Στη νοοτροπία της καταστροφής του άλλου, της γενοκτονίας, που ισχύει μέχρι και σήμερα στην Τουρκία, τη νοοτροπία που εξάλειψε τους Έλληνες και επιφύλαξε την ίδια τύχη σε Αρμενίους και Ασσυρίους, αναφέρεται ο Zübeyir Aydar, μέλος του Εκτελεστικού Συμβουλίου της Ένωσης Κουρδικών Κοινοτήτων (KCK), μιλώντας στη «δημοκρατία».
- Συνέντευξη στον Σάββα Καλεντερίδη
Ο ίδιος επισημαίνει ότι στην Τουρκία σήμερα ασκεί την εξουσία μια ομάδα που θεωρεί ότι πρέπει να απελευθερώσει τα εδάφη που είναι ποτισμένα με αίμα μαρτύρων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ενώ ο Ερντογάν βλέπει τον εαυτό του ως σουλτάνο Σουλεϊμάν, σχεδιάζοντας προσεκτικά τη συνέχεια της επεκτατικής πολιτικής που ακολούθησε ο Ενβέρ πασάς.
- Κύριε Αϋντάρ, σε μια περίοδο που η Τουρκία αντιμετωπίζει μια βαθιά και πολύπλευρη κρίση, παρατηρούνται και σοβαρές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που αφορούν και τους Κούρδους. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να βρίσκονται στις φυλακές για καθαρά πολιτικούς λόγους, πέραν του ηγέτη σας Αμπντουλλάχ Οτζαλάν, ο πρόεδρος του HDP Σελαχαττίν Ντεμιρτάς, βουλευτές, δήμαρχοι και χιλιάδες στελέχη του HDP. Ως δικηγόρος και Κούρδος πολιτικός, πώς αξιολογείτε αυτές τις βαριές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων;
Η κατάσταση είναι προφανής, εμείς οι Κούρδοι έχουμε 36 χρόνια πολέμου με το τουρκικό κράτος. Από της ίδρυσης του τουρκικού κράτους αλλά και πιο πριν, μέχρι σήμερα, ακολουθείται μια πολιτική εξόντωσης που δεν αφορά μόνο τους Κούρδους, αλλά όλες τις εθνότητες της Ανατολίας που δεν εκτουρκίστηκαν. Η πολιτική του οθωμανικού κράτους στηριζόταν στις σφαγές εναντίον των άλλων. Η πολιτική αυτή εντάθηκε την περίοδο της διακυβέρνησης της Ενωσις και Πρόοδος, των Νεοτούρκων.
Επιχείρησαν να δημιουργήσουν ένα ομογενοποιημένο τουρκικό έθνος, είτε διαπράττοντας γενοκτονίες είτε εκτουρκίζοντας μη τουρκικές εθνότητες. Με βάση την καταστροφή όλων των διαφορετικών πολιτισμών και των λαών που ζούσαν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, αναπτύχθηκε ο τουρκικός εθνικισμός. Ηταν ένας κοινωνικο-δαρβινικός εθνικισμός.
Θεώρησαν τους διαφορετικούς πολιτισμούς και τις εθνότητες εχθρούς μεταξύ τους και, με βάση τη θεωρία του Δαρβίνου, ήταν φυσικό να επικρατήσει με κάθε μέσον ο ισχυρότερος εναντίον των άλλων. Σε αυτό το πλαίσιο, υπάρχει μια κοινωνική-δαρβινική αντίληψη στη ρίζα του τουρκικού εθνικισμού, δηλαδή είναι ένας εθνικισμός που τρέφεται από τις σφαγές, καταστρέφοντας έτσι άλλους λαούς.
