Για έκτη σεζόν γυρίζει τον «Τροχό της τύχης» στο Star o υπέροχος Πέτρος Πολυχρονίδης και φέτος είχε δίπλα του μια καλλονή, τη Βάλια Χατζηθεοδώρου. Οι δυο τους με το κέφι, την ενέργεια και το χιούμορ τους έκαναν ρεκόρ στην τηλεθέαση και τίναξαν την μπάνκα στον αέρα από τα δώρα που μοίρασαν.
Ο Πέτρος Πολυχρονίδης, μιλάει στο περιοδικό «Enjoy» και στη Μαρία Ανδρέου:
Πέτρο, πώς βίωσες την καραντίνα; Πώς ήταν μέσα στο σπίτι, με την οικογένεια, τα παιδιά; Εβγαινες για ψώνια, έβλεπες τους γονείς σου;
Υπήρξαν εκατοντάδες στιγμές στη ζωή μου τα τελευταία 25 χρόνια που ευχόμουν κρυφά να γίνει κάτι ώστε να κάτσω έναν ολόκληρο μήνα σπίτι μου και να μην κάνω τίποτα. Φυσικά, τώρα που συνέβη έχω τρομάξει. Θα προσέχω τι εύχομαι (γελάει). Πέρα από την πλάκα, ήμουν τίμιος «κρατούμενος». Ούτε για ψώνια ούτε καν για γυμναστική. Εγκλειστος, αλλά με την οικογένεια. Πολύ όμορφος εγκλεισμός.
Ενιωσες φόβο, αβεβαιότητα για αυτόν τον αόρατο εχθρό; Οι εικόνες από την Ιταλία μάς έχουν συγκλονίσει όλους…
Φυσικά και ανησύχησα. Εχω Ιταλούς performers που συμμετέχουν στα παλαιστικά shows του ZMAK, που διοργανώνω, και μιλούσα πολύ συχνά μαζί τους. Φυσικά και ακυρώσαμε όλες τους τις εμφανίσεις στην Ελλάδα για τέσσερις μήνες. Μου έδωσαν να καταλάβω από πρώτο χέρι τον κίνδυνο.
Τι σου έλειψε μέσα στην καραντίνα; Επειδή είσαι τύπος έξω καρδιά, πώς ένιωσες αυτόν τον εγκλεισμό ή τον περιορισμό της ελευθερίας σου;
Μου έλειψαν οι γονείς μου. Η αγκαλιά. Αυτό και τίποτε άλλο δεν πρόλαβε να μου λείψει. Ο,τι χρειαζόμουν το είχα μέσα στο σπίτι μου: Τους ανθρώπους που αγαπώ. Αν η καραντίνα κρατούσε παραπάνω, προφανώς θα μου άφηνε νεύρα, αλλά το δίμηνο το άντεξα μια χαρά.
Ηταν, ομολογουμένως, ένα περίεργο Πάσχα. Χωρίς εκκλησία, χωριό, αρνί στη σούβλα…
Μια σταγόνα μέσα στη ζωή μας ήταν. Ας μην είμαστε υπερβολικοί. Θα έρθουν και άλλες γιορτές. Τα ήθη μας δεν χάνονται επειδή δεν καταφέραμε να τα βιώσουμε το 2020. Να είμαστε υγιείς, και από του χρόνου θα ξανακάνει ο καθένας ό,τι νιώθει για να υπηρετήσει τις παραδόσεις του και τα πιστεύω του.
Τελικά, αυτή η πανδημία ξέσπασε όπως καθεμία πανδημία που χτυπά κάθε εκατό χρόνια ή θεωρείς ότι είναι ένας βιοχημικός πόλεμος;
Δεν είμαι συνωμοσιολόγος. Ο ιός είναι υπαρκτός, δεν χωρά αμφισβήτηση. Αυτό που μπορώ να αμφισβητήσω, αν θέλει κανείς να κάνει μια σοβαρή κουβέντα, με αποδεικτικά στοιχεία και αριθμούς, είναι το κατά πόσο αντέδρασε σωστά ή λάθος η ανθρωπότητα. Δυστυχώς, δεν είναι κάτι που μπορούμε να κρίνουμε τώρα. Σε βάθος διετίας θα τα ξέρουμε όλα. Υπομονή.
