Τις προηγούμενες μέρες ο Υπ. Εξωτερικών της χώρας μας επισκέφθηκε την Ουκρανία και μάλιστα τις περιοχές που διαμένουν οι περισσότεροι Έλληνες της χώρας αυτής. Την περιοχή της Μαριούπολης. Κυριολεκτικά στην πρώτη γραμμή ενός επικείμενου πολέμου.
- Γράφει ο Νίκος Γκλεζάκος
Θέλει αλήθεια πολύ θάρρος να επισκεφθείς ομογενείς, όταν ηχούν τα τύμπανα του πολέμου, στην πρώτη γραμμή. Τίποτα άλλο εκτός από συγχαρητήρια για τον Έλληνα Υπ. Εξωτερικών για την κίνηση του αυτή. Επιτέλους κάποιος από το Ελληνικό κράτος θυμήθηκε αυτούς τους ανθρώπους που εδώ και οχτώ χρόνια ζούνε τον εφιάλτη του πολέμου. Ο κύριος Δένδιας δήλωσε ότι η χώρας μας θα στηρίξει, όπως οφείλει εξάλλου, αυτούς τους ανθρώπους. Ένα πρώτο ερώτημα εδώ που δεν φαίνεται να καλύφθηκε από το ρεπορτάζ και τα δελτία τύπου είναι αν θα δρομολογηθεί μια λύση με το προξενείο που ήταν εκεί και μεταφέρθηκε λόγω των πολεμικών επιχειρήσεων το 2014. Ένα δεύτερο ερώτημα είναι αν θα δοθεί στους εκεί Έλληνες καθεστώς παλιννοστούντων.
Δύσκολα και περίπλοκα στη λύση τους ερωτήματα, αλλά στην περίπτωση των Ελλήνων της Ουκρανίας ίσως να αποτελούν τα πιο απλά, και …ανώδυνα. Στην περιοχή αυτή υπάρχουν επίσης αρκετές χιλιάδες Έλληνες οι οποίοι βρίσκονται από την άλλη πλευρά των συνόρων. «Εγκλωβισμένοι» κατ΄ επιλογή ή εξ ανάγκης στις λεγόμενες Λαϊκές Δημοκρατίες του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ (Ντονμπάς). Υπάρχουν επιπλέον και πολλοί διαμένοντες στην χώρα μας Έλληνες ή μη, από αυτές τις δυο περιοχές (Ντόνετσκ και Λουγκάνσκ) «εγκλωβισμένοι» στην limboland της Ελλάδας. Με αυτούς δεν ασχολήθηκε ποτέ καμία ΜΚΟ, καμία επιτροπή της Ε.Ε, κανένας Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης. Όσοι θέλουν να φύγουν από κει δεν έχουν χώρα να πάνε, όσοι είναι εδώ δεν έχουν χώρα να γυρίσουν. Σε αυτούς τους Έλληνες, αλλά και όχι μόνο, θα σταθούμε δίπλα τους; Περισσεύουν ανθρώπινα συναισθήματα γι΄ αυτούς; Ή μήπως θα τους «τιμωρήσουμε» για τη γλώσσα που μιλάνε και τις επιλογές που έκαναν ή δεν έκαναν;
Η κοιτίδα βέβαια του ελληνισμού στην βόρεια πλευρά του Εύξεινου Πόντου ήταν, και παραμένει, η Κριμαία. Η ιστορική Ταυρίδα. Οι ελληνικές ρίζες των τόσων πολλών ονομάτων των τοπωνυμιών το καταμαρτυρά. Οι Έλληνες της Κριμαίας, έχουν σαφώς λιγότερη ανάγκη τη βοήθεια του Ελληνικού κράτους. Διαβιούν μέσα στο περιβάλλον ασφάλειας που τους παρέχει το Ρωσικό κράτος πλέον. Το ζήτημα εδώ είναι αν η Ελλάδα ως κρατική οντότητα οφείλει να έχει και με αυτούς τους Έλληνες σχέση. Αν οφείλει και αν της «επιτρέπουν» τελικά να δημιουργεί και να αναπτύσσει σχέσεις με τον απανταχού ελληνισμό.