Τα στελέχη των Νεοτούρκων, που οργανώθηκαν στη Μακεδονία και πήραν την εξουσία από τον σουλτάνο, διέπραξαν τη γενοκτονία του 1915 και τις επακόλουθες σφαγές. Πρώτα οι Αρμένιοι, έπειτα Ελληνες της Ανατολίας και του Πόντου και τέλος οι Ασσύριοι-Συροχαλδαίοι υπέστησαν σφαγές. Τα ίδια στελέχη ίδρυσαν τη Δημοκρατία της Τουρκίας, με βάση την ίδια νοοτροπία, η οποία ισχύει μέχρι σήμερα. Η νοοτροπία της καταστροφής του άλλου, της γενοκτονίας, ισχύει μέχρι σήμερα στην Τουρκία.
Αυτή η νοοτροπία εξάλειψε τους Ελληνες από την Κωνσταντινούπολη, τη δυτική Ανατολία, τον Πόντο, είναι γνωστή και η τύχη των Αρμενίων και των Ασσυρίων. Τους μόνους που δεν κατάφεραν να εξαλείψουν είναι οι Κούρδοι.
Πραγματοποιούν σφαγές εναντίον μας εδώ και 100 χρόνια, αλλά δεν έχουν το αποτέλεσμα που ήθελαν. Επί του παρόντος επικεντρώνονται και καταβάλλουν σύντονες προσπάθειες για να πάρουν αυτό το αποτέλεσμα. Σε αυτό το πλαίσιο, από το 2015, η ίδια ομάδα, δηλαδή η συμμαχία AKP, MHP, Ergenekon, επιτίθεται και προσπαθεί να καταστρέψουν τους Κούρδους παντού. Οπως αναφέρατε, οι παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η φυλάκιση των δημάρχων, των βουλευτών και του προέδρου
Από, η φυλάκιση τόσο πολλών ανθρώπων, οι συνεχείς επιθέσεις εναντίον του κουρδικού λαού είναι η συνέχεια αυτής της γενοκτονικής καταστροφής. Ετσι πρέπει να ερμηνευθεί. Σήμερα στην Τουρκία κατέχει την εξουσία η συμμαχία του ριζοσπαστικού νεοοθωμανικού – ισλαμιστικού ΑΚΡ (αυτή την ιδεολογία εκπροσωπούν ο Ερντογάν και η ομάδα του), του ΜΗΡ, που ενσωματώνει την Ergenekon και την πολιτική των Νεοτούρκων και των εθνικιστών κεμαλιστών.
Με άλλα λόγια, την εξουσία ασκεί ο κοινωνικο-δαρβινικός τουρκικός εθνικισμός, ο οποίος περιλαμβάνει επίσης το ισλαμικό χρώμα. Αυτοί διαπράττουν σήμερα τη γενοκτονία στους Κούρδους. Αυτό που γίνεται στους Κούρδους είναι μια πολιτική γενοκτονίας. Εμείς έτσι το βλέπουμε και συνεχίζουμε τον αγώνα μας εναντίον αυτής της πολιτικής.
- Η Τουρκία είναι σε αντιπαράθεση και απειλεί όλες τις γειτονικές χώρες: Επιτίθεται στο Β. Ιράκ (Νότιο Κουρδιστάν) και καταλαμβάνει ορισμένες περιοχές, έχει καταλάβει σε συνεργασία με συμμορίες τζιχαντιστών εκτεταμένες περιοχές της ΒΔ Συρίας, μετέφερε από το Ιντλίμπ τρομοκράτες τζιχαντιστές στη Λιβύη. Για ποιον λόγο πιστεύετε ότι ακολουθεί αυτήν την πολιτική; Τι σκοπεύει να κάνει η Τουρκία;
Ναι, σήμερα η Τουρκία βρίσκεται σε αντιπαράθεση σχεδόν με όλους τους γείτονές της. Είναι σε αντιπαράθεση με τους Κούρδους μέσα και έξω. Βρισκόμαστε σε μια θερμή σύγκρουση και σε έναν ανελέητο πόλεμο στη Ροζάβα (ΒΑ Συρία) και στο Νότιο Κουρδιστάν (Β. Ιράκ) και το Βόρειο Κουρδιστάν (ΝΑ Τουρκία). Ομως η Τουρκία δεν περιορίζεται σε αυτά.
