο όφελος στις καθαρές αμοιβές τους/κόστος επιχείρησης.
Γιατί να μην έχει ο κάθε εργαζόμενος ένα αντίστοιχο πιστοποιητικό (όπως ένας εμβολιασμένος) που θα του αυξάνει το εισόδημα και θα στοιχίζει και στην επιχείρηση λιγότερο να τον/την προσλάβει ή και να του/της δώσει αύξηση. Σε αυτό το πιστοποιητικό πρέπει βέβαια ανά τακτά χρονικά διαστήματα να υπάρχει και μια ‘αναμνηστική δόση’ ανανέωσης αυτών των ψηφιακών δεξιοτήτων – για να μιλήσουμε με όρους επικαιρότητας-με περαιτέρω σύντομη εκπαίδευση, μιας και οι τεχνολογικές εξελίξεις τρέχουν πια πολύ γρήγορα.
Τονίζω, η χρηματοδότηση αυτή δηλαδή της μείωσης του μισθολογικού κόστους πρέπει να προέλθει κυρίως από τα Ευρωπαϊκά προγράμματα στήριξης.
Φανταστείτε ένας νέος/μια νέα που θα φτάσει να πάρει μια πιο διευθυντική θέση (στα υψηλότερα κλιμάκια όπου το μη μισθολογικό κόστος αυξάνει δυσανάλογα), τι κίνητρο για αυτόν/αυτήν μια αυτόματη μεγάλη αύξηση εισοδήματος!!!! Ταυτόχρονα οι ίδιες οι επιχειρήσεις θα σπεύσουν να επενδύσουν εδώ στον τομέα αυτό με διπλό όφελος (μείωση μη μισθολογικού κόστους και αύξηση παραγωγικότητας) ή να βρίσκουν να προσλάβουν αυτό το προσωπικό που έχει εκπαιδευτεί. Και έτσι θα αρχίσει από κάτω προς τα πάνω (πρωτοβουλία από εργαζόμενους και επιχειρήσεις), ένας ενάρετος κύκλος όπου όλοι θα είναι ‘εμβολιασμένοι’ στην ψηφιοποίηση, ως κρίσιμος παράγοντας μετάβασης σε πορεία βιώσιμης ανάπτυξης και κερδοφορίας.
Βλέπετε για να ολοκληρωθεί η ψηφιακή μετάβαση που είναι η επιδίωξη, πρέπει το ανθρώπινο δυναμικό να έχει αυτές τις ψηφιακές δεξιότητες. Αυτό κάνει την επένδυση και εισαγωγή αυτοματοποιημένων διαδικασιών, την επιδίωξη δηλαδή των top down προγραμμάτων Ε.Ε./Κυβέρνησης, πολύ πιο ασφαλή μειώνοντας το ρίσκο υλοποίησης, αλλά βέβαια όπως ανέφερα θα πρέπει να αποφεύγονται να γίνονται τα προγράμματα αυτά μόνο και μόνο για να απορροφηθούν τα κονδύλια χωρίς να παράγεται καμία υπεραξία. ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΛΗ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΜΑΣ ΠΡΟΤΑΣΗ.
Πριν ολοκληρώσω όμως, θα ήταν ελλιπείς οι θέσεις μας αν δεν αναφερόμασταν και σε δυο άλλους παράγοντες/εμπόδια στην ανάπτυξη, που αφορούν μεν την παραγωγικότητα, αλλά είναι πέραν του παράγοντα ανθρώπινου δυναμικού.
Πρώτον, η ταχύτερη απονομή δικαιοσύνης. Με ενδιαφέρον θα ακούσουμε τον ομολογουμένως επιτυχημένο Υπουργό Ψηφιοποίησης να μας αναλύει τις πρωτοβουλίες του στον τομέα αυτό. Εμείς απλά θέλουμε να εξηγήσουμε πόσο σημαντικό είναι στη σημερινή Ελληνική πραγματικότητα να υπάρξει άμεση πρόοδος για να γίνουν πολύ περισσότερες επενδύσεις. Εξηγώ με απλά λόγια :
1ον Ξένο κεφάλαιο: Είχαμε εξηγήσει σε άλλη συνδιάσκεψη ότι για κάποιο ξένο επενδυτή είναι πιο σημαντικό ακόμα και από την τοπική φορολογία, η γρήγορη απονομή δικαιοσύνης όταν ανακύπτουν θέματα ας πούμε εντοπιότητας. Αυτό είναι που αυξάνει κατακόρυφα το ρίσκο μιας επένδυσής τους.
