Η Σοφία Κουρτίδου, που με την κιθάρα της και τα στιχάκια της στη μικρή οθόνη παίρνει την πιο δυσάρεστη κατάσταση και την κάνει ευχάριστη, ήταν μια αποκάλυψη χαράς για το «ENJOY», σαν βουτιά σε γάργαρα κρυστάλλινα νερά. Η Σοφία Κουρτίδου μίλησε στην Μαρία Ανδρέου:
Σοφία, στον τηλεφωνικό τηλεοπτικό θάλαμο κι εσύ… Πώς πήρες την απόφαση να μπεις στην παρέα τού «The Booth» στο Open φέτος το καλοκαίρι και να κάνεις διασκεδαστικές συζητήσεις με τους τηλεθεατές;
Ναι, όπως λες κι εσύ, φέτος το καλοκαίρι δεν θα κάνω διακοπές, αλλά δεν με πειράζει καθόλου. Οταν μου πρότειναν την εκπομπή, μου άρεσε τόσο πολύ ως ιδέα, που αυθόρμητα είπα στον διευθυντή των ψυχαγωγικών εκπομπών του σταθμού Θέμη Μάλλη: «Ναι, θα το κάνω». Αυτή η επαφή με τον κόσμο με εξιτάρει πάρα πολύ. Θυμάμαι μέσα στην καραντίνα τόσο από το Ιnstagram όσο και από το facebook είχα κάνει ένα παρεάκι με τους διαδικτυακούς μου φίλους και ο ένας στήριζε τον άλλον… Μέσα σε αυτό το βαρύ κλίμα της πανδημίας του κορωνοϊού, που τόσοι συνάνθρωποί μας έχασαν τη ζωή τους, εμείς, αν και εγκλωβισμένοι, έπρεπε ψυχολογικά να στηρίξουμε ο ένας τον άλλον. Εγώ ήμουν μόνη μου στο σπίτι. Ηταν δύσκολα. Αλλά μαζί με τους διαδικτυακούς μου φίλους περνούσαμε ζάχαρη. Στο διαδίκτυο λοιπόν είχα μια εκπομπή που την έλεγα «Μείνε σπίτι! Πάρε την Κουρτίδου». Σε αυτή την εκπομπή έγραψα και είπα τραγούδια από την «Κυτταρίτιδα» που με ταλαιπωρεί (γέλια), αλλά και τον Νίκο Χαρδαλιά, που δεν μας άφηνε να ξεμυτίσουμε από το σπίτι. Ηταν μια έμπνευση πάνω στο γνωστό τραγούδι του Λευτέρη Πανταζή «Απάνω σε χαλιά, σε μαγικά χαλιά». Έγινε χαμός…
Πιστεύεις ότι τέσσερις γυναίκες, με πορεία στο καλλιτεχνικό χώρο, αγαπητές στο κοινό, καθεμία με την πορεία της, μπορούν να συμβουλεύσουν τον κόσμο για τα προβλήματά του, κυρίως τα ερωτικά, ή αυτό πρέπει να το κάνει κάποιος ειδικός;
Εμείς δεν δίνουμε συμβουλές στο «The Booth» αλλά κάνουμε διάφορες συζητήσεις. Αν και έχω πτυχίο Ψυχολογίας από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, δεν χρησιμοποιώ την επιστήμη για να ακούσω τον άνδρα ή τη γυναίκα που μας καλεί για να μας διηγηθεί την ιστορία του. Ο άνθρωπος που παίρνει την απόφαση να πάρει τηλέφωνο στο «The Booth» δεν θέλει απλά να μιλήσει αλλά και να κάνει χιούμορ μαζί μας και να πει και το καλαμπούρι του. Οι Ελληνες πιστεύω ότι κάνουμε την καλύτερη ψυχοθεραπεία όταν μοιραζόμαστε τα προβλήματά μας και δεν μας παίρνει από κάτω όταν αρχίζουμε να αυτοσαρκαζόμαστε ή να κάνουμε αστεία και πλάκες με τους άλλους για την κατάστασή μας. Το χιούμορ σώζει.
