Η Κίτι Δουκάκη, η οποία ήταν σύζυγος του πρώην κυβερνήτη της Μασαχουσέτης και του προεδρικού υποψηφίου των Δημοκρατικών το 1988 Μάικλ Δουκάκη και η οποία πολέμησε δημόσια τους εθισμούς της και έγινε εξέχουσα υποστηρίκτρια της ηλεκτροσπασμοθεραπείας (ηλεκτροσόκ) ως θεραπεία για την κατάθλιψη, πέθανε σε ηλικία 88 ετών στο σπίτι της στο Μπρούκλαϊν της Μασαχουσέτης.
Αιτία ήταν οι επιπλοκές από την άνοια, είπε ο γιος της, Τζον.
Η Katharine Virginia Dickson γεννήθηκε στο Cambridge της Μασαχουσέτης, στις 26 Δεκεμβρίου 1936. Είχε το παρατσούκλι Kitty, από το όνομα της στενής φίλης της μητέρας της, ηθοποιού Kitty Carlisle Hart. Ο πατέρας της, Χάρι Έλις Ντίκσον, γιος Ουκρανών Εβραίων μεταναστών, ήταν ο πρώτος βιολιστής για τη Συμφωνική Ορχήστρα της Βοστώνης για σχεδόν 50 χρόνια.
Παράτησε το κολέγιο στα 20 για να παντρευτεί έναν συμμαθητή της, τον John Chaffetz, και τον ακολούθησε στην Καλιφόρνια για την αποστολή του στην Πολεμική Αεροπορία. Έκαναν έναν γιο, τον Τζον Τζούνιορ, αλλά χώρισαν αμέσως μετά.
Μεγάλωνε ένα νήπιο ως ανύπαντρη μητέρα, όταν ένας κοινός φίλος της κανόνισε ραντεβού με τον Μάικλ Δουκάκη— τότε ένας νεαρός δικηγόρος στο κατώφλι της ένταξης στο νομοθετικό σώμα της πολιτείας της Μασαχουσέτης.
Παρά τις αντιθέσεις των γονιών του Μάικλ, οι δυο τους παντρεύτηκαν το 1963. Ο Δουκάκης υιοθέτησε τον θετό του γιο, ο οποίος πήρε το επίθετό του και το ζευγάρι απέκτησε δύο κόρες, την Κάρα και την Άντρεα. Το ζευγάρι απέκτησε επτά εγγόνια.
Η Κίτι Δουκάκη υπέστη τρεις αποβολές, έχασε ένα μωρό λίγο μετά τη γέννα και έκανε σοβαρή χειρουργική επέμβαση για δύο δισκοκήλες που μπορεί να την είχαν αφήσει παράλυτη.
«Είμαι μια πολύ δυνατή γυναίκα», είχε πει στην Chicago Tribune το 1988, έξι χρόνια αφότου έλαβε το μεταπτυχιακό της στη ραδιοτηλεοπτική μετάδοση και τον κινηματογράφο από το Πανεπιστήμιο της Βοστώνης.
Η ταραγμένη ζωή της
Καθώς ο σύζυγός της κυβερνούσε τη Μασαχουσέτη (από το 1975 έως το 1979 και ξανά από το 1983 έως το 1991) και έκανε καμπάνια για την προεδρία, η κυρία Δουκάκη χάραξε τη δική της ταυτότητα στη δημόσια ζωή.
Ήταν καθηγήτρια σύγχρονου χορού, κοινωνική λειτουργός, προστάτης των τεχνών και ακτιβίστρια για λογαριασμό ευάλωτων πληθυσμών, από τους άστεγους μέχρι τους απάτριδες.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και στις αρχές της δεκαετίας του 1980, συμμετείχε στην επανεγκατάσταση Βιετναμέζων, Αφγανών και προσφύγων από το Λάος, χρησιμοποιώντας το καθεστώς της και την πολιτική της πρόσβαση για να περιηγηθεί στο γραφειοκρατικό τέλμα.