2ον Και πιο σημαντικό από όλα, το εγχώριο κεφάλαιο που είναι σίγουρα ακόμη πιο βασικό και κυρίως, συνιστά τη ραχοκοκαλιά της οικονομίας μας, τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Γιατί αυτές είναι που διαχέουν ευρύτερα τα οφέλη, πέρα και περισσότερο από τα αναγκαία βέβαια μεγάλα έργα. Έχουμε αντιληφθεί τι συμβαίνει εδώ ακριβώς;
Η Κυβέρνηση πολύ σωστά και με οδηγίες της Ε.Ε. νομοθετεί για να δώσει κίνητρα σε συγχωνεύσεις /εξαγορές για να δημιουργηθούν μεγαλύτερα σχήματα στην Ελληνική οικονομία. Πολύ σωστά. Αλλά πέραν από την έλλειψη κινήτρων μέχρι σήμερα, ξέρετε γιατί ο κάθε Έλληνας και Ελληνίδα, πέραν του ωραίου μας ανεξάρτητου DNA, προτιμά να συνεταιριστεί με φίλους και συγγενείς και αποφεύγει τα μεγαλύτερα μετοχικά σχήματα;
Ακριβώς το μαντέψατε σωστά: Λόγω της ατέρμονης δικαστικής διαδικασίας στην Ελλάδα, όταν υπάρχει εμπορική διένεξη και δη, ουαί και αλίμονο, αν είναι κάποιος στην μειοψηφία της εταιρείας. ‘Η πιο σημαντικά ίσως, εάν έχεις διένεξη με το πανταχού παρών κράτος. Ακόμη και να έχεις δίκιο και δικαιωθείς, μετά από πολύ καιρό είναι δώρο άδωρον, αφού η επιχείρηση μπορεί μεν να είναι δικαιωμένη αλλά το πιθανότερο μετά από τόσο χρόνο, και εξαιτίας αυτής της διαμάχης, να είναι χρεωκοπημένη.
Άρα τα κίνητρα θα δουλέψουν πάρα πολύ καλά μόνο όταν λυθεί το θέμα αυτό. ΤΑΧΥΤΕΡΗ ΑΠΟΝΟΜΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ: ΙΔΙΩΤΗΣ ΠΡΟΣ ΙΔΙΩΤΗ (για να δημιουργήσουμε πολυμετοχικά σχήματα), ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΙΔΙΩΤΗΣ ΠΡΟΣ ΚΡΑΤΟΣ.
2ον και τελευταίο θέμα για σήμερα τα κόκκινα δάνεια ως εμπόδιο ανάπτυξης.
Δεν υπάρχει πιο αντιπαραγωγικό από το να μένει αναξιοποίητο ανθρώπινο δυναμικό, επιχειρήσεις και πάγια στοιχεία που θα μπορούσαν να παράγουν, να κάθονται ανεκμετάλλευτα σε μια ιδιότυπη ομηρία με αβέβαιη κατάσταση. Πολλά από αυτά είναι βιώσιμα με μια γενναία ρύθμιση. Καλώς οι Κυβερνήσεις νομοθέτησαν για να φύγουν από τους ισολογισμούς των τραπεζών και να περάσουν στα funds σε ένα ποσοστό της αξίας τους. Καλώς μέχρι εδώ. Εάν είναι όμως τα funds αυτά, για να βγάλουν τα σπασμένα από το μικρό και μεσαίο ποσοστό αυτών των επιχειρήσεων που είναι βιώσιμες, να τις πιέσουν υπερβολικά ώστε αυτές να αποδώσουν και να επιζήσουν προσωρινά αλλά να μην ορθοποδήσουν μακροπρόθεσμα, ε τότε κάναμε μισή δουλειά.
Να τονίσω ότι δεν είμαστε αντίθετοι στα funds τα οποία είναι καλοδεχούμενα και αναγνωρίζουμε τη συνεισφορά τους. Παρόλα αυτά δεν μπορούμε να δεχθούμε ως ΕΕΝΕ κανένα υπέρμετρο και άδικο ασφυκτικό πλαίσιο στους επιχειρηματίες με τέτοια δάνεια, που όμως μπορούν να ορθοποδήσουν.
Σε κάθε περίπτωση τα πάγια στοιχεία αυτά, οι επιχειρήσεις αυτές όπως και το ανθρώπινο τους δυναμικό πρέπει να ξανα-αποδοθούν στην παραγωγή με μακροπρόθεσμη προοπτική επιβίωσης.