Γιατί όμως η «παγωμένη» διένεξη της Ανατολικής Ουκρανίας «ξεπαγώνει» αυτές τις μέρες ύστερα από τόσο καιρό. Πολλοί αναλυτές κάνουν λόγω για μια ενδεχόμενη ρωσική επίθεση τις πρώτες μέρες του Φεβρουαρίου. Δεν θα είναι η πρώτη φορά που θα έχουν πέσει έξω στις προβλέψεις τους αυτές. Τη ρωσική πλευρά που τώρα παρουσιάζουν άκαμπτη, επιθετική κ.τ.λ. μετά και την νέα τους προφητική αποτυχία, είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα την παρουσιάσουν ως την πλευρά που τελικά νουθετήθηκε από το αυστηρό ύφος των ΗΠΑ και της Ε.Ε. Η έτοιμη να επιτεθεί Ρωσία για κάποιο ανεξήγητο λόγο θα έχει δειλιάσει. Την ώρα που οι διάφορες πρεσβείες απομακρύνουν το προσωπικό τους από το Κίεβο, η ίδια η Ουκρανική Κυβέρνηση απομακρύνει τις υπηρεσίες της από την πρωτεύουσα, και σιγά σιγά όλοι οι «σύμμαχοι» της Ουκρανίας δηλώνουν ότι θα είναι μόνη της σε αυτό τον πόλεμο με την Ρωσία….. Τότε η Ρωσία δήθεν θα υποχωρήσει….φυσικά λόγο των κυρώσεων, οι οποίες ξέρει, η Ρωσία, ότι δεν πρόκειται να σταματήσουν….
Οι πραγματικοί λόγοι όμως είναι κάπου αλλού. Η πανδημία του κορωνοϊού δεν είχε τις ίδιες υφεσιακές επιπτώσεις στην οικονομία σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη. Επηρέασε δυσμενώς την εδώ και καιρό αποδιοργανωμένη οικονομία της Ουκρανίας, αλλά πολύ ευμενώς απ΄ ό,τι φαίνεται τις οικονομίες των Λουγκάνσκ και Ντονέτσκ. Οι δυο αυτές αυτονομημένες περιοχές κατάφεραν την τελευταία διετία να αναδιοργανώσουν πλήρως τις οικονομίες τους. Πολλές βιομηχανικές μονάδες και εργοστάσια έφτασαν τα επίπεδα παραγωγής της προ πολέμου εποχής. Το συνολικό τονάζ εμπορευμάτων που μεταφέρθηκαν μέσω των σιδηροδρόμων ξεπέρασε τα ρεκόρ που υπήρχαν πρίν τον πόλεμο. Τα μεγάλα βιομηχανικά συγκροτήματα της περιοχής, κυρίως μεταλλουργίες και ορυχεία, πήραν μπροστά. Η ανεργία δεν μειώνεται απλώς, αλλά ζητάνε κόσμο πλέον για να καλύψουν γύρω στις 50000 κενές θέσεις εργασίας!!! Την ανοδική αυτή πορεία ήρθε να εκτοξεύσει κυριολεκτικά μια απόφαση της Ρωσίας στα μέσα του Φθινοπώρου η οποία θα επέτρεπε πλέον τις εισαγωγές προϊόντων από τις δυο αυτές περιοχές. Να σημειώσουμε εδώ ότι η Ρωσία παραμένει σήμερα ο κυριότερος εμπορικός εταίρος της Ουκρανίας. Πρώτη στις εξαγωγές της χώρας και δεύτερη στις εισαγωγές μετά την Κίνα. Τρομερή και αποσιωπημένη αντίφαση, η Ουκρανία διατηρεί ως μεγάλο της εμπορικό εταίρο την «εμπόλεμη» μαζί της Ρωσία, και η τελευταία τόσα χρόνια δεν είχε κανονικές εμπορικές σχέσεις με τις Δημοκρατίες που «στήριζε». Μετά από αυτή την εξέλιξη η οικονομία απογειώθηκε, οι μισθοί των εργατών γης για παράδειγμα αυξήθηκαν 21%, αντιστοίχως και των υπολοίπων εργαζομένων, η χρονιά έκλεισε με το 60% της παραγωγής τους να είναι εξαγώγιμη. Το οικονομικό πλάνο για την διετία 2022 – 2024 αναθεώρησε τις εκτιμήσεις του για τα επίπεδα αύξησης του ΑΕΠ και προέβλεπε μια αύξηση πλέον της τάξης του 70% για την διετία αυτή!!! Εδώ κάπου είναι που πρέπει να αναζητηθεί και το plot point της νέας κρίσης. Μια τέτοια πρόοδο και οικονομική ευημερία θα ήταν το χειρότερο παράδειγμα για την υπόλοιπη Ουκρανία. Θα μπορούσε να κατανοηθεί κάτι αντίστοιχο για την Κριμαία. Θα δικαιολογούταν λόγω της Ρωσικής βοήθειας, ανάμειξης. Για την ακρίβεια συμβαίνει ήδη κάτι αντίστοιχο. Για τις αυτονομημένες περιοχές όμως κάτι τέτοιο θα ήταν καταστροφικό παράδειγμα για την υπόλοιπη Ουκρανία. Θα δημιουργούσε έναν συνειρμό που θα οδηγούσε στο συμπέρασμα ότι όποιος απομακρύνεται από την Ουκρανία τελικά προοδεύει. Πολύ αρνητικό αυτό για οποιαδήποτε χώρα. Υπάρχουν λοιπόν επαρκείς λόγοι να θέλουν κάποιοι να ανακόψουν αυτή την ανοδική πορεία των δυο περιοχών.