Ως πρώτη κυρία της Μασαχουσέτης, η κυρία Δουκάκη περιέγραψε τον εαυτό της ως οδηγούμενη από «συμπόνια και ανθρωπιστική ανησυχία». Είπε ότι ήταν «πολύ περήφανη» για την εβραϊκή της καταγωγή – ο σύζυγός της ήταν Ελληνορθόδοξος – και έπαιξε ρόλο στη δημιουργία του Μουσείου Μνήμης του Ολοκαυτώματος των ΗΠΑ στην Ουάσιγκτον.
Η έντονη προσωπικότητά της, το ασταμάτητο κάπνισμά της και η προτίμησή της για πρώτης τάξεως ταξίδια και επώνυμα ρούχα, συμπλήρωναν και παρείχαν μια αντίθεση με την περσόνα του συζύγου της.
Η κυρία Δουκάκη δεχόταν κριτική ότι ήταν αυταρχική και απολιτική στις συναλλαγές της με κρατικούς αξιωματούχους που θεωρούσε ότι ήταν αδιάφοροι στις αιτιάσεις της ή δεν σέβονταν επαρκώς τον σύζυγό της.
Είχε αποδώσει αυτή την κριτική εναντίον της σε ζήλια και σεξισμό. «Έχετε ακούσει ποτέ τις λέξεις διεκδικητικός ή επιθετικός να χρησιμοποιούνται για να περιγράψουν τον άνδρα σύζυγο μιας υποψήφιας;» ρώτησε τους Los Angeles Times. «Πιστεύω ότι υπάρχουν πραγματικά άλλα μέτρα και σταθμά όταν πρόκειται για δυνατές, διεκδικητικές γυναίκες».
Οι αμφεταμίνες, το αλκοόλ και η κατάθλιψη
Ως πιθανή πρώτη κυρία, υπέμεινε μεγάλο έλεγχο από τα ΜΜΕ και μίλησε ανοιχτά για το ξεπέρασμα της 26ετούς εξάρτησής της από αμφεταμίνες που ξεκίνησε όταν άρχισε να κάνει κατάχρηση χαπιών αδυνατίσματος στα 19 της.
«Θα το έκανα ακόμα και αν ο Μάικλ δεν ήταν υποψήφιος πρόεδρος», είχε πει στο Reuters, εξηγώντας τα κίνητρά της για τις αποκαλύψεις της. «Μία από τις αρχές της θεραπείας ανάκαμψης είναι να βοηθάω άλλους. Ήξερα ότι θα είχα ακόμη μεγαλύτερη ευκαιρία να βοηθήσω άλλους σε μια εθνική εκστρατεία».
Πολέμησε επίσης την κατάθλιψη και έγινε «ειδική» στο να κρύβει την εξάρτησή της από το αλκοόλ καθώς αυξάνονταν οι πιέσεις της προεδρικής διεκδίκησης.
Η ήττα του Μάικλ Δουκάκη από τον Μπους τον έκανε να επιστρέψει ξανά στην προσπάθειά του να κρατήσει ζωντανό το «θαύμα» της Μασαχουσέτης εν μέσω αυξανόμενου κρατικού ελλείμματος και της πτώσης των ποσοστών αποδοχής του.
Η επιστροφή της Κίτι Δουκάκη όμως, ήταν πολύ πιο ταραχώδης. Έβλεπε τον σύζυγό της το πρωί και μετά αποσυρόταν στην κρεβατοκάμαρά της για να πιει.
Κατά καιρούς, όπως είχε πει η ίδια, μεταμφιεζόταν με ένα μαντήλι, σκούρα γυαλιά και μια ψεύτικη κρεατοελιά ζωγραφισμένη στο ένα μάγουλο πριν βγει έξω για να αγοράσει βότκα που αργότερα θα την έκρυβε σε ένα πλυντήριο.
Μερικές φορές λιποθυμούσε από τον εμετό και την έβρισκαν ο σύζυγός της ή τα παιδιά της.
