«Τρικλοποδιά» στην ειρηνευτική πρωτοβουλία του Ορμπαν!

Με μια συμπεριφορά που αποκαλύπτει την υποκρισία των λεγόμενων «καλών» και «δημοκρατικών» ηγετών της Ευρώπης, η Ευρωπαϊκή Ενωση επέλεξε να παρεμποδίσει τις ειρηνευτικές προσπάθειες του Ούγγρου πρωθυπουργού Βίκτορ Ορμπαν, ο οποίος ασκεί επί του παρόντος την εκ περιτροπής προεδρία του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η υπόθεση αυτή, που επισκιάστηκε από την απόπειρα δολοφονίας του Ντόναλντ Τραμπ, αποκαλύπτει μια ανησυχητική επιθυμία για πόλεμο, υπαγορευμένη από την Ουάσινγκτον, η οποία έχει μετατρέψει την Ευρώπη σε αποικία χωρίς κυριαρχία.

• Της Μαρίας Δεναξά

Μπορεί ο Βίκτορ Ορμπαν να μην είναι αρεστός στην ευρωπαϊκή οικογένεια εξαιτίας της ριζοσπαστικής, συντηρητικής ιδεοληψίας του, ωστόσο οι πράξεις του, όπως είναι η πρωτοβουλία ανάληψης ειρηνευτικής προσπάθειας για την κατάπαυση του πυρός στην Ουκρανία και οι ειρηνευτικές του αποστολές, ιδιαίτερα στη Μόσχα αλλά και στο Πεκίνο, δεν θα έπρεπε να είναι καταδικαστέες ούτε να αποτελούν αντικείμενο μποϊκοτάζ από τους Ευρωπαίους εταίρους του, αν πραγματικό ζητούμενο για αυτούς ήταν η ειρήνη, που, ως φαίνεται, δεν είναι.

Γιατί πώς αλλιώς μπορεί να δικαιολογήσει κανείς τον εκνευρισμό της ευρωπαϊκής ηγεσίας και την ενόχληση, στα όρια του μπούλινγκ, που προκάλεσαν οι διπλωματικές ενέργειες του Ούγγρου πρωθυπουργού υπέρ της ειρήνης, κατά τη διάρκεια διμερών επαφών του στη Ρωσία, στην Ουκρανία και την Κίνα, που ωστόσο πραγματοποιήθηκαν με την έναρξη της ουγγρικής προεδρίας;

Ο Ορμπαν, μόλις εννέα ημέρες μετά την ανάληψη της εναλλασσόμενης προεδρίας της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ταξίδεψε στο Κίεβο, στη Μόσχα και στο Πεκίνο για να αναζητήσει διπλωματικές λύσεις στη σύγκρουση στην Ουκρανία. Ωστόσο, η πρωτοβουλία αυτή προκάλεσε δυσαρέσκεια σε πολλά κράτη-μέλη της Ε.Ε., τα οποία κατηγόρησαν τον Ούγγρο πρωθυπουργό για απιστία κι ότι ενεργεί ενάντια στα συμπεράσματα και στις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Παρόλο που ο Ορμπαν ξεκαθάρισε σε επιστολή του προς τον πρόεδρο του συμβουλίου Σαρλ Μισέλ πως δεν ενήργησε εκ μέρους της Ε.Ε., οι ειρηνευτικές του προσπάθειες αποδοκιμάστηκαν και αποδομήθηκαν.

Κόντρα επίθεση

Ο εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ερικ Μάμερ και ο ηγέτης της Forza Italia Αντόνιο Ταγιάνι κατήγγειλαν τον Ορμπαν ότι ενεργεί χωρίς εντολή. Η καταγγελία αυτή αγνοεί σκόπιμα το γεγονός ότι ο Ούγγρος πρωθυπουργός προσπαθούσε να συγκεντρώσει πληροφορίες από πρώτο χέρι για τις θέσεις των εμπλεκομένων στη σύγκρουση, σε μια εποχή που η αμερικανική πολιτική ηγεσία είναι περιορισμένη λόγω της προεκλογικής εκστρατείας.

Αδιαμφισβήτητα, η Ουγγαρία, που ανέλαβε τον τρέχοντα μήνα την εκ περιτροπής εξάμηνη προεδρία της Ευρωπαϊκής Ενωσης, έχει ως κύριο ρόλο τη διοργάνωση των συναντήσεων της Ε.Ε. Αυτός ο ρόλος δεν εξουσιοδοτεί τον Ορμπαν να ασκεί διπλωματία εις το όνομα της των 27, ωστόσο ακόμη και να ζητούσε την άδεια και την υποστήριξη των υπόλοιπων 26 εταίρων του δεν θα την ελάμβανε, καθώς όλοι τους, όπως έχουμε δει τα τελευταία δύο χρόνια, προετοιμάζονται πυρετωδώς για έναν μεγάλο πόλεμο με τη Ρωσία, την έναρξη του οποίου αναλυτές προσδιορίζουν σε 18 με 24 μήνες από σήμερα.