Πως θα έμοιαζε όμως μια σύγκρουση ανάμεσα στα εμπλεκόμενα μέρει; Έχει αναπτυχθεί μια μεγάλη συζήτηση γύρω από το πως θα μπορούσε να μοιάζει η σύγκρουση στην Ουκρανία. Τα σενάρια δίνουν και παίρνουν. Όλα παρουσιάζονται με μεγάλη βαρύτητα ως αδιαμφισβήτητα γεγονότα.
Ας ξεκινήσουμε όμως με μερικούς χάρτες:
Αυτός είναι ένας γενικός πολιτικός χάρτης της Ουκρανίας και των γειτόνων της:
Στη συνέχεια, εδώ είναι ένας ρωσικός χάρτης της γραμμής επαφής:
Κοιτάξετε τα περιγράμματα της Γραμμής Επαφής Line Of Contact (Ουκρανικές δυνάμεις με μπλε, Δυνάμεις του Ντονμπάς με κόκκινο). Αυτή είναι η ίδια περιοχή που στον παραπάνω πολιτικό χάρτη φέρει την ένδειξη «5».
Η καταμέτρηση των δυνάμεων κατά μήκος της γραμμής επαφής (γνωστή και ως «Forward Line of Own Troops» (FLOT) ή «Forward Edge of Battle Area» (FEBA)) δεν έχει νόημα αφού οι στρατιωτικές δυνάμεις δεν επιτίθενται σε «πλήρες μέτωπο». Ίσως έχετε ακούσει τον εμπειρικό κανόνα ότι χρειάζεστε μια αναλογία δύναμης περίπου 3:1 υπέρ μιας επιτιθέμενης δύναμης για να νικήσει τις δυνάμεις ενός αμυνόμενου. Όπως όλοι οι εμπειρικοί κανόνες, αυτό δεν είναι απολύτως αληθές, αλλά είναι χρήσιμο γιατί εισάγει την έννοια της συγκέντρωσης δυνάμεων κατά μήκος του κύριου άξονα/αξόνων επίθεσης .
Συνήθως, εάν έχετε 10 μονάδες (τι τύπος δεν μας αφορά εδώ) στη μία πλευρά και 10 στην άλλη, ο εισβολέας θα θέλει να δημιουργήσει μια επίθεση αντιπερισπασμού για να απομακρύνει τις αμυνόμενες δυνάμεις και στη συνέχεια να συγκεντρώσει τις δυνάμεις των επιτιθέμενων στο πιο αδύναμο τμήμα των αμυνόμενων.
Οι περισσότεροι που θα μετρήσουν τις παραταγμένες δυνάμεις θα δουν ότι οι Ουκρανικές έχουν αριθμητικό πλεονέκτημα 2:1 έως 3:1 έναντι των δυνάμεων του Ντονμπάς. Είναι αρκετό αυτό; Λάθος ερώτηση.
Το πραγματικό ερώτημα είναι εάν μπορούν οι Ουκρανικές δυνάμεις να επιτύχουν μια αναλογία 3:1 (ή υψηλότερη!) έναντι των δυνάμεων του Ντονμπάς σε έναν συγκεκριμένο άξονα επίθεσης;
Αυτό το ερώτημα υπονοεί το εξής, μπορούν οι Ουκρανοί να κινητοποιήσουν τις δυνάμεις τους και να τις συγκεντρώσουν αποτελεσματικά;
Εδώ υπάρχει ένα πρόβλημα. Για να προετοιμάσουν μια τέτοια συγκέντρωση δυνάμεων, οι Ουκρανοί θα πρέπει να το κάνουν αυτό χωρίς να γίνουν αντιληπτοί από τους Ρώσους. Γιατί; Επειδή μόλις οι Ουκρανοί συγκεντρώσουν τις δυνάμεις τους σε ένα σημείο γίνονται πολύ εύκολος στόχος για τις αντίπαλες δυνάμεις, και πιθανώς, για τα ρωσικά οπλικά συστήματα μικρού και μέσου βεληνεκούς.
