Καθώς ο Λίβανος βυθίζεται στον υπερπληθωρισμό, οι ειδικοί λένε ότι τα τρία τέταρτα της χώρας σύντομα θα βασίζονται σε δωρεάν διανομές τροφίμων για να επιβιώσουν από αυτό το σπιράλ του θανάτου.
Ένας σημαντικός αριθμός μεταναστών εργαζομένων στο Λίβανο έχουν εγκαταλειφθεί από τα αφεντικά τους, οι οποίοι, εν μέσω μιας άνευ προηγουμένου οικονομικής κατάρρευσης, δεν μπορούν να πληρώσουν τους μισθούς τους και τους διώχνουν ακόμα και με άσχημο τρόπο, πετώντας στους στο δρόμο, ή έξω από τις Πρεσβείες της πατρίδας τους.
Οι περισσότεροι από τους εργαζόμενους που μίλησαν στην εφημερίδα «The Independent», λένε ότι δεν έχουν πληρωθεί από τον Ιανουάριο όταν τα οικονομικά δεινά του Λιβάνου άρχισαν να εκρήγνυνται, την ώρα που πολύ λίγοι έχουν τους πόρους για να επιστρέψουν σπίτια τους.
Πολλοί επίσης δεν έχουν τα διαβατήριά τους. Σύμφωνα με το καταχρηστικό σύστημα kafala της χώρας, το οποίο οι ομάδες δικαιωμάτων λένε ότι τους παγιδεύει σε καταναγκαστική εργασία και κακοποίηση, οι μετανάστες εργαζόμενοι στο Λίβανο δεν μπορούν να αλλάξουν εργασία ή να φύγουν χωρίς άδεια του εργοδότη τους, ο οποίος συχνά παρακρατεί τα έγγραφά τους.
Έτσι, χωρίς δικαιώματα, κεφάλαια και διαβατήρια, οι περίπου 250.000 μετανάστες οικιακοί εργαζόμενοι του Λιβάνου είναι από τους πιο ευάλωτους στην οικονομική κρίση της χώρας.
Ο τοπικός και μεταναστευτικός πληθυσμός του Λιβάνου έχει χτυπηθεί ύπουλα από μια τεράστια οικονομική κρίση που θα μπορούσε να γίνει τόσο σοβαρή, προειδοποιούν οι ειδικοί ώστε πολλοί να λιμοκτονήσουν.
Η κρίση θυμίζει Βενεζουέλα – «Ο Λίβανος βρίσκεται σε σπιράλ θανάτου»
Βασισμένος σε δεκαετίες χρόνιας κακοδιαχείρισης και διαφθοράς, ο Λίβανος είδε τα οικονομικά του δεινά να κορυφώνονται τον Οκτώβριο, πυροδοτώντας μια επανάσταση. Η άφιξη του κορωνοϊού τον Μάρτιο, η οποία έκλεισε τις επιχειρήσεις και σταμάτησε τα ήδη μειωμένα εμβάσματα, έκανε τα πράγματα χειρότερα.
Για χρόνια, η κεντρική τράπεζα και οι κυβερνήσεις χρησιμοποίησαν το τραπεζικό σύστημα για τη χρηματοδότηση του κράτους, σε αυτό που οι επικριτές λένε ότι είναι εθνικό ισοδύναμο με μια απάτη Ponzi.
Εν μέσω μιας αυξανόμενης κρίσης ρευστότητας, η κυβέρνηση απέκλεισε τους ανθρώπους από τους λογαριασμούς τους σε δολάρια το φθινόπωρο, «σακατεύοντας» τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις. Τα τρία τέταρτα των καταθέσεων σε τράπεζες της χώρας γίνονται σε δολάρια.
Οι αποκλεισμοί από τους λογαριασμούς αύξησαν τη ζήτηση για το αμερικανικό νόμισμα και έστειλαν τη λίρα Λιβάνου σε μια πρωτοφανή απότομη πτώση.
Η λίρα της χώρας έχει χάσει σχεδόν το 85 τοις εκατό της αξίας της από τις αρχές Μαΐου και τώρα διαπραγματεύεται με πάνω από 9.000 δολάρια παρά το επίσημο προσάρτημα στα 1.500.
Στην πραγματικότητα, η χώρα απέχει λίγες μόνο εβδομάδες από τον επίσημο υπερπληθωρισμό, σύμφωνα με τον Steve H. Hanke, καθηγητή οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Johns Hopkins και έναν παγκόσμιο ειδικό για το θέμα. Λέει ότι αν συμβεί αυτό, θα σηματοδοτήσει την πρώτη φορά που υπερπληθωρισμός συνέβη ποτέ στη Μέση Ανατολή και μόνο την 61η φορά που συνέβη στην ιστορία.
