Γιατί ο Τραμπ έδιωξε τον Μακρόν από τον Άγιο Πέτρο

Ο Εμανουέλ Μακρόν, σύμβολο, μαζί με την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, μιας Ευρώπης που κλυδωνίζεται ανάμεσα στην αυταρέσκεια και την κατάρρευση, έζησε άλλη μια στιγμή δημόσιου εξευτελισμού μέσα στη Βασιλική του Αγίου Πέτρου, όταν απροκάλυπτα, χωρίς ίχνος διπλωματικής τακτικής, επιχείρησε απρόσκλητος να συμμετέχει στη μίνι κρίσιμη σύνοδο για την ειρήνη στην Ουκρανία μεταξύ του Ντόναλντ Τραμπ και του Βολοντίμιρ Ζελένσκι.

• Παρίσι, Μαρία Δεναξά – εφημερίδα δημοκρατία

«Δεν έχεις θέση εδώ. Κάνε μου τη χάρη. Δεν πρέπει να είσαι εδώ» του είπε ο Τραμπ για να τον εκδιώξει από τη συνάντηση. Η περιφρονητική συμπεριφορά του Αμερικανού προέδρου απέναντι στον νυν πρόεδρο της Γαλλίας είναι αμετάβλητη. Ας μην ξεχνάμε ότι ο Τραμπ είχε πει στο πρόσφατο παρελθόν ότι πιστεύει πως είναι μαλθακός. Από την άλλη, γνωρίζει πως, μαζί με την κομπανία των Βρυξελλών, θέλει να εμποδίσει την κατάπαυση του πυρός ώστε να συνεχιστεί ο πόλεμος.

Ομως, ο Τραμπ χρειάζεται την ειρήνη το συντομότερο δυνατό για να βελτιώσει τον όχι και τόσο λαμπρό απολογισμό των πρώτων εκατό ημερών της θητείας του, εξ ου και η σκηνοθετημένη φωτογραφία του με τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι μέσα στον καθεδρικό ναό.

Ορισμένοι πιστεύουν πως αυτή η φωτογραφία, που αναδημοσιεύτηκε αμέσως σχεδόν από όλα τα πρακτορεία ειδήσεων του κόσμου, είναι προϊόν της τύχης. Ωστόσο, πρόκειται για το ακριβώς αντίθετο. Αποτελεί μέρος της πολιτικής επικοινωνίας του επιτελείου του Τραμπ, για αυτό και η προσπάθεια του Μακρόν να μπει παρασιτικά στο κάδρο ήταν αξιολύπητη, αν όχι βλακώδης.

Επειτα από μια πρώτη αντιπαράθεση Τραμπ – Ζελένσκι μπροστά στις κάμερες όλου του κόσμου στον Λευκό Οίκο, η ομάδα του Τραμπ ήθελε διακαώς αυτό το στιγμιότυπο για πολλούς και διάφορους λόγους, μεταξύ των οποίων είναι οι εξής:

·        Να αποδείξει ότι ο Αμερικανός πρόεδρος είναι άνθρωπος του διαλόγου.

·        Να δείξει ότι δεν είναι «φιλοπουτινικός».

·        Να αποδείξει, επίσης ότι, μακριά από τον Βανς ή τον Μασκ, αυτός και μόνο αυτός κυβερνά τις ΗΠΑ.

·        Να δημιουργήσει έναν ωραίο συμβολισμό που ενδεχομένως (αν και τραβηγμένο) να του ανοίξει την πόρτα της υποψηφιότητας για το Νόμπελ Ειρήνης.

·        Να δείξει ότι είναι βαθιά χριστιανός σε ένα σημαντικό μέρος του εκλογικού σώματος, ιδιαίτερα στους Λατινοαμερικανούς…

Εν ολίγοις, ο Βρετανός πρωθυπουργός Κιρ Στάρμερ γνώριζε ότι δεν είχε θέση στη φωτογραφία, σε αντίθεση με τον Εμανουέλ Μακρόν, που, πιστός στον εαυτό του και στον ναρκισσισμό του, προσπάθησε να δώσει σημασία στην παρουσία του ως μέρος της διεθνούς σκηνής. Μια σημασία που όμως δεν έχει, καθώς ο περισσότερος κόσμος, όταν δεν τον χλευάζει, του ασκεί δριμεία κριτική για τον τρόπο που ασκεί πολιτική εντός κι εκτός Γαλλίας, για τις ιστορίες του με την Μπριζίτ, τη μεγαλομανία του, την εμμονή του με την εικόνα του, τις κάμερες κτλ. κτλ.

Στα μάτια των πραγματικών ηγετών αυτού του κόσμου, όπως και των περισσότερων πολιτών της Γαλλίας, είναι μια μαριονέτα χωρίς ενσυναίσθηση, που εξακολουθεί να ασκεί τα καθήκοντά της, βρίσκεται στο τέλος της θητείας της και αντιμετωπίζεται με την αμήχανη συμπόνια που συνήθως επιφυλάσσεται στα ανδρείκελα που δεν έχουν καταλάβει ποιοι είναι πραγματικά και νομίζουν πως είναι πολύ σημαντικοί.

Ενα μικρό χτύπημα στην πλάτη, ένα χαμόγελο, ένα «κάνε μου τη χάρη, δεν πρέπει να είσαι εδώ, θα το συζητήσουμε μετά»… αυτό έκανε ο Τραμπ. Πολιτική επικοινωνία, δηλαδή, όπως τη γνωρίζουν οι ισχυροί: απρόσωπη, αδιάφορη και γεμάτη περιφρόνηση για αυτούς που δεν αξίζουν πραγματικά της προσοχής τους.