Αυτό είναι ένα δίλημμα. Όσο πιο συγκεντρωμένες είναι οι δυνάμεις σας, τόσο πιο εύκολος στόχος γίνονται.
Επιπλέον, συγκεντρώνοντας τις δυνάμεις σας σε έναν τομέα, μειώνετε αναγκαστικά τη συγκέντρωσή τους σε άλλους τομείς, και αυτό σας εκθέτει όχι μόνο σε μια εχθρική αντεπίθεση, αλλά ακόμη και σε μια εχθρική περικύκλωση. Μια λύση σε αυτό το δίλημμα είναι να ενισχύσετε σε μεγάλο βαθμό τις άμυνές σας στους άλλους τομείς (ναι, οι «αμυντικές» προετοιμασίες είναι στην πραγματικότητα σε μεγάλο βαθμό μέρος κάθε επιθετικής επιχείρησης). Πώς όμως οργανώνεις μια τέτοια άμυνα σε βάθος (τουλάχιστον δύο ξεχωριστές αμυντικές γραμμές) χωρίς να το δουν οι Ρώσοι και να βγάλουν όλα τα προφανή συμπεράσματα;
Στη συνέχεια, πρέπει να έχετε κατά νου ότι μια τυπική άμυνα είναι συνήθως μια άμυνα σε βάθος, που σημαίνει ότι μόλις διαπεράσετε τον πρώτο «τείχος» της άμυνας (που ονομάζεται πρώτη γραμμή) τότε αντιμετωπίζετε ένα 2ο «τείχος» και, μερικές φορές, ακόμα και ένα 3ο. Και τώρα που οι δυνάμεις σας διέρρηξαν την πρώτη γραμμή, έχουν πλέον κολλήσει ανάμεσα σε δύο εχθρικές γραμμές ακόμα κι αν υπάρχει μια διάρρηξη στην πρώτη γραμμή. Θα χρειαστεί να φέρετε ενισχύσεις για να αναπτύξετε την επίθεσή σας. Ή μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τις δυνάμεις σας ανάμεσα στις δύο γραμμές ως ομάδες ελιγμών για να κάνετε πράγματα όπως να περικυκλώσετε ένα μέρος της πρώτης γραμμής ή να κάνετε γρήγορους ελιγμούς για να αποδιοργανώσετε τους αμυνόμενους. Οι λεπτομέρειες δεν έχουν σημασία, αυτό που έχει σημασία είναι ότι «απλώς» το να σπάσεις την πρώτη γραμμή άμυνας δεν σημαίνει ότι έχεις «κερδίσει». Στην πραγματικότητα αυτό είναι απλώς για να δώσουμε μια ιδέα της πολυπλοκότητας οποιασδήποτε επίθεσης ενάντια σε μια προετοιμασμένη άμυνα. Προσθέστε σε αυτό ότι ανάλογα με το έδαφος (υπαίθριες ή αστικές περιοχές) οι αναλογίες δυνάμεών των επιτιθέμενων μπορεί να χρειαστεί να είναι πολύ υψηλότερες, της τάξης 6:1 για μια αστική επιθετική επιχείρηση για παράδειγμα. Πού βρίσκετε τέτοιους αριθμούς και πώς τους συγκεντρώνετε; Γίνεται χειρότερο.
Δείτε τον παραπάνω χάρτη
Αυτός είναι ο κύριος λόγος για τον οποίο οι Ουκρανοί έχουν αναπτύξει μόνο το ήμισυ περίπου των συνολικών δυνάμεών τους κατά μήκος του LOC στο Ντονμπάς. Πρέπει να διατηρούν δυνάμεις τόσο κατά μήκος των συνόρων τους όσο και τουλάχιστον κάποιες εφεδρείες για να αντιμετωπίσουν οποιαδήποτε πιθανή (ακόμη και από τον ΟΗΕ πολύ πιθανών) ρωσική επίθεση από ξηρά ή και θάλασσα.
Κατά τον πρώτο πόλεμο το 2014, οι πολεμικές επιχειρήσεις ήταν όλες σε τακτικό επίπεδο, δηλαδή περιλάμβαναν υπομονάδες μικρότερες από μια κανονική μεραρχία. Αυτή τη φορά, οι Ουκρανοί διακινδυνεύουν έναν ολοκληρωτικό επιχειρησιακό πόλεμο, που περιλαμβάνει όλες τις δυνάμεις που αναπτύσσονται κατά μήκος του LOC με το Ντονμπάς, δηλαδή όλες τις δυνάμεις που εμφανίζονται με μπλε στον παραπάνω χάρτη, περίπου ισοδύναμες με 8-10 ταξιαρχίες.