Φοβήθηκες για τη δουλειά σου, δεδομένο ότι έχεις να κάνεις με κοινό, με παίκτες… Σκεφτόσουν πώς θα κρατηθούν οι αποστάσεις με τον ενθουσιασμό και τον αυθορμητισμό σου;
Φυσικά και το φοβήθηκα. Δεν υπήρχε περίπτωση, από τη στιγμή που βρέθηκαν κρούσματα στη χώρα, εμείς να πετάμε «χαρταετό». Η αντίδρασή μας ως εκπομπή ήταν αστραπιαία και χαίρομαι γι’ αυτό. Το γεγονός πως είχαμε ήδη εγγραφές για τους επόμενους δύο μήνες ήταν το πράσινο φως για να πάρει δίμηνο ρεπό ο «Τροχός της Τύχης». Δεν υπήρχε λόγος να μπει κανείς σε κίνδυνο. Ούτε οι θεατές ούτε οι συνεργάτες μου.
Πώς ήταν η επιστροφή στο πλατό του τηλεπαιχνιδιού «Τροχός της τύχης»; Πώς είναι πλέον τα πράγματα; Αντισηπτικά, μάσκες, το νέο σκηνικό; Τι λείπει;
Αρχικά να σου πω πως έχω ενθουσιαστεί με την επιστροφή στο studio. Μου είχε λείψει, ειλικρινά. Αυτό που συνάντησα, δηλαδή το νέο «διαστημικό» πλατό, με ενθουσίασε. Μου λείπει φυσικά η αύρα των ανθρώπων στο κοινό, καθώς και το συναίσθημά τους, που ήταν έντονο κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού. Ομως πολύ σύντομα κατάλαβα και εγώ και όλοι, φαντάζομαι, πως τα συναισθήματα τα προκαλεί ο ίδιος ο «Τροχός», με αυτά που επιφυλάσσει στους παίκτες. Εννοείται πως όλοι οι συνεργάτες μου στην παραγωγή είναι super ήρωες. Τόσες μάσκες μαζεμένες είχα να δω από το «Avengers Endgame» (γέλια).
Η υγειονομική κρίση φαίνεται ότι αποφεύχθηκε με το «Μένουμε σπίτι», δημιουργήθηκαν στη χώρα μας νέες Μονάδες Εντατικής Θεραπείας, το πολεμάμε, με την οικονομική κρίση τι θα κάνουμε; Λέγεται ότι θα έχουμε τη χειρότερη ύφεση ακόμη και από την πρώτη χρονιά του Μνημονίου…
Ήμασταν γρήγοροι και αυτά τα αντανακλαστικά μάς κράτησαν υγιείς. Ελπίζω, μέσα από την καρδιά μου, να δείξουμε τα ίδια αντανακλαστικά στο επόμενο δύσκολο κύμα, αυτό της οικονομίας. Μας περιμένουν δύσκολες μέρες ξανά. Είμαστε μαθημένοι ως χώρα, αλλά πόσα να αντέξουμε ακόμα; Μακάρι οι άνθρωποι που αποφασίζουν για την πορεία της χώρας να πάρουν τις σωστές αποφάσεις για τον κοσμάκη. Επιζήσαμε του ιού. Τώρα πρέπει να ζήσουμε και ως άνθρωποι!
Ο «Τροχός της τύχης» θα είναι εκεί για να μοιράζει λεφτά και χαρά στο τηλεοπτικό κοινό;
Δεν καταλαβαίνω την ερώτησή σου (γέλια). Σεπτέμβριο ξεκινά η έβδομη σεζόν. Δεν έχουμε φτάσει ούτε καν στη μέση… Μετά τη δεκαπενταετία πρέπει να μου κάνεις αυτή την ερώτηση.
Πόσα χρόνια γυρίζεις τον «Τροχό», πόσα χρήματα έχεις μοιράσει, δώρα;
Η έκτη σεζόν φτάνει στο τέλος της σε τρεις εβδομάδες. Επειδή οι αριθμοί λένε πολλά: 3.300 παίκτες, 11.00 νικητές και το νούμερο μεγαλώνει. Νομίζω ότι έχουν μοιραστεί κάτι λιγότερο από 1.000.000 ευρώ όλα αυτά τα χρόνια, συν τα αυτοκίνητα και τα υπόλοιπα δώρα. Διόλου άσχημα για την πιο λιτή περίοδο της ελληνικής τηλεόρασης.