Πόσο μπορείς να κάνεις πλάκα με το μπούλινγκ που δέχεται μια γυναίκα που μόλις γέννησε και ο σύζυγός της τής κάνει παρατήρηση για τα κιλά της;
Αυτή τη γυναίκα τη στηρίξαμε, γιατί γίναμε όλες μαζί μια γροθιά και ήμασταν και πολύ θυμωμένες. Κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός. Ποιος ορίζει το όμορφο, με τη σωστή του μορφή, το ωραίο, δηλαδή το ώριμο, στην ώρα του, υπάρχει αντικειμενικότητα σε αυτό ή υποκειμενικότητα; Μας έχουν επιβληθεί από τη βιομηχανία μόδας κάποια στερεότυπα ομορφιάς. Πάνε σε κάθε τύπο γυναίκας ή κάθε γυναίκα έχει το στιλ της, την προσωπικότητά της και είναι μοναδική; Μέσα από αυτό το τηλεφώνημα σκάρωσα και ένα τραγούδι για το φαγητό. Τα παραπάνω κιλά δεν είναι θέμα ομορφιάς, είναι θέμα υγείας. Βαρέθηκα τους ανθρώπους που σχολιάζουν και κριτικάρουν τους άλλους με τόση ευκολία για τα παραπανίσια κιλά τους και το κάνουν με κακεντρέχεια, σαν να ευχαριστιούνται που δημιουργούν στον άλλον στενοχώρια. Απορώ με αυτούς τους ανθρώπους… Θέλουν να βλέπουν χαρούμενους ανθρώπους γύρω τους ή λυπημένους; Νιώθουν καλά με τον εαυτό τους, με τις κακίες που ξεστομίζουν; Δηλαδή, αν δουν ένα άνθρωπο να έχει τριχόπτωση και να του πέφτουν τα μαλλιά, τι θα του πουν, «φίλε, θα μείνεις φαλακρός»; Έχω ακούσει φράσεις του τύπου «το τρώμε όλο το φαγητό μας βλέπω», «τα πήραμε τα κιλάκια μας»… Ντρέπομαι όταν τις ακούω… Θα λέγαμε σε κάποιον αντίστοιχα «Τα χάσαμε τα μαλλάκια μας»;
Γιατί οι άνθρωποι γίνονται τόσο αγενείς και κακοί;
Το μπούλινγκ το κάνουν άνθρωποι που είναι ανασφαλείς και δεν έχουν αποδεχτεί εκείνοι πρώτα απ’ όλα τον εαυτό τους. Οι άνθρωποι που έχουν αποδεχτεί τον εαυτό τους δεν ασχολούνται με τις ζωές των άλλων, αλλά έχουν επίκεντρο τη δική τους ζωή. Ούτε σχολιάζουν τα κιλά του διπλανού τους, γιατί έχουν πιο εποικοδομητικά πράγματα να κάνουν.
Πώς μπορούν να μη μας πειράζουν τα κακεντρεχή σχόλια; Πώς μπορούμε να βάλουμε αυτόν που τα λέει στη θέση του, ώστε να μην τα ξαναπεί;
Με το να δείξουμε ότι δεν μας αφορά η γνώμη του άλλου και δεν μας επηρεάζει σε κανένα επίπεδο η άποψή του. Γιατί το τι θα πει καθένας είναι σημαντικό για εμάς; Μάλλον αχρείαστο είναι. Δικιά μας είναι η ζωή, δικιά μας η ευτυχία, ποιος ορίζει το καλό μας; Αυτό δεν το ξέρουν ούτε οι γονείς μας πολλές φορές ούτε οι φίλοι μας. Αν δεν μπορείς να αδιαφορήσεις όταν σου λένε κάτι κακό που σε στενοχωρεί, σε συκοφαντεί, επιστράτευσε το χιούμορ. Το χιούμορ είναι τόσο έξυπνο και μαγικό, που σταματά την πικρόχολη διάθεση του άλλου. Αν ο άλλος επιμένει στις κακίες του, μη γίνεις σαν αυτόν επιθετικός. Αυτό είναι ατέρμονο. Θα τον προκαλέσεις και για άλλη προσβλητική επίθεση. Το καλύτερο είναι να του απαντήσεις με ευγενικό τρόπο και να του εξηγήσεις.
Γιατί ο κόσμος κουτσομπολεύει και κατακρίνει;
Γιατί η κακία και η αδικία έχουν μια ευκολία. Η κοινωνία δεν ασχολείται με το πώς θα γίνει καλύτερη, γιατί αυτό έχει δυσκολία, κόπο, απαιτεί γνώση, αρχές, ποιότητα, καλλιέργεια, κουλτούρα. Ποσό θαυμάζω τους ήρεμους, χαμογελαστούς ανθρώπους! Σε τραβάνε σαν μαγνήτης. Θέλεις να είσαι κοντά τους γιατί έχουν ένα φως. Εχουν πιστέψει στην εξέλιξη του χαρακτήρα τους με βάση την καλοσύνη και την απλότητα. Ο κόσμος έχει τόσο δυστυχισμένους ανθρώπους! Για μένα η ανθρωπότητα εξελίσσεται όταν καθένας μας ξεχωριστά κάνει ένα μικρό βήμα προς το να γίνει λίγο πιο καλός με τους συνανθρώπους του μέσα στην καθημερινότητα.