Αυτός είναι ένας ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ κίνδυνος για την Ουκρανία και καθορίζεται από τη γεωγραφία της.
Οι εφεδρείες.
Οι ρωσικές δυνάμεις (οι περίφημοι περίπου 100.000+ στρατιώτες που αναφέρονται στα δυτικά μέσα ενημέρωσης) «κοντά» (μη στρατιωτικός όρος) στα σύνορα με την Ουκρανία βρίσκονται στην πλειοψηφία τους στις μόνιμες τοποθεσίες τους και δεν είναι έτοιμες να επιτεθούν. Επίσης, για να επιτεθεί στην Ουκρανία, η Ρωσία θα χρειαζόταν ούτως ή άλλως περισσότερες δυνάμεις. Από την σκοπιά της Ουκρανίας, αυτοί οι 100+ στρατιώτες είναι είτε λειτουργικά μια «στρατηγική εφεδρεία του Ντονμπάς» ή ένα τρίτο αμυντικό κλιμάκιο του, αν προτιμάτε. Αυτό σημαίνει ότι η αποστολή τους δεν είναι να εισβάλουν στην Ουκρανία, αλλά να αποτρέψουν μια σημαντική ανακατάληψη από τις δυνάμεις της Ουκρανίας, εάν ξαφνικά οι δυνάμεις του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ καταρρεύσουν.
Λευκορωσία και Καλινινγκράντ
Δεν υπάρχει ανάγκη για τη Ρωσία να χρησιμοποιήσει τις δυνάμεις της στη Λευκορωσία ή στο Καλίνινγκραντ εναντίον της Ουκρανίας. Ο πραγματικός σκοπός αυτών των δυνάμεων είναι να προστατεύσουν ολόκληρο το θέατρο των επιχειρήσεων από κάθε προσπάθεια επέμβασης του ΝΑΤΟ από τον Βορρά (Βαλτική) ή τη Δύση (Πολωνία). Ναι, η Ρωσία μπορεί και έχει ήδη αναπτύξει πυραύλους Iskander και στις δύο περιοχές και σε περίπτωση πολέμου πλήρους κλίμακας, το κέντρο επιχειρήσεων του ΝΑΤΟ, οι συγκεντρώσεις δυνάμεων, το C4I, τα αεροδρόμια, τα λιμάνια κ.λπ. θα στοχοποιηθούν από αυτούς, αλλά η πραγματική κύρια λειτουργία αυτών των δυνάμεων σε περίπτωση πολέμου στην ανατολική Ουκρανία θα ήταν να αποκλείσουν ολόκληρο τον εναέριο χώρο, να δημιουργήσουν δηλαδή μια περιοχή άρνηση πρόσβασης (A2/AD). Βασικά, δημιουργία ζώνης απαγόρευσης πτήσεων για τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Με τον εξοπλισμό που ήδη διαθέτουν στην Κριμαία, το Καλίνινγκραντ, και ότι μεταφερθεί ίσως στην Λευκορωσία, κάτι τέτοιο δεν θα είναι πολύ δύσκολο να επιτευχθεί.
Καταμέτρηση δυνάμεων και LOC.
Ενώ είναι πιθανώς αλήθεια ότι η Ουκρανία έχει ένα αριθμητικό πλεονέκτημα στο ανθρώπινο δυναμικό (το πόσο είναι ασαφές, οπότε ας συμφωνήσουμε, για λόγους επιχειρηματολογίας, περίπου στο 2,5:1), ο σύγχρονος πόλεμος είναι μηχανοποιημένος, και όσον αφορά τα τεθωρακισμένα το Ντονμπάς έχει πλεονέκτημα. Με μεγάλη διαφορά σύμφωνα με ορισμένες πηγές (κανείς δεν γνωρίζει τα αληθινά στοιχεία). Τα περισσότερα άρματα των Ουκρανών είναι σε κακή κατάσταση και δεν μπορούν πραγματικά να κινητοποιηθούν. Δεν είναι αξιόμαχα.