Αλήθεια, τι σου λέει ο κόσμος στον δρόμο; Περίμενες αυτήν τη δημοφιλία και την αναγνωρισιμότητα όταν ξεκινούσες; Πόσο έχει αλλάξει η ζωή σου;
Η ζωή μου δεν άλλαξε καθόλου επειδή ο κόσμος θέλει να μου πει μια κουβέντα ή να μου σφίξει το χέρι στον δρόμο. Είμαι πολύ διακριτικός και προσπαθώ να τους πω, στις πέντε κουβέντες που ανταλλάσσουμε, ότι δεν κάνω κάτι σημαντικό. Παρουσιάζω απλά ένα αγαπημένο τηλεοπτικό πρόγραμμα. Δεν επιτελώ κάποιο τρομερό έργο. Αν μέσα από την εκπομπή κρατάμε καλή συντροφιά σε ανθρώπους μοναχικούς ή βοηθάμε οικογένειες να μαζεύονται γύρω από την ίδια εκπομπή, χαίρομαι ιδιαίτερα, αλλά δεν σώζουμε και τον πλανήτη. Τα μπράβο αξίζουν σε άλλους ανθρώπους. Σε αυτούς που θέλουμε τα παιδιά μας να έχουν πρότυπα.
Πώς δεν έχεις καβαλήσει το καλάμι; Τι σε κρατάει προσιτό;
Φαντάζομαι, η ηλικία που με πέτυχε η επαγγελματική επιτυχία. Με πέτυχε κοντά στα 40. Αν ήμουν 25άρης και βίωνα το ίδιο, πιθανότατα θα έτρεχα στις «σειρήνες». Πολύ εύκολο να την πατήσεις, αν είσαι νεαρός. Χρήματα, αναγνώριση και θελκτικοί έρωτες εμφανίζονται μπροστά σου με την ίδια συχνότητα που παίζει το «Κωνσταντίνου και Ελένης» στην TV. Στα 25 υπάρχει όμως η δυσκολία να αντιληφθείς ποιος σε αγαπά γι’ αυτό που πραγματικά είσαι. Εχω την ίδια γυναίκα, τους ίδιους φίλους και την ίδια μοτοσικλέτα που είχα και πριν με βρει ο «Τροχός της Τύχης». Αυτοί με αγάπησαν γι’ αυτό που είμαι. Οχι για αυτά που ήρθαν μετά.
Αλήθεια, πώς πήρες τα ηνία του «Τροχού της Τύχης»; Πόσα χρόνια μπορεί να παίζει αυτό το παιχνίδι στην TV;
Ενα γύρισμα της τύχης έφερε τον «Τροχό» στα πόδια μου. Πίσω από κάθε τυχαίο γύρισμα όμως υπάρχει πάντα η ανθρώπινη παρέμβαση. Για εμένα αυτή η παρέμβαση έχει ονοματεπώνυμο: Νάταλι Γούντφιλντ και Κοραλία Γεωργακοπούλου. Η leader του προγράμματος του Star και η υπεύθυνη του ελληνικού προγράμματος του καναλιού είναι δύο γυναίκες που η αναγνωρισιμότητά τους στον χώρο μας είναι αντιστρόφως ανάλογη με την επιτυχία τους τα τελευταία χρόνια στο Star. Μέσα στις δεκάδες επιλογές τους, που έφεραν το κανάλι στην κορυφή έπειτα από 25 χρόνια, ήταν και η δική μου. Νομίζω πως βγήκαμε όλοι κερδισμένοι, πολύ περισσότερο από ό,τι είχαμε ονειρευτεί έξι χρόνια πριν. Μου έχουν πει πως ήμουν γούρικος. Δυστυχώς, δεν μπορούμε να μάθουμε αν έχουν δίκιο, γιατί σκοπεύω να μείνω αρκετά χρόνια στην οικογένεια του Star.
