Οι παγκόσμιες εξελίξεις και οι μηχανισμοί που διαμορφώνονται ασκούν έντονες πιέσεις στην εθνική κυριαρχία των εθνών – κρατών, αλλά και θρυμματίζουν την αίσθηση των ανθρώπων και των πολιτών στην κοινότητα, την πατρίδα και το έθνος – κράτος,
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΘΩΜΑΣ
Μιας από τις διάσημες φράσεις που είχε διατυπώσει ο πάλαι ποτέ Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Ρόναλντ Ρέϊγκαν είναι ότι, “κάποιες από τις ποιο τρομακτικές λέξεις που μπορεί να ακούσει κάποιος στην αγγλική γλώσσα είναι – «καλησπέρα σας είμαστε από την κυβέρνηση και ήρθαμε για να βοηθήσουμε». Aν σήμερα ο Ρόναλντ Ρέιγκαν ήταν μαζί μας και έβλεπε πως έχει καταντήσει η Δύση, γράφει χαρακτηριστικά σε ανάλυση της η πολιτική επιθεώρηση European Conservative, θα ήταν άκρως απογοητευμένος και τρομοκρατημένος. Οι ελευθερίες όλων περιορίζονται, ενώ αυξάνεται η εξάρτηση των πολιτών και των οικονομικών δρώντων από τις αποφάσεις των πολιτικών. Αυτό λένε έμπειροι πολιτικοί αναλυτές είναι το συμπέρασμα από τα αντικειμενικά γεγονότα. Eίναι μια διαπίστωση για το τι συμβαίνει ταυτόχρονα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, τον ΟΗΕ, στο Νταβός, στις Ηνωμένες Πολιτείες και σε κάθε γωνιά της Δύσης.Όποιοι έχουν αμφιβολίες θα πρέπει να κοιτάξουν και να δουν τους πολιτικούς ηγέτες που φορούν κονκάρδες που προβάλλουν την πράσινη αειφόρο ανάπτυξη, και πιστεύουν ότι ο επικεφαλής του κινέζικου ΤΙΚ ΤΟΚ έχει μεγαλύτερη δύναμη από οποιοδήποτε πρωθυπουργό χώρας μέλους του ΝΑΤΟ και της Δύσης.
Σύμφωνα με το σκεπτικό της ανάλυσης αυτής, η πανδημία έδωσε την ευκαιρία να αυξηθεί υπέρμετρα και σε παγκόσμιο επίπεδο ο κρατικός παρεμβατισμός. Κρατικός παρεμβατισμός που θα έπρεπε σύμφωνα με το σκεπτικό κάποιων να αποτελέσει τη θεραπεία δια πάσαν νόσον και πρόβλημα, πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό, κάτι το οποίο όμως εκ του αποτελέσματος δεν φαίνεται να ισχύει. Κάποιοι κατάφεραν να κερδίσουν τεράστια ποσά χρημάτων αλλά και να διατηρήσουν την εξουσία τους παραμένοντας σε πολιτικούς θώκους, αναφέρει η ανάλυση της πολιτικής επιθεώρησης European Conservative, υποτιμώντας τη σκέψη και τις διανοητικές ικανότητες των πολιτών και των ψηφοφόρων. Αυτό όμως δεν μπόρεσε να διαρκέσει και δεν γίνεται να διαρκέσει για πάντα. Αυτό όμως που φαντάζει εξαιρετικά δύσκολο είναι οι χώρες, οι κυβερνήσεις και οι πολίτες να μπορέσουν να ξεφύγουν, κάποιοι λένε να γλυτώσουν, από την καταπίεση της δημόσιας κατήχησης και τις παρεμβατικής ρητορικής πολιτικολογίας, η οποία συνεχίζει να απευθύνεται σε ολόκληρες χώρες, κυβερνήσεις και ψηφοφόρους – πολίτες, οι οποίοι νιώθουν πλέον την κόπωση από το συνεχή βομβαρδισμό από συνθήματα και νουθεσίες.
Κατά τη διάρκεια της πανδημίας οι ατομικές ελευθερίες περιορίστηκαν από επιστήμονες που μετατράπηκαν σε πολιτικούς, ή πολιτικούς που μετατράπηκαν σε επιστήμονες. Πολλοί είναι αυτοί που μιλούν για πείραμα μεγάλης ή μικρότερης έκτασης, ακόμη και αν στο μέλλον δεν υπάρξει άλλος φονικός ιός. Υπάρχει όμως για παράδειγμα η κλιματική αλλαγή, η οποία ως φαινόμενο είναι περισσότερο άπιαστο, μυστηριώδες και ευεπίφορο σε άνωθεν παρεμβατισμό.