Η κατάσταση είναι ακόμη χειρότερη με τις αεροπορικές δυνάμεις. Το μόνο που διαθέτουν οι Ουκρανοί είναι μερικά MiG-29, MiG-25 και Su-27 σοβιετικής εποχής, τα περισσότερα από αυτά δεν είναι αξιόμαχα. Τα 30 περίπου που μπορούν να πετάξουν θα καταρριφθούν γρήγορα από την αεράμυνα των ρωσικών δυνάμεων.
Μέχρι στιγμής λοιπόν έχουμε:
- Ανεπαρκείς αναλογίες δυνάμεων για τους Ουκρανούς
- Μια γεωγραφική «δυνητικά επιχειρησιακή περικύκλωση» η οποία έχει ήδη δημιουργηθεί
- Καμία αεροπορία άξια αναφοράς
- Ανεπαρκής μηχανοκίνητες δυνάμεις και άρματα μάχης
Πόλεμος ελιγμών.
Για να πετύχει οποιαδήποτε επίθεση, ο επιτιθέμενος πρέπει να κινητοποιήσει τις δυνάμεις του. Ωστόσο, υπάρχει ένα πρόβλημα με τις μετακινήσεις των στρατευμάτων. Καθιστούν τα στρατεύματα που μετακινούνται πολύ ευάλωτα σε επίθεση, εκτός εάν μετακινηθούν σε σχηματισμό μάχης, οπότε η κινητικότητά τους μειώνεται σημαντικά. Λαμβάνοντας υπόψη τις ρωσικές δυνατότητες ISTAR (Intelligence, surveillance, target acquisition, and reconnaissance) στον τομέα των επιχειρήσεων, αμφιβάλλω ότι οι Ουκρανοί θα μπορούσαν να κινήσουν κάτι μεγαλύτερο από ένα λόχο χωρίς οι Ρώσοι να το γνωρίζουν αμέσως (λαμβάνοντας υπόψη τις δυνατότητες πληροφοριών, οι Ρώσοι μπορεί να γνωρίζουν για τα σχέδια των Ουκρανών ακόμη και πριν αυτά οριστικοποιηθούν). Ανάλογα με το πόσο μακριά από τις δυνάμεις του Ντονμπάς θα ήταν αυτές οι δυνάμεις των Ουκρανών, το πυροβολικό του Ντονμπάς θα μπορεί, να είναι σε θέση να τις χτυπήσει.
Πυροβολικό.
Οι Ουκρανοί έχουν σίγουρα κάποια ικανά συστήματα πυροβολικού, κυρίως Smerch MLRS της σοβιετικής εποχής και μερικές τοπικές τροποποιήσεις. Έχουν επίσης σοβιετικά οβιδοβόλα, όλμους, πυροβόλα κ.λπ. Αλλά εδώ υπάρχει και άλλο πρόβλημα. Μόλις, πυροβολήσει ένα Ουκρανικό MLRS ή ένα άλλο όπλο, τότε προδίδει τη θέση του, θα το δουν οι Ρώσοι που θα εμπλακούν αμέσως, με το λεγόμενο μπαράζ πυροβολικού. Θεωρητικά, οι Ουκρανοί θα μπορούσαν να κάνουν δύο πράγματα για να το αποφύγουν, να χρησιμοποιήσουν ηλεκτρονικά αντίμετρα EW ή να προβούν σε ένα γρήγορο ελιγμό, αλλαγή θέσης. Αλλά στην πράξη, δεν θα μπορέσουν να κάνουν τίποτα από τα δύο. Η Ρωσία θα «κατέχει τον χώρο EW» σε ολόκληρο το θέατρο επιχειρήσεων και ελιγμών
Στη συνέχεια το ναυτικό. Με μια φράση, είτε θα μείνει στα λιμάνια είτε θα βυθιστεί είτε και τα δύο. Δεν υπάρχει τίποτα να σχολιάσουμε εδώ.
Τι γίνεται με τον ρωσικό στόλο της Μαύρης Θάλασσας (BSF);
Σε στρατιωτικούς όρους, η Ρωσία κατέχει, ήδη ελέγχει, ολόκληρη τη Μαύρη Θάλασσα, ολόκληρη, συμπεριλαμβανομένων των ακτών. Οι δυτικοί αναλυτές δεν θα το παραδεχτούν αυτό, αλλά αυτό είναι γεγονός. Επιπλέον, το BSF μπορεί να κάνει κρουαζιέρα πάνω-κάτω στην ακτογραμμή της Ουκρανίας απειλώντας τόσο με όπλα, πύραυλους όσο και μια αμφίβια επίθεση πλήρους κλίμακας. Και μόνο κάνοντας αυτό, και χωρίς να πυροβολήσει ούτε ένα όπλο, η BSF θα μπορούσε περαιτέρω να αναγκάσει τους Ουκρανούς να διαθέσουν δυνάμεις για την άμυνα της ακτογραμμής τους, εξαντλώντας έτσι περαιτέρω τις βόρειες και ανατολικές θέσεις τους.
