Του Ευάγγελου Χοζοβίτη.
Οι Γάλλοι προσέρχονται στις κάλπες για τον πρώτο γύρο των βουλευτικών εκλογών μέσα σε ένα κλίμα αβεβαιότητας για τό μέλλον τής χώρας αλλά και έντονης πολιτικής αντιπαράθεσης μεταξύ των τριών μπλόκεξουσίας , ακροδεξιάς, Νέου Λαικού Μετώπου της Αριστεράς και του κόμματος του Μακρόν.
Τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών έφεραν τά πάνω κάτω στην πολιτική και κοινωνική ζωή της Γαλλίας αναδεικνύοντας έναν διχασμό πού κυριαρχεί κάθετα .Η απόφαση του Εμμανουέλ Μακρόν να διαλύσει την βουλή μπορεί να ήταν μονόδρομος αλλά λαμβάνοντας υπόψιν τον χαρακτήρα του είχε στοιχεία μακιαβελισμού. Άλλωστε η επιρροή του πονηρού Μακιαβέλι καθόρισε την πολιτική σκέψη και πορεία του Μακρόν . Δεν είναιτυχαίο ότι ο γάλλος πρόεδρος ως νεαρός φοιτητής στο πανεπιστήμιο της Ναντέρ αφιέρωσε την προπτυχιακή του διατριβή στόν Νικολό Μακιαβέλι.
Όπως λένε οι παροικούντες την ιερουσαλήμ έχει την ικανότητα να κρύβει και να εξαπατά. Άρα η απόφασή του να οδηγηθούν οι Γάλλοι στις κάλπες είχε εξεταστεί προσεκτικά από τον ίδιο. Τρία χρόνια πρίν τις προεδρικές εκλογές, σκέφθηκε ότι θα ήταν καλύτερα να ελέγχει τους βασικούς θεσμούς του κράτους όπως η εξωτερική πολιτική και η άμυνα. Φυσικά τό Σύνταγμα του παρέχει μεταξύ άλλων αυτό το δικαίωμα.
Ξέρει ότι δύο εβδομάδες μετά καί την οριστικοποίηση των αποτελεσμάτων του δεύτερου γύρου των εκλογών στις 7 Ιουλίου, θα ανάψει η φλόγα των ολυμπιακών αγώνων στο Παρίσι και θα κριθούν πολλά από την αποτελεσματικότητα της διοργάνωσης τους.
Μία κυβέρνηση μειοψηφίας Μπαρντελά θα κολυμπήσει άμεσα στα βαθιά νερά και η απειρία των υπουργών της σε συνδυασμό με το γεγονός ότι δεν έχει πολλούς υποστηρικτές στο διοικητικό σύστημα θα καταδείξει τις αδυναμίες της. Υπολογίζει λοιπόν στην εξάντληση της Εθνικής Συσπείρωσης στην εξουσία και κυρίως στο ότι δεν θα μπορέσει να υλοποιήσει το πρόγραμμά της απογοητεύοντας τους Γάλλους.
Επομένως ο εκλεκτός του στις προεδρικές εκλογές θα έχει το πάνω χέρι απέναντι σε μία αποδυναμωμένη Λεπέν πού θα πιστωθεί την αποτυχημένη κυβερνησιμότητα Μπαρντελά. Στο ερώτημα πώς θα αντιδράσει η Εθνική Συσπείρωση σε αυτό το σχέδιο του Γάλλου προέδρου η απάντηση ήρθε με την δήλωση Μπαρντελά πού ζήτησε απόλυτη κοινοβουλευτική πλειοψηφία από τους Γάλλους , ειδάλλως δεν θα πάρει την εντολή για μία κυβέρνηση μειοψηφίας.
Mέχρι την στιγμή πού γραφόταν αυτό το άρθρο τόκαθημερινό βαρόμετρο της Ifop-Fiducial για λογαριασμό της εφημερίδας ‘’ Le Figaro ‘’ , του τηλεοπτικού σταθμού Lci και του ραδιοφωνικού σταθμου ‘’ SudRadio ‘’ έδινε σταθερά πρώτο κόμμα την Εθνική Συσπείρωση του Τζορντάν Μπαρντελά με 36% ( 220-260 έδρες ) , το Νέο Λαικό Μέτωπο της Αριστεράς με 28,5% ( 180-210 έδρες), το κόμμα της προεδρικής πλειοψηφίας του Μακρόν με 21 % ( 75-100 έδρες ) , την ρεπουμπλικανική κεντροδεξιά με 6,5% (25-50 έδρες ) και σέ μεμονωμένους υποψηφίους από 9 έως 17 έδρες.Ωστόσο αυτή η έρευνα κυρίως ως προς τις έδρες θα είναι οριστική ως προς την ακρίβεια της μετά και τον δεύτερο γύρο των εκλογών καθώς σε αυτόν μονομαχούν οι δύο πρώτοι υποψήφιοι σε κάθε μονοεδρική εκλογική περιφέρεια και καθοριστικό ρόλο θα παίξουν οίαποφάσεις της τελευταίας στιγμής.
