Τον γύρο του πλανήτη έκανε πριν δυο χρόνια η φωτογραφία – γροθιά στο στομάχι με τον 3χρονο Μπέκετ να σκύβει πάνω από μια λεκάνη, κάνοντας εμετό εξαιτίας των χημειοθεραπειών στις οποίες υποβαλλόταν.
Στη φωτογραφία, η αδερφή του τον παρηγορούσε χαδεύοντας τον στην πλάτη με στοργή. Τις φωτογραφίες δημοσίευσε η ίδια η μητέρα των παιδιών, θέλοντας να στείλει ηχηρό μήνυμα για την μάχη του παιδιού της με την λευχαιμία και την στήριξη που χρειάζονται από την οικογένειά τους, όλοι όσοι παλεύουν με τον καρκίνο.
Δύο χρόνια μετά, η μητέρα με νέες φωτογραφίες κάνει γνωστό ότι ο 5χρονος σήμερα Μπέκετ βγήκε νικητής στη μάχη με την λευχαιμία και επέστρεψε γερός και δυνατός στο σχολείο.
Μάλιστα, όπως αναφέρει η μητέρα, ακόμα και σήμερα, η αδερφή του Όμπρεϊ προστατεύει τον αδερφό της με τον οποίο έχτισε μια ιδιαίτερη σχέση όλο αυτό το διάστημα που εκείνος έδινε τον μεγαλύτερο αγώνα της ζωής του: «Η Όμπρεϊ βοήθησε σημαντικά τον αδελφό της να ξεπεράσει το πρόβλημα. Την περίοδο της χημειοθεραπείας, η Ομπρεϊ ήταν για τον Μπέκετ μια μητρική φιγούρα, αλλά τώρα άρχισε να παρατηρεί ότι ο αδελφός της δεν τη χρειάζεται πια τόσο και ότι θέλει να γίνει ανεξάρτητος».
«Τα τελευταία δύο χρόνια ο Μπέκετ έκανε καθημερινά χημειοθεραπεία. Έπαιρνε το βραδινό του χάπι και πήγαινε για θεραπεία. Στις 8 Αυγούστου σταμάτησαν οι θεραπείες. Είχε τελειώσει. Θα πηγαίνει μόνο μία φορά το μήνα για εξετάσεις, είναι ένας διαφορετικός κόσμος πλέον. Καθ’ όλη τη διάρκεια της θεραπείας του είχε θέματα με την εκπαίδευσή του. Τα πάντα μπερδεύονταν στο μυαλό του. Δεν καταλάβαινε πολλά. Αλλά τις προάλλες καθόμασταν στο τραπέζι και άρχισε να διαβάζει. Θεέ μου, πώς νιώσαμε. Βλέπουμε πλέον ένα φυσιολογικό παιδί – πράγματα που πιστεύαμε ότι δεν θα έκανε ποτέ».
Όπως προσθέτει η μητέρα, ο μικρός υφίσταται ακόμα παρενέργειες από τη χημειοθεραπεία όμως πλέον «μπορούν να παίξουν σαν κανονικά αδέλφια».
Η μητέρα μιλώντας για τις φωτογραφίες που έγιναν viral, περιέγραψε: «Η Όμπρεϊ μόλις του είχε τρίψει την πλάτη και του έλεγε ότι όλα θα πάνε καλά, του καθάρισε το πρόσωπο και του έπλυνε τα χέρια. Αμέσως μετά, τον πήγε στο σαλόνι και τον έβαλε στον καναπέ. Με είχε ρωτήσει, μάλιστα, εάν θα μπορούσε να πάει να καθαρίσει και το μπάνιο, αλλά της είχα πει να πάει να καθίσει, γιατί δεν ήταν δουλειά της».