Παρεμπιπτόντως, τουλάχιστον έξι ρωσικά βαρέα αμφίβια αποβατικά πλοία (BDK) έχουν εισέλθει στη Μεσόγειο. Μόλις ξεκινήσουν οι επιχειρήσεις, είναι απίθανο η Τουρκία να τους επιτρέψει να περάσουν τον Βόσπορο, αλλά πριν; Εναλλακτικά, αυτά τα πλοία θα μπορούσαν να κατευθυνθούν προς τη Συρία και λαμβάνοντας υπόψη πόσο χαμηλά φαίνεται η ίσαλο γραμμή τους στις φωτογραφίες, αυτά τα πλοία είναι πλήρως φορτωμένα με κάτι, κανείς δεν ξέρει τι.
Αυτό θέτει λοιπόν το ερώτημα, έχουν οι Ουκρανοί *κάτι* όσον αφορά τις χρήσιμες στρατιωτικές δυνατότητες;
Παραδόξως, η απάντηση είναι ναι. Η ουκρανικές μυστικές υπηρεσίες και οι στρατιωτικές ειδικές δυνάμεις είναι καλά εκπαιδευμένες, καλά οπλισμένες και καλοπληρωμένες (με την ευγενική προσφορά των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ) και έχουν αποδείξει την αποτελεσματικότητά τους έναντι των υπηρεσιών ασφαλείας του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ (αλλά όχι κατά των Ρωσικών). Μπορούμε λοιπόν να περιμένουμε να δράσουν ως εξής:
- Να δημιουργήσουν χάος και πανικό στο Ντονμπάς σαμποτάροντας κρίσιμες υποδομές (σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής, χημικά κ.λπ.)
- Δολοφονίες διοικητών του Ντονμπάς
- Επιχειρήσεις αναγνώρισης πίσω από τη γραμμή επαφής
- Χρησιμεύουν ως παρατηρητές διορθώνοντας τις βολές του πυροβολικού και δίνοντας θέσης βολής για τα μη επανδρωμένα
- Επιχειρήσεις προβοκάτσιας που περιλαμβάνουν την καταστροφή – δολιοφθορά κρίσιμων υποδομών της Ουκρανίας (όχι του Ντονμπάς) (σταθμοί ηλεκτροπαραγωγής, χημικά, κ.λπ.) ώστε να κατηγορηθεί το Ντονμπάς και η Ρωσία για «ωμότητες» και εγκλήματα πολέμου κατά «αθώων Ουκρανών αμάχων».
Αυτό που συχνά παρεξηγείται είναι ο σωστός χρόνος για τέτοιες ενέργειες. Αυτές είναι πολύ λογικές ΠΡΙΝ οποιαδήποτε επίθεση πλήρους κλίμακας. Μόλις ξεκινήσει ο πόλεμος, τέτοιες επιχειρήσεις όχι μόνο θα ήταν πολύ πιο δύσκολο να εκτελεστούν, αλλά θα είχαν και πολύ μικρότερο αποτέλεσμα δημοσίων σχέσεων. Ωστόσο, για οποιονδήποτε στρατιωτικό αναλυτή, η έναρξη τέτοιων ασσύμετρων επιθέσεων θα χρησιμεύσει επίσης ως σαφής ένδειξη ότι «κάτι συμβαίνει». Πρέπει λοιπόν να συντονιστούν πολύ προσεκτικά, όχι πολύ νωρίς, ούτε πολύ αργά, αλλά μόνο «ακριβώς» με τη σταδιακή εντατικοποίηση μέχρι την πλήρη έναρξη των εχθροπραξιών.
Οι ειδικές δυνάμεις των Ουκρανών είναι μια πραγματική απειλή για τις δυνάμεις ασφαλείας του Ντονμπάς (Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ) και καλύτερα να αφήσουν τους Ρώσους να αναλάβουν πλήρως την αντιμετώπισή τους.
Έπειτα, υπάρχει το προφανές ζήτημα του ηθικού. Εκτός από τις ειδικές δυνάμεις, το ηθικό του υπόλοιπου Ουκρανικού στρατού είναι στο ναδίρ. Και, γιατί όχι. Οι σκληροπυρηνικές μονάδες των Ναζί είναι πολύ σκληροί στο να πυροβολούν άοπλους και αμάχους, αλλά εντελώς ανίκανοι, να αντιμετωπίσουν έναν πραγματικό και ικανό αντίπαλο. Οι ειδικές δυνάμεις και οι δυτικοί μισθοφόροι πιθανότατα θα πολεμήσουν σκληρότερα μέχρι την πλήρη ήττα ή υποχώρηση τους.