Η κριτική προς τον Βίκτορ Ορμπαν έχει ενταθεί, σε σημείο που ορισμένες χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Γερμανίας και των κρατών της Βαλτικής, εξετάζουν το ενδεχόμενο να αποσύρουν την εκ περιτροπής προεδρία της Ουγγαρίας στην Ε.Ε. Το Renew (νεοφιλελεύθεροι) ζήτησε μάλιστα από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο να διερευνήσει νομικά μέσα για τον τερματισμό της ουγγρικής προεδρίας, παραδίδοντάς την στην Πολωνία. Η πρόταση αυτή, αν και εξακολουθεί να είναι μόνο μια υπόθεση, καταδεικνύει την πρόθεση να περιθωριοποιηθούν περαιτέρω η Ουγγαρία και οι ειρηνευτικές της προσπάθειες.

Εκτός από τις έντονες επικρίσεις, η Κομισιόν με μια πρωτοφανή απόφαση της ανακοίνωσε πως θα μποϊκοτάρει τις άτυπες υπουργικές συναντήσεις του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ενωσης που θα διεξαχθούν τους προσεχείς μήνες, στο πλαίσιο της ουγγρικής προεδρίας.

Επιπροσθέτως, μια ομάδα 63 ευρωβουλευτών, με επικεφαλής τον Εσθονό Ρίχο Τέρας, ζήτησε να ανασταλούν τα δικαιώματα ψήφου της Ουγγαρίας στην Ε.Ε., ως αντίδραση στην «ειρηνευτική αποστολή» του Βίκτορ Ορμπαν, την οποία χαρακτηρίζουν «κατάχρηση εξουσίας».

Προφανώς, η προσπάθεια να αρχίσουν ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις μεταξύ της Μόσχας και του Κίεβο θεωρείται «κατάχρηση εξουσίας» στη σημερινή Ε.Ε. Αυτό είναι μάλλον ειρωνικό, αν σκεφτεί κανείς ότι ολόκληρη η στρατηγική θεμελίωση του ευρωπαϊκού οικοδομήματος δικαιολογήθηκε από την επιθυμία μιας μόνιμης και διαρκούς ειρήνης στη γηραιά ήπειρο. Ισως ο Βίκτορ Ορμπαν, λοιπόν, να είναι σήμερα ο μοναδικός μέσα σ’ αυτό το οικοδόμημα που σέβεται το πραγματικό πνεύμα της Ενωσης.

Η επιτομή της ευρωπαϊκής υποκρισίας

Η στάση της Ε.Ε. απέναντι στον Ορμπαν είναι χαρακτηριστική μιας ευρύτερης υποκρισίας. Η Ευρώπη, η οποία αυτοανακηρύσσει τον εαυτό της προπύργιο της δημοκρατίας και της ελευθερίας, είναι έτοιμη να καταστείλει κάθε πρωτοβουλία που δεν ευθυγραμμίζεται με την πολεμοκάπηλη γραμμή που επιβάλλει η Ουάσινγκτον. Την ώρα που καθημερινά ακούγονται προειδοποιήσεις για τον κίνδυνο της ανόδου του φασισμού και την ανάγκη καταπολέμησης των «αυταρχικών καθεστώτων», η ίδια η Ε.Ε. αρνείται την ειρήνη, ενεργεί με περίσσιο αυταρχισμό, αγνοώντας τη βούληση των ευρωπαϊκών λαών.

Ανησυχητική τάση

Αυτή η συμπεριφορά αποκαλύπτει το πραγματικό πρόσωπο των λεγόμενων «καλών» ηγετών της Ευρώπης, οι οποίοι προτιμούν να διαιωνίζουν τις συγκρούσεις παρά να επιδιώκουν την ειρήνη και την ευημερία. Είναι τουλάχιστον ειρωνικό, αν όχι τρομακτικό, το γεγονός ότι σε μια Ευρωπαϊκή Ενωση που υπερηφανεύεται ότι αγωνίζεται για τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα οι προσπάθειες ενός μέλους της να αναζητήσει ειρηνικές λύσεις καταστέλλονται, γεγονός που καταδεικνύει την παντελή έλλειψη κυριαρχίας και μια ανησυχητική τάση προς την πολεμοκαπηλεία.

Εν κατακλείδι, η Ε.Ε. θα έπρεπε να στηρίζει κι όχι να εμποδίζει τις ειρηνευτικές προσπάθειες του Ούγγρου πρωθυπουργού Βίκτορ Ορμπαν. Η συνέχιση της συγκεκριμένης στάσης και πορείας αποκαλύπτει ακόμα περισσότερο την ανεπάρκεια και την επικινδυνότητα του ευρωπαϊκού οικοδομήματος για τους ευρωπαϊκούς λαούς, το οποίο, με πρόσχημα τη δημοκρατία και την ελευθερία, προτιμά να ακολουθεί τυφλά τις οδηγίες που επιβάλλουν τα κέντρα εξουσίας των ΗΠΑ, ακόμα και εις βάρος της παγκόσμιας ειρήνης και της σταθερότητας.

Πηγή: Εφημερίδα «Δημοκρατία»