Νοσηλεύτηκε για αλκοολισμό τον Φεβρουάριο του 1989. Εκείνο τον Νοέμβριο, στην πρώτη επέτειο της ήττας του συζύγου της, ήπιε αλκοόλ και παραλίγο να πεθάνει. Επέμεινε ότι αναζητούσε ανακούφιση για την αϋπνία, αλλά οι αναφορές των μέσων ενημέρωσης σημείωναν το περιστατικό ως πιθανή απόπειρα αυτοκτονίας.
Τον επόμενο χρόνο, η κυρία Δουκάκη δημοσίευσε το «Now You Know», ένα απομνημόνευμα που γράφτηκε με την Τζέιν Σκόβελ και περιγράφει λεπτομερώς την αμφιλεγόμενη σχέση της κυρίας Δουκάκη με τη μητέρα της, τη ζωή της ως σύζυγο πολιτικού και τους εθισμούς της.
Είχε επαινεθεί ευρέως για την ειλικρίνεια της σχετικά με τις μάχες της, οι οποίες συνεχίστηκαν την επόμενη δεκαετία, καθώς μπαινόβγαινε σε κέντρα θεραπείας ναρκωτικών και ψυχιατρικές εγκαταστάσεις, ενώ με κάποιο τρόπο κατάφερε να ολοκληρώσει το μεταπτυχιακό της στην κοινωνική εργασία στο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης το 1996.
Δοκίμασε αντικαταθλιπτικά και θεραπείες που περιελάμβαναν θεραπεία ομιλίας, αλλά τίποτα δεν βοήθησε. Στα απομνημονεύματά της, ανέφερε ότι συνέχιζε να πίνει ό,τι ήταν διαθέσιμο: εκχύλισμα βανίλιας, στοματικό διάλυμα, aftershave, ακόμη και ασετόν.
Το ηλεκτροσόκ
Βρισκόμενη σε απόγνωση, στράφηκε το 2001 στην ηλεκτροσπασμοθεραπεία (ECT), τη μέθοδο που παλαιότερα ονομαζόταν θεραπεία σοκ. Ο γιατρός της κυρίας Δουκάκη την καθησύχασε ότι η διαδικασία, στη σύγχρονη μορφή της, ήταν ένας ασφαλής, άνετος και αποτελεσματικός τρόπος αντιμετώπισης της σοβαρής κατάθλιψης.
Έκανε την πρώτη της θεραπεία το πρωί της 20ης Ιουνίου 2001, στην 38η επέτειο του γάμου των Δουκάκηδων και ξύπνησε, όπως έλεγε, νιώθοντας άμεση ανακούφιση.
Καθώς ο πρώην κυβερνήτης την οδηγούσε πίσω στο σπίτι τους στο Μπρούκλιν, η κυρία Δουκάκη, σε μια εκπληκτική αλλαγή στη συμπεριφορά της, του είπε: «Ας πάμε έξω για φαγητό απόψε!»
Για την Κίτι Δουκάκη, οι θεραπείες σοκ λειτούργησαν τόσο γρήγορα και τόσο καλά που τις αποκάλεσε «θαύμα στη ζωή τους».
Με τον δημοσιογράφο και συγγραφέα Larry Tye, έγραψε το βιβλίο του 2006, «Shock: The Healing Power of Electroconvulsive Therapy».
Σε ομιλίες και συνεντεύξεις της, η κυρία Δουκάκη σημείωσε ότι με τη θεραπεία συνδέονται προσωρινά ελλείμματα μνήμης και ότι χρειαζόταν τακτικές συνεδρίες συντήρησης. Αλλά αυτή και ο σύζυγός της έγιναν σθεναροί υποστηρικτές του ECT.
«Η Kitty Dukakis ήταν το πιο εξέχον άτομο στον κόσμο που σηκώθηκε ποτέ και είπε: ‘Το ECT λειτούργησε για μένα και θα πρέπει να εξετάσουμε ποιες είναι οι επιπτώσεις του στην υγεία και την επιστήμη’», είπε ο Tye.
«Κατάφερε να αντιμετωπίσει κάθε μία από τις αδυναμίες της και κάθε μία από τις απίστευτες δοκιμασίες στη ζωή της και να βρει έναν τρόπο που οι άλλοι άνθρωποι θα μπορούσαν να επωφεληθούν από αυτόν».