Οι παγκόσμιες εξελίξεις και οι μηχανισμοί που διαμορφώνονται ασκούν έντονες πιέσεις στην εθνική κυριαρχία των εθνών – κρατών, αλλά και θρυμματίζουν την αίσθηση των ανθρώπων και των πολιτών στην κοινότητα, την πατρίδα και το έθνος – κράτος. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι ταυτίζονται με το φερόμενο ως προοδευτικό σύνθημα του περασμένου αιώνα – είμαι πολίτης του κόσμου –. Οι επικριτές της κατάστασης στον κόσμο επισημαίνουν ότι η διαδικασία της παγκοσμιοποίησης κονιορτοποιεί και διαλύει τα πάντα δημιουργώντας ένα νέο αμάλγαμα. Ένα ξένο μάγμα χωρίς ρίζες και πατρίδες, με τις κοινωνίες να υποφέρουν όλο και περισσότερο και να χάνουν τις ελευθερίες τους, ενώ η Ευρωπαϊκή Ένωση και ο ΟΗΕ παρακολουθούν τις εξελίξεις χωρίς πραγματική δύναμη παρέμβασης, ως απλοί θεατές που παρατηρούν απλά μια παγκόσμια καταστροφή. Οι Δημοκρατίες και τα έθνη – κράτη υποβαθμίζονται και όλο και περισσότερο χάνουν την αξία και τη βαρύτητα τους στις οικονομικές και πολιτικές αποφάσεις. Η Δύση μέσω της επιδιωκόμενης παγκόσμιας ηγεμονίας της πιέζει μέσω των διεθνών θεσμών να επιβάλλει πρότυπα και πολιτικές στα διάφορα κράτη, κυρίως για θέματα περιβαλλοντικής πολιτικής, οικογενειακού Δικαίου, οικονομίας και δημοκρατικής λειτουργίας. Πολιτικοί παρατηρητές εκτιμούν ότι οι εκλογικές νίκες του Χαβιέ Μιλέι στην Αργεντινή και της Τζόρτζια Μελόνι στην Ιταλία είναι αποτέλεσμα της άγαρμπης προσπάθειας της Αριστεράς στη Δύση να υιοθετήσει τα προτάγματα της Παγκοσμιοποίησης και του δυτικού ηγεμονισμού.
Η παγκόσμια πολιτική κατάσταση δημιουργεί νέες ευκαιρίες για τους απανταχού Συντηρητικούς, και ιδιαίτερα στον φυσικό τους χώρο ο οποίος δημιουργείται από την ανάγκη για την προάσπιση της εθνικής ανεξαρτησίας της ελευθερίας και της Δημοκρατίας. Οι άξονες αυτοί σε συνδυασμό με τον άξονα της παράδοσης στοιχειοθετούν τις συνθήκες που χαράσσουν το μέλλον του ευρωπαϊκού και αμερικανικού Συντηρητισμού. Στη Δύση είναι ολοφάνερη η πολιτική τάση ιδιαίτερα στους νέους ανθρώπους να αντισταθούν στις εξελίξεις και να αντιστρέψουν τις εξελίξεις με σκοπό την επιβίωση τους και την ευημερία των μελλοντικών γενεών, υπηρετώντας αρχές και αξίες για τις οποίες οι παλαιότεροι έχουν πολεμήσει σε όλους τους μεγάλους και κυρίως στους δύο παγκόσμιους πολέμους.
Στη Γαλλία, την Ιταλία, την Ισπανία αλλά και την Αργεντινή οι πολιτικές τάσεις είναι ολοφάνερες και είναι πλέον βέβαιον ότι δημιουργείται σαφώς μια νέα γενιά πατριωτών που εμφορούνται από τις αρχές του Συντηρητισμού. Κύριος στόχος δεν είναι φυσικά η αντιστροφή του παγκοσμίου εμπορίου και του ανοίγματος των αγορών, αλλά η προάσπιση της εθνικής ανεξαρτησίας και της ισορροπίας μεταξύ εθνικής κυριαρχίας και των τάσεων της παγκοσμιοποίησης. Εντός αυτού του πολιτικού πλαισίου πρέπει να λάβει πολιτική θέση και η Ευρωπαϊκή Ένωση, η οικονομική πολιτική και κοινωνική συνοχή της οποίας κινδυνεύει, λόγω των αυταρχικών τάσεων κυρίως της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να επιβάλλει αδιακρίτως και χωρίς ευελιξία τις πολιτικές της Πράσινης Συμφωνίας και του Νταβός.