Μας συγκίνησε όλους όταν έτρεξες μαραθώνιο για να το βαφτιστήρι σου, προκειμένου να εγχειριστεί στην Αμερική. Τι κάνει τώρα; Πώς εξελίσσεται η υγεία του;
Εξελίχθηκε ονειρεμένα. Ο Βαγγελάκης μου συμπληρώνει έξι χρόνια μάχης με τον καρκίνο, αλλά από τη μετακόμισή του στις ΗΠΑ και μετά η πορεία του ήταν μόνο θετική. Χάρη στον απλό κόσμο, που πρόσφερε απλόχερα ο καθένας ό,τι μπορούσε, το παιδί είναι «καθαρό» σήμερα. Ονειρεύομαι, και μάλλον θα το κάνω πράξη, τα φετινά Χριστούγεννα να είναι τα πρώτα που θα περάσει ο μικρός εκτός νοσοκομείων και μαζί με τον νονό του, έπειτα από το 2014.
Πέτρο, ο κόσμος βλέπει ριάλιτι. Εσύ; Παρακολουθείς το «GNTM», το «Master Chef»; Τι έχεις να πεις για τις 7.000 αιτήσεις του «GNTM» από αγόρια και κορίτσια; Τι ψάχνουν αυτοί οι νέοι από ένα ριάλιτι;
Ναι, τα παρακολουθώ. Παρακολουθώ ό,τι με ψυχαγωγεί. Αν το επίπεδο της τελικής εικόνας στην TV δεν μου δίνει ευχαρίστηση, τότε επιλέγω το internet, στο οποίο ξέρω τα κατατόπια που με «γεμίζουν». Το «MasterChef» και το «GNTM» δεν είναι προχειροδουλειές. Είναι επαγγελματική τηλεόραση. Δεν χρειάζεται να το πω εγώ. Το λένε τα εκατομμύρια των τηλεθεατών τους. Και μην ακούσω πως η επιτυχία οφείλεται μόνο στο ριάλιτι στοιχείο. Ριάλιτι είδαμε και σε προγράμματα που ανδρικές παλάμες άφηναν σημάδια σε καλλίπυγες κορασίδες. Ο κόσμος το απέρριψε. Ο κόσμος θέλει πάνω από όλα παραγωγή θεάματος και αλήθεια. Οχι εκβιαστικά συναισθήματα. Το τι ψάχνουν οι συμμετέχοντες… πρέπει να ρωτήσεις τους ίδιους, νομίζω. Απέχω πολύ από τη σκέψη ενός νεαρού εκκολαπτόμενου μοντέλου, για να κάνω απλά μια εκτίμηση.
Φέτος έχει διακοπές; Πότε τελειώνουν τα γυρίσματα; Τι σημαίνει το ελληνικό καλοκαίρι για εσένα; Πού θες να βρεθείς;
Οι διακοπές μπορούν να περιμένουν. Προέχει να τελειώσουμε με τις υποχρεώσεις μας και να είμαστε προετοιμασμένοι για τον χειμώνα. Καλύτερα να είμαστε τα μυρμήγκια, παρά ο τζίτζικας φέτος. Ακύρωσα ήδη το ταξίδι των ονείρων των παιδιών μου στο πάρκο της Disney στο Παρίσι, λόγω των εξελίξεων. Δεν πειράζει. Και του χρόνου τον ίδιο πατέρα θα έχουν τα παιδιά μου. Δεν θα αλλάξει τίποτα στην ανάμνησή τους όταν θα σκέφτονται τις διακοπές τους μαζί μου όταν ήταν μικρά.
Δύο από τους βασικούς πυλώνες της οικονομίας μας, ο τουρισμός και ο πολιτισμός, βάλλονται. Ανεργία, τηλεργασία, εκ περιτροπής εργασία. Από πού να αντλήσουμε δύναμη και αισιοδοξία;
Από το γεγονός πως σε τέτοιες περιπτώσεις επιβιώνει πραγματικά αυτός που αξίζει. Καμία σοβαρή επιχείρηση δεν θέλει ανθρώπους που επιβιώνουν ανάμεσα στις υποχρεώσεις. Θέλει ηγέτες. Από το πιο χαμηλό πόστο στο πιο μεγάλο. Πάντα γκρινιάζουμε πως «αυτός έχει μπάρμπα και γι’ αυτό έχει καλύτερο μισθό». Αυτά δεν χωράνε πια στη σκληρή επαγγελματική πραγματικότητα. Δεν υπάρχει χώρος για… βόλεμα. Οι μισθοί για τους νέους είναι εξευτελιστικοί και οι δουλειές λίγες. Κάποιοι κακοί εργοδότες το εκμεταλλεύονται, δυστυχώς. Αυτό που έχω να πω στα νέα παιδιά είναι πως σύντομα αυτό το μοντέλο θα αλλάξει. Μόνο οι σοβαροί επιχειρηματίες θα επιβιώσουν και μαζί με αυτούς οι συνεργάτες τους, που -όλως τυχαίως (;) δεν νομίζω…- θα αμείβονται καλύτερα από άλλους στην πιάτσα.