Τι αγαπάς στη Σοφία Μουτίδου, στην Πηνελόπη Αναστασοπούλου, στην Κρυσταλλία;
Για τα κορίτσια… τρελαίνομαι! Η μια θαυμάζει την άλλη. Καμαρώνει για την άλλη. Μου αρέσει αυτό το γυναικείο χιούμορ, η γυναικεία ματιά. Εχουμε γίνει παρεούλα και εκτός πλατό. Σκεφτόμαστε την εκπομπή 24 ώρες το 24ωρο. Πιο πολύ βγαίνω έξω, τα Σαββατοκύριακα, βολτούλα με τη Σοφία Μουτίδου, γιατί η Πηνελόπη έχει δυο μικρά παιδάκια και η Κρυστάλλια είναι με τον άνδρα της και τρέχει τώρα και με άλλα ευχάριστα. Με τα κορίτσια ταιριάζουμε, έχουν κάτι το αλέγκρο και το ανάλαφρο. Για τη Σοφία γίνομαι χαλί να με πατήσει. Μέχρι και σε χαντάκι έριξα το αυτοκίνητό μου για να πάω γρήγορα τα ρούχα της, τα οποία έπρεπε να φορέσει σε μια φωτογράφιση και τα είχε ξεχάσει. Τα άργησα όμως γιατί ήρθε η οδική βοήθεια (γέλια). Το θέμα μέσα από αυτήν την εκπομπή δεν είναι η δική μας προβολή. Η ματαιοδοξία δεν είναι το δικό μας κίνητρο. Και η Πηνελόπη και η Σοφία και η Κρυσταλλία και εγώ έχουμε το θέατρο, τις μουσικές σκηνές για να δραστηριοποιηθούμε. Τόσο ωραία έχω να περάσω στην τηλεόραση από το μουσικό σόου μεταμορφώσεων «Your face sounds Familiar» στον ΑΝΤ1. Καταξιωμένοι συνάδελφοι, χωρίς ίχνος ανταγωνισμού, ξεπερνούσαμε κάθε εβδομάδα τον εαυτό μας.
Τον ελεύθερο χρόνο σου τι κάνεις;
Στον ελάχιστο αυτό ελεύθερό μου χρόνο «τρέχω» κάτι που αγαπώ πάρα πολύ. Είναι η κινητήριος δύναμή μου. Ασχολούμαι με τη μουσική και τη νοηματική γλώσσα. Με τον ήχο και με τη μουσική και πώς μπορούν οι άνθρωποι που έχουν προβλήματα ακοής να πιάσουν τις δονήσεις και να έχουν προσβασιμότητα στη μαγεία της μουσικής. Η εκμάθηση αυτής της γλώσσας για μένα μου δίνει απίστευτη χαρά. Στην καραντίνα, που είχα άπλετο χρόνο, έγραψα τραγούδια και έχω νοσταλγήσει τις live εμφανίσεις μου, τις περιοδείες μου, τις συναυλίες μου, αλλά όλα με τον κορονοϊό ακυρώθηκαν και δεν ξέρουμε τι θα γίνει με το δεύτερο κύμα της πανδημίας. Μου έχουν λείψει πολύ οι δικοί μου, η γιαγιά μου στην Αλεξανδρούπολη, η επαρχία γενικότερα, μέχρι τα 17 μου ζούσα στην ακριτική Ελλάδα.
Θα μπορούσες να σκεφτείς έναν νέο εγκλεισμό λόγω πανδημίας;
Θα ήταν στενόχωρο για την υγεία και την οικονομία. Αλλά όλα για τους ανθρώπους είναι. Θα καθόμουν ξανά στο σπίτι μόνη μου και παρέα μου θα είχα τον κόσμο στο διαδίκτυο. Η φωνή μου δεν θα σταματούσε ποτέ. Μετά την καραντίνα οι καλλιτέχνες κάναμε έναν μεγάλο αγώνα για τα δικαιώματα και τα επιδόματά μας. Οι γονείς μου, ακόμη και φίλοι μου, λένε «ρε Σοφία, βρες μια κανονική δουλειά». Τους απαντώ ως εξής: «Εγώ 365 μέρες τον χρόνο δουλεύω και δεν ξέρω από Χριστούγεννα, Απόκριες και Σαββατοκύριακα. Πιο κανονική δουλειά από αυτήν έχετε; Κι όμως μας αντιμετωπίζουν σαν εργαζόμενους δεύτερης κατηγορίας, στα επιδόματα. Οι λογαριασμοί όμως της ΔΕΗ μάς έρχονται κανονικά για να τους πληρώσουμε.