Εισβάλλει στη Λιβύη, ακολουθεί μια νεοοθωμανική πολιτική εκεί, αναμειγνύεται ξανά στη σύγκρουση μεταξύ Αζερμπαϊτζάν και Αρμενίας, διεξάγει στρατιωτικές ασκήσεις με τους Αζέρους εκεί. Από την άλλη πλευρά, επεκτείνει παντού πολιτικές πολέμου, στον Κόλπο, στο Κατάρ, στην Υεμένη, στη Σομαλία και στο Σουδάν, παντού, επιτείνοντας με τον τρόπο αυτόν τα υπάρχοντα προβλήματα. Από την άλλη πλευρά, έχει πλέον στραφεί στην ανατολική Μεσόγειο εναντίον της Κύπρου και της Ελλάδας. Στην Τουρκία σήμερα την εξουσία ασκεί μια ομάδα που θεωρεί ότι πρέπει να απελευθερώσει τα εδάφη που είναι ποτισμένα με αίμα μαρτύρων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Ο Ερντογάν βλέπει τον εαυτό του ως σουλτάνο Σουλεϊμάν και οι οπαδοί της στροφής της Τουρκίας προς την Ευρασία, με μια νοοτροπία παντουρανιστική, στρέφονται σε μια πολιτική εδαφικής επέκτασης της Τουρκίας. Είναι σαν τον Σαντάμ, που δεν αρκέστηκε στον εσωτερικό πόλεμο και έκανε τον πόλεμο με το Ιράν. Ομως αυτά που κάνει η Τουρκία δεν γίνονται στην τύχη. Τα επεξεργάστηκαν οι επιτελείς τους και έκαναν στρατηγικό σχεδιασμό.
Πρόκειται για τη συνέχεια της επεκτατικής πολιτικής που ακολούθησε ο Ενβέρ πασάς. Το πού τελειώνει αυτή η επέκταση εξαρτάται από τη δύναμη αντίστασης που θα βρουν στις χώρες που επιτίθενται. Εάν δεν υπάρχει δύναμη που τους εμποδίζει, θα καταλάβουν αυτά τα μέρη όσο μπορούν να επεκτείνουν το χέρι τους. Πρέπει να σημειωθεί ότι στην πραγματικότητα δεν είναι τόσο δυνατοί όσο δείχνουν. Είναι καταδικασμένοι να χάσουν αν συναντήσουν σοβαρή αντίσταση, όπως έχασε ο Ενβέρ.
Η συνέχεια της συνέντευξης στην «κυριακάτικη δημοκρατία»
Ποιος είναι ο Zübeyir Aydar
Ο δικηγόρος και Κούρδος πολιτικός Aydar γεννήθηκε το 1961 στην περιοχή Eruh στο Βόρειο Κουρδιστάν. Μετά την αποφοίτησή του από τη Νομική Σχολή, εργάστηκε ως επικεφαλής του Παραρτήματος της Ένωσης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (IHD) και επαρχιακός πρόεδρος του κόμματος SHP του Siirt. Το 1991 εκλέχθηκε στο Κοινοβούλιο ως βουλευτής του νομού Siirt με το κόμμα SHP. Την ίδια χρονιά πέρασε στις τάξεις του κουρδικού κόμματος DEP.
Το 1994, όταν συνελήφθησαν και φυλακίστηκαν οι βουλευτές του, έλαβε το καθεστώς του πολιτικού πρόσφυγα στην Ελβετία. Ανέλαβε καθήκοντα σε ανώτερες θέσεις σε κουρδικούς πολιτικούς οργανισμούς, όπως το Εξόριστο Κουρδικό Κοινοβούλιο (PKDW), που ιδρύθηκε το 1995, και το Εθνικό Κογκρέσο του Κουρδιστάν (KNK), που ιδρύθηκε το 1999.
Εκλέχτηκε πρόεδρος του Kongra-Gel το 2003. Σήμερα είναι μέλος του KCK και επίσης μέλος του Εκτελεστικού Συμβουλίου του KNK.