Δύο κρίσιμα γεγονότα:
- Οι ουκρανικές δυνάμεις έχουν κάπου να υποχωρήσουν (λειτουργικό βάθος). Οι δυνάμεις του Ντονμπάς όχι.
- Το Ντονμπάς μπορεί να βασιστεί στην παρέμβαση της Ρωσίας εάν τα πράγματα δεν εξελιχθούν ομαλά για αυτούς. Οι δυνάμεις της Ουκρανίας δεν έχουν κανέναν πρόθυμο να πεθάνει γι’ αυτές.
Κάθε στρατιώτης και από τις δύο πλευρές, είμαι βέβαιος ότι έχει πλήρη επίγνωση αυτών των κρίσιμων γεγονότων.
Συμπέρασμα:
Είναι πολύ πρόωρο να υποθέσουμε ότι η Ρωσία θα χρειαστεί να παρέμβει. Οι διαθέσιμες πληροφορίες δεν υποδεικνύουν ότι οι Ουκρανοί έχουν σαφές πλεονέκτημα έναντι των Λαϊκών Δημοκρατιών, ειδικά επειδή οι τελευταίοι θα είναι σε άμυνα.
Αυτά είναι τα καλά νέα. Τα πραγματικά άσχημα νέα είναι ότι οι Ουκρανοί μάλλον το καταλαβαίνουν αυτό, και οι δυτικοί κύριοι τους το καταλαβαίνουν σίγουρα. Πώς θα μπορούσαν λοιπόν να «αναγκάσουν» τη Ρωσία να παρέμβει;
Πολύ φοβάμαι ότι θα προσπαθήσουν να χτυπήσουν την πόλη του Ντόνετσκ και τις διάφορες μικρές πόλεις γύρω της με όλη τη δύναμη πυρός που διαθέτουν για να δημιουργήσουν ένα πραγματικό λουτρό αίματος. Θυμάστε πώς ο Saakashvili επιτέθηκε στην πόλη Tskhinval; Με μια τεράστια επίθεση MLRS που ισοπεδώνει ολόκληρα κτίρια στην πόλη και δολοφονεί δεκάδες πολίτες.
Και πάλι, θυμηθείτε ότι για τη Δύση, ο στόχος δεν είναι να «νικήσει» τη Ρωσία ή να «απελευθερώσει» το Ντονμπάς. Είναι να αναγκάσει τη Ρωσία να παρέμβει.
Εάν με ένα μείγμα δολιοφθορών, επιθέσεων πυροβολικού, επιθέσεων με drone, ακόμη και βαλλιστικών πυραύλων (η Ουκρανία έχει, θεωρητικά τουλάχιστον, 90 πυραύλους 9K79 Tochka (SS-21 Scarab)) μπορούν να δημιουργήσουν ένα τέτοιο λουτρό αίματος που η πολιτική πίεση στη Ρωσία να παρέμβει να είναι τεράστια. Τότε θα ήταν κάτι ίσως αποδεκτό γι΄ αυτούς. Οι Ουκρανοί μπορούν επίσης να είναι σίγουροι ότι οποιοδήποτε λουτρό αίματος είτε θα αγνοηθεί από τη Δύση είτε θα κατηγορηθεί η Ρωσία για αυτό.
Για τους Ουκρανούς λοιπόν, αυτή είναι μια κατάσταση win–win, ακόμα κι αν ο τελικός στόχος είναι να χάσουν στρατιωτικά για να κερδίσουν πολιτικά.
Κάτι τελευταίο, αλλά πολύ βασικό
- Οι Δυτικοί θέλουν να αναγκάσουν τη Ρωσία να παρέμβει ώστε να επιτραπεί στις ΗΠΑ να ανακτήσουν τον πλήρη έλεγχο της ευρωπαϊκής ηπείρου
- Η Ρωσία θέλει μια νέα πολυπολική παγκόσμια τάξη πραγμάτων χωρίς έναν μόνο ηγεμόνα
Ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι μόνο η κορυφή αυτού του πολύ μεγαλύτερου «στρατηγικού παγόβουνου».
Πηγές: CIA Word Factbook, Dnr news, Dan-news.info, ANNA news,Wargonzo