Οί συμμαχίες πού συγκροτήθηκαν από τά πέντε κόμματα της αριστεράς πού απαρτίζουν το Νέο Λαικό Μέτωποστήν ακροδεξιά , με την απόφαση του Ερικ Σιοτί και άλλων στελεχών των ρεπουμπλικάνων να συμπορευθούν με τον Μπαρντελά αλλά και η αποχώρηση της ανιψιάς της Λεπέν από το κόμμα του Ερικ Ζεμούρ είναι σαφές ,ότι βοήθησαν στην άνοδο των ποσοστών των δύο αυτών πολιτικών σχηματισμών. Όμως καί τό κόμμα της προεδρικής πλειοψηφίας δείχνει να συσπειρώνεται στον διμέτωπο αγώνα του , ανακτώντας μέρος της εκλογικής δύναμης πού έχασε στις πρόσφατες ευρωεκλογές. Παρ’ όλα αυτά δεν θα αποφύγει νέα μεγάλη ήττα. Το ενδιαφέρον των Γάλλων είναι μεγάλο καθώς το 64% δηλώνει ότι θα ψηφίσει, φλερτάροντας έτσι με το ποσοστό- ρεκόρ συμμετοχής , 68%, των βουλευτικών εκλογών του 1997.
Εφόσον επαληθευτούν οί δημοσκοπήσεις και δεν υπάρξει η κοινοβουλευτική πλειοψηφία των 289 εδρών τότε είναι πιθανόν να δούμε μία κυβέρνηση μειοψηφίας. Αν και το ερώτημα είναι ποιες πολιτικές δυνάμεις θα συγκροτήσουν αυτήν την κυβέρνηση. Τις τελευταίες ημέρες διακινούνται φήμες για συγκρότηση τεχνοκρατικής κυβέρνησης που θα περιλαμβάνει μετριοπαθή πρόσωπα από των χώρο της κεντροδεξιάς και της αριστεράς. Ίδωμεν. Σε διαφορετική περίπτωση κινδυνεύει να βρεθεί η χώρα μπροστά σε μία κυβερνητική παραλυσία καθώς το γαλλικό Σύνταγμα αποκλείει το ενδεχόμενο επανάληψης νέων εκλογών για ένα χρόνο.
Το μακιαβελικό ρίσκο του Μακρόν είναι μεγάλο και επανεμφανίζει ξανά στο προσκήνιο δύο πρώην προέδρους.
Τόν Φρανσουά Ολάντ , πού κατεβαίνει υποψήφιος βουλευτής με το Νέο Λαικό Μέτωπο και τον Νικολά Σαρκοζύ πού δηλώνει ότι τίποτα δεν θα τον εμποδίσει να είναι ξανά υποψήφιος στις προεδρικές εκλογές του 2027.Δύο πρώην ένοικοι του Ελιζέ πού κατά γενική ομολογία δεν είχαν επιτυχημένη θητεία. Ο Μακρόν επισείοντας συνεχώς τον φόβο των δύο άκρων τροφοδοτεί την αγωνία του διεθνούς τύπου με δημοσιεύματα . Πρόσφατα οι Financial Times έγραψαν ότι ‘’η παγκόσμια προσοχή είναι στραμμένη στα άμεσα πολιτικά δράματα στη Γαλλία.’’ Επισημαίνοντας πώς ‘’ ένα κοινοβούλιο πού θα κυριαρχείται από τά πολιτικά άκρα θα βυθίσει την Γαλλία σε μία περίοδο παρατεταμένης αστάθειας’’.
Η χαώδης αυτή κατάσταση με οδήγησε νά διαβάσω ξανά το βιβλίο του Γάλλου ιστορικού Μισέλ Βινόκ με τίτλο’’Charles de Gaulle: ‘’ Eνας επαναστάτης στοιχειωμένος από την Ιστορία.’’
Ένιωσα δηλαδή την ανάγκη να ανατρέξω στό φαινόμενο του ανθρώπου πού κατάφερε να βγάλει την Γαλλία από την ταπείνωση του Βισύ ,να την βάλει ανάμεσα στους νικητές, να αντιταχθεί στον ατλαντισμό και να κάνει τους Γάλλους να αισθανθούν περήφανοι για την χώρα τους.
Έχω γράψει πολλές φορές ότι η Γαλλία πού ξέραμε δεν υπάρχει πιά. Πολιτιστικά και πολιτικά έχει αμερικανοποιηθεί . Έχει ξεχάσει τον ιστορικό της ρόλο στο ευρωπαικό γίγνεσθαι. Για αυτό και είναι πολύ ευφάνταστος ο τίτλος του άρθρου πού διάβασα πρίν λίγο καιρό στο περιοδικό ‘’ Le Point ‘’. ‘’ Ντε Γκώλ , γύρνα πίσω , έχουν τρελαθεί ! ‘’.