Πιστεύεις στη δύναμη των κοινωνικών μέσων δικτύωσης;
Τα social media μπορούν να δώσουν πολλές χρήσιμες πληροφορίες. Ακόμη και εκατό άνθρωποι να ακούσουν ή να διαβάσουν κάτι εποικοδομητικό, υπάρχει ένα θετικό αποτέλεσμα. Εγώ μέσα από το δικό μου κανάλι στο Ιnstagram νιώθω ότι κάτι έχω προσφέρει. Μέσα στα σκουπίδια, στις άχρηστες πληροφορίες αλλά και στα κακεντρεχή σχόλια, ναι, υπάρχουν και πολλά χρήσιμα πράγματα.
Πώς βλέπεις τα ριάλιτι; Το ριάλιτι για την ανεύρεση του καλύτερου μοντέλου, το «GNTM», το έβλεπες; Τι σχέση έχει η πασαρέλα με τις φωτογραφίσεις μαζί με κότες, φίδια και την κατάβαση από τετραώροφες πολυκατοικίες;
Τα βλέπω ως τηλεοπτικά προϊόντα. Και η τηλεόραση κάνει τα πάντα για την τηλεθέαση. Για να συζητηθεί, λοιπόν, μια ακριβή παραγωγή, ένα ριάλιτι, δεν θα εντυπωσιάσει με το να κάνουν τα μοντέλα μια φωτογράφιση ήσυχα στο λιβάδι, αλλά με κάτι εντελώς κόντρα. Με το να κρατήσουν ωμά κρέατα. Με αυτόν τον τρόπο θα συζητηθεί. Αλλά δεν ξέρω πώς όλο αυτό θα με πάει μπροστά ως τηλεθεατή. Είναι κάτι ξένο προς την προσωπικότητά μου. Η τέχνη, από την άλλη, έχω καταλήξει ότι με πάει πάντα ένα βήμα μπροστά.
Τα τηλεφωνήματα που δέχεστε στην εκπομπή αναρωτιούνται πολλοί τηλεθεατές αν είναι αληθινά…
Κι όμως είναι. Είναι μια ζωντανή εκπομπή και μπορεί να πάρει καθένας. Τα παιδιά στο κοντρόλ μιλάνε για λίγο με τους ανθρώπους που μας καλούν, πριν τους βγάλουν στον αέρα, αλλά δεν μπορούν να τσεκάρουν ποιοι έχουν την πρόθεση να μας κάνουν πλάκα και ποιοι θα πουν την αλήθεια τους. Εμείς πρέπει να καταλάβουμε ποιοι μας τρολάρουν και να κλείσουμε τη γραμμή ώστε να την αφήσουμε διαθέσιμη για κάποιους με τους οποίους θα κάνουμε μια ωραία συζήτηση. Τα περισσότερα θέματα που απασχολούν τους τηλεθεατές μας είναι τα ερωτικά. Αυτά που λείπουν από τους ανθρώπους είναι το φλερτ, η ανθρώπινη επαφή, η γλώσσα του σώματος, ο ήχος. Ολα είναι πλέον εικόνα, μηνύματα, σιωπή.
Είσαι μια ιδιαίτερη παρουσία, που γίνεται ακόμη πιο ιδιαίτερη από τα κόκκινα σγουρά φουντωτά μαλλιά σου. Είναι το πιο έντονο στοιχείο της προσωπικότητάς σου;
Πορεύομαι με αυτά από μικρή. Λόγω αυτών των φουντωτών μαλλιών -η μητέρα μου δε είχε ίσια μαλλιά και ο πατέρας μου πολύ πυκνά, αλλά κανείς τόσο σγουρά- είχα την προσοχή των ανθρώπων. Με αντιμετώπιζαν εγκάρδια. Ημουν αναγνωρίσιμη στο πλήθος, η γλυκούλα με το ατίθασο μαλλί. Η μητέρα μου πέρασε τα πάνδεινα από εμένα. Γιατί μικρή είχα τη φαεινή ιδέα να πάω κολυμβητήριο και έπρεπε να χώσει όλο αυτό το μαλλί σε ένα σκουφάκι. Τι της έκανα… αλλά τα κατάφερνα και τα έβαζα μέσα (γέλια).