Με τους παίκτες του τηλεπαιχνιδιού έχεις κρατήσει επαφή;
Οχι, βέβαια. Για ποιο λόγο να το κάνω αυτό; Εχω συναντήσει τυχαία κάποιους στον δρόμο και μου έλεγαν οι ίδιοι πως υπήρξαν παίκτες. Είναι πάνω από 3.000 άτομα. Αν τους θυμόμουν, θα ήμουν ο Ντάστιν Χόφμαν στον ρόλο του Ρέιμοντ από το «Rain Man» του 1988. Μάλλον δεν είμαι (γέλια).
Πώς είδες την αποχώρηση της Ελένης Μενεγάκη από την τηλεόραση και την αναζήτηση νέων προσώπων από τα κανάλια για παρουσιαστές;
Τι ευτυχία να μπορείς να κάνεις μία παύση μετά από μια τόσο απαιτητική καριέρα στην τηλεόραση! Είμαι σίγουρος πως η Ελένη Μενεγάκη θα απολαύσει κάτι που ακόμη δεν έχει συνειδητοποιήσει. Οσο για την αναζήτηση νέων προσώπων… δεν νομίζω ποτέ πως έπαψε να υπάρχει. Σε αυτό πρέπει να βγάλουμε το καπέλο στο Star. Oχι γιατί θα πέσει να με πλακώσει το ταβάνι, αλλά ειλικρινά δείτε… πόσα φρέσκα πρόσωπα εμπιστεύτηκε και ανέδειξε τις τελευταίες έξι σεζόν.
Τις «Aγριες Μέλισσες», το «Κόκκινο Ποτάμι» τα βλέπεις; Θα περίμενες για τον εορτασμό του 1821 να δεις μια ιστορική σειρά;
Λόγω ωραρίου εργασίας και έλλειψης χρόνου, δεν μπόρεσα να δω πέρα από δύο – τρία επεισόδια του καθημερινού «Αγριες Μέλισσες». To «Κόκκινο Ποτάμι» το έχω δει όλο, μια και είχα διαβάσει το βιβλίο του Τσιρκινίδη και ήθελα να το κάνω εικόνα. Δεν θα σου πω για το 1821 και μια αντίστοιχη σειρά. Θα σου πως πω εύχομαι καλύτερη τηλεόραση στο μέλλον και παραγωγές που να αγγίζουν τους νέους, οι οποίοι απομακρύνονται από την τηλεόραση. Το θέμα δεν έχει σημασία. Σημασία έχει η ποιότητα.
Η Ελλάδα θα τα καταφέρει; Επειτα από δέκα χρόνια Μνημονίου, φάγαμε και το χαστούκι της πανδημίας. Ξανά μακροβούτι… Μήπως ήρθε ή ώρα να φτιάξουμε το δικό μας μποστάνι; Δύσκολα τα πράγματα…
Πρώτα θα φτιάξει ο καθένας τον εαυτό του. Επειτα το σπιτικό του και τέλος τη γειτονιά του. Μετά η κοινωνία θα ακολουθήσει και το κράτος θα αναγκαστεί να συμπλεύσει. Αν συνεχίζουμε τον οχαδερφισμό, δεν θα αλλάξει κάτι μέχρι να βγει ο ήλιος από τη Δύση. Η ατομική ευθύνη είναι ό,τι νέο καλύτερο άκουσα. Αν την πλαισιώσεις με αισιοδοξία, όνειρα και πράξεις, έχεις το συστατικό για μια καλύτερη ζωή.