Αυτή τη στιγμή, λέει ότι ο πληθωρισμός του Λιβάνου είναι πάνω από 500 τοις εκατό από έτος σε έτος και 124 τοις εκατό σε σύγκριση με τον περασμένο μήνα.
«Ο Λίβανος βρίσκεται σε σπιράλ θανάτου», συνεχίζει ο κ. Hanke, προειδοποιώντας για μια κατάσταση όπως στη Βενεζουέλα, η οποία λέει ότι είναι η μόνη χώρα στον κόσμο που αντιμετωπίζει υπερπληθωρισμό αυτή τη στιγμή.
Ακριβά τρόφιμα, προ των πυλών η πείνα
Αλλά έχουν γίνει πολύ λίγα. Οι τιμές των τροφίμων αλλάζουν τόσο γρήγορα που τα περισσότερα καταστήματα σταμάτησαν να τοποθετούν ετικέτες τιμών στα προϊόντα.
Τα σούπερ μάρκετ έχουν αρχίσει να διαθέτουν με όριο τεμαχίων βασικές αγορές, όπως βρεφικές προμήθειες, καθώς το κοινό έσπευσε να πάρει προμήθειες προτού οι τιμές αυξηθούν πάρα πολύ. Η πείνα εγκαθίσταται.
Οικογένειες προσπαθούν να ανταλλάξουν ρούχα και παπούτσια για φαγητό και μαγειρικό λάδι. Στα social media κυκλοφόρησε ένα βίντεο που έδειχνε έναν άνδρα με χειρουργική μάσκα να ληστεύει ένα φαρμακείο με όπλο για να πάρει πάνες στη δυτική Βηρυτό.
Την Παρασκευή, δύο Λιβανέζοι σε διάφορα μέρη της χώρας αυτοκτόνησαν λόγω της πείνας και της οικονομικής κρίσης.
Το πρόβλημα είναι ότι τα είδη διατροφής, ιδίως τα εισαγόμενα προϊόντα, είναι τώρα πολύ ακριβά. Σε ένα σούπερ μάρκετ της Βηρυτού αυτήν την εβδομάδα, ένα μεσαίο βάζο καφέ Nescafe πωλήθηκε για 70.000 λίρες Λιβάνου – που είναι 47$ (38 £) στην επίσημη συναλλαγματική ισοτιμία. Μια μεγάλη τσάντα επεξεργασμένου τυριού πίτσας χαμηλής ποιότητας είχε τιμή 75.000 λίρες, δηλαδή 50 $ (40 £).
Ο Martin Keulertz, επίκουρος καθηγητής στο πρόγραμμα επισιτιστικής ασφάλειας στο Αμερικανικό Πανεπιστήμιο της Βηρυτού, προειδοποίησε ότι, εν μέσω των συνεχώς αυξανόμενων τιμών, τα τρία τέταρτα του πληθυσμού των 6 εκατομμυρίων του Λιβάνου θα βασίζονται σε δωρεάν διανομές τροφίμων μέχρι το τέλος του έτους.
Αλλά ακόμα και τότε, δεδομένου ότι η χώρα εισάγει το 80 τοις εκατό των τροφίμων της και ως εκ τούτου βασίζεται στα γρήγορα εξαφανισμένα δολάρια, μπορεί να μην υπάρχει τίποτα να μοιραστεί.
«Ήδη οι άνθρωποι μπορούν να αντέξουν οικονομικά ένα γεύμα την ημέρα και ακόμα και τότε, είναι πατάτες και φακές», λέει στον Independent. «Η διεθνής κοινότητα πρέπει να παρέμβει τώρα για να αποφύγει μια ολοκληρωτική κρίση. Θα έχουμε έναν δύσκολο χειμώνα. Θα υπάρξουν ταραχές για τα τρόφιμα».
Η έγχυση ξένου χρήματος φαίνεται απίθανη, καθώς προηγούμενοι δωρητές όπως η Γαλλία, οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Βρετανία και οι χώρες του Κόλπου, δεν είναι πλέον πρόθυμοι να διασώσουν τη χώρα χωρίς μεταρρυθμίσεις.
Η κυβέρνηση του Λιβάνου ελπίζει σε δάνειο από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Ωστόσο, παρά τις εβδομάδες συζητήσεων, καμία πλευρά δεν κατάφερε να συμφωνήσει για το μέγεθος των απωλειών της χώρας, πόσο μάλλον πώς να τις ανακτήσει.
